Lahat ng Kabanata ng Breathing the Last Love: Kabanata 21 - Kabanata 30

Dinungaw ko ang braso ko na may mapupulang marka. Sobrang hapdi at may dugo akong nakikita roon. Bawat makakasalubong ko ay nililingon ako. Hindi ko na alam kung anong itsura ko ngayon. Wala na akong pakialam.  Nakasalubong ko sina Sania at Trixi na parehong mukhang nag-aalala nang papunta ako sa CR. Hinaplos ni Sania ang buhok ko at inayos iyon. "Jusko! Sabi ko na nga ba at mag-e-eskandalo talaga 'yang Selene na 'yan! Anong ginawa niya sa iyo? Shit! May kalmot ka!" aniya nang matanaw ang aking braso. "Hala! Dumudugo! Kailangan natin tapalan ng band aid 'yan!" natatarantang sinabi ni Trixi. Umiling lamang ako sakaniya. "Ayos lang ako. Ako na ang gagamot dito mamaya," marahan kong sinabi. "Dapat talaga sinampal ko na si Trevan noong nilapitan ka niya! Alam ko na talagang ganito ang mangyayari!" ani Sania habang patuloy sa pag-aayos ng buhok kong siguradong sabog dahil sa sabu

Tulala ako nang makauwi sa condo. Hindi ko maiwasang ngumiti tuwing naiisip ang nangyari kanina. Nilingon ko ang bouquet na binigay ni Hayes, katabi ng bulaklak na binigay ni Neal. Pareho lang naman bulaklak ang mga iyon, ngunit kakaibang tuwa ang nararamdaman ko tuwing nakikita ang pulang mga rosas.  Pumikit ako nang mariin at umikot sa kama. Shit! Para akong tangang ngumingiti rito! Maayos pa ba ako sa lagay na ito? Makakatulog pa kaya ako sa ganitong sitwasyon? Alas dose na ngunit dilat na dilat pa rin ang mga mata ko! May pasok pa ako bukas! Kanina ko pa pinipilit makatulog pero hindi ko talaga magawa.  Hindi ko alam kung paano ko nairaos ang gabing iyon. Kulang ako sa tulog ngunit magaan ang pakiramdam ko. Nagsusuklay ako ng buhok sa tapat ng salamin nang tumunog ang aking cellphone. Isang hindi kilalang numero ang bumungad sa akin sa screen. Alas sais pa lang ng umaga. Ang aga naman nitong tumatawag?  

He gently reached my hand and pulled me closer to his car. Binuksan niya ang front seat at mabilis akong sumakay.  Pagpasok niya sa sasakyan ay kinuha niya ang malaking brown paper bag sa backseat. Ako naman ay nanatiling tahimik at nakahalukipkip habang pinagmamasdan siyang ihanda ang mga biniling pagkain.  Bakit ba rito kami palagi kumakain? Sa loob ng sasakyan niya? Palaging take out ang mga pagkain namin. Hindi ko mapigilan ang tabang sa sistema ko. Ayaw ba niya na makita kami ng mga tao? Baka nga ganoon. Baka nga gusto niyang ilihim ako sa mga tao. Sino ba naman kasi ako sa buhay niya? Nililigawan niya lang ako. Ni hindi pa nga nag-iisang linggo ang panliligaw niya sa akin. Kahapon lang iyon! Naiirita ako! Naiirita ako sa mga iniisip ko! Kahit ayaw ko mang mag-isip ng ganito, hindi ko mapigilan. Dahil alam ko mismo sa sarili ko na may punto ang mga iniisip ko. Malay ko ba kung may iba siyang nililigawan? A

Kinagat ko ang labi ko at nilingon ang banda ni Sania. Naroon na sina Julia at Trixi na parehong nakangiti at nagvi-video na rin. Hindi ko mabasa ang kibot ng labi ni Julia. Nilingon ko si Limuel at kitang-kita ko sa mga mata niya ang takot ngayon. He probably thinks that I would reject him in front of these so many people because I don't say any word. That's because I don't even know what to say! I tried to smile. I saw how he sighed in relief when he saw that. He handed me the bouquet and heart-shaped chocolate. Hindi na ako nagdalawang-isip pa na kunin iyon.  "Thank you," maliit ang aking boses.  Nanigas ako sa aking kinatatayuan nang makitang lumapit siya. Our lips were just inches away from each other and my lips parted because of unexplainable nervousness. He smiled at me. Mas lalong naghiyawan ang mga tao. At hindi ko iyon gusto. Napaatras ako dahil sa takot ngunit marahan niyang hinila ang aking siko at

Umupo si Neal sa tabi ko at binigay sa akin ang binuksan niyang beer. Umirap ako bago iyon kinuha. Ayaw ko namang uminom nito. Ang una at huli kong inom ng alak ay noon pang birthday ko. Matagal na! Umusog siya palapit at nilagay ang braso sa aking likod. Kumuha ako ng isang slice ng pizza upang makaiwas sa hawak niya. Nagkunwari akong hindi sinadya ang ginawa at nanatiling ganoon ang ayos. Hindi na ako sumandal sa sofa.  Tahimik kami ng ilang minuto. Hindi ko ininom ang beer. Nilapag ko lang ito sa mesa na nasa tabi ng mga pagkain. Si Neal naman ay tahimik lang din nanonood ng isang American movie na nakapalabas sa screen habang maya't maya ang pag-inom. Maya't maya rin ang sulyap ko sa aking cellphone sa pag-aabang sa text ni Hayes. Kaninang hapon ang huli niyang text. Sinabi rin niya na magiging abala siya sa mga ginagawa. Sa Miyerkules pa ang balik niya. Ang tagal! Pakiramdam ko ay isang buwan na noong umalis siya pero kahapon lang