บททั้งหมดของ ไลฟ์สดสยองขวัญ: บทที่ 221 - บทที่ 230

ในโลกที่มองคนแต่ภายนี้ ทำให้คนอื่น ๆ ผิดหวังมากจริง ๆ พวกเราไปรับป้ากุ้ยและลูกสาวของท่านที่โรงแรมอีกครั้ง เมื่อเถาจือลงมาก็รีบเข้ามาจับมือของฉันและพูดว่า “จุนเหยา เธอดูสิผิวของฉันสิ มันเปลี่ยนเป็นขาวขึ้นแล้วและยังเรียบเนียนขึ้นด้วย”เมื่อฉันดูก็ได้เห็นว่ามันขาวกว่าเมื่อวานเล็กน้อยจริง ๆ“ยังมีอีกนะ เธอดูแม่ฉันสิ” เธอลากป้ากุ้ยเข้ามา “รอยเหี่ยวย่นตรงหางตากับมุมปากของแม่ก็ตื้นขึ้นด้วยใช่ไหม?”ฉันพยักหน้าและเธอก็พูดอย่างตื่นเต้นอีก “จุนเหยา พวกเราเพิ่งใช้สบู่แฮนเมดของเธอเมื่อคืนวาน ก็ประหลาดใจมากขนาดนี้แล้ว! พวกเราอยากใช้ต่อไปเรื่อย ๆ ฉันอยากดูเด็กลงเหมือนตอนสิบแปดและแม่ก็อยากดูสาวเหมือนคนอายุสามสิบ”ในหัวของฉันเต็มไปด้วยความสับสนนิด ๆ “มันคงเกินความสามารถฉันไปหน่อย”“จุนเหยา สบู่แฮนเมดของหนูไม่เลวเลยจริง ๆ” ป้ากุ้ยกล่าวขึ้น “เสียดายที่บ้านเราไม่ได้ทำธุรกิจเครื่องสำอาง ไม่งั้นสบู่ล้างหน้าของหนูคงขายได้ราคาในตลาดฝั่งนั้นแน่นอน”ฉันตกใจขึ้นมาทันที ถึงแม้ว่ายาวิเศษจะไม่สามารถวางขายในตลาดได้ แต่เครื่องสำอางเหล่านี้สามารถวางได้ เมื่อถึงเวลานั้น ฉันต้องปรึกษาถังหมิงหลีสักหน่อยว่าสามารถท

หลังจากที่บินบนมหาสมุทรแปซิฟิกมาหนึ่งคืนเต็ม ๆ ในที่สุดฉันก็มาถึงสนามบินลอสแอนเจลิสและเมื่อออกจากประตูสนามบินก็มีผู้ช่วยคนหนึ่งก็มารับผู้ช่วยคนนี้เป็นผู้ช่วยของสามีป้ากุ้ย เธอสวยมากและพูดภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันแท้ได้คล่องมากด้วยตอนนี้ฉันยังคงสวมหมวกและหน้ากากเหมือนเดิม เธอเหลือบมองมาทางฉันและพูดด้วยภาษาอังกฤษว่า “มาดามคนคนนี้คือใคร? ทำไมถึงปิดหัวปิดหน้า? ช่วงนี้ในลอสแอนเจลิสมีกลุ่มผู้ก่อการร้ายออกมาจำนวนมาก สถานะของเธอไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“วางใจได้ ป้ากุ้ยเห็นฉันมาตั้งแต่เด็ก ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน” ฉันตอบกลับไปด้วยภาษาอังกฤษพวกเขาต่างก็มองฉันด้วยสายตาประหลาดใจ ประมาณว่าเธอจบแค่มัธยมตอนปลายไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงพูดภาษาอังกฤษได้ดีขนาดนี้?แต่พวกเขาคงไม่รู้ว่าก่อนที่ฉันจะมา ฉันบ่นกับหยินฉางเซิงว่าตัวเองพูดและฟังภาษาอังกฤษได้ไม่ดีเท่าไหร่ และกลัวจะมาขายหน้าที่อเมริกาเมื่อพวกเขาได้ยินว่าฉันจะมาไลฟ์สดที่ต่างประเทศก็ล้วนเกิดความสนใจ ราชาแห่งหวางซานจึงได้สอนคาถาหนึ่งให้แก่ฉันคาถานี้เป็นการใช้จิตสำนึกแห่งสวรรค์ใส่เข้าไปในสมองของผู้อื่นโดยตรง ซึ่งเมื่อคุยกับคนอื่น ความจริงฉันก็ยังคงพูดภา

“ไม่” ฉันส่ายหน้า “พวกคุณคิดผิดแล้ว ตัวที่เก่งกาจจริง ๆ ยังไม่ออกมา”ทว่าจู่ ๆ ฉันก็หยุดไปครู่หนึ่งและมองไปยังด้านหลังของพวกเขา แล้วพูดขึ้นว่า “เธอมาแล้ว”พวกเขาตกใจมากและรีบหันกลับไป ก่อนจะเห็นภาพวาดสีน้ำมันโบราณแผ่นหนึ่งที่แขวนอยู่บนผนังห้องนั่งเล่น เดิมทีบนภาพวาดสีน้ำมันนี้เป็นภาพสตรีผู้สูงศักดิ์ที่แต่งกายด้วยชุดโบราณคนหนึ่ง เดิมทีเธอคนนี้สวยมาก แต่เวลานี้รูปลักษณ์ของเธอได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาดขึ้นในดวงตาของเธอมีแสงสีแดงผุดขึ้นมา และใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นช้ำม่วง ริมฝีปากเปลี่ยนเป็นสีดำและข้างในปากก็อัดแน่นไปด้วยเขี้ยวสีขาวซีดใบหน้าของเธอพุ่งออกจากในภาพวาดและกลายเป็นใบหน้าที่ใหญ่ยักษ์ มันก็พุ่งไปที่นักขับไล่วิญญาณทั้งสองอย่างรวดเร็วนักขับไล่วิญญาณตกใจมาก และรีบหลบออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว ใบหน้านั้นข้ามผ่านพวกเขาแล้วพุ่งตรงเข้ามาหาฉันเลสตะโกนเสียงดังลั่น “รีบหนีไปซะ!”ฟิลิปดึงเขาไว้และพูดว่า “อย่าเข้าไป นายช่วยเธอไม่ได้หรอก!”สีหน้าฉันสงบลง ขาเรียวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง จากนั้นก็ยกมือทั้งสองขึ้นมาผูกตราผนึกธรรมที่หน้าอกและท่องบทสวยเสียงดัง “พลังเก้าหยางกล่อมความมืด แส

อลิซาเบธเติบโตขึ้นในครอบครัวชนชั้นสูงของอังกฤษ แต่ครอบครัวของเธอตกต่ำลง และเพื่อไม่อยากใช้ชีวิตแบบสามัญชน เธอจึงแต่งงานกับสามีที่กำลังทำธุรกิจในอังกฤษ แล้วกลับมาใช้ชีวิตกับเขาที่อเมริกาสมิธ สามีของเธอตั้งใจสร้างบ้านสไตล์อังกฤษเพื่อให้เธออาศัยอยู่โดยเฉพาะ แต่อลิซาเบธไม่ได้รักสามีของเธอ และสมิธก็มักจะไม่จากบ้านไปทำงานเป็นเวลานาน เพราะเหตุนี้เธอจึงตกอยู่ในความเหงาและหนาวเปล่าเปลี่ยว พลันหลวมตัวเข้าไปในเงื้อมมือของปีศาจทุกคืนเธอจะฝันว่าชายหนุ่มรูปงามมาพบกับตัวเอง ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ตั้งครรภ์ แต่สามีของเธอได้ออกไปทำงานต่างที่เป็นเวลาครึ่งปีแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะท้องเช่นนี้แต่เพื่อที่จะไม่ให้ข่าวรั่วไหลออกไป เธอจึงพาสาวใช้สองคนขึ้นไปอยู่บนห้องใต้หลังคา กระทั่งตั้งครรภ์ครบเก้าเดือนและคลอดเด็กออกมาเธอบอกในไดอารี่ว่าเด็กคนนี้คือปีศาจ แต่สำหรับเธอแล้วคือนางฟ้า เธอโกหกว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของสาวใช้ แล้วเธอก็แอบเลี้ยงเด็กคนนี้ไว้ข้างกาย แต่ในโลกใบนี้ไม่มีความลับ เพราะเมื่อเด็กอายุได้เจ็ดขวบ ก็มีคนบอกสมิธว่าเด็กชายคนนี้เป็นลูกนอกสมรสของอลิซาเบธสมิธโกรธมากพร้อมเดินถือตะเกียงน้ำมันข

เขาพูดมีเหตุผลมาก ฉันถึงกับไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียว[เอ๊ะ นี่ใช่คนที่โรงแรมผีสิงคนนั้นหรือเปล่า?][รู้สึกว่าจะนามสกุลหยินใช่ไหม? เป็นคนที่หล่อมากคนหนึ่งเลยนะ][คิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมา แล้วเขาจะอยู่กับแอดมินถาวรไหม?]ฉันปิดห้องไลฟ์สดและทำท่าจะเดินออกไป แต่ฝีเท้าของฉันกลับอ่อนแรงจนเกือบจะล้มลงเขาเอื้อมมือออกมาพยุงฉัน แต่โดนฉันผลักออกไป ร่างบางยันผนังไว้แล้วเดินออกไปทีละก้าว ก่อนจะเห็นป้ากุ้ยและครอบครัวนอนอยู่บนพื้น ฉันจับชีพจรของพวกเขาดู โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่แค่เป็นลมไปเท่านั้นหยินเฉิงเหยาตามหลังฉันมา เขามองฉันอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร“ทำไมนายถึงมาอเมริกาล่ะ?” ฉันถาม “ไม่ใช่ว่าสะกดรอยตามฉันมาจริง ๆ ใช่ไหม?”“ถ้าฉันบอกว่าฉันมาอเมริกาเพื่อหาพืชพลังงานจิตชนิดหนึ่ง เธอจะเชื่อไหม?” หยินเฉิงเหยาพูดฉันมองดูเขาอย่างเย็นชาและเขาก็พูดต่อว่า “หญ้าเฮยมี๋ มีคนบอกว่าเคยเห็นมันแถว ๆ นี้ ฉันต้องการมันเพื่อช่วยให้ฉันก้าวหน้าขึ้น”หญ้าเฮยมี๋เป็นหญ้าแห่งจิตวิญญาณชนิดหนึ่งที่เติบโตในที่ที่มีพลังงานมืดสูงที่แท้เขาก็ไม่ได้สะกดรอยตามฉันมามันคือพรหมลิขิตอันชั่วร้ายที่แท้จริง“เธอเกลียดฉัน