Share

บทที่ 221

ในโลกที่มองคนแต่ภายนี้ ทำให้คนอื่น ๆ ผิดหวังมากจริง ๆ

พวกเราไปรับป้ากุ้ยและลูกสาวของท่านที่โรงแรมอีกครั้ง เมื่อเถาจือลงมาก็รีบเข้ามาจับมือของฉันและพูดว่า “จุนเหยา เธอดูสิผิวของฉันสิ มันเปลี่ยนเป็นขาวขึ้นแล้วและยังเรียบเนียนขึ้นด้วย”

เมื่อฉันดูก็ได้เห็นว่ามันขาวกว่าเมื่อวานเล็กน้อยจริง ๆ

“ยังมีอีกนะ เธอดูแม่ฉันสิ” เธอลากป้ากุ้ยเข้ามา “รอยเหี่ยวย่นตรงหางตากับมุมปากของแม่ก็ตื้นขึ้นด้วยใช่ไหม?”

ฉันพยักหน้าและเธอก็พูดอย่างตื่นเต้นอีก “จุนเหยา พวกเราเพิ่งใช้สบู่แฮนเมดของเธอเมื่อคืนวาน ก็ประหลาดใจมากขนาดนี้แล้ว! พวกเราอยากใช้ต่อไปเรื่อย ๆ ฉันอยากดูเด็กลงเหมือนตอนสิบแปดและแม่ก็อยากดูสาวเหมือนคนอายุสามสิบ”

ในหัวของฉันเต็มไปด้วยความสับสนนิด ๆ “มันคงเกินความสามารถฉันไปหน่อย”

“จุนเหยา สบู่แฮนเมดของหนูไม่เลวเลยจริง ๆ” ป้ากุ้ยกล่าวขึ้น “เสียดายที่บ้านเราไม่ได้ทำธุรกิจเครื่องสำอาง ไม่งั้นสบู่ล้างหน้าของหนูคงขายได้ราคาในตลาดฝั่งนั้นแน่นอน”

ฉันตกใจขึ้นมาทันที ถึงแม้ว่ายาวิเศษจะไม่สามารถวางขายในตลาดได้ แต่เครื่องสำอางเหล่านี้สามารถวางได้ เมื่อถึงเวลานั้น ฉันต้องปรึกษาถังหมิงหลีสักหน่อยว่าสามารถท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status