Lahat ng Kabanata ng She Stole My Heart (Tagalog): Kabanata 1 - Kabanata 10

"Ano 'yan? Ayaw ko n'yan Almina!" reklamo ko kay Almina, lahat ng mga damit na ipinakita niya sa'kin  ay pang losyang. Naring ko pa ang tawanan ng tatlo kong kaibigan, sina Fresha, Munique at Jersey. "Bitch, you need to wear that. Good bye sexy outfits ka muna," sabi ni Fresha habang tumatawa. Padabog kong kinuha ang isang damit at tiningnan ito, napangiwi na lang ako sa hitsura ng damit. "Ano bang gagawin ko?" Nakasimangot kong tanong kay Almina. "You just need to pretend a poor lady, magiging kasambahay ka for a months at kapag tapos na ang trabaho mo puwede ka nang umalis." Nakangiting sabi niya. Hindi ko siya pinakinggan nang mabuti, alam ko naman na magagawa ko kung ano man ang ipapatrabaho sa'kin pero 'yong pasuotin ako ng ganitong damit, it's a fucking no to me. "Pero bakit naman kasi ganito ang ipapasuot n'yo sa'kin? Masisira 'yong kurba ng katawan ko!" nakakainis lang, ang panget kasi talaga. "Girl, mayaman naman magiging amo mo.

Habang ginagawa ko ang mga tinuro ni Manang kanina, nagmamasid na ako sa buong bahay. Gusto kong magawa nang mabilis ang trabaho ko para naman hindi ko na gawin 'yong bagay na 'yon. Iyon ang huling choice para makuha ko ang kailangan namin. Ang sabi sa impormasyon, isa sa pinakamayamang businessman si Tucker. Ini isa-isa ko ang mga kwarto rito, 'yong iba may naglilinis na kaya agad akong umaalis. Siguro nasa kwarto ni Tucker ang hinahanap ko, pero hindi ko alam kung nasaan ang kwarto niya. Ito kayang magandang design ng pinto? Bumuntong hininga muna ako bago hawakan ang doorknob. I was about to open the door nang may biglang nagsalita sa likod ko, gulat akong lumingon sa kaniya. Halos manlaki ang mga mata ko nang makita ang lalaking kanina ko pa binabanggit sa isipan ko. "Hindi ba nila ininform na bawal kayo pumasok sa kwarto ko?" hindi agad ako makapagsalita, ang sama ng tingin niya sa'kin, kulang na lang kainin niya ako ng buhay. Okay sana kung ibang kain g

Isang buwan na ako rito sa mansyon pero hindi ko pa rin nahahanap ang bagay na 'yon. Sa laki ba naman kasi ng bahay na 'to paano ko 'yon mahahanap. "Ilang kwarto ulit nandito, Len?" tanong ko sa kasama kong naglilinis dito sa sala. Hindi naman siya huminto sa paglilinis at sinagot lang din ang tanong ko. "Kung kasama sa bilang ang mga kwarto natin, 25 lahat." grabe, ang yaman talaga, kahit isang buwan na ako rito hindi ko pa rin maiwasan mamangha sa katayuan nila Tucker. "May kwarto pa ba tayong hindi napapasukan maliban kay sir Tucker?" pasimple kong tanong. "Napasukan na natin lahat, kay Sir lang talaga hindi pa. Siya mismo ang naglilinis ng kwarto niya," sagot nito. "Bakit?" tanong niya pa. Umiling lang ako sa kanya bilang sagot.Kung gano'n, nasa kwarto niya ang hinahanap ko. Nang matapos ko ang trabaho ko, pumunta muna ako sa kwarto ko para tawagan si Almina. Baka kasi may isa na ang nakatapos sa trabaho. "Yoh bitch, how are yo

"Good morning, Sir!" masayang bati ko nang makita siyang bumaba at bihis na bihis. Time to work niya na yata. "Breakfast po," aya ko pa pero hindi niya ako pinansin. Dire-diretso lang ang lakad niya na para bang wala ako sa harap nito. Sungit sa umaga! Sinundan ko pa rin siya, hindi ako nakapunta sa kwarto niya kahapon para raw alagaan kuno. Tinatamad ako maglambing, hindi ko naman siya jowa. "Sir, baka po may nakalimutan ka bago mag work?" malambing kong sabi. Wow Klai, ayaw mo maglambing ha! "What?" he coldly said. "Hindi ko po alam, baka lang naman po may nakali-" "Wala akong nakalimutan, umalis ka sa harap ko." Napahinto ako dahil sa biglaang paglingon niya sa akin,

"Where have you been?" Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ang boses niya. Dahan-dahan akong lumingon, kinakabahan. Nang makaharap na siya, ngumiti ako ng napaka-tamis. "Magandang araw Sir. Umuwi lang po ako sa amin dahil kailangan po ako ng pamilya ko. Pasensya na po." sambit ko at yumuko. Ayaw ko siyang kaharap ng matagal, naiisip ko lang ang mission ko. "Really?" Nanlaki ang mga mata ko sa tono niya, tonong hindi naniniwala. Bakit niya ba ako pinapakaba lalo. "O-opo," sambit ko nalang. "Pasok na po ako." dagdag ko at mabilis nang naglakad. May kakaiba sa kanya ngayon. Dapat na ba talaga akong matakot sa kanya? Hindi, hindi dapat ako matakot. Dapat lang mag-ingat pa lalo. Kinabukasan, maaga kaming nagising lahat dahil kagabi ay sinabihan na kaming dapat kaming maghanda para sa welcome party ng isang tao na hindi ko kilala. Aligaga kaming lahat sa pag-aasikaso. Mamayang 7 PM pa