บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 1061 - บทที่ 1070

ความรักอบอวลในอากาศบรรดาพนักงานต่างอึ้งมองเจย์และแองเจลีนอย่างโง่งมเมื่อเจย์รู้ตัวว่าพลาดเผยความรู้สึกออกไป ก็รีบปั้นหน้าเย็นชาเป็นน้ำแข็งเหมือนเดิมก่อนเดินไปเล่นเลโก้กับไทเกอร์แองเจลีนจำที่เซย์นบอกเธอก่อนหน้านี้ได้ว่า หากเธอรุกเขามากไป มีแต่จะทำให้เขายิ่งหนี แต่หากเธอไม่ทำอะไรเลยเธอก็คงไม่มีโอกาสสักนิดเธอยกมือเกาหัวอย่างวุ่นวายใจ ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหาเขาเจย์กำลังสอนให้ไทเกอร์ต่อเลโก้เป็นชั้น ๆ อยู่ แต่ไม่ว่าเขาจะต่อขึ้นสูงไปแค่ไหน ไทเกอร์ก็จะผลักมันล้มลงอย่างเริงร่าตอนนี้เจย์เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว “พ่อกำลังสอนให้ลูกต่อเลโก้เป็นชั้น ๆ อยู่ ทำไมต้องป่วนด้วย”เดิมไทเกอร์ก็ไม่ได้สนิทสนมกับเจย์อยู่แล้ว เมื่อเจอแบบนั้นเด็กน้อยจึงร้องไห้จ้าพร้อมร้องหาแม่เจย์เสยผมอย่างขัดเคืองใจเขาอยู่เป็นเพื่อนไทเกอร์ในโรงพยาบาลมาหลายวัน แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็เหมือนไม่สามารถสื่อความอ่อนโยนออกไปได้ ไทเกอร์ยังคงต่อต้านเขาอย่างมากแองเจลีนอุ้มไทเกอร์ขึ้นมา “อย่าร้องสิจ๊ะไทเกอร์ ไปเล่นเครื่องเป่าลูกโป่งดีกว่า”พอหันเหความสนใจเขาไปที่ของเล่นใหม่ได้ ไทเกอร์ก็หยุดร้องไห้ทันใดแต

”ตอนที่ฉันหนีมา ฉันก็กลายเป็นเหมือนเหยื่อล่อตาพวกผู้ชาย ตอนที่มีผู้ชายคนหนึ่งข่มเหงฉัน เคนก็ไล่ตามฉันมาแล้วก็ฆ่าชายคนนั้นตาย แม้ว่าจะเป็นการป้องกันตัวแต่เคนก็โดนข้อหาว่าทำรุนแรงเกินกว่าเหตุ เขาก็เลยต้องติดคุก”มาริลินสะอื้น “ฉันรู้ค่ะ ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณเพราะว่าอดีตที่เลวร้ายของฉัน แต่ฉันก็เป็นเหมือนแมลงที่จมอยู่ในขุมนรก ฉันพยายามดื้นรนและหนีให้พ้นจากนรกที่แสนเลวร้ายนั่น แต่ไม่มีใครยอมช่วยฉันเลย”เจย์หลับตาลง สกัดดั้นความสงสารเห็นใจที่มีให้เธอซ่อนไว้ในดวงตา แม้ว่าเธอจะน่าเวทนาแค่ไหนแต่เขาก็รู้สึกรังเกียจเธออยู่เช่นกันมาริลินพึมพำ “พอในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณ ฉันคิดว่าในที่สุดโชคก็เข้าข้างฉันแล้วหลังจากที่ต้องฝ่าฟันความลำบากยากเข็ญมา แต่ใครจะไปคิดกัน? ตอนนี้เคนออกมาจากคุกแล้ว เขายังบังคับให้ฉันกลับไปกับเขา…”พูดถึงตอนนี้มาริลินก็คุมตัวเองไม่ได้ น้ำตาเธอไหลพราก “คุณคิดว่าฉันไม่อยากหนีให้พ้นจากเขาเหรอหลังจากเจอเรื่องพวกนั้นมา? คุณดูแผลเป็นบนตัวฉันสิ เบ็น พวกนี้เป็นแผลที่เขาทิ้งไว้ทั้งนั้น”มาริลินถกกระโปรงขึ้น แผลเป็นน่ากลัวบนต้นขาของเธอ รวมถึงรอยแผลไหม้มากมายทำให้เจย์นิ่วหน้ามาริล

”ทำไมแกเห็นชีวิตคนไม่มีค่าแบบนี้?” เคนว่า “ฉันไม่รู้ว่ามาริลินเป็นใคร”“แกไม่รู้ว่ามาริลินเป็นใครเหรอ? งั้นไทเกอร์คงเกิดมาจากก้อนหินสินะ?” แองเจลีนจับผมหยิกหยอยของเคนไว้แล้วกระชากอย่างแรงจนผมหลุดติดมือมาเป็นกระจุกเธอส่งผมพวกนั้นให้เกรย์สัน “เอาไปแล้วส่งไปตรวจ DNA หาความเป็นพ่อระหว่างเขากับไทเกรอ์ นี่น่าจะเป็นหลักฐานได้ว่าเขาสมคบคิดกับมาริลิน”ข้อแก้ตัวต่าง ๆ นา ๆ ที่เคนคิดไว้พังไม่เป็นท่า เขาไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้มีอำนาจมากขนาดนั้นแองเจลีนให้โอกาสเขาเป็นครั้งสุดท้าย “ถ้าแกโดนข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวประธานคนก่อนของแกรนด์ เอเซีย ถึงกฎหมายจะเอาผิดแกถึงตายไม่ได้ แต่ฉันกลัวว่าคนที่จงรักภักดีกับเขาคงไม่ปล่อยแกไว้แน่ ตอนนี้แกมีสองทางเลือกว่าจะติดคุกตลอดชีวิตหรือตาย”“แกเป็นใครกันแน่?” เคนมองแองเจลีนอย่างตื่นกลัวแองเจลีนตอบ “ประธานของแกรนด์เอเซีย”เคนทรุดลงไปกอง“ก็ได้ ฉันจะบอก”เคนยอมจำนน “มาริลินกับฉันเคยเป็นผัวเมียกัน เมื่อสี่ปีก่อนมาริลินโดนชายคนหนึ่งในหมู่บ้านข่มขืน ทำให้ฉันเลือดขึ้นหน้าแล้วฆ่าไอ้หมอนั่น สุดท้ายก็ต้องไปติดคุกข้อหาป้องกันตัวเกินกว่าเหตุ”“และเพราะว่าฉันทำตัวด

เจย์จ้องมาริลินด้วยแววตามืดครึ้มเต็มไปด้วยความเกลียดชังมาริลินกอดไทเกอร์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากอยู่เงียบ ๆ เพราะไม่กล้าที่จะสบสายตาลึกล้ำคมดุจเหยี่ยวของเขาทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูมาริลินชำเลืองมองเจย์ก่อนเดินออกไปเปิดประตูคนที่ยืนรออยู่นั้นเป็นพนักงานส่งของใส่ชุดหมีสีฟ้าพร้อมหมวกเบสบอล มีกล่องพัสดุขนาดมหึมาวางอยู่ตรงหน้า เขาพูดเสียงแหบว่า “นี่พัสดุคุณครับ ช่วยเซ็นรับด้วย”มาริลินถามอย่างสงสัย “พัสดุของฉันเหรอคะ?”ช่วงนี้เธอไม่ได้ซื้อของออนไลน์อะไรเลยนี่นาคนส่งของอธิบาย “น่าจะเป็นพวกตู้เย็นหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าอะไรน่ะครับ”มาริลินหันหลังไปชำเลืองมองเจย์ คิดว่าอาจจะเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เขาซื้อมาก็เป็นได้ ดังนั้นเธอจึงบอกคนส่งของ “ช่วยเอาเข้ามาด้านในแล้วกัน”คนส่งของดัดกล่องพัสดุเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยรถเข็น และเหลือบมองเจย์และไทเกอร์ที่ยืนอยู่อีกฟากของห้องด้วยดวงตาดำขลับ“คุณอยากให้ช่วยแกะไหมครับ?” คนส่งของถามอย่างใส่ใจมาริลินพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”คนส่งของดึงมีดคมกริบออกมาก่อนตัดเทปกาวที่ห่อพัสดุไว้ และบอกมาริลิน “คุณเปิดได้แล้วครับตอนนี้”มาริลินเดินไปที่ห่อพัสดุและเปิด

เจย์เดินจากไปอย่างมั่นคงไม่หวั่นไหวมาริลินทรุดลงกองกับพื้นอย่างหมดหนทาง น้ำตาไหลนอง เธอพยายามเค้นสมองหาทางออกให้กับอนาคตที่ดูปั่นป่วน สิ้นหวังเบื้องหน้าเธอจำคำที่เคนบอกได้ ‘เธอรู้ไหมว่าจริง ๆ แล้วเบ็นเป็นใครมาริลิน? เธอคว้าตัวบ่อเงินบ่อทองมาได้แล้ว! ฟังนะ เขาคือเจย์ อาเรส ประธานคนก่อนของแกรนด์ เอเซียที่มีมูลค่าเป็นหมื่น ๆ ล้าน เธอต้องเกาะขาทองคำคู่นี้เอาไว้ให้แน่นเลยเพราะว่าถ้าวันไหนเขาได้กลับคืนตำแหน่ง แค่สมบัติเศษเสี้ยวของเขาเธอกับไทเกอร์ก็จะอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชาติแล้ว'มาริลินกัดฟันกรอด “ฉันจะไม่มีทางยอมปล่อยคุณง่าย ๆ หรอกเบ็น”ตึกสำนักงานแกรนด์ เอเซียแองเจลีนยืนกอดอกอยู่ด้านหน้าหน้าต่างกระจกโค้งบนชั้นเก้า มองลงมาที่ทางเข้าหลักของแกรนด์ เอเซียเธอยกมือขึ้นมองนาฬิกาเป็นระยะ ตอนนี้ผ่านเวลาทำงานมา 15 นาทีแล้วแต่เจย์ก็ยังไม่มา เธอเริ่มที่จะกระวนกระวายใจแม้ว่าเขาและมาริลินจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่พวกเขาก็อยู่บ้านเดียวกันมาตั้งหลายปี เขาอาจจะมองเห็นความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ต่างออกไปจากที่เธอคิดก็ได้แต่ไม่ต้องสงสัยว่า อารมณ์เขาต้องไม่ปกติแน่หลังจากที่เขารู้ว่า มาริลินนั้นได