บทที่ 1063

”ตอนที่ฉันหนีมา ฉันก็กลายเป็นเหมือนเหยื่อล่อตาพวกผู้ชาย ตอนที่มีผู้ชายคนหนึ่งข่มเหงฉัน เคนก็ไล่ตามฉันมาแล้วก็ฆ่าชายคนนั้นตาย แม้ว่าจะเป็นการป้องกันตัวแต่เคนก็โดนข้อหาว่าทำรุนแรงเกินกว่าเหตุ เขาก็เลยต้องติดคุก”

มาริลินสะอื้น “ฉันรู้ค่ะ ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณเพราะว่าอดีตที่เลวร้ายของฉัน แต่ฉันก็เป็นเหมือนแมลงที่จมอยู่ในขุมนรก ฉันพยายามดื้นรนและหนีให้พ้นจากนรกที่แสนเลวร้ายนั่น แต่ไม่มีใครยอมช่วยฉันเลย”

เจย์หลับตาลง สกัดดั้นความสงสารเห็นใจที่มีให้เธอซ่อนไว้ในดวงตา แม้ว่าเธอจะน่าเวทนาแค่ไหนแต่เขาก็รู้สึกรังเกียจเธออยู่เช่นกัน

มาริลินพึมพำ “พอในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณ ฉันคิดว่าในที่สุดโชคก็เข้าข้างฉันแล้วหลังจากที่ต้องฝ่าฟันความลำบากยากเข็ญมา แต่ใครจะไปคิดกัน? ตอนนี้เคนออกมาจากคุกแล้ว เขายังบังคับให้ฉันกลับไปกับเขา…”

พูดถึงตอนนี้มาริลินก็คุมตัวเองไม่ได้ น้ำตาเธอไหลพราก “คุณคิดว่าฉันไม่อยากหนีให้พ้นจากเขาเหรอหลังจากเจอเรื่องพวกนั้นมา? คุณดูแผลเป็นบนตัวฉันสิ เบ็น พวกนี้เป็นแผลที่เขาทิ้งไว้ทั้งนั้น”

มาริลินถกกระโปรงขึ้น แผลเป็นน่ากลัวบนต้นขาของเธอ รวมถึงรอยแผลไหม้มากมายทำให้เจย์นิ่วหน้า

มาริล