บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 451 - บทที่ 460

1786

บทที่ 451

“เจอรัลด์ นี่คือรถใหม่ที่นายซื้อเหรอ?” ชารอนถามด้วยความประหลาดใจ“อืม ฉันได้มันมาไม่กี่วันก่อน ก็แค่ทรัพย์สินได้มาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาโยนกุญแจรถไว้บนโต๊ะอย่างลวก ๆนี่ทำให้ลิเลียนตื่นเต้นแต่ก็กังวลใจ เนื่องจากเธอกลัวว่ากุญแจรถแสนแพงจะได้รับความเสียหายกระนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นก็คือสีหน้าของเฮเวิร์ดได้กลายเป็นอิจฉาตาร้อนขึ้นมาแล้ว“เออจริงสิ ฉันได้ยินลิเลียนพูดว่านายก็ซื้อรถแล้วเมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม? ฉันยังไม่เคยเห็นมันเลย นายซื้อรถอะไรให้ตัวเองล่ะ? BMW ซีรี่ 7 รถเบนซ์ หรือออดี้ล่ะ? มีมูลค่ามากกว่า 150,000 ดอลลาร์หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขามองไปที่เฮเวิร์ด“ฮี่ฮี่! เฮเวิร์ดจัดหารถพาสสาทที่ราคามากกว่า 30,000 ดอลลาร์ แต่นั่นจะเทียบกับรถที่มีมูลค่า 300,000 ดอลลาร์ของนายได้อย่างไร?” ลิเลียนเยาะเย้ยขณะที่เธอกรอกตาใส่เฮเวิร์ดเฮเวิร์ดสูดหายใจเข้าอย่างขุ่นเคือง ขณะที่มือของเขากำลังเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมา“โอ้? นายซื้อรถพาสสาทเหรอ? ทำไมนายซื้อรถนั่นล่ะ?” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ“ฉันสามารถซื้ออะไรก็ได้ท
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 452

ลิเลียนมองไปที่เจอรัลด์อย่างกล่าวตำหนิ “นายทำได้ค่อนข้างดี แต่ฉันไม่ต้องการให้นายมาแตะต้องฉัน นายคิดจริง ๆ ว่าฉันเป็นแฟนสาวของนายหรือไง?”“โอ้? เช่นนั้น ตอนนี้ที่เฮเวิร์ดจากไปแล้ว พวกเราควรทำยังไงล่ะ?” เจอรัลด์ที่รู้สึกงงงวยถามขึ้นมา“ฮึ่ม! ไม่ต้องกังวล เขาจะกลับมาหาฉันแน่…หนึ่ง สอง สาม…”ลิเลียนนับนิ้วของเธอเมื่อทันใดนั้น เสียงของชารอนดังผ่านไหล่ของเธอขึ้นมาฉับพลัน“เฮเวิร์ด นายจะทำอะไร?”“ลิเลียน มีบางอย่างที่ฉันอยากจะเคลียร์กับเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉันตอนนี้ แต่ฉันยอมรับว่าฉันผิดไปแล้วที่ไม่ได้ปกป้องเธอตอนที่ชารอนตีเธอเมื่อวาน ฉันรู้สึกเสียใจกับมันมาตลอด ฉันหวังอย่างใจจริงว่าเธอจะให้โอกาสฉัน ฉันอยากจะพิสูจน์ว่าฉันโดดเด่นกว่าและมีความสามารถเมื่อเทียบกับเศรษฐีใหม่อย่างเจอรัลด์!” เฮเวิร์ดตอบ น้ำเสียงของเขาโศกเศร้า ฟังดูถ่อมตัวกว่าที่เขามักจะเป็นอยู่เสมอเห็นได้ชัด ความเชื่อมั่นในตนเองของเขาลดลงอย่างสิ้นเชิง ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยนับถือเอาไว้อย่างสูงเจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมอย่างมากต่อลิเลียนขณะที่เขาเฝ้ามองฉากที่คลี่คลายอยู่ด้านข้าง“แต่ฉันมีเจอรัลด์อยู่แล้ว ผู้ช
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 453

“คุณโคลเหรอ? ผู้หญิงคนนี้ดูจะอายุประมาณยี่สิบห้าปีได้เดินกรีดกรายมาหา เรียกหาลิเลียนขณะที่เธอมองจ้องเธออย่างเคารพลิเลียน ในทางกลับกัน กลับแสร้งทำเป็นไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นทันที่เธอเห็นเธอเธอคือใคร?เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากควาทนีย์ ผู้จัดการฝ่ายธุรกิจที่ให้เธอเช่ารถคันนี้“โอ้? เป็นเรื่องด่วนหรือเปล่าคะ? หากมีอะไรที่เร่งด่วน บางทีคุณสามารถคุยกับฉันได้ในวีแชทเมื่อฉันอยู่บ้านแล้ว มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่สะดวกจริง ๆ ในขณะนี้”ใบหน้าของลิเลียนซีดเซียวให้ตายเถอะ! จะมีความบังเอิญเช่นนี้ได้อย่างไร? จริง ๆ แล้วเธอได้บังเอิญพบกับผู้จัดการของรถเข่าที่นี่ทำไมมันไม่เกิดขึ้นในภายหลังนะ? เธอเพิ่งกลับมาคบกันกับเฮเวิร์ด“ไม่เป็นไรค่ะ คุณโคล ฉันแค่ต้องการจะบอกให้คุณทราบว่าฉันไม่ได้ใส่ใจดูเวลาในตอนที่ฉันให้คุณเช่ารถคันนี้ ฉันเขียนไว้ว่าคุณควรจะคืนรถในวันพรุ่งนี้ แต่ฉันทำผิดพลาดไป คุณต้องคืนรถก่อนสี่โมงเย็นในวันนี้เนื่องจากว่าพวกเราจะต้องส่งรถคืนให้กับลูกค้าก่อนห้าโมง! ขอโทษด้วยนะคะ มันเป็นความเลินเล่อของพวกเราในการทำงาน! เดิมทีฉันก็วางแผนที่จะโทรหาคุณในภายหลัง!”ควาทนีย์ยิ้มขอโทษจากนั้นเธอก็
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 454

เฮเวิร์ดเยาะเย้ยเจอรัลด์ก่อนจะนำชารอนจากไปพร้อมกับเขาอย่างมีความสุขลิเลียนย่อนั่งลงและเริ่มสะอึกสะอื้น“โอ้! คุณคลอฟอร์ด! ทำไมคุณอยู่ที่นี่ล่ะครับ?”ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็พูดขึ้นมาชายวัยกลางคนที่แต่งกายในชุดสูทและรองเท้าหนังวิ่งเยาะ ๆ มาหาเจอรัลด์“คุณคือ?”เจอรัลด์คิดว่าเขาดูคุ้น ๆ แต่ไม่สามารถนึกชื่อได้“เอิ่ม คุณคลอฟอร์ด เป็นเรื่องปกติที่คุณไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร ผมก็อยู่ที่นั่นเช่นกันที่การชุมนุมต้อนรับของคุณที่มณฑลเงียบสงบ ผมได้เห็นว่าคุณจัดการวันนั้นได้งดงามอย่างไร ผมชื่อเบลก วาดฟอร์ด คุณไลล์เพิ่งจะรับผมเข้าในกลุ่มในฐานะผู้จัดการฝ่ายวางแผนงาน คุณก็มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันเช่นกันเหรอครับ?”ผู้ชายคนนั้นยิ้มและถูมือของเขาอย่างประหม่าเสียงสะอึกสะอื้นของลิเลียนหยุดลง ขณะที่เธอจ้องมองผู้ชายคนนั้นอย่างว่างเปล่าแม้แต่เฮเวิร์ดและชารอนที่กำลังจะเข้าไปในโรงแรมก็สับสนงุนงงกับคำกล่าวนั้นที่พวกเขาได้ยิน“โอ้! สวัสดีครับ คุณวาดฟอร์ด เช่นนั้นคุณก็วางแผนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันด้วยเหมือนกันเหรอครับ?เจอรัลด์ดูเหมือนจะไม่สามารถค
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 455

“บ้าไปแล้ว พวกเราเข้าได้เข้ามาจริง ๆ!”ลิเลียนหายใจ อย่างมึนงงเธอแทบจะไม่แสดงการขัดขืนใด ๆ แม้เจอรัลด์ยังคงกอดเอวเธอไว้อยู่ทั้งหมดนี้เพียงน่าตื่นเต้นมากเกินไป ตอนนี้ที่สถานการณ์กลับกันพวกเขาอยู่ในสถานที่จัดงานงานเลี้ยงวันเกิดของเอเลน่าใหญ่โตเป็นพิเศษในครั้งนี้ เหตุผลสำคัญเป็นเพราะคุณลาร์ซันต้องการจะใช้โอกาสนี้ในการจัดการชุมนุมครั้งใหญ่สำหรับเจ้าของธุรกิจทั้งหมดด้วยเหมือนกันเนื่องจากเฮเวิร์ดมาจากยอร์คนอร์ท เมาน์เทน นั่นจึงทำให้เขามีคุณสมบัติอยู่ในรายชื่อของผู้เข้าร่วมงานเลี้ยงโดยอัตโนมัติมีแขกมากกว่าร้อยคนในสถานที่นี้ ส่วนใหญ่คือทายาทหนุ่มสาวที่ร่ำรวย และก็มีเหล่าเจ้านายมากมายด้วยเหมือนกันการออกแบบของงานคล้ายกันเล็กน้อยกับงานแต่งงาน มีทางเดินยาวอยู่ตรงกลาง และโต๊ะจัดเลี้ยงก็เรียงกันอยู่ทั้งสองด้านของทางเดินเจอรัลด์จัดการหาที่นั่งสำหรับพวกเขาทั้งคู่ท้ายที่สุดแล้ว ก็มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ และส่วนใหญ่ก็จะมองหาที่นั่งกับเพื่อน ๆ ของพวกเขาอย่างสบาย ๆ เฮเวิร์ดได้เข้ามาในห้องบอลรูม เขาจ้องมองอย่างดุร้ายไปที่เจอรัลด์และลิเลียน ก่อนจะดึงชารอนไปนั่งอีกโต๊ะกับเพื่อนของเขาบางค
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 456

เลลาก็แนะนำตัวเองหลังจากทุกคนเหมือนกัน เธอได้เรียนรู้อย่างมากจากคนเหล่านี้เลลามักจะคิดอยู่เสมอว่าคนรวยจะพูดถึงแต่เรื่องรถหรูเท่านั้น แต่คนเหล่านี้ไม่ใช่เลย การพูดคุยของพวกเขามีความซับซ้อนสำหรับพวกเขา—การจัดการเงินและวิธีการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี และเลลาก็รู้สึกประทับใจอย่างมากดักลาสที่ชอบเที่ยวโอ้อวดความร่ำรวยของเขา หรือเจอรัลด์ คนที่เธอคิดว่ามั่งคั่งขึ้นมาด้วยความโชคดี ไม่มีทางเทียบได้กับกลุ่มนักวิชาการที่มีประสบการณ์มากกลุ่มนี้ได้เลยลิเลียนหัวเสียหลังจากได้ยินกิริยาท่าทางที่เฮเวิร์ดพูด เธอรู้ว่าเจอรัลด์จะไม่รักษาสถานะที่เขาอ้างไว้ได้ เพราะทุกคนที่นั่นเป็นคนมั่งคั่งกันเฮเวิร์ดทำได้ค่อนข้างดีมาตลอดและรู้จักคนมากมาย น่าขอบใจ ลิเลียนไม่อาจทนเงยหน้าขึ้นได้ รู้สึกราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่ล้มเหลวอย่างสุด ๆ“เอเลน่าจะมาเมื่อไหร่กัน?” ชายหนุ่มไม่กี่คนตั้งคำถามขึ้นมา สำหรับพวกเขาส่วนใหญ่ มันเป็นครั้งแรกของพวกเขาในการพบกับเอเลน่า ลาร์ซัน และพวกเขาก็ตื่นเต้นกันมากในขณะเดียวกัน ด้านหลังเวที“คุณวาดฟอร์ด คุณแน่ใจเหรอคะ? เขามาเหรอ? นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร?”เอเลน่าโดดลุกขึ้นจากช่างแต่
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 457

เจอรัลด์ไม่ได้เจอเอเลน่ามาสักพักแล้ว และเธอดูเหมือนจะน่ารักขึ้นมากตอนนี้“เอเลน่า ลาร์ซัน งดงามมาก!” เฮเวิร์ดที่ตกตะลึงอุทานออกมาก ชารอน อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หึงหวงใด ๆ เธอต้องยอมรับว่าเอเลน่าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง“แน่นอนสิ เธองดงาม! เอเลน่าเป็นน้องสาวอุปถัมภ์ของคุณคลอฟอร์ดเชียวนะ เธอต้องสวยอยู่แล้ว!” เลียมยิ้ม“งั้นทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ เลียม?” เลลาถามเธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้เห็นว่าคุณคลอฟอร์ดเป็นใคร“ให้ฉันบอกเธอนะว่าทำไม พ่อของฉันกล่าวไว้ว่า เขาคือคนที่ชอบทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจและไม่ชอบงานเลี้ยงและพิธีการต่าง ๆ เช่นนั้น” เลียมอธิบายราวกับว่าเขารู้เกี่ยวกับเจอรัลด์เป็นอย่างดี“อ่อ!” เลลารู้สึกผิดหวัง“เฮ้ เลลา เธออยากได้เครื่องดื่มบ้างไหม? น้ำผลไม้นี่เป็นสินค้านำเข้านะ มันยอดเยี่ยมจริง ๆ! ให้ฉันเอาให้เธอนะ!” ดักลาสไม่สบอารมณ์ที่เห็นเลียมและเลลาเข้ากันได้ดี“ฉันโอเคดี อย่ายุ่งกับฉันน่า” เลลาขมวดคิ้วใส่ดักลาสและหันไปทางเลียมอีกครั้ง“ฉันต้องการแก้วหนึ่งค่ะ!” พนักงานเสริฟ์เดินผ่านลิเลียน และเธอยื่นมือออกไปรับเครื่องดื่มลิเลียนกระหายน้ำหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนห
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 458

เจอรัลด์พยายามทำให้เธอสงบลง“สองคนนี้คือใคร? พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขารู้กฏไหมเนี่ย?” ชายวัยกลางคนจากอีกโต๊ะอุทานขึ้นมา ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบมันไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นการขโมยจุดสนใจของเอเลน่าอย่างหยาบคายตรงไปตรงมาในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่บนเวทีไม่ว่าจะยังไง การยืนขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ นั่งอยู่จะต้องดึงดูดความสนใจของครอบครัวลาร์ซันอยู่แล้วจากนั้นความสนใจของคนอื่นก็กลับไปที่เวทีเพื่อดูว่าเอเลน่าจะตอบสนองอย่างไรน้ำตาอาบในตาของเธอ ขณะที่เธอวางไมค์ในมือของเธอ“นายมา!” เอเลน่าร้องไห้เจอรัลด์ทำความสะอาดกางเกงของเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงของเอเลน่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังมองมาที่เขา“ใช่ สุขสันต์วันเกิดนะ!” เจอรัลด์ตอบอย่างประหม่าเขามองไปรอบ ๆ ตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เอาของขวัญใด ๆ มาให้เธอนอกจากกุญแจรถของเขา“ขอโทษนะฉันไม่ได้จัดการเตรียมอะไรให้สำหรับวันเกิดของเธอ ฉันจึงทำได้เพียงแค่อวยพรเท่านั้น” เจอรัลด์กล่าวขอโทษ“ฉันคิดว่านายลืมฉันไปแล้ว!” เอเลน่าเช็ดน้ำตาของเธอ พุ่งไปหาเจอรัลด์และกอดเขาไว้อย่างแน่นเท่าที่เธอสามารถทำได้ฉากนี้ทำให้ทุกคนช็อกไปตา
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 459

“ฉันปิดเครื่องไว้น่ะค่ะ คุณวีเวอร์” ลิเลียนตะโกนขณะที่เธอวิ่งไปหาควาทนีย์เพราะเฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ กำลังตามพวกเธอมา เธอกลัวว่าพวกเธออาจจะถูกเปิดโปงได้ครั้งที่แล้วเจอรัลด์อ้างว่ารถเฟอร์รารี่เป็นของเขา ชารอนไม่ได้เชื่อเขา คราวนี้ เธอต้องทำให้มันกระจ่างเธอกระทืบเท้าไปหาเจอรัลด์และยืนอยู่ด้านหน้าควาทนีย์ เธอถลึงตามองลิเลียนและถามขึ้นมา “เธอกลัวอะไร ลิเลียน?” “คุณวีเวอร์ ใช่ไหมคะ? ลิเลียนเช่ารถคันนี้ใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่อย่างแน่นอน!” ลิเลียนพยายามจะสบตากับคุณวีเวอร์—เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามจะปิดบังบางอย่างเอาไว้ชารอนฉกเอาสัญญามาจากคุณวีเวอร์และหัวเราะขึ้นมา “นี่คือการเช่า! ดูสิ เฮเวิร์ด! โอ้ คุณจอง ดักลาส ให้ฉันเล่าเรื่องตลกให้พวกคุณฟังนะ วันนี้ฉันกำลังดื่มกาแฟกับเฮเวิร์ด และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลิเลียน…”ชารอนแสดงให้พวกเขาเห็นสัญญาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะที่เล่ารายละเอียดจากเหตุการณ์ในตอนเช้านี้เฮเวิร์ดรู้สึกอิจฉาเจอรัลด์ แต่หลังจากสิ่งที่ชารอนพูดมา เขาจึงรู้สึกแย่มากกับลิเลียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกคนสังเกตุเห็นเอเลน่ากอดเจอรัลด์อย่างไร นี่คือวิธีเดียวที่จะเอาคืนเขามันไม่ใช่เ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 460

เจอรัลด์รู้สึกดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ลิเลียนไม่ได้โกรธเคืองเฮเวิร์ดเลย“เจอรัลด์ รถคันนี้ต้องแพงมากแน่ ใช่ไหม? มันน่าดูจริง ๆ!”เลียมเดินมาหาพวกเขาและยิ้มให้เจอรัลด์ไม่ว่าคนที่เหลือจะเยาะเย้ยเขามากแค่ไหน เลียมรู้ว่าการทำตัวเป็นเพื่อนกับเขาจะเป็นประโยชน์แน่ เพราะเขารู้จักเอเลน่าเป็นการส่วนตัวและขับรถสุดหรูเช่นนี้“ประมาณ 22,000 ดอลลาร์น่ะ!” เจอรัลด์ตอบ ยิ้มให้อย่างสุภาพพวกเขาทั้งคู่จับมือกันในขณะเดียวกันนี้ โทรศัพท์ของเลียมก็ดังขึ้นมา“ครับพ่อ? โอเค ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ!”เลียมวางสายโทรศัพท์ “เฮ้ เจอรัลด์ ฉันต้องไปแล้วตอนนี้ ยินดีจริง ๆ ที่ได้พบนาย! ขอโทษจริง ๆ นะ ดักลาส, เลลา มีบางอย่างเกิดขึ้นน่ะ และฉันไม่สามารถพาพวกเธอกลับบ้านได้”“ห๋า?” เลลาตกตะลึงพวกเขาควรจะติดรถกลับบ้านไปกับเลียม เพราะดักลาสไม่กล้าขับรถของเขามาขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็ได้สตาร์ทรถของเขาแล้ว และลิเลียนก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขาจากนั้นดักลาสก็หันไปหาเลลาและถามขึ้นมา “เลลา ทำไมพวกเราไม่นั่งอูเบอร์กันล่ะ?”“อูเบอร์เหรอ? ดูนายสิ การนั่งอูเบอร์คือทุกอย่างที่นายรู้ใช่ไหม? นายซื้อรถและนายไม่แม้แต่จะขับมันด้
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
4445464748
...
179
DMCA.com Protection Status