บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 431 - บทที่ 440

เวย์ลอนกำลังขอความช่วยเหลือจากเจซันอยู่อย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะสามารถได้ทราบข้อมูลที่แน่ชัด เวย์ลอนก็วางสายไปแล้ว นี่เป็นเพราะเขาได้สังเกตเห็นเซลล่าและคนที่เหลือกำลังเจลข้ามาในห้อง “ฉันขอโทษนะเวย์ลอน! ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉันเอง!” เซลล่ากล่าวขอโทษ “เธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่เซลล่า? ฉันแค่รู้สึกประหลาดใจเมื่อพวกเขาเริ่มทำร้ายพวกเราโดยไม่แม้แต่จะทำเรื่องให้กระจ่างเสียก่อนด้วยซ้ำ! อย่ากังวลไปเลย ลูกน้องของพ่อของฉันกำลังจัดการกับพวกเขาอยู่ตอนนี้! พ่อของฉันก็ได้ข่าวเกี่ยวกับปัญหาของเธอเหมือนกัน!” เวย์ลอนกล่าวด้วยนำ้เสียงดุร้าย เซลล่ากำลังจะพูดบางอย่างเมื่อโทรศัพท์ของเธอเริ่มดังขึ้นมา ด้วยการสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอกดรับสาย มันเป็นการพูดคุยกันสั้น ๆ และเธอก็วางสายไม่นานหลังจากนั้น “...ตอนนี้มันจบแล้ว! สายนั่นมาจากประธานของฉัน เขาแจ้งให้ฉันทราบว่าฉันถูกไล่ออก!” เซลล่ากล่าวอย่างอ่อนแรง เธอรู้ว่าเธอเพิ่งจะเสียโอกาสในการมีอาชีพที่ยอดเยี่ยมไปแล้ว เพราะตอนนี้เธอถูกไล่ออก เธอจะไม่สามารถเข้าทำงานที่บริษัทสาขาที่ดีเลิศหรือการลงทุนในบริษัทต่าง ๆ ภายใต้ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ปท

เขาถูมือเข้าด้วยกันอย่างตื่นเต้นขณะที่เขาถามคำถามนั้น พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “…เอ๋? คุณคลอฟอร์ดเหรอ?” คนอื่น ๆ ในห้องคนไข้ต่างก็ตกตะลึงไปเมื่อพวกเขาได้ยินชื่อนี้ นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีของเวย์ลอน ที่พร้อมจะกล่าวทักทายประธานและทำตัวอิ่มอกอิ่มใจต่อหน้าคนอื่น ๆ นั้น เขาตกตะลึงถึงสองเท่าเหมือนกับคนอื่น ๆ ในห้อง ‘ทำไมเขาเอ่ยถึงเจอรัลด์ว่าคุณคลอฟอร์ด?’ “คุณรู้ว่าผมเป็นใครเหรอครับ ประธาน?” เจอรัลด์ถาม เขาก็ตกตะลึงเช่นกัน “แน่นอนสิครับผมรู้! เมื่อตอนที่คุณวินเทอร์ได้รับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล ผมก็มาเยี่ยมเขาด้วยเหมือนกัน แต่อย่างไรก็ตาม ผมไม่สามารถตามคุณได้ทันเพราะคุณจากไปก่อน!” ประธานกล่าวขณะที่เขายังยิ้มต่อไป เมื่อคิดถึงคำพูดของเขา เจอรัลด์ก็ปะติดปะต่อเรื่องราวเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว เมื่อคุณวินเทอร์ได้รับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล เขาบังเอิญได้พบกับมอร์กาน่าที่โรงอาหาร ตอนนั้น มอร์กาน่ามีปัญหากับปัญหาในที่ทำงานของเธอ เมื่อเขาจากไปและพบปะกับแซคในภายหลัง เขาจึงเล่าเกี่ยวกับปัญหางานของมอร์กาน่าให้เขาฟัง ถึงแม้ว่าปัญหาของเธอจะได้รับการแก้ไขในท้ายที่สุดแล้ว สุดท้ายคาเม

ขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงถอนหายใจ “แทมมี่ คุณควาริงตันกระวนกระวายมากเลยตอนนี้ เขายังไปที่สถานีตำรวจอีกด้วยซ้ำเพื่อจะแจ้งความ พวกเราควรจะทำยังไงดี? เราควรจะรอเจอรัลด์คนนั้นอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหนกัน?” บางอย่างได้เกิดขึ้นกับกีย่าแลครอบครัวของเธอและแน่นอนว่าเพื่อน ๆ ก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้กัน คนที่ถอนหายใจคือเพื่อนร่วมห้องของกีย่าคนหนึ่ง ตอนนี้พวกเธอทุกคนกำลังรอเจอรัลด์อยู่ที่ทางเข้าของมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่กัน แทมมี่ตกลงที่จะพบกับเขาที่นั่นในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ เนื่องจากคุณควาริงตันได้ไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ แทมมี่และคนอื่น ๆ ก็ได้แสดงท่าทีอย่างมีเหตุมีผลโดยการไปที่มหาวิทยาลัย โดยการแจ้งและแบ่งปันสิ่งที่พวกเธอรู้กับทางมหาวิทยาลัยนั่นคือทั้งหมดที่พวกเธอสามารถทำได้ในขณะนี้ “รอเขากันก่อนเถอะ เขาคือคนที่รู้มากที่สุดเกี่ยวกับสถานการณ์เนื่องจากกีย่าถูกพบเห็นครั้งสุดท้ายในที่ของเขา อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ได้รับการปลดปล่อยจากการถูกสอนบทเรียนโดยพวกเราในภายหลังแน่! การหายตัวไปของเธอยังคงเกี่ยวข้องกับเขา!” แทมมี่กล่าวอย่างโกรธเคือง หญิงสาวคนอื่น ๆ ก็โกรธเช่นกัน พว

อีวอนน์ได้ทำงานเป็นผู้ช่วยของฟาซิลิตี้ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นั่น เธอตกใจอย่างชัดเจนเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ที่นั่น “อย่ากังวลกับเรื่องนี้ก่อนเลย ที่สำคัญที่สุด พวกเราต้องการความช่วยเหลือของเธอ!” มันรู้สึกเหมือนนานมากแล้วตั้งแต่ที่เจอรัลด์พบกับอีวอนน์และฟาซิลิตี้ครั้งสุดท้าย พวกเขาไม่ได้พบกันตัวต่อตัวมาตั้งแต่วันที่เขาได้ช่วยชีวิตพวกเธอตอนที่พวกเธอถูกลักพาตัวไปกัน เจอรัลด์จึงรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยที่พูดคุยกับพวกเธอตอนนี้ “รอนี่สักครู่ ฟาซิลิตี้ยังคงกำลังแต่งหน้าอยู่ ฉันจะบอกเธอก่อนว่าพวกนายอยู่ที่นี่กัน!” อีวอนน์ไม่ได้ใจร้ายเหมือนกับที่เธอเคยเป็นต่อเจอรัลด์แล้วตอนนี้ ตั้งแต่นั้นมามีหลายอย่างได้เกิดขึ้นและมันอาจเป็นเจอรัลด์จริง ๆ ที่ได้ช่วยชีวิตพวกเธอสี่คนเอาไว้ เจอรัลด์ต้องมีอำนาจและอิทธิพลอยู่เล็กน้อยอย่างแน่นอน พวกเธอรู้มากขนาดนั้นตอนนี้ อีวอนน์จึงต้องการจะพยายามเอาใจเจอรัลด์แทน ฟาซิลิตี้ก็มีกระบวนการคิดแบบเดียวกันอย่างชัดเจน ภูมิหลังของเขาน่าสังสัยสำหรับพวกเธอ พูดได้แค่นั้น พวกเธอตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงเช่นนั้นตอนนั้นแต่กระนั้นก็ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือไ

“ซาเวียอยู่ที่ยานเคนเหรอ?” เขาตกตะลึงเพียงแค่ได้ยินชื่อนั้นอีกครั้ง เขาไม่ได้ข่าวเธอมาหลายเดือนแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในใจของเขาขึ้นมาทันที ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคู่รักกันกับซาเวียถึงสองปี ความทรงจำของเขาที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ส่วนใหญ่ประกอบด้วยการที่พวกเขาทั้งคู่อยู่ด้วยกัน อย่างไรก็ตาม เธอทำร้ายความรู้สึกของเขาอย่างสาหัส เมื่อถึงจุดหนึ่ง เจอรัลด์จึงรู้สึกแค้นใจต่อเธอเท่านั้น หลังจากที่เขาเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะคุณคลอฟอร์ดกับเธอ เขาก็กลายเป็นค่อนข้างเย็นชาต่อซาเวีย เธอได้รับการโจมตีเช่นนั้นจากเรื่องนั้น จนเธอต้องดร็อปเรียนจากมหาวิทยาลัย ตั้งแต่เรื่องนั้นเกิดขึ้น ความแค้นใจใด ๆ ที่เขามีต่อเธอก็มลายหายไปแล้ว แต่เขารู้สึกเต็มไปด้วยการตำหนิตนเองแทน ในอดีต เขาไม่มีอะไรเลย กระนั้นซาเวียก็ยังชอบเขา สำหรับเรื่องนั้นเธอยังคงเลือกที่จะอยู่กับเขา พวกเขาทานอาหารด้วยกัน และยังไปช็อปปิ้งด้วยกันอีกด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่ซาเวียเปลี่ยนไปในตอนท้าย แต่เธอก็ยังดีกว่ามากเมื่อเทียบกับอลิซและคนอื่น ๆ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้รังเกียจเขาที่เป็นคนยากจน นั่นค