คำถามนั้นมาจากเร “เธอพูดว่าไงนะ? เขาขับรถเบนซ์ G-Class งั้นเหรอ?” เวย์ลอนกล่าว ด้วยความช็อก เมื่อคิดย้อนกลับไป เจอรัลด์เพียงแค่ยิ้มอย่างใจเย็นอยู่ด้านข้าง ในขณะที่เวย์ลอนกำลังอวดรถของเขาอยู่ก่อนหน้านี้ เขาคิดว่ามันคือความอิจฉา แต่เจอรัลด์เพียงแค่กำลังสนุกกับคนโง่ที่กำลังโอ้อวดรถออดี้ A4L ของเขาอยู่! ด้วยราคาปัจจุบันของรถเบนซ์ G-Class เงินจำนวนนั้นสามารถซื้อรถออดี้ A4L แปดหรือเก้าคันได้อย่างง่ายดาย! “อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ ฉันชนะได้มันเป็นรางวัลมา! ก็แค่ยานพาหนะคันหนึ่งที่ช่วยให้ฉันไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ” เจอรัลด์กล่าวอย่างใจเย็นขณะที่เขายิ้ม จากนั้นเขาก็วางเหยือกน้ำลงและออกจากห้องคนไข้ไป เซลล่าไม่ได้พูดอะไร แต่ตอนนี้เธอนับถือเจอรัลด์มากกว่าที่เธอเคยมี เขาเพียงจากห้องคนไข้ไป เมื่อปัญหาได้รับการแก้ไขโดยไม่คาดหวังการยกย่องใด ๆ เลย ในใจของเธอ เธอรู้ว่าแม้ว่าเธอจะคิดว่าคนอื่น ๆ ได้คอยช่วยเหลือเธอมาตลอด แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้ใส่ใจตราบใดที่ไม่มีปัญหาอีกต่อไป แม้ตอนที่เจอรัลด์เข้าไปในรถของเขาแล้ว เพื่อนร่วมชั้นของเขาทั้งหลายก็ยังไม่ขยับไปไหนกันสักนิด พวกเขายังคงจ้องกันและก
ขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงถอนหายใจ “แทมมี่ คุณควาริงตันกระวนกระวายมากเลยตอนนี้ เขายังไปที่สถานีตำรวจอีกด้วยซ้ำเพื่อจะแจ้งความ พวกเราควรจะทำยังไงดี? เราควรจะรอเจอรัลด์คนนั้นอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหนกัน?” บางอย่างได้เกิดขึ้นกับกีย่าแลครอบครัวของเธอและแน่นอนว่าเพื่อน ๆ ก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้กัน คนที่ถอนหายใจคือเพื่อนร่วมห้องของกีย่าคนหนึ่ง ตอนนี้พวกเธอทุกคนกำลังรอเจอรัลด์อยู่ที่ทางเข้าของมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่กัน แทมมี่ตกลงที่จะพบกับเขาที่นั่นในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ เนื่องจากคุณควาริงตันได้ไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ แทมมี่และคนอื่น ๆ ก็ได้แสดงท่าทีอย่างมีเหตุมีผลโดยการไปที่มหาวิทยาลัย โดยการแจ้งและแบ่งปันสิ่งที่พวกเธอรู้กับทางมหาวิทยาลัยนั่นคือทั้งหมดที่พวกเธอสามารถทำได้ในขณะนี้ “รอเขากันก่อนเถอะ เขาคือคนที่รู้มากที่สุดเกี่ยวกับสถานการณ์เนื่องจากกีย่าถูกพบเห็นครั้งสุดท้ายในที่ของเขา อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ได้รับการปลดปล่อยจากการถูกสอนบทเรียนโดยพวกเราในภายหลังแน่! การหายตัวไปของเธอยังคงเกี่ยวข้องกับเขา!” แทมมี่กล่าวอย่างโกรธเคือง หญิงสาวคนอื่น ๆ ก็โกรธเช่นกัน พว
“ฉันโทรหาเฟลิเซียและเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว เธอบอกฉันว่าเธอจะพยายามให้เพื่อนร่วมชั้นของเธอช่วยพวกเรา หวังว่ามันจะเป็นไปได้ด้วยดี! ด้วยการช่วยเหลือของแฟน ๆ ของผู้ประกาศนั้น ในที่สุดพวกเราก็จะสามารถรู้ได้ว่ากีย่าอยู่ที่ไหน! ทุกคนมีพลังและมีความสำคัญมากกว่าคนเพียงคนเดียวอยู่แล้ว!” แทมมี่กล่าว เจอรัลด์พยักหน้า เขาคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี คนธรรมดานั้นไม่เข้าใจความสามารถที่แท้จริงของคนเหล่านั้น ที่ทำงานกับสื่อมวลชนและคนเหล่านั้นที่ปฏิบัติต่ออินเตอร์เน็ตเหมือนบ้านหลังที่สองของพวกเขา ตราบใดที่คน ๆ หนึ่งเต็มใจที่จะค้นคว้า ข้อมูลที่พวกเขาต้องการก็จะถูกค้นพบอย่างแน่นอน เจอรัลด์โทรหาเดรกและไทสันเพื่อสืบสวนเรื่องนี้เช่นกัน ไม่มีพวกเขาคนไหนที่จะลองเสี่ยงโอกาสดูเลย “เฟลิเซียอยู่นี่แล้ว!” ในขณะนั้นเอง รถสีคำคันหนึ่งก็มาจอดอยู่ข้างถนนและลูกพี่ลูกน้องคนเล็กของแทมมี่ก็โดดลงรถมา ชายหนุ่มคนหล่อที่สวมแว่นตานำทางเธอไปที่กลุ่ม เจอรัลด์เคยพบกับเฟลิเซียแล้วในวันก่อนพร้อมกับแทมมี่ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเธอเป็นใคร เธอรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับกีย่าตั้งแต่ที่เธอเห็นเจอรัลด์ เธอกรอกตาด้
อีวอนน์ได้ทำงานเป็นผู้ช่วยของฟาซิลิตี้ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นั่น เธอตกใจอย่างชัดเจนเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ที่นั่น “อย่ากังวลกับเรื่องนี้ก่อนเลย ที่สำคัญที่สุด พวกเราต้องการความช่วยเหลือของเธอ!” มันรู้สึกเหมือนนานมากแล้วตั้งแต่ที่เจอรัลด์พบกับอีวอนน์และฟาซิลิตี้ครั้งสุดท้าย พวกเขาไม่ได้พบกันตัวต่อตัวมาตั้งแต่วันที่เขาได้ช่วยชีวิตพวกเธอตอนที่พวกเธอถูกลักพาตัวไปกัน เจอรัลด์จึงรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยที่พูดคุยกับพวกเธอตอนนี้ “รอนี่สักครู่ ฟาซิลิตี้ยังคงกำลังแต่งหน้าอยู่ ฉันจะบอกเธอก่อนว่าพวกนายอยู่ที่นี่กัน!” อีวอนน์ไม่ได้ใจร้ายเหมือนกับที่เธอเคยเป็นต่อเจอรัลด์แล้วตอนนี้ ตั้งแต่นั้นมามีหลายอย่างได้เกิดขึ้นและมันอาจเป็นเจอรัลด์จริง ๆ ที่ได้ช่วยชีวิตพวกเธอสี่คนเอาไว้ เจอรัลด์ต้องมีอำนาจและอิทธิพลอยู่เล็กน้อยอย่างแน่นอน พวกเธอรู้มากขนาดนั้นตอนนี้ อีวอนน์จึงต้องการจะพยายามเอาใจเจอรัลด์แทน ฟาซิลิตี้ก็มีกระบวนการคิดแบบเดียวกันอย่างชัดเจน ภูมิหลังของเขาน่าสังสัยสำหรับพวกเธอ พูดได้แค่นั้น พวกเธอตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงเช่นนั้นตอนนั้นแต่กระนั้นก็ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือไ
เมื่อไม่นานมานี้หลังจากที่ฟาซิลิตี้กลายมาเป็นคนดัง ผู้ชายหลายคนที่ทั้งรูปหล่อและร่ำรวยก็เริ่มออกมาช่วยเหลือเธอกัน ครั้งหนึ่ง เธอมีไข้อ่อน ๆ แต่ถึงอย่างงั้น ชายหนุ่มที่ร่ำรวยคนหนึ่งก็ขับรถมาหาเธอถึงที่เพื่อส่งยาให้เธอด้วยตัวเองอีกด้วย พวกเขาบางคนจะพูดคุยกับเธอในทุก ๆ คืนอีกด้วยซ้ำ ในทางเทคนิค ด้วยการทำทุกอย่างนั้นเพื่อเธอ ผู้ชายเหล่านั้นก็ดีพอแล้วที่จะเอื้อมถึง ‘มาตรฐานคู่รัก’ ของเธอ ผู้ชายธรรมดาเองไม่ได้พูดคุยกันมากนักกับฟาซิลิตี้มาสองสามเดือนแล้วตอนนี้ และเธอก็ไม่เคยพบเขาด้วยตัวเองเหมือนกัน แม้จะเป็นแบบนั้น ฟาซิลิตี้ก็ยังคงไม่รู้สึกอะไรเลยกับคนอื่น ๆ อยู่ดี แน่นอนว่ามันเป็นข้อพิสูจน์ของความชื่นชมของเธอที่มีต่อผู้ชายธรรมดา เธอยังจินตนาการอีกด้วยซ้ำว่าเขาจะดูเป็นอย่างไร อย่างนับครั้งไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม ด้วยเบาะแสทุกอย่างที่เธอได้รับมัน มันย่ิงเผยให้เห็นภาพที่สมบูรณ์มากขึ้นว่าผู้ชายธรรมดาไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากคนที่เธอได้ดูถูกมาเสมอ เจอรัลด์ เธอจะไม่มีความรู้สึกที่ยุ่งเหยิงเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้อย่างไร? ‘เป็นไปได้ว่าจะเป็นเจอรัลด์จริง ๆ หรือเปล่า?’ ‘ถ้าเป็นเขาจริง ง
“ซาเวียอยู่ที่ยานเคนเหรอ?” เขาตกตะลึงเพียงแค่ได้ยินชื่อนั้นอีกครั้ง เขาไม่ได้ข่าวเธอมาหลายเดือนแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในใจของเขาขึ้นมาทันที ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคู่รักกันกับซาเวียถึงสองปี ความทรงจำของเขาที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ส่วนใหญ่ประกอบด้วยการที่พวกเขาทั้งคู่อยู่ด้วยกัน อย่างไรก็ตาม เธอทำร้ายความรู้สึกของเขาอย่างสาหัส เมื่อถึงจุดหนึ่ง เจอรัลด์จึงรู้สึกแค้นใจต่อเธอเท่านั้น หลังจากที่เขาเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะคุณคลอฟอร์ดกับเธอ เขาก็กลายเป็นค่อนข้างเย็นชาต่อซาเวีย เธอได้รับการโจมตีเช่นนั้นจากเรื่องนั้น จนเธอต้องดร็อปเรียนจากมหาวิทยาลัย ตั้งแต่เรื่องนั้นเกิดขึ้น ความแค้นใจใด ๆ ที่เขามีต่อเธอก็มลายหายไปแล้ว แต่เขารู้สึกเต็มไปด้วยการตำหนิตนเองแทน ในอดีต เขาไม่มีอะไรเลย กระนั้นซาเวียก็ยังชอบเขา สำหรับเรื่องนั้นเธอยังคงเลือกที่จะอยู่กับเขา พวกเขาทานอาหารด้วยกัน และยังไปช็อปปิ้งด้วยกันอีกด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่ซาเวียเปลี่ยนไปในตอนท้าย แต่เธอก็ยังดีกว่ามากเมื่อเทียบกับอลิซและคนอื่น ๆ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้รังเกียจเขาที่เป็นคนยากจน นั่นค
เขาให้สัญญาโดยไม่แม้แต่จะลังเลใจเลยสักนิดเดียว มันดีกว่ามากที่จะบอกให้ฟาซิลิตี้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือผู้ชายธรรมดา แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่สมควรสำหรับเรื่องนั้น ตอนนี้เป็นเวลาที่ฟาซิลิตี้ต้องขอให้แฟน ๆ ของเธอช่วยตามหากีย่า หลังจากเขาเดินลงบันไดมา คนอื่น ๆ ก็เห็นได้ว่าเจอรัลด์มีเรื่องบางให้ชั่งใจอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ ทั้งฟาซิลิตี้และเควดก็ตามหลังเขาอย่างใกล้ชิด ฟาซิลิตี้เอาแต่สลับไปมาระหว่างกระทุ้งเควดและหันหัวของเธอไปทางด้านหลังของเจอรัลด์ เห็นได้ชัดว่าเควดอยากจะพูดบางอย่างกับเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เควด ดูเหมือนว่าเขาไม่กล้าที่จะก้าวไปหาเจอรัลด์ “เควดมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยจริง ๆ ไปสิและพูดกับเจอรัลด์เกี่ยวกับเรื่องนั้น!” แทมมี่กล่าวขณะที่เธอถอนหายใจ เมื่อมองไปที่สองคนนั้น เธอไม่อาจทนมองพวกเขาทำตัวอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ ขนาดนี้อยู่ด้านหลังของเจอรัลด์ได้อีกต่อไป เจอรัลด์ได้ยินชื่อของเขากำลังถูกเรียกขึ้นมาและเขาจึงหันหลังกลับมาด้านหลังเขา เขาเห็นฟาซิลิตี้กำลังกระทุ้งเควดอยู่ขณะที่พวกเขาทั้งคู่จ้องมองมา เจอรัลด์สับสนงุนงงเล็กน้อยกับฉากนี้แต่เขาก็ส่ายหั
“ชารอน เธอ เธอ! เธอกล้าดีมาตบฉันได้ยังไง! เฮเวิร์ดยัยบ้านี่เพิ่งตบหน้าฉัน!” แม้ว่าเธอจะพูดไปแบบนั้น ลิเลียนมองไปที่เฮเวิร์ดขณะที่เอามือกุมแก้มที่เจ็บปวดของเธอไว้ แต่อย่างไรก็ตาม เฮเวิร์ดเพียงเบนสายตาของเขาไป เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาอยู่ข้างใคร “ฉัน…ฉันเข้าใจแล้ว…เช่นนั้น เป็นอย่างงี้นี่เอง…เมื่อคิดว่าฉันตาบอดขนาดนั้นมาก่อนที่ไม่สามารถเห็นได้ว่านายจริง ๆ แล้วเป็นคนแบบไหน…” น้ำเสียงของลิเลียนสั่นเครือ จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและวิ่งจากไปทั้งน้ำตา ชารอนกระแทกส้อมและช้อนของเธอลงบนโต๊ะ เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทานอาหารอีกต่อไปแล้วหลังจากเรื่องยุ่ง ๆ เช่นนี้ ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็ออกจากร้านอาหารไป ‘ข่างน่าเสียดายที่เห็นเพื่อนรักทั้งสองต่อสู้กันเหมือนกับศัตรูในตอนนี้…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง จากสิ่งที่แสดงให้เห็นต่อหน้าเขานี้ เจอรัลด์ก็สามารถเข้าใจถึงส่วนสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้นท่ามกลางสามคนนั้นได้ ดูเหมือนว่าลิเลียนและชารอนทั้งคู่เริ่มจะแน่วแน่ต่อเฮเวิร์ดมากขึ้น เพราะทรัพย์สินต่าง ๆ ที่เขาเป็นเจ้าของในตอนนี้ ในอดีตเมื่อเฮเวิร์ดยังคงยากจน พวกเธอก็ไม่เคยปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ