ขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงถอนหายใจ “แทมมี่ คุณควาริงตันกระวนกระวายมากเลยตอนนี้ เขายังไปที่สถานีตำรวจอีกด้วยซ้ำเพื่อจะแจ้งความ พวกเราควรจะทำยังไงดี? เราควรจะรอเจอรัลด์คนนั้นอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหนกัน?” บางอย่างได้เกิดขึ้นกับกีย่าแลครอบครัวของเธอและแน่นอนว่าเพื่อน ๆ ก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้กัน คนที่ถอนหายใจคือเพื่อนร่วมห้องของกีย่าคนหนึ่ง ตอนนี้พวกเธอทุกคนกำลังรอเจอรัลด์อยู่ที่ทางเข้าของมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่กัน แทมมี่ตกลงที่จะพบกับเขาที่นั่นในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ เนื่องจากคุณควาริงตันได้ไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ แทมมี่และคนอื่น ๆ ก็ได้แสดงท่าทีอย่างมีเหตุมีผลโดยการไปที่มหาวิทยาลัย โดยการแจ้งและแบ่งปันสิ่งที่พวกเธอรู้กับทางมหาวิทยาลัยนั่นคือทั้งหมดที่พวกเธอสามารถทำได้ในขณะนี้ “รอเขากันก่อนเถอะ เขาคือคนที่รู้มากที่สุดเกี่ยวกับสถานการณ์เนื่องจากกีย่าถูกพบเห็นครั้งสุดท้ายในที่ของเขา อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ได้รับการปลดปล่อยจากการถูกสอนบทเรียนโดยพวกเราในภายหลังแน่! การหายตัวไปของเธอยังคงเกี่ยวข้องกับเขา!” แทมมี่กล่าวอย่างโกรธเคือง หญิงสาวคนอื่น ๆ ก็โกรธเช่นกัน พว
“ฉันโทรหาเฟลิเซียและเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว เธอบอกฉันว่าเธอจะพยายามให้เพื่อนร่วมชั้นของเธอช่วยพวกเรา หวังว่ามันจะเป็นไปได้ด้วยดี! ด้วยการช่วยเหลือของแฟน ๆ ของผู้ประกาศนั้น ในที่สุดพวกเราก็จะสามารถรู้ได้ว่ากีย่าอยู่ที่ไหน! ทุกคนมีพลังและมีความสำคัญมากกว่าคนเพียงคนเดียวอยู่แล้ว!” แทมมี่กล่าว เจอรัลด์พยักหน้า เขาคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี คนธรรมดานั้นไม่เข้าใจความสามารถที่แท้จริงของคนเหล่านั้น ที่ทำงานกับสื่อมวลชนและคนเหล่านั้นที่ปฏิบัติต่ออินเตอร์เน็ตเหมือนบ้านหลังที่สองของพวกเขา ตราบใดที่คน ๆ หนึ่งเต็มใจที่จะค้นคว้า ข้อมูลที่พวกเขาต้องการก็จะถูกค้นพบอย่างแน่นอน เจอรัลด์โทรหาเดรกและไทสันเพื่อสืบสวนเรื่องนี้เช่นกัน ไม่มีพวกเขาคนไหนที่จะลองเสี่ยงโอกาสดูเลย “เฟลิเซียอยู่นี่แล้ว!” ในขณะนั้นเอง รถสีคำคันหนึ่งก็มาจอดอยู่ข้างถนนและลูกพี่ลูกน้องคนเล็กของแทมมี่ก็โดดลงรถมา ชายหนุ่มคนหล่อที่สวมแว่นตานำทางเธอไปที่กลุ่ม เจอรัลด์เคยพบกับเฟลิเซียแล้วในวันก่อนพร้อมกับแทมมี่ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเธอเป็นใคร เธอรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับกีย่าตั้งแต่ที่เธอเห็นเจอรัลด์ เธอกรอกตาด้
อีวอนน์ได้ทำงานเป็นผู้ช่วยของฟาซิลิตี้ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นั่น เธอตกใจอย่างชัดเจนเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ที่นั่น “อย่ากังวลกับเรื่องนี้ก่อนเลย ที่สำคัญที่สุด พวกเราต้องการความช่วยเหลือของเธอ!” มันรู้สึกเหมือนนานมากแล้วตั้งแต่ที่เจอรัลด์พบกับอีวอนน์และฟาซิลิตี้ครั้งสุดท้าย พวกเขาไม่ได้พบกันตัวต่อตัวมาตั้งแต่วันที่เขาได้ช่วยชีวิตพวกเธอตอนที่พวกเธอถูกลักพาตัวไปกัน เจอรัลด์จึงรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยที่พูดคุยกับพวกเธอตอนนี้ “รอนี่สักครู่ ฟาซิลิตี้ยังคงกำลังแต่งหน้าอยู่ ฉันจะบอกเธอก่อนว่าพวกนายอยู่ที่นี่กัน!” อีวอนน์ไม่ได้ใจร้ายเหมือนกับที่เธอเคยเป็นต่อเจอรัลด์แล้วตอนนี้ ตั้งแต่นั้นมามีหลายอย่างได้เกิดขึ้นและมันอาจเป็นเจอรัลด์จริง ๆ ที่ได้ช่วยชีวิตพวกเธอสี่คนเอาไว้ เจอรัลด์ต้องมีอำนาจและอิทธิพลอยู่เล็กน้อยอย่างแน่นอน พวกเธอรู้มากขนาดนั้นตอนนี้ อีวอนน์จึงต้องการจะพยายามเอาใจเจอรัลด์แทน ฟาซิลิตี้ก็มีกระบวนการคิดแบบเดียวกันอย่างชัดเจน ภูมิหลังของเขาน่าสังสัยสำหรับพวกเธอ พูดได้แค่นั้น พวกเธอตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงเช่นนั้นตอนนั้นแต่กระนั้นก็ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือไ
เมื่อไม่นานมานี้หลังจากที่ฟาซิลิตี้กลายมาเป็นคนดัง ผู้ชายหลายคนที่ทั้งรูปหล่อและร่ำรวยก็เริ่มออกมาช่วยเหลือเธอกัน ครั้งหนึ่ง เธอมีไข้อ่อน ๆ แต่ถึงอย่างงั้น ชายหนุ่มที่ร่ำรวยคนหนึ่งก็ขับรถมาหาเธอถึงที่เพื่อส่งยาให้เธอด้วยตัวเองอีกด้วย พวกเขาบางคนจะพูดคุยกับเธอในทุก ๆ คืนอีกด้วยซ้ำ ในทางเทคนิค ด้วยการทำทุกอย่างนั้นเพื่อเธอ ผู้ชายเหล่านั้นก็ดีพอแล้วที่จะเอื้อมถึง ‘มาตรฐานคู่รัก’ ของเธอ ผู้ชายธรรมดาเองไม่ได้พูดคุยกันมากนักกับฟาซิลิตี้มาสองสามเดือนแล้วตอนนี้ และเธอก็ไม่เคยพบเขาด้วยตัวเองเหมือนกัน แม้จะเป็นแบบนั้น ฟาซิลิตี้ก็ยังคงไม่รู้สึกอะไรเลยกับคนอื่น ๆ อยู่ดี แน่นอนว่ามันเป็นข้อพิสูจน์ของความชื่นชมของเธอที่มีต่อผู้ชายธรรมดา เธอยังจินตนาการอีกด้วยซ้ำว่าเขาจะดูเป็นอย่างไร อย่างนับครั้งไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม ด้วยเบาะแสทุกอย่างที่เธอได้รับมัน มันย่ิงเผยให้เห็นภาพที่สมบูรณ์มากขึ้นว่าผู้ชายธรรมดาไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากคนที่เธอได้ดูถูกมาเสมอ เจอรัลด์ เธอจะไม่มีความรู้สึกที่ยุ่งเหยิงเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้อย่างไร? ‘เป็นไปได้ว่าจะเป็นเจอรัลด์จริง ๆ หรือเปล่า?’ ‘ถ้าเป็นเขาจริง ง
“ซาเวียอยู่ที่ยานเคนเหรอ?” เขาตกตะลึงเพียงแค่ได้ยินชื่อนั้นอีกครั้ง เขาไม่ได้ข่าวเธอมาหลายเดือนแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในใจของเขาขึ้นมาทันที ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคู่รักกันกับซาเวียถึงสองปี ความทรงจำของเขาที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ส่วนใหญ่ประกอบด้วยการที่พวกเขาทั้งคู่อยู่ด้วยกัน อย่างไรก็ตาม เธอทำร้ายความรู้สึกของเขาอย่างสาหัส เมื่อถึงจุดหนึ่ง เจอรัลด์จึงรู้สึกแค้นใจต่อเธอเท่านั้น หลังจากที่เขาเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะคุณคลอฟอร์ดกับเธอ เขาก็กลายเป็นค่อนข้างเย็นชาต่อซาเวีย เธอได้รับการโจมตีเช่นนั้นจากเรื่องนั้น จนเธอต้องดร็อปเรียนจากมหาวิทยาลัย ตั้งแต่เรื่องนั้นเกิดขึ้น ความแค้นใจใด ๆ ที่เขามีต่อเธอก็มลายหายไปแล้ว แต่เขารู้สึกเต็มไปด้วยการตำหนิตนเองแทน ในอดีต เขาไม่มีอะไรเลย กระนั้นซาเวียก็ยังชอบเขา สำหรับเรื่องนั้นเธอยังคงเลือกที่จะอยู่กับเขา พวกเขาทานอาหารด้วยกัน และยังไปช็อปปิ้งด้วยกันอีกด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่ซาเวียเปลี่ยนไปในตอนท้าย แต่เธอก็ยังดีกว่ามากเมื่อเทียบกับอลิซและคนอื่น ๆ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้รังเกียจเขาที่เป็นคนยากจน นั่นค
เขาให้สัญญาโดยไม่แม้แต่จะลังเลใจเลยสักนิดเดียว มันดีกว่ามากที่จะบอกให้ฟาซิลิตี้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือผู้ชายธรรมดา แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่สมควรสำหรับเรื่องนั้น ตอนนี้เป็นเวลาที่ฟาซิลิตี้ต้องขอให้แฟน ๆ ของเธอช่วยตามหากีย่า หลังจากเขาเดินลงบันไดมา คนอื่น ๆ ก็เห็นได้ว่าเจอรัลด์มีเรื่องบางให้ชั่งใจอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ ทั้งฟาซิลิตี้และเควดก็ตามหลังเขาอย่างใกล้ชิด ฟาซิลิตี้เอาแต่สลับไปมาระหว่างกระทุ้งเควดและหันหัวของเธอไปทางด้านหลังของเจอรัลด์ เห็นได้ชัดว่าเควดอยากจะพูดบางอย่างกับเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เควด ดูเหมือนว่าเขาไม่กล้าที่จะก้าวไปหาเจอรัลด์ “เควดมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยจริง ๆ ไปสิและพูดกับเจอรัลด์เกี่ยวกับเรื่องนั้น!” แทมมี่กล่าวขณะที่เธอถอนหายใจ เมื่อมองไปที่สองคนนั้น เธอไม่อาจทนมองพวกเขาทำตัวอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ ขนาดนี้อยู่ด้านหลังของเจอรัลด์ได้อีกต่อไป เจอรัลด์ได้ยินชื่อของเขากำลังถูกเรียกขึ้นมาและเขาจึงหันหลังกลับมาด้านหลังเขา เขาเห็นฟาซิลิตี้กำลังกระทุ้งเควดอยู่ขณะที่พวกเขาทั้งคู่จ้องมองมา เจอรัลด์สับสนงุนงงเล็กน้อยกับฉากนี้แต่เขาก็ส่ายหั
“ชารอน เธอ เธอ! เธอกล้าดีมาตบฉันได้ยังไง! เฮเวิร์ดยัยบ้านี่เพิ่งตบหน้าฉัน!” แม้ว่าเธอจะพูดไปแบบนั้น ลิเลียนมองไปที่เฮเวิร์ดขณะที่เอามือกุมแก้มที่เจ็บปวดของเธอไว้ แต่อย่างไรก็ตาม เฮเวิร์ดเพียงเบนสายตาของเขาไป เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาอยู่ข้างใคร “ฉัน…ฉันเข้าใจแล้ว…เช่นนั้น เป็นอย่างงี้นี่เอง…เมื่อคิดว่าฉันตาบอดขนาดนั้นมาก่อนที่ไม่สามารถเห็นได้ว่านายจริง ๆ แล้วเป็นคนแบบไหน…” น้ำเสียงของลิเลียนสั่นเครือ จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและวิ่งจากไปทั้งน้ำตา ชารอนกระแทกส้อมและช้อนของเธอลงบนโต๊ะ เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทานอาหารอีกต่อไปแล้วหลังจากเรื่องยุ่ง ๆ เช่นนี้ ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็ออกจากร้านอาหารไป ‘ข่างน่าเสียดายที่เห็นเพื่อนรักทั้งสองต่อสู้กันเหมือนกับศัตรูในตอนนี้…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง จากสิ่งที่แสดงให้เห็นต่อหน้าเขานี้ เจอรัลด์ก็สามารถเข้าใจถึงส่วนสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้นท่ามกลางสามคนนั้นได้ ดูเหมือนว่าลิเลียนและชารอนทั้งคู่เริ่มจะแน่วแน่ต่อเฮเวิร์ดมากขึ้น เพราะทรัพย์สินต่าง ๆ ที่เขาเป็นเจ้าของในตอนนี้ ในอดีตเมื่อเฮเวิร์ดยังคงยากจน พวกเธอก็ไม่เคยปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี
น้ำเสียงของเจอรัลด์เต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะที่เขาถาม ชายแก่คนนั้นเพียงหัวเราะเบา ๆ ขณะที่หันไปมองเจอรัลด์ “ทำไมล่ะ? ใช่ ฉันเคยเห็นเธอ พบเธออยู่ด้านนอกสถานีเมย์เบอร์รี่ประมาณช่วงเที่ยงวันนั้น เธออยู่คนเดียว ฉันจำเธอได้อย่างชัดเจนเพราะเธอขาว สูง และสวยมาก มีคนสองสามคนกำลังรอเธออยู่ที่สถานี หลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เธอก็ขึ้นรถไปอย่างรีบร้อนและนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ” “เธอดูเหมือนสนใจนะ เธอรู้จักหล่อนหรือมีบางอย่างเช่นนั้นหรือเปล่า?” ชายชราถามขณะที่เขายิ้ม “ใช่ พวกเรารู้จักกัน” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้าก่อนจะถามรายละเอียดเพิ่มเติมกับชายชรา ตามคำบอกเล่าของชายชราของเหตุการณ์นั้น คนที่เขาเห็นในวันนั้นคือกีย่าจริง และช่วงเวลาก็ถูกต้องเหมือนกัน ตราบใดที่เขารู้ว่ากีย่าหายไปในตอนแรกที่ไหน ไม่ว่าเธอจะถูกลักพาตัวไปหรือไม่ก็ตาม สถานการณ์ก็จะสามารถได้รับการคลี่คลายได้ค่อนข้างง่ายดาย ขณะที่เขากำลังจะจากไปนั้น ชายชราก็คว้าแขนเขาเอาไว้อย่างประหม่า “คุณต้องการอระไรอีก?” เจอรัลด์ถาม “หลานชายของฉัน เธอเป็นคนใจดีมาก…ฉันขอทราบขื่อของเธอได้ไหม?” “เจอรัลด์ คลอฟอร์ด…” เพราะเ