บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 441 - บทที่ 450

1786

บทที่ 441

“ชารอน เธอ เธอ! เธอกล้าดีมาตบฉันได้ยังไง! เฮเวิร์ดยัยบ้านี่เพิ่งตบหน้าฉัน!” แม้ว่าเธอจะพูดไปแบบนั้น ลิเลียนมองไปที่เฮเวิร์ดขณะที่เอามือกุมแก้มที่เจ็บปวดของเธอไว้ แต่อย่างไรก็ตาม เฮเวิร์ดเพียงเบนสายตาของเขาไป เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาอยู่ข้างใคร “ฉัน…ฉันเข้าใจแล้ว…เช่นนั้น เป็นอย่างงี้นี่เอง…เมื่อคิดว่าฉันตาบอดขนาดนั้นมาก่อนที่ไม่สามารถเห็นได้ว่านายจริง ๆ แล้วเป็นคนแบบไหน…” น้ำเสียงของลิเลียนสั่นเครือ จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและวิ่งจากไปทั้งน้ำตา ชารอนกระแทกส้อมและช้อนของเธอลงบนโต๊ะ เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทานอาหารอีกต่อไปแล้วหลังจากเรื่องยุ่ง ๆ เช่นนี้ ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็ออกจากร้านอาหารไป ‘ข่างน่าเสียดายที่เห็นเพื่อนรักทั้งสองต่อสู้กันเหมือนกับศัตรูในตอนนี้…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง จากสิ่งที่แสดงให้เห็นต่อหน้าเขานี้ เจอรัลด์ก็สามารถเข้าใจถึงส่วนสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้นท่ามกลางสามคนนั้นได้ ดูเหมือนว่าลิเลียนและชารอนทั้งคู่เริ่มจะแน่วแน่ต่อเฮเวิร์ดมากขึ้น เพราะทรัพย์สินต่าง ๆ ที่เขาเป็นเจ้าของในตอนนี้ ในอดีตเมื่อเฮเวิร์ดยังคงยากจน พวกเธอก็ไม่เคยปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 442

น้ำเสียงของเจอรัลด์เต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะที่เขาถาม ชายแก่คนนั้นเพียงหัวเราะเบา ๆ ขณะที่หันไปมองเจอรัลด์ “ทำไมล่ะ? ใช่ ฉันเคยเห็นเธอ พบเธออยู่ด้านนอกสถานีเมย์เบอร์รี่ประมาณช่วงเที่ยงวันนั้น เธออยู่คนเดียว ฉันจำเธอได้อย่างชัดเจนเพราะเธอขาว สูง และสวยมาก มีคนสองสามคนกำลังรอเธออยู่ที่สถานี หลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เธอก็ขึ้นรถไปอย่างรีบร้อนและนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ” “เธอดูเหมือนสนใจนะ เธอรู้จักหล่อนหรือมีบางอย่างเช่นนั้นหรือเปล่า?” ชายชราถามขณะที่เขายิ้ม “ใช่ พวกเรารู้จักกัน” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้าก่อนจะถามรายละเอียดเพิ่มเติมกับชายชรา ตามคำบอกเล่าของชายชราของเหตุการณ์นั้น คนที่เขาเห็นในวันนั้นคือกีย่าจริง และช่วงเวลาก็ถูกต้องเหมือนกัน ตราบใดที่เขารู้ว่ากีย่าหายไปในตอนแรกที่ไหน ไม่ว่าเธอจะถูกลักพาตัวไปหรือไม่ก็ตาม สถานการณ์ก็จะสามารถได้รับการคลี่คลายได้ค่อนข้างง่ายดาย ขณะที่เขากำลังจะจากไปนั้น ชายชราก็คว้าแขนเขาเอาไว้อย่างประหม่า “คุณต้องการอระไรอีก?” เจอรัลด์ถาม “หลานชายของฉัน เธอเป็นคนใจดีมาก…ฉันขอทราบขื่อของเธอได้ไหม?” “เจอรัลด์ คลอฟอร์ด…” เพราะเ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 443

“…เฮ้ นั่นเจอรัลด์ไม่ใช่เหรอ?” ผู้ชายคนหนึ่งจำคนที่ขี่จักรยานอยู่กลางสายฝนได้ “ฉันคิดว่าใช่นะ! ให้ตายเถอะ เขากำลังปั่นจักรยานท่ามกลางฝนตกหนักเช่นนี้เนี่ยนะ! และเขาดูเหมือนกำลังเร่งรีบอยู่เหมือนกัน!” “ฉันได้ข่าวมาว่าเขาชนะรางวัลเป็นรถยนต์คันหนึ่งหรือบางอย่างนี่แหละ แต่กลายเป็นว่าเขาก็โกโรโกโสเหมือนอย่างที่เคย!” “อืม เมื่อคิดว่าครั้งหนึ่งฉันชื่นชมเขาทันทีที่ฉันรู้ว่าเขาถูกล็อตเตอรี่น่ะ” กลุ่มผู้หญิงที่นั่นเริ่มถกกันเรื่องเจอรัลด์ คนเหล่านั้นทั้งสิบคนที่กำลังยืนอยู่ข้างประตูคือเพื่อนร่วมชั้นของเขา ที่ปรึกษา อย่างที่คนส่วนใหญ่จะเดาได้แล้วในตอนนี้ ว่าไม่ใช่อื่นที่ไหนนอกจากแคสแซนดร้า มันบังเอิญว่าแคสแซนดร้ากำลังย้ายเข้ามาบ้านหลังใหม่อีกครั้งในวันนี้พอดี เธอไม่ต้องอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์คณะอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากว่าย่านเซนต์คลาวด์เป็นเขตหรูหรา บ้านจึงมีราคาอยู่ที่ประมาณสี่แสนดอลลาห์ แคสแซนดร้าได้ทำงานเป็นผู้บรรยายในมหาวิทยาลัยมานานมากแล้วตอนนี้ เธอยังสร้างร้านค้าออนไลน์ของตัวเองอีกด้วย ด้วยการทำงานเป็นผู้ขายออนไลน์ ด้วยความช่วยเหลือของฟาซิลิตี้ที่ช่วยโฆษณาร้านและสินค้าของเธอ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 444

แม้ว่าเจอรัลด์จะรู้สึกโล่งอก เขาก็ยังคงรู้สึกต้องการจะไปเห็นเธอด้วยตาของเขาเองก่อนที่จะเชื่อมัน ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าภายใต้ร่มที่ถือโดยบอดี้การ์ดสองคนก่อนหน้านี้ บอดี้การ์ดที่ได้คุ้มกันอยู่ตรงประตูก็มายืนเรียงกันเป็นสองแถว โค้งคำนับให้อย่างเคารพขณะที่เขาเดินผ่านพวกเขาไป ด้านในบอดี้การ์ดสองสามคนที่กำลังจัดการกับขั้นตอนสุดท้ายของการปฏิบัติการ ก็รีบวิ่งมาเมื่อพวกเขาเห็นเจอรัลด์กำลังเข้ามา ก็เหมือนกับเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนคุ้มกันอยู่ตรงทางเข้า คนเหล่านั้นที่อยู่ด้านในก็ยืนเป็นสองแถวอย่างเคารพก่อนที่จะโค้งคำนับให้เช่นกัน “คุณคลอฟอร์ด!” พวกเขาตะโกนขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน แทมมี่ พ่อแม่ของกีย่า และคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คนที่อยู่ในห้องเมื่อฉากนั้นเกิดขึ้นพวกเขาทุกคนจึงมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความช็อก “คุณคลอฟอร์ดเหรอ?...” “เจอรัลด์…เขาคือคุณคลอฟอร์ดคนนั้นเหรอ?” แทมมี่และหญิงสาวคนอื่น ๆ ที่เธอพามาด้วยต่างก็สั่นด้วยความสะดุ้งตกใจ ตอนนี้พวกเขารู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขาว่าเป็นใคร เจอรัลด์ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับมันเพราะเขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับแทมมี่และกลุ่มเพื่อนของเธอเลย แต่อย่างไรก็ตา
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 445

“เธอพูดถูก! ดูรถหรูทั้งหมดนั่นสิ!” หญิงสาวอีกคนกล่าวขึ้นมา ลิเลียนตกตะลึงไปชั่วขณะจากความงุนงงของเธอ เมื่อเห็นว่าพวกเธอกำลังพูดความจริง พวกมันทั้งหมดคือรถไมบัคและทุก ๆ คันมีมูลค่ามากพอ ๆ กับหน่วยบ้านหลังหนึ่งบนถนนแห่งนี้ ที่พวกเธออยู่ในขณะนี้ได้เลย เมื่อจินตนาการว่าได้แต่งงานกับคนที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจเช่นนี้…คนอื่น ๆ จะรู้สึกริษยาแค่ไหนกันนะ ลิเลียนถอนหายใจอยู่ภายใน ‘ยัยบ้าชารอนนั่น…ฉันสวยกว่าเธอมาก แต่กระนั้นเฮเวิร์ดก็ยังคงเลือกเธอ! นังร่านเอ้ย!’ ‘สิ่งเดียวที่ชารอนมีดีก็คือ การเสแสร้งแกล้งทำ!” ลิเลียนอยู่ที่นี่เพราะเธอได้เช่าบ้านร่วมกับเพื่อร่วมงานหญิงคนอื่นอีกสองคนอยู่ที่นั่น เมื่อมองไปที่รถไมบัคทั้งหมด จึงเป็นการเติมเชื้อเพลิงความอิจฉาของเลียนที่มีต่อชารอน และเธอก็พลุ่งพล่านด้วยความโกรธขึ้นมา ไม่นานหลังจากนั้น รถทั้งหมดก็จากไปและทุกอย่างก็กลับคืนสู่ปกติ สำหรับยาโคป ตามปกติแล้วตำรวจได้พาตัวเขาไป วันถัดมา เจอรัลด์มุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลทันทีหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา เพื่อไปเยี่ยมกีย่า “ขอบคุณที่ช่วยฉันนะ เจอรัลด์!” นั่นคือคำแรกที่เธอกล่าวทันทีที่เธอเห็
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 446

โชคไม่ดี อาการของเธอเพียงแย่ลงเท่านั้นเมื่อตอนที่เพื่อนร่วมห้องของเธอปลุกเธอ จากนั้นเพื่อนร่วมห้องของเธอจึงรีบพาเธอไปโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ที่เธอให้น้ำเกลืออยู่ ในที่สุดเธอก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยอีกครั้ง อย่างไม่คาดคิด เธอได้บังเอิญพบกับเจอรัลด์ที่นี่! “เอ่อ เพื่อนของฉันเข้ารับการรักษาที่นี่น่ะ ฉันกำลังจะเอาข้าวต้มไปให้เธอตอนนี้” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขายิ้ม “เจอรัลด์เหรอ? โอ้! นี่คือเจอรัลด์จากชั้นเรียนของเธอที่คอยไปทำธุระให้กับเหล่าทายาทที่ร่ำรวยหรือเปล่า?” หญิงคนหนึ่งกล่าวยณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความดูถูก “ควิลล่า! เธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่?” ลิเลียนกล่าวด้วยความกระดากอายอาย “อะไรนะ? นี่ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นเหรอ? ดูสิ เขาก็ยังไปทำธุระให้กับทายาทที่ร่ำรวยอีกด้วยในตอนนี้! เขาพูดว่าเขากำลังจะไปเอาข้าวต้มให้ใครบางคน จำได้ไหม?” ควิลล่าพูดดูถูก ใบหน้าของลิเลียนสลับไปมาระหว่างแดงก่ำและซีดขาว ไม่แน่ใจว่าอารมณ์ไหนที่เธอควรจะรู้สึกก่อน ควิลล่ามักจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เธอตรงไปตรงมาเช่นนี้มาโดยตลอดตราบเท่าที่ลิเลียนรู้จักเธอมา เอาตามตรง ควิลล่ายังใจร้ายมากกว่าด้วยซ้ำเมื่อเท
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 447

ทันทีที่เจอรัลด์ได้ข้าวต้มมาแล้ว เขาก็รู้สึกถึงการตบลงบนไหล่ของเขา เป็นลิเลียนพร้อมกับถือถุงอาหารในมือ“บอกมา เจอรัลด์! นายยังไม่ได้ทานอะไร ใช่ไหม? มานั่งกับฉันสิ! ฉันเพิ่งซื้ออาหารอร่อย ๆ มาจากด้านนอกโรงพยาบาลดังนั้นมากินด้วยกันเถอะ!” “ไม่เป็นไร เธอยังให้น้ำเกลืออยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่โรงอาหารล่ะ?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขายิ้ม เขาไม่รู้ว่าทำไมลิเลียนถึงกลายเป็นกระตือรือร้นขึ้นมาฉับพลัน มันน่าอึดอัดเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าความจริงเธอจะเยาะเย้ยเขาอยู่บ่อย ๆ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้ถือสาอะไรเธอเลย นั่นคือเหตุผลเดียวที่ทำไมเขาถึงยังคงพูดสุภาพกับเธอ “ฉัน-ฉันสบายดี! ฉันสบายดีทันทีที่ฉันเห็นนาย! นายเป็น…เหมือนกับยาของฉัน! นายไม่รู้เหรอ?” ลิเลียนถามด้วยรอยยิ้มที่มีพิรุธบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ ตอนนี้เธอยืนใกล้ชิดกับเจอรัลด์มากและแขนของเธอก็ถูกับแขนของเขาเป็นครั้งคราว เจอรัลด์สามารถรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว เอาตามตรง ลิเลียนมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและดูสวยมาก นี่เป็นเพราะเธอเคยเป็นนักเรียนศิลปะและเธอก็เป็นหัวหน้าทีมของทีมเต้นละตินด้วยเช่นกัน เทียบกั
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 448

“พูดตามตรงกับฉัน…เป็นเพราะเฮเวิร์ดใช่ไหม?” เจอรัลด์ไม่จำเป็นจะต้องเป็นนักวิทยาศาสตร์ผลิตจรวดยานอวกาศก็สามารถเข้าใจได้มันไม่ได้ยากเย็นอะไร เขาถอนหายใจ ผู้คนจะไม่ปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดีโดยไม่มีเหตุผล เจอรัลด์รู้สิ่งนี้ตามความเป็นจริงเพราะโลกนี้ไม่มีมื้อเที่ยงฟรีเช่นนี้! “บิงโก! ฉันแค่ต้องการให้นายแสร้งทำนิดหน่อย เพื่อที่ฉันจะสามารถยั่วยุเขาได้เล็กน้อย! ถ้าเขาหลงเชื่อขึ้นมา เขาจะเปลี่ยนใจได้ทันเวลาอย่างแน่นอน! เฮเวิร์ดเป็นคนใจแคบและหลงตัวเองมากดังนั้นเขาจะไม่มีวันที่จะสามารถยอมรับได้ว่าฉันจะไปข้างนอกกับใครบางคนที่ดีเยี่ยมกว่าเขามากแน่!” ลิเลียนตอบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เจอรัลด์ถอนหายใจขณะที่เขาตอบกลับ “งั้นแทนที่จะยั่วยุเขา ฉันคิดว่าเขาจะลงเอยด้วยการหัวเราะเยาะเธอเท่านั้นถ้าเราเอาตามแผนนี้…ฉันแทบจะไม่ใกล้เคียงกับคนที่ดีเยี่ยมเท่าที่เขาเป็น…ครอบครัวของเขากำลังพัฒนายอร์คนอร์ท เมาน์เทน และเขาก็ยังมีร้านที่นั่นอีกด้วยซ้ำ! เขามีดีกว่าฉันมาก!” เจอรัลด์โกหกอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนที่เขาหายใจอยู่ “แน่นอน ฉันรู้เรื่องนั้น ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันถึงระบุคำว่า ‘แสร้งทำ’ ไง! ให้ฉันบอกนาย
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 449

“นี่…นี่คือ รถที่เธอเช่ามาเหรอ?” เมื่อเขาเข้าไปในรถ ความสงสัยของเขาก็ชัดเจนแล้ว มันเป็นรถเบนซ์ G500 คันเดียวกันที่เขาได้ปล่อยเช่าให้พี่สาวของ เควด ควาทนีย์! นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปแล้ว “ใช่ไง นอกจากนี้ ฉันสันนิษฐานว่าแม้ว่านายจะรู้จักกับเหล่าทายาทหนุ่มที่ร่ำรวยมากมาย แต่ปกติพวกเขาไม่ได้พานายไปด้วยเพื่อเที่ยวเล่นกันกับพวกเขา ใช่ไหม? นายอาจจะไม่มีโอกาสเคยได้นั่งในรถที่ดีเช่นนี้มาก่อน ใช่ไหมเจอรัลด์?” ลิเลียนกล่าวอย่างเย่อหยิ่งขณะที่เธอขับรถไป “นายรู้ไหม รถรุ่นนี้มีราคาเต็มถึง 300,000 ดอลลาร์เชียวนะ! ยิ่งไปกว่านั้น รถคันนี้ก็ใหม่เอี่ยมเลย! ลิเลียนและฉันจ่ายไปคนละ 15,000 ดอลลาร์สำหรับค่ามัดจำ แค่เพื่อจะเช่ามันมา! บัญชีเงินฝากของเราเหลือแค่ซากไปแล้วตอนนี้!” เพื่อนของลิเลียนกล่าวอย่างจองหองด้วยเหตุผลบางอย่าง จากนั้นเธอก็นำโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเริ่มบันทึกวิดีโอ “ลิเลียน ทำไมเธอไม่เปิดหลังคาล่ะ? ฉันอยากจะยื่นหัวออกไปและถ่ายรูปบ้าง!” เพื่อนของลิเลียนกล่าวอย่างตื่นเต้น “จะเปิดเดี๋ยวนี้แหละ! แต่โปรดควบคุมตัวเองด้วย! จำนวนเงินที่เราจะขอคืนได้จะถูกหักออกถ้ามีรอยขูดแม้แ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 450

เนื่องจากลิเลียนได้แนะนำเขาเอาไว้ ตอนนี้เจอรัลด์จึงกำลังแสดงการล้อเลียนท่าทางของคนที่เป็นเศรษฐีใหม่ เขายังนั่งไขว่ห้างอีกด้วยซ้ำ “กาแฟที่แพงที่สุดของเราเหรอครับ? คุณผู้ชาย เมนูที่แพงที่สุดของเรามีราคาอยู่ที่แก้วละสี่สิบห้าดอลลาร์ครับ” พนักงานเสริฟ์ตอบ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ช่างมันสิ! ไม่มีอะไรแพงมากเกินไปสำหรับฉันอยู่ดี! กาแฟนสองแก้วนั้นและทำให้แน่ใจด้วยว่าพวกมันชงออกมาได้อย่างดีเลิศ!” “ได้เลยครับ คุณผู้ชาย!” พนักงานเสริฟ์กล่าวก่อนจะโค้งให้และวิ่งออกไป ลิเลียนพบว่ามันทั้งน่าสนใจและตลก เมื่อเธอเห็นเจอรัลด์แสร้งทำเป็นโอ้อวดขนาดนี้ในขณะที่อวดความมั่งคั่งของเขา เขายังส่ายนาฬิกาข้อมือของเขาเป็นบางครั้งอีกด้วยเพื่อให้คนอื่น ๆ เห็นมัน! เอาตามตรง ลิเลียนไม่ได้คาดคิดว่าเจอรัลด์จะเท่ได้เช่นนี้เลย! ตอนนั้นเอง เฮเวิร์ดก็ได้สังเกตุเห็นเจอรัลด์และลิเลียนที่นั่งอยู่ข้างพวกเขาแล้ว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งทันทีที่ได้ยินเจอรัลด์สั่งกาแฟสองแก้วที่มีราคาแก้วละสี่สิบห้าดอลลาร์นั้น ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ว่าลิเลียนกำลังทำตัวสนิทสนมมากเกินไปกับเจอรัลด์หรือเปล่า? เฮเวิร์ดรู้สึกอึดอัดมา
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
4344454647
...
179
DMCA.com Protection Status