โชคไม่ดี อาการของเธอเพียงแย่ลงเท่านั้นเมื่อตอนที่เพื่อนร่วมห้องของเธอปลุกเธอ จากนั้นเพื่อนร่วมห้องของเธอจึงรีบพาเธอไปโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ที่เธอให้น้ำเกลืออยู่ ในที่สุดเธอก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยอีกครั้ง อย่างไม่คาดคิด เธอได้บังเอิญพบกับเจอรัลด์ที่นี่! “เอ่อ เพื่อนของฉันเข้ารับการรักษาที่นี่น่ะ ฉันกำลังจะเอาข้าวต้มไปให้เธอตอนนี้” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขายิ้ม “เจอรัลด์เหรอ? โอ้! นี่คือเจอรัลด์จากชั้นเรียนของเธอที่คอยไปทำธุระให้กับเหล่าทายาทที่ร่ำรวยหรือเปล่า?” หญิงคนหนึ่งกล่าวยณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความดูถูก “ควิลล่า! เธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่?” ลิเลียนกล่าวด้วยความกระดากอายอาย “อะไรนะ? นี่ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นเหรอ? ดูสิ เขาก็ยังไปทำธุระให้กับทายาทที่ร่ำรวยอีกด้วยในตอนนี้! เขาพูดว่าเขากำลังจะไปเอาข้าวต้มให้ใครบางคน จำได้ไหม?” ควิลล่าพูดดูถูก ใบหน้าของลิเลียนสลับไปมาระหว่างแดงก่ำและซีดขาว ไม่แน่ใจว่าอารมณ์ไหนที่เธอควรจะรู้สึกก่อน ควิลล่ามักจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เธอตรงไปตรงมาเช่นนี้มาโดยตลอดตราบเท่าที่ลิเลียนรู้จักเธอมา เอาตามตรง ควิลล่ายังใจร้ายมากกว่าด้วยซ้ำเมื่อเท
ทันทีที่เจอรัลด์ได้ข้าวต้มมาแล้ว เขาก็รู้สึกถึงการตบลงบนไหล่ของเขา เป็นลิเลียนพร้อมกับถือถุงอาหารในมือ“บอกมา เจอรัลด์! นายยังไม่ได้ทานอะไร ใช่ไหม? มานั่งกับฉันสิ! ฉันเพิ่งซื้ออาหารอร่อย ๆ มาจากด้านนอกโรงพยาบาลดังนั้นมากินด้วยกันเถอะ!” “ไม่เป็นไร เธอยังให้น้ำเกลืออยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่โรงอาหารล่ะ?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขายิ้ม เขาไม่รู้ว่าทำไมลิเลียนถึงกลายเป็นกระตือรือร้นขึ้นมาฉับพลัน มันน่าอึดอัดเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าความจริงเธอจะเยาะเย้ยเขาอยู่บ่อย ๆ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้ถือสาอะไรเธอเลย นั่นคือเหตุผลเดียวที่ทำไมเขาถึงยังคงพูดสุภาพกับเธอ “ฉัน-ฉันสบายดี! ฉันสบายดีทันทีที่ฉันเห็นนาย! นายเป็น…เหมือนกับยาของฉัน! นายไม่รู้เหรอ?” ลิเลียนถามด้วยรอยยิ้มที่มีพิรุธบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ ตอนนี้เธอยืนใกล้ชิดกับเจอรัลด์มากและแขนของเธอก็ถูกับแขนของเขาเป็นครั้งคราว เจอรัลด์สามารถรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว เอาตามตรง ลิเลียนมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและดูสวยมาก นี่เป็นเพราะเธอเคยเป็นนักเรียนศิลปะและเธอก็เป็นหัวหน้าทีมของทีมเต้นละตินด้วยเช่นกัน เทียบกั
“พูดตามตรงกับฉัน…เป็นเพราะเฮเวิร์ดใช่ไหม?” เจอรัลด์ไม่จำเป็นจะต้องเป็นนักวิทยาศาสตร์ผลิตจรวดยานอวกาศก็สามารถเข้าใจได้มันไม่ได้ยากเย็นอะไร เขาถอนหายใจ ผู้คนจะไม่ปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดีโดยไม่มีเหตุผล เจอรัลด์รู้สิ่งนี้ตามความเป็นจริงเพราะโลกนี้ไม่มีมื้อเที่ยงฟรีเช่นนี้! “บิงโก! ฉันแค่ต้องการให้นายแสร้งทำนิดหน่อย เพื่อที่ฉันจะสามารถยั่วยุเขาได้เล็กน้อย! ถ้าเขาหลงเชื่อขึ้นมา เขาจะเปลี่ยนใจได้ทันเวลาอย่างแน่นอน! เฮเวิร์ดเป็นคนใจแคบและหลงตัวเองมากดังนั้นเขาจะไม่มีวันที่จะสามารถยอมรับได้ว่าฉันจะไปข้างนอกกับใครบางคนที่ดีเยี่ยมกว่าเขามากแน่!” ลิเลียนตอบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เจอรัลด์ถอนหายใจขณะที่เขาตอบกลับ “งั้นแทนที่จะยั่วยุเขา ฉันคิดว่าเขาจะลงเอยด้วยการหัวเราะเยาะเธอเท่านั้นถ้าเราเอาตามแผนนี้…ฉันแทบจะไม่ใกล้เคียงกับคนที่ดีเยี่ยมเท่าที่เขาเป็น…ครอบครัวของเขากำลังพัฒนายอร์คนอร์ท เมาน์เทน และเขาก็ยังมีร้านที่นั่นอีกด้วยซ้ำ! เขามีดีกว่าฉันมาก!” เจอรัลด์โกหกอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนที่เขาหายใจอยู่ “แน่นอน ฉันรู้เรื่องนั้น ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันถึงระบุคำว่า ‘แสร้งทำ’ ไง! ให้ฉันบอกนาย
“นี่…นี่คือ รถที่เธอเช่ามาเหรอ?” เมื่อเขาเข้าไปในรถ ความสงสัยของเขาก็ชัดเจนแล้ว มันเป็นรถเบนซ์ G500 คันเดียวกันที่เขาได้ปล่อยเช่าให้พี่สาวของ เควด ควาทนีย์! นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปแล้ว “ใช่ไง นอกจากนี้ ฉันสันนิษฐานว่าแม้ว่านายจะรู้จักกับเหล่าทายาทหนุ่มที่ร่ำรวยมากมาย แต่ปกติพวกเขาไม่ได้พานายไปด้วยเพื่อเที่ยวเล่นกันกับพวกเขา ใช่ไหม? นายอาจจะไม่มีโอกาสเคยได้นั่งในรถที่ดีเช่นนี้มาก่อน ใช่ไหมเจอรัลด์?” ลิเลียนกล่าวอย่างเย่อหยิ่งขณะที่เธอขับรถไป “นายรู้ไหม รถรุ่นนี้มีราคาเต็มถึง 300,000 ดอลลาร์เชียวนะ! ยิ่งไปกว่านั้น รถคันนี้ก็ใหม่เอี่ยมเลย! ลิเลียนและฉันจ่ายไปคนละ 15,000 ดอลลาร์สำหรับค่ามัดจำ แค่เพื่อจะเช่ามันมา! บัญชีเงินฝากของเราเหลือแค่ซากไปแล้วตอนนี้!” เพื่อนของลิเลียนกล่าวอย่างจองหองด้วยเหตุผลบางอย่าง จากนั้นเธอก็นำโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเริ่มบันทึกวิดีโอ “ลิเลียน ทำไมเธอไม่เปิดหลังคาล่ะ? ฉันอยากจะยื่นหัวออกไปและถ่ายรูปบ้าง!” เพื่อนของลิเลียนกล่าวอย่างตื่นเต้น “จะเปิดเดี๋ยวนี้แหละ! แต่โปรดควบคุมตัวเองด้วย! จำนวนเงินที่เราจะขอคืนได้จะถูกหักออกถ้ามีรอยขูดแม้แ
เนื่องจากลิเลียนได้แนะนำเขาเอาไว้ ตอนนี้เจอรัลด์จึงกำลังแสดงการล้อเลียนท่าทางของคนที่เป็นเศรษฐีใหม่ เขายังนั่งไขว่ห้างอีกด้วยซ้ำ “กาแฟที่แพงที่สุดของเราเหรอครับ? คุณผู้ชาย เมนูที่แพงที่สุดของเรามีราคาอยู่ที่แก้วละสี่สิบห้าดอลลาร์ครับ” พนักงานเสริฟ์ตอบ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ช่างมันสิ! ไม่มีอะไรแพงมากเกินไปสำหรับฉันอยู่ดี! กาแฟนสองแก้วนั้นและทำให้แน่ใจด้วยว่าพวกมันชงออกมาได้อย่างดีเลิศ!” “ได้เลยครับ คุณผู้ชาย!” พนักงานเสริฟ์กล่าวก่อนจะโค้งให้และวิ่งออกไป ลิเลียนพบว่ามันทั้งน่าสนใจและตลก เมื่อเธอเห็นเจอรัลด์แสร้งทำเป็นโอ้อวดขนาดนี้ในขณะที่อวดความมั่งคั่งของเขา เขายังส่ายนาฬิกาข้อมือของเขาเป็นบางครั้งอีกด้วยเพื่อให้คนอื่น ๆ เห็นมัน! เอาตามตรง ลิเลียนไม่ได้คาดคิดว่าเจอรัลด์จะเท่ได้เช่นนี้เลย! ตอนนั้นเอง เฮเวิร์ดก็ได้สังเกตุเห็นเจอรัลด์และลิเลียนที่นั่งอยู่ข้างพวกเขาแล้ว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งทันทีที่ได้ยินเจอรัลด์สั่งกาแฟสองแก้วที่มีราคาแก้วละสี่สิบห้าดอลลาร์นั้น ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ว่าลิเลียนกำลังทำตัวสนิทสนมมากเกินไปกับเจอรัลด์หรือเปล่า? เฮเวิร์ดรู้สึกอึดอัดมา
“เจอรัลด์ นี่คือรถใหม่ที่นายซื้อเหรอ?” ชารอนถามด้วยความประหลาดใจ“อืม ฉันได้มันมาไม่กี่วันก่อน ก็แค่ทรัพย์สินได้มาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาโยนกุญแจรถไว้บนโต๊ะอย่างลวก ๆนี่ทำให้ลิเลียนตื่นเต้นแต่ก็กังวลใจ เนื่องจากเธอกลัวว่ากุญแจรถแสนแพงจะได้รับความเสียหายกระนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นก็คือสีหน้าของเฮเวิร์ดได้กลายเป็นอิจฉาตาร้อนขึ้นมาแล้ว“เออจริงสิ ฉันได้ยินลิเลียนพูดว่านายก็ซื้อรถแล้วเมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม? ฉันยังไม่เคยเห็นมันเลย นายซื้อรถอะไรให้ตัวเองล่ะ? BMW ซีรี่ 7 รถเบนซ์ หรือออดี้ล่ะ? มีมูลค่ามากกว่า 150,000 ดอลลาร์หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขามองไปที่เฮเวิร์ด“ฮี่ฮี่! เฮเวิร์ดจัดหารถพาสสาทที่ราคามากกว่า 30,000 ดอลลาร์ แต่นั่นจะเทียบกับรถที่มีมูลค่า 300,000 ดอลลาร์ของนายได้อย่างไร?” ลิเลียนเยาะเย้ยขณะที่เธอกรอกตาใส่เฮเวิร์ดเฮเวิร์ดสูดหายใจเข้าอย่างขุ่นเคือง ขณะที่มือของเขากำลังเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมา“โอ้? นายซื้อรถพาสสาทเหรอ? ทำไมนายซื้อรถนั่นล่ะ?” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ“ฉันสามารถซื้ออะไรก็ได้ท
ลิเลียนมองไปที่เจอรัลด์อย่างกล่าวตำหนิ “นายทำได้ค่อนข้างดี แต่ฉันไม่ต้องการให้นายมาแตะต้องฉัน นายคิดจริง ๆ ว่าฉันเป็นแฟนสาวของนายหรือไง?”“โอ้? เช่นนั้น ตอนนี้ที่เฮเวิร์ดจากไปแล้ว พวกเราควรทำยังไงล่ะ?” เจอรัลด์ที่รู้สึกงงงวยถามขึ้นมา“ฮึ่ม! ไม่ต้องกังวล เขาจะกลับมาหาฉันแน่…หนึ่ง สอง สาม…”ลิเลียนนับนิ้วของเธอเมื่อทันใดนั้น เสียงของชารอนดังผ่านไหล่ของเธอขึ้นมาฉับพลัน“เฮเวิร์ด นายจะทำอะไร?”“ลิเลียน มีบางอย่างที่ฉันอยากจะเคลียร์กับเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉันตอนนี้ แต่ฉันยอมรับว่าฉันผิดไปแล้วที่ไม่ได้ปกป้องเธอตอนที่ชารอนตีเธอเมื่อวาน ฉันรู้สึกเสียใจกับมันมาตลอด ฉันหวังอย่างใจจริงว่าเธอจะให้โอกาสฉัน ฉันอยากจะพิสูจน์ว่าฉันโดดเด่นกว่าและมีความสามารถเมื่อเทียบกับเศรษฐีใหม่อย่างเจอรัลด์!” เฮเวิร์ดตอบ น้ำเสียงของเขาโศกเศร้า ฟังดูถ่อมตัวกว่าที่เขามักจะเป็นอยู่เสมอเห็นได้ชัด ความเชื่อมั่นในตนเองของเขาลดลงอย่างสิ้นเชิง ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยนับถือเอาไว้อย่างสูงเจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมอย่างมากต่อลิเลียนขณะที่เขาเฝ้ามองฉากที่คลี่คลายอยู่ด้านข้าง“แต่ฉันมีเจอรัลด์อยู่แล้ว ผู้ช
“คุณโคลเหรอ? ผู้หญิงคนนี้ดูจะอายุประมาณยี่สิบห้าปีได้เดินกรีดกรายมาหา เรียกหาลิเลียนขณะที่เธอมองจ้องเธออย่างเคารพลิเลียน ในทางกลับกัน กลับแสร้งทำเป็นไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นทันที่เธอเห็นเธอเธอคือใคร?เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากควาทนีย์ ผู้จัดการฝ่ายธุรกิจที่ให้เธอเช่ารถคันนี้“โอ้? เป็นเรื่องด่วนหรือเปล่าคะ? หากมีอะไรที่เร่งด่วน บางทีคุณสามารถคุยกับฉันได้ในวีแชทเมื่อฉันอยู่บ้านแล้ว มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่สะดวกจริง ๆ ในขณะนี้”ใบหน้าของลิเลียนซีดเซียวให้ตายเถอะ! จะมีความบังเอิญเช่นนี้ได้อย่างไร? จริง ๆ แล้วเธอได้บังเอิญพบกับผู้จัดการของรถเข่าที่นี่ทำไมมันไม่เกิดขึ้นในภายหลังนะ? เธอเพิ่งกลับมาคบกันกับเฮเวิร์ด“ไม่เป็นไรค่ะ คุณโคล ฉันแค่ต้องการจะบอกให้คุณทราบว่าฉันไม่ได้ใส่ใจดูเวลาในตอนที่ฉันให้คุณเช่ารถคันนี้ ฉันเขียนไว้ว่าคุณควรจะคืนรถในวันพรุ่งนี้ แต่ฉันทำผิดพลาดไป คุณต้องคืนรถก่อนสี่โมงเย็นในวันนี้เนื่องจากว่าพวกเราจะต้องส่งรถคืนให้กับลูกค้าก่อนห้าโมง! ขอโทษด้วยนะคะ มันเป็นความเลินเล่อของพวกเราในการทำงาน! เดิมทีฉันก็วางแผนที่จะโทรหาคุณในภายหลัง!”ควาทนีย์ยิ้มขอโทษจากนั้นเธอก็