All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 461 - Chapter 470

1786 Chapters

บทที่ 461

“เฮ้ พ่อครับ!”เจอรัลด์ตะโกนเรียกออกมาอย่างเคารพ ขณะที่รับสายวิดีโอคอลแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาวิดีโอคอลกับพ่อของเขาหลังจากการค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เจอรัลด์ก็ค่อนข้างที่จะเริ่มเคารพต่อพ่อของเขามากขึ้นเขารู้สึกมากขึ้นว่าพ่อของเขาเป็นคนที่มีเกียรติเพียงใด“กำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ เจ้าลูกชาย?”พ่อของเขายิ้มทันทีที่ลูกชายของเขาปรากฎบนหน้าจอ“ผมกำลังจะพักผ่อนครับ พ่อหลังจากที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรที่พ่อต้องการจะบอกผมไหม?”“อืม พ่อมีเรื่องบางอย่าง เดิมทีพ่อวางแผนจะขอให้พี่สาวของลูกตรวจสอบเรื่องนี้ เนื่องจากว่าพ่อก็ตระหนักดี ลูกใช้เวลาและกำลังความสามารถส่วนใหญ่ไปกับการมุ่งเน้นกับการบ้านของลูก สิ่งนี้จะล่าช้าไปเพราะพี่สาวของลูกได้ไปจัดการปัญหาโรงงานในนอร์ทแอฟริกา พ่ออยากรู้ว่าเธอได้บอกลูกเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหรือยัง?” “พ่อต้องการความช่วยเหลือของผมในการตามหาผู้หญิงคนหนึ่งเหรอครับ?” เจอรัลด์นึกได้ถึงคำสั่งของพี่สาวของเขาและสิ่งที่เธอบอกความลับกับเขาไว้ก่อนหน้านี้ เธอได้ขอความช่วยเหลือของเขาในการตามหาผู้หญิงที่พิเศษคนหนึ่ง“ใช่ พ่อจะส่งรูปของเธอใ
Read more

บทที่ 462

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเขาทั้งคู่ก็ได้พูดคุยกันเป็นครั้งคราวในวีแชท เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาว่างปัจจุบันนี้ เควต้าได้สอนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่แล้วและทำได้ค่อนดีเลยทีเดียวเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเควต้าและหาบ้านให้เธออยู่ ซึ่งเดรกและไทสันก็อยู่ที่เดียวกันกับเธอ“คุณสมิธค่ะ คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม? ฉันไม่สามารถตรวจการบ้านของเด็กเหล่านี้ในชั้นเรียนของฉันได้ แฟนของฉันกำลังมาแล้ว เพื่อรับฉันไปช็อปปิ้ง คุณช่วยตรวจการบ้านของพวกเขาในนามของฉันได้ไหม?” ครูผู้หญิงที่มีผมยาวถึงเอวถามเควต้า ที่ก็กำลังตรวจการบ้านของนักเรียนเช่นกัน“แต่คุณลอว์รีค่ะ ฉันยังคงกำลังตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันอยู่เหมือนกันนะ!” เควต้าตอบอย่างเจี๋ยมเจี้ยม“เฮอะ! ถ้าคุณไม่อยากจะช่วยเหลือฉัน งั้นก็พูดมาสิ ทำไมถึงมีข้ออ้างมากมายขนาดนั้น? อย่าคิดแม้แต่วิเดียวเลยว่าคุณเก่งมากเพียงเพราะคุณเทเวสแนะนำคุณให้มาทำงานที่นี่น่ะ ฮ่า แค่คิดดูสิ! ฉันหมายถึง คุณเป็นใครกันล่ะ เควต้า สมิธ? คุณได้รับตำแหน่งเป็นครูที่สวยที่สุดในสถาบันการศึกษาปฐมวัยของเมืองเมย์เบอร์รี่หลังจากการเข้าร่วมในโรงเรียนอนุบาลเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น ไม่ใช
Read more

บทที่ 463

“เฮอะ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเควต้ากล้าที่จะขัดขืนฉันในวันนี้ กลายเป็นว่าเธอหาแฟนให้ตัวเองได้แล้วสินะ! ว้าว นี่ทำให้ฉันโกรธมากตอนนี้!” เคทลินกรอกตาขณะที่เธอถลึงตามองเจอรัลด์ ที่กำลังพูดคุยกับเควต้าในขณะนั้น “เคทลิน เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ผู้ชายที่ยืนพิงประตูรถของเขาพร้อมกับเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงถามขึ้นมา ขณะที่เขาแวบมองเจอรัลด์อย่างรวดเร็ว“ทั้งหมดนี่เป็นเพราะเควต้าไงล่ะ! วันนี้เด็กทุกคนมีวันหยุดพักผ่อนกัน ดังนั้นพวกเราจึงควรจะอยู่ในโรงเรียนเพื่อตรวจการบ้านของพวกเขา แต่ฉันได้วางแผนที่จะไปช็อปปิ้งและขอให้เธอช่วยฉันในการตรวจการบ้านของนักเรียนของฉัน! แต่ดูสิ เธอปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพียงเพราะแฟนของเธออยู่ที่นี่!”“ฉันคิดว่าจริง ๆ แล้วเธอหาแฟนที่ดีเยี่ยมให้ตัวเองได้แล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้โง่ที่น่าสมเพชคนหนึ่ง!”เคทลินร้องออกมาด้วยความกระฟัดกระเฟียด อธิบายรายละเอียดให้เขาฟังเธอเห็นว่าเจอรัลด์ใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดา กางเกงกีฬาและรองเท้าผ้าใบเธอจึงไม่ใส่ใจที่จะกรองคำพูดใด ๆ ของเธอเลย“ถูกต้อง เขาคิดว่าเขาดีเยี่ยมมากเพราะเขาได้คบกันกับครูที่สวยที่สุดหรือไง? ฮ
Read more

บทที่ 464

“เควต้า เธอจะว่าอะไรไหมถ้าฉันถือจี้หยกนี้เอาไว้สำหรับตอนนี้? ฉันอยากจะมองหาผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยฉันตรวจหาความจริงที่มาของจี้หยกนี้!”เจอรัลด์ถาม พร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ เควต้าหยุดชะงักไปชั่วขณะก่อนเธอจะพยักหน้าและพูดขึ้นมา “อืม ได้แน่นอน เชิญเลย!” เจอรัลด์ยังคงถามคำถามเควต้าเกี่ยวกับอดีตของเธอต่อไป“ข้างนอกร้อนมากเกินไปจริง ๆ! ครีมกันแดดของฉันไม่ดีเลย!” ทันใดนั้น ก็มีกลุ่มคนพุ่งเข้ามาในร้านหนึ่งในหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดัง ขณะที่เธอถือกระเป๋าสองสามใบไว้ในมือ“เคทลิน มีร้านแบรนด์เนมถัดจากร้านอาหารนี้ พวกเราควรเข้าไปดูกันในภายหลังไหม?”หนึ่งในหญิงสาวถามขึ้นมา“โอเค ไปทานข้าวกันก่อนเถอะ!”ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากเพื่อนร่วมงานของเควต้า เคทลิน“โอมายก๊อด! เคทลิน! นั่นเควต้าไม่ใช่เหรอ? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอกำลังทานอาหารที่นี่เหมือนกัน!” หญิงสาวข้างเธอชี้ไปที่เควต้าและเจอรัลด์นี่เป็นเรื่องไม่คาดคิดเลยจริง ๆแฟนของเคทลินร่ำรวยโครต ๆ พวกเธอรู้ว่าเขาจะไม่พาพวกเธอไปทานที่ร้านสบาย ๆ ธรรมดาอย่างแน่นอนร้านอาหารนี้ก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง
Read more

บทที่ 465

“ให้ตาย! เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะทานอาหารดีขนาดนี้?”เคทลินถึงกับช็อกไปความโอหังบนใบหน้าของเธอถูกชำระล้างไปอย่างสิ้นเชิง“เฮอะ! ทำไมถึงต้องโอ้อวดด้วยเมื่อเธอไม่มีเงินสักหน่อย? ทำไมถึงอยากจะสั่งบางอย่างที่แพงขนาดนั้นกัน?” เคทลินเยาะเย้ยเพื่อนร่วมงานหญิงอีกสองคนที่รู้สึกแย่กับสถานการณ์ก็พูดแทรกขึ้นมาเช่นกัน ขณะที่พวกเธอเยาะเย้ยคู่นั้นเจอรัลด์และเควต้ากำลังทานอาหารกันอย่างดีจริง ๆ พวกเขาทั้งคู่ได้สั่งฟัวกราส์จานใหญ่และแสนแพง ขณะที่อีกสี่คนสั่งแค่จานเล็กเพื่อแบ่งกันทานในหมู่พวกเขาขณะที่พนักงานเสริฟ์ได้เสริฟ์จานอาหารให้กับพวกเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่พวกเขาเจอรัลด์เลือกที่จะเอาแต่นิ่งเงียบเพราะเควต้าคอยแต่โน้มน้าวเขาไว้ และเธอไม่อยากให้เขาเผชิญหน้ากับพวกเขาโดยตรงพวกเขาเพียงแค่พูดคุยกันต่อไปขณะที่พวกเขาทานอาหารเมื่อพวกเขาทานกันเสร็จ จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเคทลินและคนอื่น ๆ ก็ได้จากไปกันแล้วเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่อาจรับความขายหน้านี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงจากไปด้วยความรีบร้อนเมื่อพวกเขาทานอาหารของพวกเขาเสร็จ“ไปกันเถอะ” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาลูบไล้หน้าท้องของเขาจากนั
Read more

บทที่ 466

โดยไม่ได้พูดอะไรอีก เจอรัลด์แค่รูดบัตรแบล็กการ์ดในมือของเขา แม้จะตะลึงงันอย่างสุด ๆ แต่แคชเชียร์ก็เป็นมืออาชีพและเขาโค้งให้ทันที “คุณผู้ชาย! วันนี้คุณจ่ายไปมากขนาดนี้กับร้านของเรา มันคงจะหยาบคายถ้าพวกเราไม่ได้ให้ของขวัญฟรีใด ๆ กับคุณ! โปรดเลือกเสื้อผ้าใดก็ได้มาสามชิ้นและพวกมันจะขึ้นอยู่กับเราเอง!” แคชเชียร์กล่าวอย่างนับถือ “ไม่ เดี๋ยว! เขาไม่ได้ซื้อพวกนั้น! เจอรัลด์ ทั้งหมดนี่แพงมากเกินไป! ฉันไม่ต้องการเสื้อผ้าแฟนซีมากมายขนาดนั้นนะ!” เควต้าตอบอย่างลนลานขณะที่เธอส่ายหัวของเธอ “ฉันไม่คิดว่าฉันจะมีเหตุผลให้สวมใส่ครึ่งหนึ่งของสิ่งที่นายได้เลือกมาอยู่ดี! โปรดวางพวกมันคืนเถอะ…” เสียงของเธอยังคงสั่นอยู่เล็กน้อยจากความตกใจกับบิลสุดท้าย “เธอไม่จำเป็นต้องใส่ทั้งหมดนี้ รู้ไหม ไม่เอาน่า ตอนนี้ไปเลือกเสื้อผ้าอีกสามชิ้นมาสิ ถ้าเธอต้องการ เธอก็ยังสามารถมอบพวกมันให้กับเหล่าคุณครูหรือเพื่อนร่วมงานที่เธอสนิทด้วยในโรงเรียนอนุบาลก็ได้ ฉันมั่นใจว่านั่นจะช่วยให้เธอเพิ่มความสัมพันธ์ของเธอกับพวกเขาได้!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า เจอรัลด์รู้ว่าคนมากมายกลั่นแกล้งเควต้าเพราะความจริงใจข
Read more

บทที่ 467

“เอ่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกงงงวย “ดูสิ สถานที่นี้เดิมทีเป็นโครงการก่อสร้าง เวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง ได้รับการจ้างให้ควบคุมงานนี้เมื่อประมาณปีก่อน แต่เห็นได้ชัดว่านักพัฒนาเหล่านั้นใช้วัสดุที่มีคุณภาพต่ำกว่าที่สมควรและเพราะแบบนั้น จึงมีการพังทลายรอบ ๆ พื้นที่โครงการ ผู้คนกว่าร้อยคนก็ได้รับบาดเจ็บจากสิ่งนี้ หกสิบคนในนั้นคือคนงาน! โชคดี คราวนี้ไม่มีใครเสียชีวิต!” “ใช่ ฉันได้ข่าวมาว่านักพัฒนาหนีไปในที่สูงกันเมื่อคืนก่อน! คนเหล่านั้นจากเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง มีปัญหาอยู่แน่นอนในตอนนี้ ผู้คนประมาณสิบกว่าคน รวมถึงคุณจองก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งของพวกเขา ฉันได้ยินมาประมาณนั้นแหละ! พวกเขากำลังรอที่จะได้รับการจัดการอยู่ในขณะนี้!” คนงานตอบ ตามที่เจอรัลด์นึกขึ้นได้ ลุงจองคือ ผู้อำนวยการของเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง เขาก็ถูกปลดเช่นกันเหรอ? หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ชั่วครู่ เจอรัลด์ก็ถามขึ้น “ทำไมนักลงทุนต้องหนีไปด้วยล่ะ? เนื่องจากว่าก็ไม่มีใครเสียชีวิต การชดเชยก็คงจะเพียงพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ความรับผิดชอบหลักก็ไม่ได้เป็นหน้าที่ของนักลงทุน ใช่ไหม?” “เรื่อ
Read more

บทที่ 468

เมื่อได้ยินการกล่าวอ้างนั้น พ่อของเจอรัลด์ก็ไออกมาเสียงดังทันที “แก…เจ้าเด็กบ้านี่! แกกำลังพล่ามไร้สาระอะไรอยู่? แค่รู้ไว้ว่าความสัมพันธ์ของพ่อกับพวกเธอทั้งคู่ไม่ใช่แบบที่ลูกกำลังจินตนาการอยู่! ช่างเรื่องนั้นเถอะ ป้าเลอาของลูกคือส่วนหนึ่งของครอบครัวจองเช่นกัน และพวกเขาก็ต้องการความช่วยเหลือของลูกจริง ๆ ตอนนี้ แค่ช่วยเหลือพวกเขาถ้าลูกสามารถทำได้ก็พอ คิดซะว่าลูกกำลังช่วยพ่อชำระหนึ้ให้พวกเขาละกัน! อย่าลืมตามหาเซร่าด้วยเหมือนกันล่ะ! แม่ของลูกก็อยู่นี่! ตอนนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน!” หลังจากพูดทั้งหมดนั่นแล้ว พ่อของเขาก็วางสายทันที เจอรัลด์ถือโทรศัพท์ของเขาไว้ แข็งทื่อไปครู่หนึ่งก่อนสุดท้ายจะรู้สึกตัวได้ …ว่าไงนะ? เจอรัลด์ได้รับกระตุ้นให้อยากโทรหาแม่ของเขาในขณะนั้นเพื่อบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้ช่วยเหลือพ่อของเขาโกหกเธอมาโดยตลอด และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเกี่ยวกับมัน หลังจากคิดดีแล้ว เขาก็ถอนหายใจ คราวนี้เขาจะเชื่อใจพ่อของเขา เขานวดหน้าผากของเขา เขามองไปที่โทรศัพท์ของเขาและเห็นว่ามันเป็นเวลาแค่ห้าโมงครึ่งในตอนเย็น เขาเกาหลังหัวถอนหายใจอีกครั้ง เอางั้นก็ได
Read more

บทที่ 469

“ลุงจอง ป้าเลอา ผมมาเยี่ยมครับ!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาถือถุงของขวัญเข้ามาในบ้านของพวกเขา เลอาเพียงมองไปที่เขาโดยไม่พูดอะไรขณะที่เขาวางถุงลง วิลลี่เองก็นอนลงบนโซฟาอีกครั้งแล้ว มองไปที่เพดานโดยไม่แม้แต่จะใส่ใจที่จะตอบกลับการทักทายของเจอรัลด์ เลลารู้สึกอับอาย เมื่อเห็นเจอรัลด์ได้รับการเมินเฉยแบบนี้เพราะเธอรู้ว่าเจอรัลด์อาจจะทำได้ดีมากในเมืองเมย์เบอร์รี่ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็คือคนที่มาส่งเธอที่สถานีรถในวันก่อนด้วยรถเบนซ์ G500 คันใหญ่! ด้วยความสัตย์จริง เลลารู้สึกขอบคุณเล็กน้อยต่อเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่มีเวลาที่จะเล่าเรื่องนี้ให้พ่อของเธอฟัง ตอนที่เลลามาถึงบ้านเมื่อวานนี้ เหตุการณ์ที่โชคร้ายเป็นลำดับนี้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ตอนนั้น พ่อของเธอก็ใกล้จะทรุดตัวลงจากความกดดันทั้งหมดนี้แล้ว เธอจะไปเล่าให้เขาฟังได้อย่างไรว่าเธอมีความสนุกมากแค่ไหน? เมื่อสัมผัสได้ถึงความอึดอัด เลลาจึงเดินไปหาเจอรัลด์ก่อนจะจัดวางถุงที่เขานำมาไว้บนโต๊ะ “ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ เจอรัลด์!” เลลากล่าวด้วยรอยยิ้ม วิลลี่เพียงหรี่ตาของเขามองไปที่เจอรัลด์ เมื่อเขาได้ยินลูกสาวขอ
Read more

บทที่ 470

เลอาบอกเลลาให้อยู่ที่บ้านเช่นกัน เพื่ออยู่เป็นเพื่อนดักลาส สำหรับเจอรัลด์ เขาโทรหาแซคทันทีที่เขาออกมาจากบ้าน เมื่อแซคได้รับการอัปเดตเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์รู้ว่าสถานการณ์จะได้รับการจัดการอย่างรวดเร็วแน่ ท้ายที่สุดนี่คือแซค ขณะที่แซควางแผนเริ่มทำการจัดการที่เหมาะสม เจอรัลด์ก็มุ่งหน้าไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของทั้งหมดที่อยู่ในรายการของเลอา เมื่อเขาได้ทุกอย่างแล้ว เขาก็กลับไปที่บ้านของครอบครัวจอง เมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้านอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงใหญ่โตได้เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ยินดีด้วย ลุงจอง!” “ขอบใจนะ! ลุงไม่คาดคิดจริงว่าดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป จริง ๆ แล้วจะเข้ารับงานโครงการอสังหาริมทรัพย์นี้ต่อ! เพื่อตัดสินใจในการเข้าแทนที่โครงการทั้งหมดนี้…เอาตามตรงลุงถึงกับตกตะลึงเลยทีเดียว!” วิลลี่ไม่ต้องการรับน้ำเกลืออีกต่อไปแล้ว ความซีดเซียวทั้งหมดของเขาในตอนแรกหายไปแล้วและในมือที่ยกขึ้นของเขา คือโทรศัพท์ของเขาเอง “มารวมกันรอบ ๆ นี่ ทุกคน! พวกเธอทุกคนต้องสนุกกับการดื่มที่ดีกับลุงในวันนี้! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอ ดักลาส!” วิลลี่ตะโกนออกมาอย่างรื่นเริง สำหรับ
Read more
PREV
1
...
4546474849
...
179
DMCA.com Protection Status