LOGINShare
บทที่ 467
Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 468
เมื่อได้ยินการกล่าวอ้างนั้น พ่อของเจอรัลด์ก็ไออกมาเสียงดังทันที “แก…เจ้าเด็กบ้านี่! แกกำลังพล่ามไร้สาระอะไรอยู่? แค่รู้ไว้ว่าความสัมพันธ์ของพ่อกับพวกเธอทั้งคู่ไม่ใช่แบบที่ลูกกำลังจินตนาการอยู่! ช่างเรื่องนั้นเถอะ ป้าเลอาของลูกคือส่วนหนึ่งของครอบครัวจองเช่นกัน และพวกเขาก็ต้องการความช่วยเหลือของลูกจริง ๆ ตอนนี้ แค่ช่วยเหลือพวกเขาถ้าลูกสามารถทำได้ก็พอ คิดซะว่าลูกกำลังช่วยพ่อชำระหนึ้ให้พวกเขาละกัน! อย่าลืมตามหาเซร่าด้วยเหมือนกันล่ะ! แม่ของลูกก็อยู่นี่! ตอนนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน!” หลังจากพูดทั้งหมดนั่นแล้ว พ่อของเขาก็วางสายทันที เจอรัลด์ถือโทรศัพท์ของเขาไว้ แข็งทื่อไปครู่หนึ่งก่อนสุดท้ายจะรู้สึกตัวได้ …ว่าไงนะ? เจอรัลด์ได้รับกระตุ้นให้อยากโทรหาแม่ของเขาในขณะนั้นเพื่อบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้ช่วยเหลือพ่อของเขาโกหกเธอมาโดยตลอด และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเกี่ยวกับมัน หลังจากคิดดีแล้ว เขาก็ถอนหายใจ คราวนี้เขาจะเชื่อใจพ่อของเขา เขานวดหน้าผากของเขา เขามองไปที่โทรศัพท์ของเขาและเห็นว่ามันเป็นเวลาแค่ห้าโมงครึ่งในตอนเย็น เขาเกาหลังหัวถอนหายใจอีกครั้ง เอางั้นก็ได
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 469
“ลุงจอง ป้าเลอา ผมมาเยี่ยมครับ!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาถือถุงของขวัญเข้ามาในบ้านของพวกเขา เลอาเพียงมองไปที่เขาโดยไม่พูดอะไรขณะที่เขาวางถุงลง วิลลี่เองก็นอนลงบนโซฟาอีกครั้งแล้ว มองไปที่เพดานโดยไม่แม้แต่จะใส่ใจที่จะตอบกลับการทักทายของเจอรัลด์ เลลารู้สึกอับอาย เมื่อเห็นเจอรัลด์ได้รับการเมินเฉยแบบนี้เพราะเธอรู้ว่าเจอรัลด์อาจจะทำได้ดีมากในเมืองเมย์เบอร์รี่ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็คือคนที่มาส่งเธอที่สถานีรถในวันก่อนด้วยรถเบนซ์ G500 คันใหญ่! ด้วยความสัตย์จริง เลลารู้สึกขอบคุณเล็กน้อยต่อเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่มีเวลาที่จะเล่าเรื่องนี้ให้พ่อของเธอฟัง ตอนที่เลลามาถึงบ้านเมื่อวานนี้ เหตุการณ์ที่โชคร้ายเป็นลำดับนี้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ตอนนั้น พ่อของเธอก็ใกล้จะทรุดตัวลงจากความกดดันทั้งหมดนี้แล้ว เธอจะไปเล่าให้เขาฟังได้อย่างไรว่าเธอมีความสนุกมากแค่ไหน? เมื่อสัมผัสได้ถึงความอึดอัด เลลาจึงเดินไปหาเจอรัลด์ก่อนจะจัดวางถุงที่เขานำมาไว้บนโต๊ะ “ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ เจอรัลด์!” เลลากล่าวด้วยรอยยิ้ม วิลลี่เพียงหรี่ตาของเขามองไปที่เจอรัลด์ เมื่อเขาได้ยินลูกสาวขอ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 470
เลอาบอกเลลาให้อยู่ที่บ้านเช่นกัน เพื่ออยู่เป็นเพื่อนดักลาส สำหรับเจอรัลด์ เขาโทรหาแซคทันทีที่เขาออกมาจากบ้าน เมื่อแซคได้รับการอัปเดตเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์รู้ว่าสถานการณ์จะได้รับการจัดการอย่างรวดเร็วแน่ ท้ายที่สุดนี่คือแซค ขณะที่แซควางแผนเริ่มทำการจัดการที่เหมาะสม เจอรัลด์ก็มุ่งหน้าไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของทั้งหมดที่อยู่ในรายการของเลอา เมื่อเขาได้ทุกอย่างแล้ว เขาก็กลับไปที่บ้านของครอบครัวจอง เมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้านอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงใหญ่โตได้เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ยินดีด้วย ลุงจอง!” “ขอบใจนะ! ลุงไม่คาดคิดจริงว่าดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป จริง ๆ แล้วจะเข้ารับงานโครงการอสังหาริมทรัพย์นี้ต่อ! เพื่อตัดสินใจในการเข้าแทนที่โครงการทั้งหมดนี้…เอาตามตรงลุงถึงกับตกตะลึงเลยทีเดียว!” วิลลี่ไม่ต้องการรับน้ำเกลืออีกต่อไปแล้ว ความซีดเซียวทั้งหมดของเขาในตอนแรกหายไปแล้วและในมือที่ยกขึ้นของเขา คือโทรศัพท์ของเขาเอง “มารวมกันรอบ ๆ นี่ ทุกคน! พวกเธอทุกคนต้องสนุกกับการดื่มที่ดีกับลุงในวันนี้! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอ ดักลาส!” วิลลี่ตะโกนออกมาอย่างรื่นเริง สำหรับ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 471
“…จริง ๆ แล้วขีดนั่นทิ้งเถอะ ฉันคิดว่าฉันสามารถยอมรับเธอได้ แม้ว่าเธอไม่สามารถทำให้เงื่อนไขมาตรฐานบรรลุผลได้ ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็คือขายรถและซื้อบ้านให้ตัวเองซะ ถ้าเธอสามารถทำให้เรื่องนั้นถูกต้องได้อย่างน้อยแล้วล่ะก็ เธอจะได้งานเป็นเสมียนในสำนักงานสาธารณะ แล้วเธอก็จะมีประกันสังคมและกองทุนที่อยู่อาศัย ด้วยวิธีนั้น เธอจะสามารถมีชีวิตที่มั่นคงในอนาคตได้!” “นายรู้ไหม ฉันเคยมีลูกน้องที่มีน้องสาวแก่กว่านายแค่สามปีเอง เธอยังคงไม่ได้แต่งงาน เมื่อนายตั้งหลักแหล่งได้แล้ว ฉันสามารถเป็นพ่อสื่อและช่วยให้นายได้ภรรยามาด้วยเช่นกัน!” วิลลี่กล่าว เจอรัลด์ตะลึงงัน เช่นนั้นตราบใดที่เขาเต็มใจจะบริจาคเงินให้เขา วิลลี่ก็จะให้การปฏิบัติอย่างดีเช่นนี้กับเขาใช่ไหม? แต่อย่างไรก็ตาม เลลารู้สึกช็อก “พ่อค่ะ…น้องสาวของเลขาคนนั้น…พ่อก็รู้…เธอปัญญาอ่อนไม่ใช่เหรอ…?” “แล้วไงล่ะใถ้าเกิดว่าเธอเป็นงั้น? มันไม่ง่ายสำหรับใครก็ตามที่จะหาภรรยาได้ในปัจจุบันนี้…ดูคุณสมบัติของเจอรัลด์สิ! พ่อไม่แม้แต่จะรับประกันได้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายจะเต็มใจแต่งงานกับใครบางคนอย่างเขา!” “อืม…ลุงจอง คุณไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับผมหรอก!”
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 472
ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทสนมกัน แม้พวกเขาจะไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี ความรู้สึกปิติยินดีเหมือนวัยเด็กแบบเดียวกันนี้ที่พวกเขามีก็จะยังคงมีอยู่ “แม่ง! นายกลับมาเมื่อไหร่กัน? ทำไมนายไม่โทรหาฉันล่ะ หืม?” เซโน่ถามขณะที่เขาตบหลังของเจอรัลด์ไม่กี่ครั้งอย่างขี้เล่น “โอ๊ย โอ๊ย! ฉันกลับมาค่อนข้างนานแล้ว! มันก็นานแล้วนะตั้งแต่ฉันได้กลับมา ดังนั้นฉันจะอยู่ที่มณฑลเงียบสงบในช่วงเวลานี้!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มอย่างมีความสุข “เซโน่ นั่นคือลูกค้า! เป็นมืออาชีพหน่อย!” ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอเดินออกมาจากร้าน เธอแต่งตัวตามแฟชั่นและเธอดูเหมือนจะอายไล่เรี่ยกันกับเจอรัลด์ แน่นอน เจอรัลด์ก็รู้จักว่าเธอเป็นใครด้วยเหมือนกัน เธอมาจากโรงเรียนมัธยมต้นของเขาและตอนนั้น เธอก็อยู่ในความสัมพันธ์กับเซโน่ ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตในเมืองและพวกเขาก็ค่อนข้างมีอันจะกินกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะยังคงรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาตลอดมาแม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้ว! “ฮ่ะ อย่าบอกฉันนะว่านายลืมเซียนนาไปแล้ว?” เซโน่พูดขณะที่เขายิ้ม “เธอเป็นคู่หมั้นของฉันตอนนี้…พวกเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 473
รถคันนี้คือทรัพย์สินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาและเขาแค่จะให้มันกับเพื่อนของเขาฟรี ๆ งั้นเหรอ? ‘เจอรัลด์ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะโอ้อวดนะ!’ เลลาคิดในใจอย่างกระวนกระวาย แม้เมื่อไม่นานมานี้เลลาได้เริ่มเปลี่ยนทัศนคติของเธอต่อเจอรัลด์ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธกับคำพูดของเขา ก่อนเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้ เลลายังแอบพิจารณาเจอรัลด์ให้เป็นแฟนของเธอด้วยซ้ำ ตอนนี้ เธอไม่อยากแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมันเลย! จากมุมมองของคนนอก มันเกือบจะเหมือนกับว่าเธอคิดว่ารถคันนี้เป็นของเธอตั้งแต่แรกแล้ว “ฉันไม่อาจยอมรับได้! นี่มันค่อนข้างเป็นรถใหม่ น้องชาย! ฉันไม่สามารถเอามันมาจากนายฟรี ๆ ได้! เอางี้ไหม ฉันมีเงินติดตัวอยู่ประมาณ 100,000 ดอลลาร์ในตอนนี้ ฉันจะซื้อรถตามราคาตลาดที่ 270,000 ดอลลาร์ ฉันจะจ่ายเงินที่เหลือให้เมื่อฉันขายรถคันนี้ออกไป! ตกลงไหม?” “ถ้าเป็นแบบนั้น นายแค่ซื้อมันจากฉัน 100,000 ดอลลาร์ก็พอ!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา เขารู้ว่าเซโน่จะไม่ยอมรับรถคันนี้มาแบบฟรี ๆ ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็ตาม อย่างไรก็ตาม รถเบนซ์ G500 ของเจอรัลด์จะสามารถชดเชยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้อย่างไรกัน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 474
หนึ่งในเพื่อของเลลาตอบ “เอาล่ะ เอาล่ะ สาว ๆ จะบอกอะไรให้นะ ฉันจะจ่ายให้อะไรก็ตามที่พวกเราจะทานกันในคืนนี้! พวกเราสามารถใช้จ่ายได้ถึงหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์กันเลยทีเดียว!” ดักลาสกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แต่ดักลาส ทำไมนายต้องเป็นคนที่จ่ายด้วยล่ะ? เห็นได้ชัดว่าเจอรัลด์คือคนที่ควรจะเลี้ยงพวกเราสิ!” “อืม เธออาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันเป็นหนี้เจอรัลด์เงินก้อนนั้นน่ะ! ถ้าฉันจ่ายเงินจำนวนนั้นสำหรับมื้อค่ำนี้ ใบรับรองว่าเป็นลูกหนี้ก็จะได้รับการจ่ายหนี้สินเต็มจำนวนแล้วไง!” จากนั้นดักลาสก็คิดกับตัวเองว่า เจอรัลด์ไม่ควรแม้แต่จะคิดเรียกเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์คืนจากเขาด้วยซ้ำ! เขาน่าจะใช้เงินนั่นเพื่อให้ความบันเทิงกับทุกคนแทนที่จะคืนเงินนั้นให้เขาดีกว่า “ก็ได้! ไปกันเถอะ! มันเป็นเวลาที่ฉันเลิกงานในวันนี้แล้ว!” พนักงานขายสาวกล่าวอย่างมีความสุข ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเลลาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นวิลลี่ “นี่คืออะไร? ไม่ใช่ว่าพวกเราตกลงกันว่าเขาจะบริจาคอย่างน้อย 120,000 ดอลลาร์เพื่อที่ว่าพ่อจะสามารถหางานให้เขาได้ไม่ใช่หรือไง? ทำไมถึงมีแค่ 70,000 ดอลลาร์ล่ะ?” “พ่อค่ะ เขาขายรถไปแค่ 100,000 ดอ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 475
“สมุดบัญชี 15,000 ดอลลาร์คืออะไร?” เจอรัลด์ถามขึ้นมา ตกตะลึงไปเล็กน้อย ก่อนที่เซโน่จะหยุดเขาไว้ได้ เจอรัลก็เปิดประตูไปดูเซียนนาที่กระวนกระวายใจอย่างมาก “โอ้ อย่ากังวลเกี่ยวกับมันเลย! ฉันจำเป็นต้องใช้เงินน่ะ!” เซโน่กล่าวขณะที่เขายิ้ม “นายจะใช้มันเพื่ออะไร? แล้วนายกำลังถืออะไรไว้ในมือ? ให้ตาย นายกำลังทำอะไรกับเช็คจำนวนมากเช่นนี้กัน?!” ความร้อนใจในน้ำเสียงของเซียนนาดูเหมือนจะยิ่งแย่ลงไปอีก “เงินนี้สำหรับเจอรัลด์! พวกเราจะสามารถซื้อรถที่แทบจะใหม่เอี่ยมแค่ 100,000 ดอลลาร์ได้อย่างไรกัน? ยิ่งไปกว่านั้น มันคือรถเบนซ์ G500 เชียวนะ!” เซโน่ตอบ “แล้วทำไมจะเป็นไปไม่ได้กันเล่า? จะผิดอะไรกับการได้เงินบางส่วนของเขามา? เซโน่ นายไม่สามารถโกงเงินของคนอื่นได้ แต่นายสามารถโกงเขาได้อย่างแน่นอน! เอาเช็คมาให้ฉัน!” เซียนนาตะคอกใส่ขณะที่เธอฉกเช็คมาจากมือของเขา “เฮอะ พวกเราขายรถไปทั้งหมด 270,000 ดอลลาร์ พวกเราให้เจอรัลด์ไป 100,000 ดอลลาร์แล้วและพวกเราก็ต้องให้เพื่อนของเธออีก 15,000 ดอลลาร์ด้วยเช่นกัน สำหรับการแนะนำผู้ซื้อให้กับเรา!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียนนาจึงมองไปที่เช็คและอ้าปากค้างด้วยความกล
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
