หลังจากเซโน่ถูกไล่ออกเจอรัลด์ก็ถูกซ้อมต่ออีกหลายครั้งแม้แต่ผู้หญิงคนนั้นที่ถูกพวกอันธพาลไล่ตามเธอก็ทิ้งเจอรัลด์ และเลือกที่จะอยู่กับพวกอันธพาลแทนเหตุผลที่เจอรัลด์กลัวและยังคงอายเด็กผู้หญิงคนนี้ทุกครั้งที่เห็นพวกเขาในช่วงมัธยมปลาย และในมหาวิทยาลัยนั้นมีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้เมื่อเซโน่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนเขาก็ใช้ชีวิตต่อไปตามท้องถนนเขาไม่ค่อยอยู่บ้าน ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเจอรัลด์เข้าโรงเรียนมัธยมเซโน่ก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ของเขา มันเป็นเรื่องยากสำหรับเจอรัลด์ที่จะติดต่อเขาได้ในบางครั้ง!ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเจอรัลด์ ได้เก็บความเสียสละและความเมตตาของเซโน่ไว้ในใจ นี่อาจเป็นเพราะว่าอนาคตที่ยิ่งใหญ่ของเซโน่ถูกทำลายลงด้วยเพียงเหตุการณ์เดียว และเกิดขึ้นโดยเจอรัลด์โดยตรง!เซียนนารู้เรื่องนี้ทั้งหมด และนี่คือเหตุผลที่เธอไม่ชอบเจอรัลด์!เซียนนาเป็นผู้หญิงที่น่ารัก ครอบครัวของเธอมีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมืองและพวกเขาก็รวยมาก อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยดูหมิ่นหรือดูถูกเซโน่ท้ายที่สุดเธอคบกับเซโน่ตั้งแต่ชั้นมัธยมต้นปีหนึ่งจนถึงตอนนี้ ดังนั้นเจอรัลด์จึงประทับใจเซียนน่าอยู่เสมอ ไม่
ว่าด้วยจี้หยกแซคสามารถติดต่อเจ้านายเก่าที่มีประสบการณ์สูงบนถนนหยกเก่าแก่ในมลฑลเงียบสงบแห่งนี้ เห็นได้ชัดว่าเขามีชื่อเสียงมากในท้องถิ่นยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าผู้เฒ่าได้สืบทอดฝีมือมาจากบรรพบุรุษของเขาสิ่งนี้สมบูรณ์แบบเนื่องจากเจอรัลด์ต้องการผู้ที่มีประสบการณ์เช่นนี้ เพื่อช่วยระบุและประเมินหยกโบราณดังกล่าวเจอรัลด์ตัดสินใจว่าเขาจะปล่อยให้ผู้เฒ่าไประบุและประเมินจี้หยกก่อน ถ้าเขาทำไม่ได้เจอรัลด์จะมองหาผู้เชี่ยวชาญด้านหยกจากทั่วประเทศ ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าแม้แต่คณบดีไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวตนของ เซร่า แมคาเมอร์แล้ว เจอรัลด์จะสามารถรู้อะไรเกี่ยวกับเธอได้อีก?เบาะแสเดียวที่เขามีคือจี้หยกนี้ และเจอรัลด์ก็ได้เข้าใจ ในขั้นต้น แซคต้องการไปกับเจอรัลด์เพื่อไปพบอาจารย์ แต่อย่างไรก็ตามพ่อของเจอรัลด์บอกเขาว่า ยิ่งคนรู้จัก เซร่า แมคาเมอร์น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีนอกจากนี้ แซคก็ยุ่งมากเช่นกัน ดังนั้นเจอรัลด์จึงปฏิเสธข้อเสนอของเขาท้ายที่สุด เจอรัลด์ก็ได้รู้จักถนนสายนั้นดีเหมือนกัน มลฑลเงียบสงบสายนี้ไม่ใหญ่เกินไปและมีร้านขายเครื่องลายครามโบราณเพียงไม่กี่ร้าน แซคเป็นมืออาชีพที่เขาเคยจ
"งาน...? วันนี้คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าทำไมคุณถึงมาหาคุณปู่ของฉัน!” ซินดี้กล่าว ความอยากรู้อยากเห็นของเธอเพิ่มขึ้น “ไม่มีอะไรร้ายแรง ผมแค่มาเพื่อขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” เจอรัลด์ตอบ“อ๋อเหรอ… โอ้! ในเมื่อคุณอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมไม่เข้ามาล่ะ? ฉันจะชงชาให้คุณ!”“ไว้โอกาสหน้าผมจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ตอนนี้ผมกำลังจะไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน” เจอรัลด์ตอบขณะยิ้ม“บังเอิญจัง! ฉันก็จะไปที่ธนาคารเหมือนกัน ฉันจะเอาโทรศัพท์ไปให้คุณแม่ ไปด้วยกันสิ!" ซินดี้พูดขณะเดินออกจากร้านและยืนข้างเจอรัลด์ เจอรัลด์ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างเชื่องช้าที่เขาต้องการจะทำคือจากไปอย่างเงียบ ๆ หลังจากทิ้งจี้หยกไว้ให้แมทธิววิเคราะห์ และจะไปถอนเงินของเขา เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเจอซินดี้ที่นี่ในวันนี้ “แล้วแม่คุณลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วยเหรอ” เจอรัลด์เอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ ขณะเดินไปที่ธนาคาร “อืม ใช่แล้ว แม่ของฉันมีโทรศัพท์หลายเครื่อง ธนาคารที่แม่ทำงานด้วยต้องการดึงดูดเงินทุนและนักลงทุนอย่างเร่งด่วน เนื่องจากแม่ของฉันเป็นรองผู้อำนวยการและแม่ต้องการบรรลุเป้าหมาย แม่จึงต้องใช้โทรศัพท์หลายเครื่องเพื่อโทรหาลู
“โอ้ว! ยังต้องถามอีกเหรอ? เขาอาจจะมาที่นี่เพื่อมาเอาเงินค่าขนมที่เหลืออยู่ในธนาคารของเขาก็ได้! ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกนายทุกคนคงไม่ได้สังเกต แต่เมื่อวานเขาไม่มีเงินในกระเป๋าเลยด้วยซ้ำ!” ดักลาสกล่าวขณะที่เขาหัวเราะเลลาไม่ได้พูดอะไรอีก ในตอนที่เขายังรวยอยู่ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอมีความรู้สึกบางอย่างต่อเขาอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอไม่รู้สึกอะไรกับเขาหลังจากที่ได้เห็นทุกสิ่งที่เขาทำเมื่อวานนี้ "ถูกตัอง! เขามาเพื่อถอนเงินและซินดี้มาที่นี่พร้อมกับเขา!” เลอาพูดในขณะที่เธอก็หัวเราะเช่นกันใบหน้าของเลลาสั่นเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อซินดี้ เธอดึงซินดี้ไปด้านข้างทันที และเริ่มเล่าเรื่องให้เพื่อนสาวฟังว่าเขาอกหักอย่างไร และเขาอาจจะเข้าหาเธอมาเพื่อหลอกเงินของเธอ เมื่อเธอได้ยินทั้งหมดนั้น ซินดี้ก็มองเจอรัลด์ด้วยสายตากังวล “ทำไมคุณถึงขายรถเจอรัลด์? แล้วทำไมคุณถึงขายมันในราคาที่ต่ำเช่นนี้” เธอเป็นห่วงเจอรัลด์อย่างจริงใจ“ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้หากมีโอกาส ตอนนี้ผมกำลังจะถอนเงิน ผมมีนัดตอนเที่ยง!” เจอรัลด์ตอบขณะยิ้มให้ซินดี้เขาไม่สนใจแม้แต่จะมองใครขณะที่เดินไปที่เคาน์เตอร์ ดักลาสเองก็พาสาว ๆ เข้าม
กว่าเจอรัลด์จะจ่ายค่าบ้านเสร็จ ธนาคารก็ใกล้จะปิดแล้ว และเซโน่ก็คอยดูให้แน่ใจว่าเจอรัลด์รู้เรื่องนี้ โดยโทรหาเขาตลอดเวลา หลังจากรีบกลับไปที่ห้องพักในโรงแรมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เจอรัลด์ก็มุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารชื่อ จอห์นแบรี่ บิสโต ทันทีขณะที่เขากำลังเดินทางไปที่นั่น เซโน่และเซียนนารออยู่ที่ร้านอาหารแล้ว อีกสามคนอยู่ในห้องส่วนตัวกับพวกเขา หนึ่งในนั้นคือเพื่อนร่วมงานของเซียนนา ในขณะที่อีกสองคนเป็นผู้หญิงที่จะนัดบอดกับเจอรัลด์ในวันนี้เช่นเดียวกับแม่ของเขาผู้หญิงคนนั้นมีผมยาวสีดำและผิวของเธอดูสวยมาก เธอทั้งดูดีละเอียดอ่อนและสวยงาม อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ของเธอไม่ได้บ่งบอกถึงจิตใจของเธอ ในขณะที่เธอดูเย็นชาและก้มศีรษะลงเกือบตลอดเวลา ขณะที่เธอดูวีแชทของเธออย่างต่อเนื่อง ในทางกลับกัน แม่ของเธอเป็นหญิงวัยกลางคนที่อวบอ้วนและคิ้วที่สักที่ดูคล้ายกับหนอนผีเสื้อ ตรงกันข้ามกับลูกสาวของเธอโดยสิ้นเชิง เธอดูค่อนข้างแข็งแกร่งและน่าเกรงขาม“เจอรัลด์เป็นคนดีมาก และเราไม่ยกย่องเขาด้วยเหตุผลนั้น คุณจะรู้ว่าเราหมายถึงอะไรเมื่อคุณได้พบเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขาจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง และ
เขาไม่ได้มาพบผู้หญิงคนนี้เพื่อเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ?เมื่อเจอรัลด์ได้ยินคำพูดนั้น เขาก็รู้สึกไม่สบายใจในทันทีและเห็นว่าเขาอยู่ในฐานะที่จะต้องแต่งงานทันทีเขาเริ่มเหงื่อออกอย่างเย็นชาโดยไม่รู้ตัว“ก่อนอื่น คุณต้องโอนกรรมสิทธิ์บ้านและรถของคุณไปให้ลูกสาวของฉันก่อนที่เธอจะแต่งงานกับคุณ ลืมไปคุณยังไม่มีรถ ดังนั้นคุณสามารถโอนกรรมสิทธิ์บ้านของคุณไปให้ลูกสาวของฉันได้ มันควรเป็นชื่อลูกสาวของฉัน ไม่ใช่ชื่อของคุณทั้งคู่ สิ่งนี้จะช่วยให้มั่นใจว่าคุณจริงใจ เข้าใจไหม?” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว“เอ่อ…ก็ ก็ได้ครับ”เจอรัลด์พยักหน้า หน้าของเขาไม่พอใจเท่าไหร่“ทรัพย์สินที่แพงที่สุดที่ผมเป็นเจ้าของมีมูลค่า 120,000,000 ดอลลาร์ แม้ว่าผมจะเต็มใจให้คุณ คุณจะกล้ารับมันไหม? ฮะ!”“อย่างที่สอง พ่อแม่ของคุณมีปัญหาแน่นอน คุณมีน้องสาวใช่ไหม ฉันควรจะบอกคุณล่วงหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากน้องสาวของคุณแต่งงานในอนาคต คุณไม่สามารถปฏิเสธสินสอดทองหมั้นของคู่หมั้นของเธอได้ คุณต้องยอมรับและฝากเงินเข้าบัญชีลูกสาวของฉันแทน ลูกสาวของฉันจะรับผิดชอบเงินเดือนที่คุณได้รับและเงินที่พ่อแม่ของคุณหามาได้ มันจะโอเคสำหรับคุณไหม? แน่
เจอรัลด์หยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมา ขณะที่เขาปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก เขารู้สึกอยากผ่อนคลายอย่างกะทันหันและเริ่มเดินไปห้องน้ำเมื่อเขาเดินผ่านห้องน้ำหญิง เขาได้ยินหญิงวัยกลางคนและลูกสาวคุยกันอย่างกะทันหันขณะที่หล่อนตบหลังลูกสาวของหล่อนซ้ำ ๆ เบา ๆ“เป็นอะไร? ทำไมคลื่นไส้กะทันหัน?”หญิงวัยกลางคนนั้นถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง“ค่ะ… เด็กซนคนนี้เตะหนูอีกแล้ว!”“โอ๊ย! ฉันบอกแกให้ระวังมากกว่านี้! ฉันบอกเสมอใช่ไหมว่าให้แกใส่ใจดูแลตัวเอง! ทำไมแกต้องไปยุ่งกับไอ้ชาวต่างชาติคนนั้นด้วย”หล่อนขมวดคิ้วและดุลูกสาว“แม่ อย่าพูดแบบนั้นกับเจมิสัน! เจมิสันไม่ใช่แค่ผู้ชายธรรมดาทั่วไป เขาเป็นชาวต่างชาติจากประเทศ M! เขาสัญญากับหนูว่าเขาจะกลับมาหาหนูภายในสามปี!”เจอรัลด์ที่ได้ยินเรื่องนี้จากข้างนอกก็โกรธจัดเขารู้แล้วว่าสองแม่ลูกคู่นี้ตั้งใจมาหลอกลวงเขาจริง ๆรู้สึกดีเกินไปที่จะเป็นจริง และทุกอย่างก็เข้าที่อย่างผิดปกติ แต่หญิงสาวดูกังวลมากที่จะแต่งงานเธอแค่ต้องการหาผู้ชายสักคนมาแทนที่ชั่วคราว เพื่อเป็นพ่อของลูกในท้องของเธอเหรอเปล่า?และถ้าเขาแต่งงานกับเธอ จะมีของแถมที่ไม่ต้องการเพิ่มเติม เป็นเด็กลูกคร
ขณะที่เซโน่และคนอื่น ๆ เข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ได้เห็นฉากที่เจอรัลด์ต่อสู้กับผู้หญิงทั้งสองทั้งสามคนตกใจอย่างมากกับภาพนั้น พวกเขาเข้าไปห้ามอย่างรวดเร็วและเกลี้ยกล่อมให้หยุดการต่อสู้ ซึ่งโชคดีที่ประสบความสำเร็จเซโน่รู้ดีว่าถ้าเจอรัลด์อารมณ์เสียจริง ๆ เขาอาจจะทำอะไรที่โหดเหี้ยมและหุนหันพลันแล่นได้ไม่ อันที่จริงใบหน้าครึ่งหนึ่งของผู้หญิงเริ่มบวมอย่างรุนแรงหลังจากโดนเจอรัลด์ตบกลับเซโน่และคนอื่น ๆ รีบลากสองแม่ลูกที่ยังคงตะโกนด่าและสาปแช่งเจอรัลด์ออกจากที่เกิดเหตุเขาได้รับมอบหมายให้ส่งพวกหล่อนกลับบ้านเซียนนาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้นที่นี่?แม้จะรู้สึกไม่สบายใจกับสถานการณ์ทั้งหมด แต่เธอก็ยังขึ้นรถพร้อมกับเซโน่ และคนอื่น ๆเขาแจ้งพวกเขาว่า คืนนี้เขาจะทานอาหารเย็นกับเจอรัลด์ เพื่อชี้แจงให้กระจ่างว่าเกิดอะไรขึ้นเจอรัลด์ไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ นอกจากโดนหญิงสาวตบหน้าว่าทำไมเขาถึงต้องระบายความโกรธและความผิดหวังออกมา…อย่างแรก เป็นเพราะทั้งสองคนนั้นน่ารำคาญและน่าหงุดหงิด พวกหล่อนวางแผนเพื่อหลอกเขาและทำให้เขากลายเป็นคนโง่อย่างที่สอง เจอรัลด์รับความจริงไม่ได้ว่
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ