เขาแทบไม่ได้กินอะไรเลย และท้องของเขาก็บ่นด้วยความคร่ำครวญนอกจากนี้ยังเป็นการไม่สุภาพที่จะปฏิเสธข้อเสนอของฟรานเซสก้า ดังนั้นเจอรัลด์จึงตกลงที่จะร่วมรับประทานอาหารกลางวันกับพวกเขาตอนนั้นเองเจอรัลด์ได้รับโทรศัพท์จากเซโน่“ไอ้บ้า! เจอรัลด์ ฉันต้องขอโทษจริง ๆ กับแกตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงมีการทะเลาะเกิดขึ้น ปล่อยให้แกอยู่คนเดียวฉันก็รู้สึกแย่เกินพอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเซียนนา ฉันคงจะไม่ปล่อยให้มันไปกับพวกเขาในตอนนี้ นี่มันมิจฉาชีพชัด ๆ!”ดูเหมือนเซโน่จะรู้ความจริง เขาโกรธและและไม่พอใจอย่างมาก“เซียนนาและเพื่อนร่วมงานของเธอทะเลาะกันครั้งใหญ่ เธออยากให้ฉันขอโทษนาย เธอเชื่อใจเพื่อนร่วมงานของเธอจริง ๆ! ใครจะคาดหวังว่าเธอจะแนะนำขยะชิ้นนี้ให้นาย? ผู้หญิงคนนั้นยังอาเจียนอยู่ในรถของฉัน! ฮึ่ม!”เซโน่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจความตั้งใจของเขาคือแนะนำผู้หญิงให้เพื่อนเขา ในทางกลับกันผลลัพธ์ก็แย่มาก และผู้หญิงคนนั้นก็ถูกแนะนำให้รู้จักกับเจอรัลด์แทน คนอื่นก็คงรู้สึกแย่และอับอายเช่นกัน“ไม่เป็นไร เซโน่ แล้วตอนนี้พวกแกทั้งสองอยู่ที่ไหน แกส่งผู้หญิงคนนั้นและแม่ของหล่อนกลับบ้านหรือยัง?”“ล้อก
“รู้จักป้าเลซี่และครอบครัวของเธอไหม เจอรัลด์?”ก่อนหน้านี้เจอรัลด์ขับรถ Mercedes-Benz G500 ที่โรงพยาบาล และเขารู้จักผู้นำของประเทศนั้นด้วย มันทำให้เซลล่าประหลาดใจจริงๆบอกตรง ๆ เจอรัลด์ค่อนข้างมีเสน่ห์ในวันนั้นเซลล่ากล่าวโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ เจอรัลด์ยังคงด้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเวย์ลอน และ แจ็คกี้ที่ยืนอยู่ข้างเธอครอบครัวของเวย์ลอนเป็นเจ้าของตึกขนาดใหญ่ เขายังเริ่มต้นตั้งบริษัทของตัวเองและกลายเป็นเจ้านายตั้งแต่อายุยังน้อยแม้ว่าเวย์ลอนจะไม่ได้ขับรถหรูเท่า Mercedes Benz G500 ของเจอรัลด์ แต่เขามีโอกาสสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเจอรัลด์สำหรับแจ็คกี้ เซลล่าสงสัยว่าเขาเป็นคนที่ช่วยเธอครั้งสุดท้ายในฐานะรองผู้จัดการฝ่ายบุคคลเขาเป็นผู้จัดการบริษัทขนาดใหญ่ และมีมาตรฐานที่สูงมากในสถาบันสาธารณะ เขายังได้รับรางวัลโบนัสและเงินปันผลที่สูงมากเมื่อสิ้นปีอีกด้วยนอกจากนี้ แจ็คกี้ยังเป็นเจ้าของธุรกิจอีกด้วยเขาเป็นพนักงานที่หล่อเหลาและมีคุณสมบัติเหมาะสมแล้วเจอรัลด์ล่ะ? เขามีอะไรอีก?แม้ว่าเจอรัลด์เป็นหนึ่งในนักเรียนที่มีความสามารถมากกว่าเพื่อนในชั้นเรียน แต่เซลล่ากลับไม่มีความรักที่
พนักงานเสริฟ์สาวตะคอกออกมาสุดเสียง“ไสหัวไปให้พ้น!!”ผู้ชายคนหนึ่งสบถออกมาสิ่งถัดมาที่ทุกคนรู้ ประตูห้องถูกเตะเปิดออกกว้างกลุ่มชายกำยำเจ็ดหรือแปดคนที่มีผมเกรียนและใส่สร้อยคอทองคำเร่งรัดเข้ามาในห้องพวกเขาแต่ละคนมีรอยสักเหมือนมังกรสลักอยู่บนตัวพวกเขาแน่นอนว่าพวกเขาให้ความรู้สึกที่น่าเกรงขามด้วยการแต่งกายด้วยเสื้อแขนสั้น พวกเขาค่อย ๆ มองไปรอบ ๆ จ้องมองดุร้ายไปยังคนที่อยู่ภายในห้องขณะนี้หัวหน้าแก๊งสวมเสื้อยืดคอกลมและมีกระเป๋าสะพายข้างเขาสูดหายใจยาวก่อนจะขู่ออกมาด้วยเสัยงแหบ “ใครคือคนที่จองห้องนี้? ฉันต้องการให้มันย้ายไปอีกห้องเดี๋ยวนี้!”“ทำไมเราต้องทำแบบนั้นล่ะ? พวกนายคิดว่าพวกนายเป็นใครกัน?”ซินดี้ถามขึ้นมาอย่างโกรธขณะที่เธอยืนขึ้น เธอไม่กลัวพวกเขาเลย“ฉันคือใครงั้นเหรอ? ฮ่า สาวน้อย ฉันคือวอร์ริค ยาเคล ถ้าเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ออกไปที่ถนนและถามผู้คนดูสิ!”วอร์ริคหัวเราเบา ๆ ขณะที่เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นและเหยียบมันฟรานเซสก้าเลิกคิ้วของเธอขึ้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้นี่พิสูจน์แล้วว่าเธอเคยได้ยินชื่อของวอร์ริคมาก่อนหน้านี้“คุณยาเคล พวกเรายังทานอาหารกันไม่เสร็จ เช่น
เวย์ลอนลุกยืนขึ้นและตะคอกใส่ด้วยความรู้สึกตกตะลึง วอร์ริคและคนของเขาหยุดทันที“ชายหนุ่ม นายกำลังร้องขอความตายเหมือนกันเหรอ?”วอร์ริคเดินอวดไปที่เวย์ลอน ใบหน้าของเขาดุร้ายและมืดครึ้ม“อย่าไปยุ่งกับเขา! นายไม่รู้เหรอว่าพ่อของเขาเป็นใคร?”แม้เซลล่าได้ลิ้มรสความเป็นจริงที่โหดร้ายที่สุดในช่วงสองสามปีมานี้ ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอเผชิญกับเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย เมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ความรู้สึกของความปลอดภัยที่เธอรู้สึกในตัวแจ็คกี้ก็หายไปหมดแล้วเมื่อมองดูว่าสิ่งต่าง ๆ กลายออกมาเป็นอย่างไร ดูเหมือนราวกับว่าเวย์ลอนจะจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้ดีกว่าเมื่อเทียบกับแจ็คกี้แม้ว่าจะถูกปกคลุมไปด้วยความกลัว แต่เซลล่าก็รู้สึกอยากจะเปิดเผยภูมิหลังครอบครัวของเวย์ลอนเพื่อทำให้วอร์ริคและคนของเขากลัวจนจากไป“เหอะ! เขาเป็นใครล่ะ?”ก่อนที่เซลล่าจะทันได้ตอบกลับ เวย์ลอนก็จับแขนของเธอและแสดงท่าทางให้เธอหุบปากไว้“เซลล่า ฉับบอกเธอมาก่อนว่าฉันไม่ต้องการให้ครอบครัวของฉันมาเกี่ยวข้องในเรื่องของตัวฉันเองใด ๆ ในอนาคต มาอยู่หลังฉัน ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะคลี่คลายปัญหานี้เอง!”เวย์ลอนตอบ“อ่า? แต่เวย์ลอน…”“แค่ยืน
“ใครเป็นคนก่อปัญหา?” ชายหนุ่มตั้งคำถามขึ้นมาเมื่อวอร์ริคเห็นชายหนุ่มคนนี้ เขาก็ช็อกไป “เป็นคุณจริง ๆ เจซันผู้ยิ่งใหญ่! ผมชื่อวอร์ริค และผมแค่มาสังสรรค์แถวนี้ ทั้งหมดนี่คือการเข้าใจผิดกัน!”เจซันถูกเชิญชวนให้มาร้องเพลงที่บาร์คาราโอเกะที่อยู่ข้างจอนห์แบรี่ บิสโต เดิมทีเขาคิดว่ามันคงไม่ถูกต้องถ้าเขาไม่ช่วยเหลือเวย์ลอนใด ๆ เลยหลังจากได้รับความช่วยเหลือมากมายขนาดนั้นจากครอบครัวของเวย์ลอนด้วยความคิดเช่นนั้นในใจ เขาจึงตัดสินใจมาเป็นการส่วนตัวเพื่อดูสักหน่อย“เช่นนั้น ฉันควรทำยังไงล่ะ? เวย์ลอน นายไม่ได้รับบาดเจ็บ ใช่ไหม?”เจซันถามขึ้นมา“ผมไม่ได้บาดเจ็บ พี่ชาย ไม่ต้องห่วง”เวย์ลอนเดินไปหาเจซันและนำบุหรี่ออกมาก่อนจะยื่นมันให้กับเจซัน ขณะที่เขาจุดมันให้เขาและในขณะที่เจซันดูดบุหรี่ไปได้ไม่กี่ครั้ง มันก็ตกลงบนพื้น“พี่ชาย มีอะไรเหรอ?”เวย์ลอนถามอย่างสงสัย“คุณ…คุณอยู่นี่เหรอครับ?”เจซันถามขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ ที่นั่งอยูที่โต๊ะด้วยความประหลาดใจเขารู้อย่างชัดเจนว่าเจอรัลด์เป็นใคร ในฐานะหนึ่งในคนเหล่านั้นที่มีส่วนร่วมในองค์กร เขามั่นใจถึงตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์ในทางตรงกันข้
ท่าทางที่เคารพของเจซันต่อเจอรัลด์ทำให้ทุกคนประหลาดใจ นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเซลล่า ที่ตอนนี้มองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง บนใบหน้าของเธอ เธอเคยคิดว่าเจอรัลด์มีเส้นสายส่วนตัวกับคนที่มีสถานะปานกลางทั่วไปเท่านั้น เมื่อคิดว่าเขารู้จักกับบุคคลที่มีอำนาจและมีชื่อเสียงเช่นนี้อย่างเจซันแล้วก็! ยิ่งไปกว่านั้น เจซันยังสั่งสอนบทเรียนให้กับคนที่วางแผนจะทำร้ายเจอรัลด์อีกด้วยซ้ำ เขาไม่ได้ไว้หน้าพวกเขาแต่อย่างใดเลย! “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรอย่างงี้! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมก็ควจะถูกทำร้ายไปแล้ว!” เจอรัลด์กล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มขบขันเชิงเหน็บแนมบนใบหน้าของเขา เขาเห็นการกระทำของเวย์ลอนได้ทะลุปรุโปร่ง ถ้าการคาดเดาของเขาถูกต้อง งั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็ถูกจัดขึ้นโดยเวย์ลอนสินะ นั่นจึงอาจเป็นเหตุผลที่ทำไมทั้งเวย์ลอนและมิโลถึงหัวเราะระหว่างกันเองก่อนหน้านี้ เจซันเพียงโค้งให้เล็กน้อยกับความเห็นของเจอรัลด์ วันนี้ช่างเป็นมื้ออาหารที่น่าอึดอัดเสียจริง…เจอรัลด์เองก็รู้สึกอิ่มแล้ว สำหรับฟรานเซสก้า หลังจากได้เห็นเวย์ลอนถูกตีไปแบบนั้น เธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะทานอาหารต่อไปอีกแล้ว
หลังจากเจอรัลด์จากไป เซลล่าจึงกลับเข้ามาในอาคารอย่างเงียบ ๆ และยืนใกล้กับฟรานเซสก้าและลูกสาวของเธอ เธอยืนฟังบทสนทนาของสองแม่ลูกตั้งแต่ที่พวกเธอเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้นที่บาร์คาราโอเกะเหรอ?” เซลล่าถามขึ้นมาอย่างประหม่าก่อนที่ฟรานเซสก้าจะทันได้ตอบอะไร “โอ้! คือ พวกเราไปที่บาร์คาราโอเกะเมื่อไม่นานมานี้เพื่อสนุกกัน เพื่อนคนหนึ่งของพวกเราได้ไปยั่วยุคนบางคนที่นั่น และมันนำไปสู่การปะทะกันกับลูอีสจากลอว์เดสเหมืองแร่แห่งมณฑลเงียบสงบ! ตอนนั้นแม้แต่ดักลาสก็หวาดกลัวมากทั้ง ๆ ที่เป็นคนมีศักยภาพเช่นนั้น! ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นลูอีสที่พวกเราได้ไปทำให้เขาโกรธ ลูอีสยังสั่งให้พวกผู้หญิงทั้งหมดยังคงอยู่ในบาร์และดื่มด้วยกันกับพวกเขาอีกด้วยซ้ำ!” “ว่าไงนะ? ซินดี้! ทำไมหนูไม่เล่าให้แม่ฟังก่อนหน้านี้ล่ะ?” ทั้งหมดที่ฟรานเซสก้ารู้ก็คือว่าเจอรัลด์ได้ชวนลูกสาวของเธอให้ทานอาหารกับเขา เธอเพิ่งรู้ถึงความขัดแย้งทั้งหมดนี้ในวันนี้เอง “อืม หนูกลัวว่าแม่จะเป็นกังวลน่ะ! หนูจะอธิบายเรื่องทั้หมดนี้ตอนนี้แหละ ตอนนั้น หนูร้องไห้ด้วยกันกับเลลาเพราะพวกเรากลัวมาก ดักลาสและผู้ชายคนอื่นได้วิ่งหนีไปแล้วเช่น
“โอ้ อย่าเป็นแบบนั้นสิคะรองเลอา มันไม่ใช่ทุกวันที่พวกเราจะได้เห็นรองเลซี่กำลังมีความสุขนะ! ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังคงต้องทำตามโควต้าก้อนโตที่แม้แต่ประธานก็อาจจะไม่สามารถเอื้อมถึงด้วยซ้ำ และเธอก็เป็นแค่รองเอง!” หนึ่งในผู้หญิงที่สนิทกับเลอาพูดเยาะเย้ย เลอาพอใจที่ได้ยินแบบนั้น “ถูกต้องค่ะ! เธอยังคงเป็นแค่รอง! ราวกับว่าเธอจะมีอำนาจมากขนาดนั้นแหละ!” เลซี่เพียงยิ้มเท่านั้นโดยไม่พูดแม้แต่คำเดียว ในขณะที่สิ่งนี้เกิดขึ้น ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งก็พราดพราดเข้ามาในสำนักงานฉับพลัน มีเหงื่อปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเห็นแบบนี้ พนักงานทั้งหลายในห้องก็ตะโกนขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันทันที “ประธาน!” “ประธานคาน เกิดอะไรขึ้นคะ? คุณเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเชียว!” เลอาถาม ตามปกติแล้ว เลอาจะได้รับความเคารพนับถือจากประธานคานเพราะสามีของเธอครั้งนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่แม้แต่จะมองไปที่เธอด้วยซ้ำ เธอแค่เดินไปหาเลซี่ราวกับว่าเธอไม่ได้ยินคำพูดจากเลอาเลย “รองเลซี่ คุณได้ทำสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีอย่างมากในนามของธนาคารคราวนี้! ฉันไม่มั่นใจจริง ๆ ว่าจะขอบคุณอย่างเหมาะสมได้อย่างไรดี!” ประธานพูดอย่างตื่นเต้น