บทที่ 486

พนักงานเสริฟ์สาวตะคอกออกมาสุดเสียง

“ไสหัวไปให้พ้น!!”

ผู้ชายคนหนึ่งสบถออกมา

สิ่งถัดมาที่ทุกคนรู้ ประตูห้องถูกเตะเปิดออกกว้าง

กลุ่มชายกำยำเจ็ดหรือแปดคนที่มีผมเกรียนและใส่สร้อยคอทองคำเร่งรัดเข้ามาในห้อง

พวกเขาแต่ละคนมีรอยสักเหมือนมังกรสลักอยู่บนตัวพวกเขา

แน่นอนว่าพวกเขาให้ความรู้สึกที่น่าเกรงขาม

ด้วยการแต่งกายด้วยเสื้อแขนสั้น พวกเขาค่อย ๆ มองไปรอบ ๆ จ้องมองดุร้ายไปยังคนที่อยู่ภายในห้องขณะนี้

หัวหน้าแก๊งสวมเสื้อยืดคอกลมและมีกระเป๋าสะพายข้าง

เขาสูดหายใจยาวก่อนจะขู่ออกมาด้วยเสัยงแหบ “ใครคือคนที่จองห้องนี้? ฉันต้องการให้มันย้ายไปอีกห้องเดี๋ยวนี้!”

“ทำไมเราต้องทำแบบนั้นล่ะ? พวกนายคิดว่าพวกนายเป็นใครกัน?”

ซินดี้ถามขึ้นมาอย่างโกรธขณะที่เธอยืนขึ้น เธอไม่กลัวพวกเขาเลย

“ฉันคือใครงั้นเหรอ? ฮ่า สาวน้อย ฉันคือวอร์ริค ยาเคล ถ้าเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ออกไปที่ถนนและถามผู้คนดูสิ!”

วอร์ริคหัวเราเบา ๆ ขณะที่เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นและเหยียบมัน

ฟรานเซสก้าเลิกคิ้วของเธอขึ้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้

นี่พิสูจน์แล้วว่าเธอเคยได้ยินชื่อของวอร์ริคมาก่อนหน้านี้

“คุณยาเคล พวกเรายังทานอาหารกันไม่เสร็จ เช่น