LOGINShare
บทที่ 485
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 486
พนักงานเสริฟ์สาวตะคอกออกมาสุดเสียง“ไสหัวไปให้พ้น!!”ผู้ชายคนหนึ่งสบถออกมาสิ่งถัดมาที่ทุกคนรู้ ประตูห้องถูกเตะเปิดออกกว้างกลุ่มชายกำยำเจ็ดหรือแปดคนที่มีผมเกรียนและใส่สร้อยคอทองคำเร่งรัดเข้ามาในห้องพวกเขาแต่ละคนมีรอยสักเหมือนมังกรสลักอยู่บนตัวพวกเขาแน่นอนว่าพวกเขาให้ความรู้สึกที่น่าเกรงขามด้วยการแต่งกายด้วยเสื้อแขนสั้น พวกเขาค่อย ๆ มองไปรอบ ๆ จ้องมองดุร้ายไปยังคนที่อยู่ภายในห้องขณะนี้หัวหน้าแก๊งสวมเสื้อยืดคอกลมและมีกระเป๋าสะพายข้างเขาสูดหายใจยาวก่อนจะขู่ออกมาด้วยเสัยงแหบ “ใครคือคนที่จองห้องนี้? ฉันต้องการให้มันย้ายไปอีกห้องเดี๋ยวนี้!”“ทำไมเราต้องทำแบบนั้นล่ะ? พวกนายคิดว่าพวกนายเป็นใครกัน?”ซินดี้ถามขึ้นมาอย่างโกรธขณะที่เธอยืนขึ้น เธอไม่กลัวพวกเขาเลย“ฉันคือใครงั้นเหรอ? ฮ่า สาวน้อย ฉันคือวอร์ริค ยาเคล ถ้าเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ออกไปที่ถนนและถามผู้คนดูสิ!”วอร์ริคหัวเราเบา ๆ ขณะที่เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นและเหยียบมันฟรานเซสก้าเลิกคิ้วของเธอขึ้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้นี่พิสูจน์แล้วว่าเธอเคยได้ยินชื่อของวอร์ริคมาก่อนหน้านี้“คุณยาเคล พวกเรายังทานอาหารกันไม่เสร็จ เช่น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 487
เวย์ลอนลุกยืนขึ้นและตะคอกใส่ด้วยความรู้สึกตกตะลึง วอร์ริคและคนของเขาหยุดทันที“ชายหนุ่ม นายกำลังร้องขอความตายเหมือนกันเหรอ?”วอร์ริคเดินอวดไปที่เวย์ลอน ใบหน้าของเขาดุร้ายและมืดครึ้ม“อย่าไปยุ่งกับเขา! นายไม่รู้เหรอว่าพ่อของเขาเป็นใคร?”แม้เซลล่าได้ลิ้มรสความเป็นจริงที่โหดร้ายที่สุดในช่วงสองสามปีมานี้ ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอเผชิญกับเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย เมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ความรู้สึกของความปลอดภัยที่เธอรู้สึกในตัวแจ็คกี้ก็หายไปหมดแล้วเมื่อมองดูว่าสิ่งต่าง ๆ กลายออกมาเป็นอย่างไร ดูเหมือนราวกับว่าเวย์ลอนจะจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้ดีกว่าเมื่อเทียบกับแจ็คกี้แม้ว่าจะถูกปกคลุมไปด้วยความกลัว แต่เซลล่าก็รู้สึกอยากจะเปิดเผยภูมิหลังครอบครัวของเวย์ลอนเพื่อทำให้วอร์ริคและคนของเขากลัวจนจากไป“เหอะ! เขาเป็นใครล่ะ?”ก่อนที่เซลล่าจะทันได้ตอบกลับ เวย์ลอนก็จับแขนของเธอและแสดงท่าทางให้เธอหุบปากไว้“เซลล่า ฉับบอกเธอมาก่อนว่าฉันไม่ต้องการให้ครอบครัวของฉันมาเกี่ยวข้องในเรื่องของตัวฉันเองใด ๆ ในอนาคต มาอยู่หลังฉัน ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะคลี่คลายปัญหานี้เอง!”เวย์ลอนตอบ“อ่า? แต่เวย์ลอน…”“แค่ยืน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 488
“ใครเป็นคนก่อปัญหา?” ชายหนุ่มตั้งคำถามขึ้นมาเมื่อวอร์ริคเห็นชายหนุ่มคนนี้ เขาก็ช็อกไป “เป็นคุณจริง ๆ เจซันผู้ยิ่งใหญ่! ผมชื่อวอร์ริค และผมแค่มาสังสรรค์แถวนี้ ทั้งหมดนี่คือการเข้าใจผิดกัน!”เจซันถูกเชิญชวนให้มาร้องเพลงที่บาร์คาราโอเกะที่อยู่ข้างจอนห์แบรี่ บิสโต เดิมทีเขาคิดว่ามันคงไม่ถูกต้องถ้าเขาไม่ช่วยเหลือเวย์ลอนใด ๆ เลยหลังจากได้รับความช่วยเหลือมากมายขนาดนั้นจากครอบครัวของเวย์ลอนด้วยความคิดเช่นนั้นในใจ เขาจึงตัดสินใจมาเป็นการส่วนตัวเพื่อดูสักหน่อย“เช่นนั้น ฉันควรทำยังไงล่ะ? เวย์ลอน นายไม่ได้รับบาดเจ็บ ใช่ไหม?”เจซันถามขึ้นมา“ผมไม่ได้บาดเจ็บ พี่ชาย ไม่ต้องห่วง”เวย์ลอนเดินไปหาเจซันและนำบุหรี่ออกมาก่อนจะยื่นมันให้กับเจซัน ขณะที่เขาจุดมันให้เขาและในขณะที่เจซันดูดบุหรี่ไปได้ไม่กี่ครั้ง มันก็ตกลงบนพื้น“พี่ชาย มีอะไรเหรอ?”เวย์ลอนถามอย่างสงสัย“คุณ…คุณอยู่นี่เหรอครับ?”เจซันถามขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ ที่นั่งอยูที่โต๊ะด้วยความประหลาดใจเขารู้อย่างชัดเจนว่าเจอรัลด์เป็นใคร ในฐานะหนึ่งในคนเหล่านั้นที่มีส่วนร่วมในองค์กร เขามั่นใจถึงตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์ในทางตรงกันข้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 489
ท่าทางที่เคารพของเจซันต่อเจอรัลด์ทำให้ทุกคนประหลาดใจ นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเซลล่า ที่ตอนนี้มองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง บนใบหน้าของเธอ เธอเคยคิดว่าเจอรัลด์มีเส้นสายส่วนตัวกับคนที่มีสถานะปานกลางทั่วไปเท่านั้น เมื่อคิดว่าเขารู้จักกับบุคคลที่มีอำนาจและมีชื่อเสียงเช่นนี้อย่างเจซันแล้วก็! ยิ่งไปกว่านั้น เจซันยังสั่งสอนบทเรียนให้กับคนที่วางแผนจะทำร้ายเจอรัลด์อีกด้วยซ้ำ เขาไม่ได้ไว้หน้าพวกเขาแต่อย่างใดเลย! “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรอย่างงี้! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมก็ควจะถูกทำร้ายไปแล้ว!” เจอรัลด์กล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มขบขันเชิงเหน็บแนมบนใบหน้าของเขา เขาเห็นการกระทำของเวย์ลอนได้ทะลุปรุโปร่ง ถ้าการคาดเดาของเขาถูกต้อง งั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็ถูกจัดขึ้นโดยเวย์ลอนสินะ นั่นจึงอาจเป็นเหตุผลที่ทำไมทั้งเวย์ลอนและมิโลถึงหัวเราะระหว่างกันเองก่อนหน้านี้ เจซันเพียงโค้งให้เล็กน้อยกับความเห็นของเจอรัลด์ วันนี้ช่างเป็นมื้ออาหารที่น่าอึดอัดเสียจริง…เจอรัลด์เองก็รู้สึกอิ่มแล้ว สำหรับฟรานเซสก้า หลังจากได้เห็นเวย์ลอนถูกตีไปแบบนั้น เธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะทานอาหารต่อไปอีกแล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 490
หลังจากเจอรัลด์จากไป เซลล่าจึงกลับเข้ามาในอาคารอย่างเงียบ ๆ และยืนใกล้กับฟรานเซสก้าและลูกสาวของเธอ เธอยืนฟังบทสนทนาของสองแม่ลูกตั้งแต่ที่พวกเธอเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้นที่บาร์คาราโอเกะเหรอ?” เซลล่าถามขึ้นมาอย่างประหม่าก่อนที่ฟรานเซสก้าจะทันได้ตอบอะไร “โอ้! คือ พวกเราไปที่บาร์คาราโอเกะเมื่อไม่นานมานี้เพื่อสนุกกัน เพื่อนคนหนึ่งของพวกเราได้ไปยั่วยุคนบางคนที่นั่น และมันนำไปสู่การปะทะกันกับลูอีสจากลอว์เดสเหมืองแร่แห่งมณฑลเงียบสงบ! ตอนนั้นแม้แต่ดักลาสก็หวาดกลัวมากทั้ง ๆ ที่เป็นคนมีศักยภาพเช่นนั้น! ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นลูอีสที่พวกเราได้ไปทำให้เขาโกรธ ลูอีสยังสั่งให้พวกผู้หญิงทั้งหมดยังคงอยู่ในบาร์และดื่มด้วยกันกับพวกเขาอีกด้วยซ้ำ!” “ว่าไงนะ? ซินดี้! ทำไมหนูไม่เล่าให้แม่ฟังก่อนหน้านี้ล่ะ?” ทั้งหมดที่ฟรานเซสก้ารู้ก็คือว่าเจอรัลด์ได้ชวนลูกสาวของเธอให้ทานอาหารกับเขา เธอเพิ่งรู้ถึงความขัดแย้งทั้งหมดนี้ในวันนี้เอง “อืม หนูกลัวว่าแม่จะเป็นกังวลน่ะ! หนูจะอธิบายเรื่องทั้หมดนี้ตอนนี้แหละ ตอนนั้น หนูร้องไห้ด้วยกันกับเลลาเพราะพวกเรากลัวมาก ดักลาสและผู้ชายคนอื่นได้วิ่งหนีไปแล้วเช่น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 491
“โอ้ อย่าเป็นแบบนั้นสิคะรองเลอา มันไม่ใช่ทุกวันที่พวกเราจะได้เห็นรองเลซี่กำลังมีความสุขนะ! ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังคงต้องทำตามโควต้าก้อนโตที่แม้แต่ประธานก็อาจจะไม่สามารถเอื้อมถึงด้วยซ้ำ และเธอก็เป็นแค่รองเอง!” หนึ่งในผู้หญิงที่สนิทกับเลอาพูดเยาะเย้ย เลอาพอใจที่ได้ยินแบบนั้น “ถูกต้องค่ะ! เธอยังคงเป็นแค่รอง! ราวกับว่าเธอจะมีอำนาจมากขนาดนั้นแหละ!” เลซี่เพียงยิ้มเท่านั้นโดยไม่พูดแม้แต่คำเดียว ในขณะที่สิ่งนี้เกิดขึ้น ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งก็พราดพราดเข้ามาในสำนักงานฉับพลัน มีเหงื่อปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเห็นแบบนี้ พนักงานทั้งหลายในห้องก็ตะโกนขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันทันที “ประธาน!” “ประธานคาน เกิดอะไรขึ้นคะ? คุณเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเชียว!” เลอาถาม ตามปกติแล้ว เลอาจะได้รับความเคารพนับถือจากประธานคานเพราะสามีของเธอครั้งนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่แม้แต่จะมองไปที่เธอด้วยซ้ำ เธอแค่เดินไปหาเลซี่ราวกับว่าเธอไม่ได้ยินคำพูดจากเลอาเลย “รองเลซี่ คุณได้ทำสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีอย่างมากในนามของธนาคารคราวนี้! ฉันไม่มั่นใจจริง ๆ ว่าจะขอบคุณอย่างเหมาะสมได้อย่างไรดี!” ประธานพูดอย่างตื่นเต้น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 492
“โอ้ คุณก็รู้ เจอรัลด์ไงค่ะ จริง ๆ แล้วตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน คุณก็น่าจะรู้จักเขาดีกว่าฉันเสียอีกนะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคนที่ถอนเงินสด 90,000 ดอลลาร์ และก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของลูกสาวของฉันอีกด้วยเช่นกัน! เขาปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีเลยแหละ คุณรู้ไหมคะ?” ทุกคนในสำนักงานรู้จักกันและกันเป็นอย่างดี ซึ่งนี่คือเหตุผลที่ทำไมเลซี่ถึงได้พูดออกมาโดยไม่แม้แต่จะลังเลใจสักนิดเดียว “ว้าว! เขาต้องเป็นลูกเขยในอนาคตของคุณแน่!” ทุกคนมีความริษยานิด ๆ ในน้ำเสียงของพวกเขา “…อะไรนะ? คุณพูดถึงอะไรเนี่ย? ราวกับว่าเขาจะมีอำนาจได้มากขนาดนั้นเชียว! คุณกำลังพูดเล่นอยู่ ใช่ไหมคะ?” เลอาตะโกนใส่ “ฮ่าฮ่า…โอ้ ใช่ ใช่ แน่นอนค่ะฉันกำลังพูดเล่นอยู่!” เลซี่ตอบเหน็บแนมขณะที่เธอยิ้ม คำพูดของเลซี่แทงทะลุหัวใจของเลอาเหมือนกับหอกแหลม เธอโกรธมากจนเธอไม่สามารถแม้แต่จะพูดอะไรได้ในขณะนั้น เธอจะไม่โกรธได้อย่างไร? คู่แข่งของเธอชนะทุกอย่าง! เธอยังพ่ายแพ้ให้กับคนที่เธอดูถูกมาที่สุดอีกด้วยซ้ำ! เจอรัลด์! เมื่อความโกรธ เกลียดและอิจฉานิด ๆ จุกอยู่ในใจเธอ เธอจึงไม่สามารถรับความพ่ายแพ้อย่างที่สุดนี้ได้และเริ่มร้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 493
เมื่อเจอรัลด์มาถึงที่ร้านขายรถมือสองของเซโน่ รถยนต์หลายคนก็จอดอยู่ด้านนอกแล้ว แม้จะอยู่ไกล เขาก็สามารถได้ยินเสียงกลุ่มคนทะเลาะจากภายนอกร้านได้ เมื่อเจอรัลด์เข้ามาใกล้ เขาก็เห็นได้ว่าประตูกระจกถูกทำให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ ด้านหลังที่คุ้นเคยของคนสองคนก็สามารถเห็นได้ว่ายืนอยู่หน้าร้าน เป็นแม่และลูกสาวจากการนัดบอด! เจอรัลด์จึงเข้าใจเรื่องราวได้ทันที ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเธอเอาแต่บอกให้เขาว่าไม่ต้องมาผ่านโทรศัพท์ ผู้คนที่นั่นไล่ตามหาเขานั่นเอง! “บ้าจริง! นั่นคือเขา! เขาคือคนที่ทำร้ายพวกเรา!” ผู้หญิงที่ขุ่นเคืองตะโกนขึ้นมาเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ ขณะที่เธอชี้ไปที่เขา คนหลายคนที่ดูเหมือนพวกอันธพาลก็แกว่งกระบองไม้เดินออกจากร้านมา พวกเขามีรอยสักมังกรทั่วทั้งแขนของพวกเขาและพวกเขาแต่ละคนก็มีสีหน้าดุร้ายบนใบหน้าของพวกเขา เซโน่เองก็วิ่งออกมา ถือมีในครัวไว้ในมือแต่ละข้าง แม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมากกว่าอย่างเห็นได้ชัดก็ตาม เซโน่ก็ไม่ได้กลัวเลย พวกเขาทั้งหมดอยู่ข้างนอกกันตอนนี้ และเนื่องจากเซโน่กำลังถือมีดอยู่ พวกอันธพาลจึงไม่กล้าขยับไปข้างหน้ากัน ทั้งสองฝ่ายเพียงรอให้อีกฝั่งทำการเคลื่อนไหวก่อน “
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
