บทที่ 451

“เจอรัลด์ นี่คือรถใหม่ที่นายซื้อเหรอ?” ชารอนถามด้วยความประหลาดใจ

“อืม ฉันได้มันมาไม่กี่วันก่อน ก็แค่ทรัพย์สินได้มาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาโยนกุญแจรถไว้บนโต๊ะอย่างลวก ๆ

นี่ทำให้ลิเลียนตื่นเต้นแต่ก็กังวลใจ เนื่องจากเธอกลัวว่ากุญแจรถแสนแพงจะได้รับความเสียหาย

กระนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นก็คือสีหน้าของเฮเวิร์ดได้กลายเป็นอิจฉาตาร้อนขึ้นมาแล้ว

“เออจริงสิ ฉันได้ยินลิเลียนพูดว่านายก็ซื้อรถแล้วเมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม? ฉันยังไม่เคยเห็นมันเลย นายซื้อรถอะไรให้ตัวเองล่ะ? BMW ซีรี่ 7 รถเบนซ์ หรือออดี้ล่ะ? มีมูลค่ามากกว่า 150,000 ดอลลาร์หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขามองไปที่เฮเวิร์ด

“ฮี่ฮี่! เฮเวิร์ดจัดหารถพาสสาทที่ราคามากกว่า 30,000 ดอลลาร์ แต่นั่นจะเทียบกับรถที่มีมูลค่า 300,000 ดอลลาร์ของนายได้อย่างไร?” ลิเลียนเยาะเย้ยขณะที่เธอกรอกตาใส่เฮเวิร์ด

เฮเวิร์ดสูดหายใจเข้าอย่างขุ่นเคือง ขณะที่มือของเขากำลังเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมา

“โอ้? นายซื้อรถพาสสาทเหรอ? ทำไมนายซื้อรถนั่นล่ะ?” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

“ฉันสามารถซื้ออะไรก็ได้ท