เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 451
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 452
ลิเลียนมองไปที่เจอรัลด์อย่างกล่าวตำหนิ “นายทำได้ค่อนข้างดี แต่ฉันไม่ต้องการให้นายมาแตะต้องฉัน นายคิดจริง ๆ ว่าฉันเป็นแฟนสาวของนายหรือไง?”“โอ้? เช่นนั้น ตอนนี้ที่เฮเวิร์ดจากไปแล้ว พวกเราควรทำยังไงล่ะ?” เจอรัลด์ที่รู้สึกงงงวยถามขึ้นมา“ฮึ่ม! ไม่ต้องกังวล เขาจะกลับมาหาฉันแน่…หนึ่ง สอง สาม…”ลิเลียนนับนิ้วของเธอเมื่อทันใดนั้น เสียงของชารอนดังผ่านไหล่ของเธอขึ้นมาฉับพลัน“เฮเวิร์ด นายจะทำอะไร?”“ลิเลียน มีบางอย่างที่ฉันอยากจะเคลียร์กับเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉันตอนนี้ แต่ฉันยอมรับว่าฉันผิดไปแล้วที่ไม่ได้ปกป้องเธอตอนที่ชารอนตีเธอเมื่อวาน ฉันรู้สึกเสียใจกับมันมาตลอด ฉันหวังอย่างใจจริงว่าเธอจะให้โอกาสฉัน ฉันอยากจะพิสูจน์ว่าฉันโดดเด่นกว่าและมีความสามารถเมื่อเทียบกับเศรษฐีใหม่อย่างเจอรัลด์!” เฮเวิร์ดตอบ น้ำเสียงของเขาโศกเศร้า ฟังดูถ่อมตัวกว่าที่เขามักจะเป็นอยู่เสมอเห็นได้ชัด ความเชื่อมั่นในตนเองของเขาลดลงอย่างสิ้นเชิง ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยนับถือเอาไว้อย่างสูงเจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมอย่างมากต่อลิเลียนขณะที่เขาเฝ้ามองฉากที่คลี่คลายอยู่ด้านข้าง“แต่ฉันมีเจอรัลด์อยู่แล้ว ผู้ช
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 453
“คุณโคลเหรอ? ผู้หญิงคนนี้ดูจะอายุประมาณยี่สิบห้าปีได้เดินกรีดกรายมาหา เรียกหาลิเลียนขณะที่เธอมองจ้องเธออย่างเคารพลิเลียน ในทางกลับกัน กลับแสร้งทำเป็นไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นทันที่เธอเห็นเธอเธอคือใคร?เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากควาทนีย์ ผู้จัดการฝ่ายธุรกิจที่ให้เธอเช่ารถคันนี้“โอ้? เป็นเรื่องด่วนหรือเปล่าคะ? หากมีอะไรที่เร่งด่วน บางทีคุณสามารถคุยกับฉันได้ในวีแชทเมื่อฉันอยู่บ้านแล้ว มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่สะดวกจริง ๆ ในขณะนี้”ใบหน้าของลิเลียนซีดเซียวให้ตายเถอะ! จะมีความบังเอิญเช่นนี้ได้อย่างไร? จริง ๆ แล้วเธอได้บังเอิญพบกับผู้จัดการของรถเข่าที่นี่ทำไมมันไม่เกิดขึ้นในภายหลังนะ? เธอเพิ่งกลับมาคบกันกับเฮเวิร์ด“ไม่เป็นไรค่ะ คุณโคล ฉันแค่ต้องการจะบอกให้คุณทราบว่าฉันไม่ได้ใส่ใจดูเวลาในตอนที่ฉันให้คุณเช่ารถคันนี้ ฉันเขียนไว้ว่าคุณควรจะคืนรถในวันพรุ่งนี้ แต่ฉันทำผิดพลาดไป คุณต้องคืนรถก่อนสี่โมงเย็นในวันนี้เนื่องจากว่าพวกเราจะต้องส่งรถคืนให้กับลูกค้าก่อนห้าโมง! ขอโทษด้วยนะคะ มันเป็นความเลินเล่อของพวกเราในการทำงาน! เดิมทีฉันก็วางแผนที่จะโทรหาคุณในภายหลัง!”ควาทนีย์ยิ้มขอโทษจากนั้นเธอก็
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 454
เฮเวิร์ดเยาะเย้ยเจอรัลด์ก่อนจะนำชารอนจากไปพร้อมกับเขาอย่างมีความสุขลิเลียนย่อนั่งลงและเริ่มสะอึกสะอื้น“โอ้! คุณคลอฟอร์ด! ทำไมคุณอยู่ที่นี่ล่ะครับ?”ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็พูดขึ้นมาชายวัยกลางคนที่แต่งกายในชุดสูทและรองเท้าหนังวิ่งเยาะ ๆ มาหาเจอรัลด์“คุณคือ?”เจอรัลด์คิดว่าเขาดูคุ้น ๆ แต่ไม่สามารถนึกชื่อได้“เอิ่ม คุณคลอฟอร์ด เป็นเรื่องปกติที่คุณไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร ผมก็อยู่ที่นั่นเช่นกันที่การชุมนุมต้อนรับของคุณที่มณฑลเงียบสงบ ผมได้เห็นว่าคุณจัดการวันนั้นได้งดงามอย่างไร ผมชื่อเบลก วาดฟอร์ด คุณไลล์เพิ่งจะรับผมเข้าในกลุ่มในฐานะผู้จัดการฝ่ายวางแผนงาน คุณก็มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันเช่นกันเหรอครับ?”ผู้ชายคนนั้นยิ้มและถูมือของเขาอย่างประหม่าเสียงสะอึกสะอื้นของลิเลียนหยุดลง ขณะที่เธอจ้องมองผู้ชายคนนั้นอย่างว่างเปล่าแม้แต่เฮเวิร์ดและชารอนที่กำลังจะเข้าไปในโรงแรมก็สับสนงุนงงกับคำกล่าวนั้นที่พวกเขาได้ยิน“โอ้! สวัสดีครับ คุณวาดฟอร์ด เช่นนั้นคุณก็วางแผนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันด้วยเหมือนกันเหรอครับ?เจอรัลด์ดูเหมือนจะไม่สามารถค
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 455
“บ้าไปแล้ว พวกเราเข้าได้เข้ามาจริง ๆ!”ลิเลียนหายใจ อย่างมึนงงเธอแทบจะไม่แสดงการขัดขืนใด ๆ แม้เจอรัลด์ยังคงกอดเอวเธอไว้อยู่ทั้งหมดนี้เพียงน่าตื่นเต้นมากเกินไป ตอนนี้ที่สถานการณ์กลับกันพวกเขาอยู่ในสถานที่จัดงานงานเลี้ยงวันเกิดของเอเลน่าใหญ่โตเป็นพิเศษในครั้งนี้ เหตุผลสำคัญเป็นเพราะคุณลาร์ซันต้องการจะใช้โอกาสนี้ในการจัดการชุมนุมครั้งใหญ่สำหรับเจ้าของธุรกิจทั้งหมดด้วยเหมือนกันเนื่องจากเฮเวิร์ดมาจากยอร์คนอร์ท เมาน์เทน นั่นจึงทำให้เขามีคุณสมบัติอยู่ในรายชื่อของผู้เข้าร่วมงานเลี้ยงโดยอัตโนมัติมีแขกมากกว่าร้อยคนในสถานที่นี้ ส่วนใหญ่คือทายาทหนุ่มสาวที่ร่ำรวย และก็มีเหล่าเจ้านายมากมายด้วยเหมือนกันการออกแบบของงานคล้ายกันเล็กน้อยกับงานแต่งงาน มีทางเดินยาวอยู่ตรงกลาง และโต๊ะจัดเลี้ยงก็เรียงกันอยู่ทั้งสองด้านของทางเดินเจอรัลด์จัดการหาที่นั่งสำหรับพวกเขาทั้งคู่ท้ายที่สุดแล้ว ก็มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ และส่วนใหญ่ก็จะมองหาที่นั่งกับเพื่อน ๆ ของพวกเขาอย่างสบาย ๆ เฮเวิร์ดได้เข้ามาในห้องบอลรูม เขาจ้องมองอย่างดุร้ายไปที่เจอรัลด์และลิเลียน ก่อนจะดึงชารอนไปนั่งอีกโต๊ะกับเพื่อนของเขาบางค
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 456
เลลาก็แนะนำตัวเองหลังจากทุกคนเหมือนกัน เธอได้เรียนรู้อย่างมากจากคนเหล่านี้เลลามักจะคิดอยู่เสมอว่าคนรวยจะพูดถึงแต่เรื่องรถหรูเท่านั้น แต่คนเหล่านี้ไม่ใช่เลย การพูดคุยของพวกเขามีความซับซ้อนสำหรับพวกเขา—การจัดการเงินและวิธีการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี และเลลาก็รู้สึกประทับใจอย่างมากดักลาสที่ชอบเที่ยวโอ้อวดความร่ำรวยของเขา หรือเจอรัลด์ คนที่เธอคิดว่ามั่งคั่งขึ้นมาด้วยความโชคดี ไม่มีทางเทียบได้กับกลุ่มนักวิชาการที่มีประสบการณ์มากกลุ่มนี้ได้เลยลิเลียนหัวเสียหลังจากได้ยินกิริยาท่าทางที่เฮเวิร์ดพูด เธอรู้ว่าเจอรัลด์จะไม่รักษาสถานะที่เขาอ้างไว้ได้ เพราะทุกคนที่นั่นเป็นคนมั่งคั่งกันเฮเวิร์ดทำได้ค่อนข้างดีมาตลอดและรู้จักคนมากมาย น่าขอบใจ ลิเลียนไม่อาจทนเงยหน้าขึ้นได้ รู้สึกราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่ล้มเหลวอย่างสุด ๆ“เอเลน่าจะมาเมื่อไหร่กัน?” ชายหนุ่มไม่กี่คนตั้งคำถามขึ้นมา สำหรับพวกเขาส่วนใหญ่ มันเป็นครั้งแรกของพวกเขาในการพบกับเอเลน่า ลาร์ซัน และพวกเขาก็ตื่นเต้นกันมากในขณะเดียวกัน ด้านหลังเวที“คุณวาดฟอร์ด คุณแน่ใจเหรอคะ? เขามาเหรอ? นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร?”เอเลน่าโดดลุกขึ้นจากช่างแต่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 457
เจอรัลด์ไม่ได้เจอเอเลน่ามาสักพักแล้ว และเธอดูเหมือนจะน่ารักขึ้นมากตอนนี้“เอเลน่า ลาร์ซัน งดงามมาก!” เฮเวิร์ดที่ตกตะลึงอุทานออกมาก ชารอน อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หึงหวงใด ๆ เธอต้องยอมรับว่าเอเลน่าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง“แน่นอนสิ เธองดงาม! เอเลน่าเป็นน้องสาวอุปถัมภ์ของคุณคลอฟอร์ดเชียวนะ เธอต้องสวยอยู่แล้ว!” เลียมยิ้ม“งั้นทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ เลียม?” เลลาถามเธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้เห็นว่าคุณคลอฟอร์ดเป็นใคร“ให้ฉันบอกเธอนะว่าทำไม พ่อของฉันกล่าวไว้ว่า เขาคือคนที่ชอบทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจและไม่ชอบงานเลี้ยงและพิธีการต่าง ๆ เช่นนั้น” เลียมอธิบายราวกับว่าเขารู้เกี่ยวกับเจอรัลด์เป็นอย่างดี“อ่อ!” เลลารู้สึกผิดหวัง“เฮ้ เลลา เธออยากได้เครื่องดื่มบ้างไหม? น้ำผลไม้นี่เป็นสินค้านำเข้านะ มันยอดเยี่ยมจริง ๆ! ให้ฉันเอาให้เธอนะ!” ดักลาสไม่สบอารมณ์ที่เห็นเลียมและเลลาเข้ากันได้ดี“ฉันโอเคดี อย่ายุ่งกับฉันน่า” เลลาขมวดคิ้วใส่ดักลาสและหันไปทางเลียมอีกครั้ง“ฉันต้องการแก้วหนึ่งค่ะ!” พนักงานเสริฟ์เดินผ่านลิเลียน และเธอยื่นมือออกไปรับเครื่องดื่มลิเลียนกระหายน้ำหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนห
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 458
เจอรัลด์พยายามทำให้เธอสงบลง“สองคนนี้คือใคร? พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขารู้กฏไหมเนี่ย?” ชายวัยกลางคนจากอีกโต๊ะอุทานขึ้นมา ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบมันไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นการขโมยจุดสนใจของเอเลน่าอย่างหยาบคายตรงไปตรงมาในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่บนเวทีไม่ว่าจะยังไง การยืนขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ นั่งอยู่จะต้องดึงดูดความสนใจของครอบครัวลาร์ซันอยู่แล้วจากนั้นความสนใจของคนอื่นก็กลับไปที่เวทีเพื่อดูว่าเอเลน่าจะตอบสนองอย่างไรน้ำตาอาบในตาของเธอ ขณะที่เธอวางไมค์ในมือของเธอ“นายมา!” เอเลน่าร้องไห้เจอรัลด์ทำความสะอาดกางเกงของเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงของเอเลน่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังมองมาที่เขา“ใช่ สุขสันต์วันเกิดนะ!” เจอรัลด์ตอบอย่างประหม่าเขามองไปรอบ ๆ ตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เอาของขวัญใด ๆ มาให้เธอนอกจากกุญแจรถของเขา“ขอโทษนะฉันไม่ได้จัดการเตรียมอะไรให้สำหรับวันเกิดของเธอ ฉันจึงทำได้เพียงแค่อวยพรเท่านั้น” เจอรัลด์กล่าวขอโทษ“ฉันคิดว่านายลืมฉันไปแล้ว!” เอเลน่าเช็ดน้ำตาของเธอ พุ่งไปหาเจอรัลด์และกอดเขาไว้อย่างแน่นเท่าที่เธอสามารถทำได้ฉากนี้ทำให้ทุกคนช็อกไปตา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 459
“ฉันปิดเครื่องไว้น่ะค่ะ คุณวีเวอร์” ลิเลียนตะโกนขณะที่เธอวิ่งไปหาควาทนีย์เพราะเฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ กำลังตามพวกเธอมา เธอกลัวว่าพวกเธออาจจะถูกเปิดโปงได้ครั้งที่แล้วเจอรัลด์อ้างว่ารถเฟอร์รารี่เป็นของเขา ชารอนไม่ได้เชื่อเขา คราวนี้ เธอต้องทำให้มันกระจ่างเธอกระทืบเท้าไปหาเจอรัลด์และยืนอยู่ด้านหน้าควาทนีย์ เธอถลึงตามองลิเลียนและถามขึ้นมา “เธอกลัวอะไร ลิเลียน?” “คุณวีเวอร์ ใช่ไหมคะ? ลิเลียนเช่ารถคันนี้ใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่อย่างแน่นอน!” ลิเลียนพยายามจะสบตากับคุณวีเวอร์—เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามจะปิดบังบางอย่างเอาไว้ชารอนฉกเอาสัญญามาจากคุณวีเวอร์และหัวเราะขึ้นมา “นี่คือการเช่า! ดูสิ เฮเวิร์ด! โอ้ คุณจอง ดักลาส ให้ฉันเล่าเรื่องตลกให้พวกคุณฟังนะ วันนี้ฉันกำลังดื่มกาแฟกับเฮเวิร์ด และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลิเลียน…”ชารอนแสดงให้พวกเขาเห็นสัญญาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะที่เล่ารายละเอียดจากเหตุการณ์ในตอนเช้านี้เฮเวิร์ดรู้สึกอิจฉาเจอรัลด์ แต่หลังจากสิ่งที่ชารอนพูดมา เขาจึงรู้สึกแย่มากกับลิเลียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกคนสังเกตุเห็นเอเลน่ากอดเจอรัลด์อย่างไร นี่คือวิธีเดียวที่จะเอาคืนเขามันไม่ใช่เ
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
