เฮเวิร์ดเยาะเย้ยเจอรัลด์ก่อนจะนำชารอนจากไปพร้อมกับเขาอย่างมีความสุขลิเลียนย่อนั่งลงและเริ่มสะอึกสะอื้น“โอ้! คุณคลอฟอร์ด! ทำไมคุณอยู่ที่นี่ล่ะครับ?”ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็พูดขึ้นมาชายวัยกลางคนที่แต่งกายในชุดสูทและรองเท้าหนังวิ่งเยาะ ๆ มาหาเจอรัลด์“คุณคือ?”เจอรัลด์คิดว่าเขาดูคุ้น ๆ แต่ไม่สามารถนึกชื่อได้“เอิ่ม คุณคลอฟอร์ด เป็นเรื่องปกติที่คุณไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร ผมก็อยู่ที่นั่นเช่นกันที่การชุมนุมต้อนรับของคุณที่มณฑลเงียบสงบ ผมได้เห็นว่าคุณจัดการวันนั้นได้งดงามอย่างไร ผมชื่อเบลก วาดฟอร์ด คุณไลล์เพิ่งจะรับผมเข้าในกลุ่มในฐานะผู้จัดการฝ่ายวางแผนงาน คุณก็มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันเช่นกันเหรอครับ?”ผู้ชายคนนั้นยิ้มและถูมือของเขาอย่างประหม่าเสียงสะอึกสะอื้นของลิเลียนหยุดลง ขณะที่เธอจ้องมองผู้ชายคนนั้นอย่างว่างเปล่าแม้แต่เฮเวิร์ดและชารอนที่กำลังจะเข้าไปในโรงแรมก็สับสนงุนงงกับคำกล่าวนั้นที่พวกเขาได้ยิน“โอ้! สวัสดีครับ คุณวาดฟอร์ด เช่นนั้นคุณก็วางแผนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันด้วยเหมือนกันเหรอครับ?เจอรัลด์ดูเหมือนจะไม่สามารถค
“บ้าไปแล้ว พวกเราเข้าได้เข้ามาจริง ๆ!”ลิเลียนหายใจ อย่างมึนงงเธอแทบจะไม่แสดงการขัดขืนใด ๆ แม้เจอรัลด์ยังคงกอดเอวเธอไว้อยู่ทั้งหมดนี้เพียงน่าตื่นเต้นมากเกินไป ตอนนี้ที่สถานการณ์กลับกันพวกเขาอยู่ในสถานที่จัดงานงานเลี้ยงวันเกิดของเอเลน่าใหญ่โตเป็นพิเศษในครั้งนี้ เหตุผลสำคัญเป็นเพราะคุณลาร์ซันต้องการจะใช้โอกาสนี้ในการจัดการชุมนุมครั้งใหญ่สำหรับเจ้าของธุรกิจทั้งหมดด้วยเหมือนกันเนื่องจากเฮเวิร์ดมาจากยอร์คนอร์ท เมาน์เทน นั่นจึงทำให้เขามีคุณสมบัติอยู่ในรายชื่อของผู้เข้าร่วมงานเลี้ยงโดยอัตโนมัติมีแขกมากกว่าร้อยคนในสถานที่นี้ ส่วนใหญ่คือทายาทหนุ่มสาวที่ร่ำรวย และก็มีเหล่าเจ้านายมากมายด้วยเหมือนกันการออกแบบของงานคล้ายกันเล็กน้อยกับงานแต่งงาน มีทางเดินยาวอยู่ตรงกลาง และโต๊ะจัดเลี้ยงก็เรียงกันอยู่ทั้งสองด้านของทางเดินเจอรัลด์จัดการหาที่นั่งสำหรับพวกเขาทั้งคู่ท้ายที่สุดแล้ว ก็มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ และส่วนใหญ่ก็จะมองหาที่นั่งกับเพื่อน ๆ ของพวกเขาอย่างสบาย ๆ เฮเวิร์ดได้เข้ามาในห้องบอลรูม เขาจ้องมองอย่างดุร้ายไปที่เจอรัลด์และลิเลียน ก่อนจะดึงชารอนไปนั่งอีกโต๊ะกับเพื่อนของเขาบางค
เลลาก็แนะนำตัวเองหลังจากทุกคนเหมือนกัน เธอได้เรียนรู้อย่างมากจากคนเหล่านี้เลลามักจะคิดอยู่เสมอว่าคนรวยจะพูดถึงแต่เรื่องรถหรูเท่านั้น แต่คนเหล่านี้ไม่ใช่เลย การพูดคุยของพวกเขามีความซับซ้อนสำหรับพวกเขา—การจัดการเงินและวิธีการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี และเลลาก็รู้สึกประทับใจอย่างมากดักลาสที่ชอบเที่ยวโอ้อวดความร่ำรวยของเขา หรือเจอรัลด์ คนที่เธอคิดว่ามั่งคั่งขึ้นมาด้วยความโชคดี ไม่มีทางเทียบได้กับกลุ่มนักวิชาการที่มีประสบการณ์มากกลุ่มนี้ได้เลยลิเลียนหัวเสียหลังจากได้ยินกิริยาท่าทางที่เฮเวิร์ดพูด เธอรู้ว่าเจอรัลด์จะไม่รักษาสถานะที่เขาอ้างไว้ได้ เพราะทุกคนที่นั่นเป็นคนมั่งคั่งกันเฮเวิร์ดทำได้ค่อนข้างดีมาตลอดและรู้จักคนมากมาย น่าขอบใจ ลิเลียนไม่อาจทนเงยหน้าขึ้นได้ รู้สึกราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่ล้มเหลวอย่างสุด ๆ“เอเลน่าจะมาเมื่อไหร่กัน?” ชายหนุ่มไม่กี่คนตั้งคำถามขึ้นมา สำหรับพวกเขาส่วนใหญ่ มันเป็นครั้งแรกของพวกเขาในการพบกับเอเลน่า ลาร์ซัน และพวกเขาก็ตื่นเต้นกันมากในขณะเดียวกัน ด้านหลังเวที“คุณวาดฟอร์ด คุณแน่ใจเหรอคะ? เขามาเหรอ? นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร?”เอเลน่าโดดลุกขึ้นจากช่างแต่
เจอรัลด์ไม่ได้เจอเอเลน่ามาสักพักแล้ว และเธอดูเหมือนจะน่ารักขึ้นมากตอนนี้“เอเลน่า ลาร์ซัน งดงามมาก!” เฮเวิร์ดที่ตกตะลึงอุทานออกมาก ชารอน อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หึงหวงใด ๆ เธอต้องยอมรับว่าเอเลน่าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง“แน่นอนสิ เธองดงาม! เอเลน่าเป็นน้องสาวอุปถัมภ์ของคุณคลอฟอร์ดเชียวนะ เธอต้องสวยอยู่แล้ว!” เลียมยิ้ม“งั้นทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ เลียม?” เลลาถามเธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้เห็นว่าคุณคลอฟอร์ดเป็นใคร“ให้ฉันบอกเธอนะว่าทำไม พ่อของฉันกล่าวไว้ว่า เขาคือคนที่ชอบทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจและไม่ชอบงานเลี้ยงและพิธีการต่าง ๆ เช่นนั้น” เลียมอธิบายราวกับว่าเขารู้เกี่ยวกับเจอรัลด์เป็นอย่างดี“อ่อ!” เลลารู้สึกผิดหวัง“เฮ้ เลลา เธออยากได้เครื่องดื่มบ้างไหม? น้ำผลไม้นี่เป็นสินค้านำเข้านะ มันยอดเยี่ยมจริง ๆ! ให้ฉันเอาให้เธอนะ!” ดักลาสไม่สบอารมณ์ที่เห็นเลียมและเลลาเข้ากันได้ดี“ฉันโอเคดี อย่ายุ่งกับฉันน่า” เลลาขมวดคิ้วใส่ดักลาสและหันไปทางเลียมอีกครั้ง“ฉันต้องการแก้วหนึ่งค่ะ!” พนักงานเสริฟ์เดินผ่านลิเลียน และเธอยื่นมือออกไปรับเครื่องดื่มลิเลียนกระหายน้ำหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนห
เจอรัลด์พยายามทำให้เธอสงบลง“สองคนนี้คือใคร? พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขารู้กฏไหมเนี่ย?” ชายวัยกลางคนจากอีกโต๊ะอุทานขึ้นมา ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบมันไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นการขโมยจุดสนใจของเอเลน่าอย่างหยาบคายตรงไปตรงมาในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่บนเวทีไม่ว่าจะยังไง การยืนขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ นั่งอยู่จะต้องดึงดูดความสนใจของครอบครัวลาร์ซันอยู่แล้วจากนั้นความสนใจของคนอื่นก็กลับไปที่เวทีเพื่อดูว่าเอเลน่าจะตอบสนองอย่างไรน้ำตาอาบในตาของเธอ ขณะที่เธอวางไมค์ในมือของเธอ“นายมา!” เอเลน่าร้องไห้เจอรัลด์ทำความสะอาดกางเกงของเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงของเอเลน่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังมองมาที่เขา“ใช่ สุขสันต์วันเกิดนะ!” เจอรัลด์ตอบอย่างประหม่าเขามองไปรอบ ๆ ตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เอาของขวัญใด ๆ มาให้เธอนอกจากกุญแจรถของเขา“ขอโทษนะฉันไม่ได้จัดการเตรียมอะไรให้สำหรับวันเกิดของเธอ ฉันจึงทำได้เพียงแค่อวยพรเท่านั้น” เจอรัลด์กล่าวขอโทษ“ฉันคิดว่านายลืมฉันไปแล้ว!” เอเลน่าเช็ดน้ำตาของเธอ พุ่งไปหาเจอรัลด์และกอดเขาไว้อย่างแน่นเท่าที่เธอสามารถทำได้ฉากนี้ทำให้ทุกคนช็อกไปตา
“ฉันปิดเครื่องไว้น่ะค่ะ คุณวีเวอร์” ลิเลียนตะโกนขณะที่เธอวิ่งไปหาควาทนีย์เพราะเฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ กำลังตามพวกเธอมา เธอกลัวว่าพวกเธออาจจะถูกเปิดโปงได้ครั้งที่แล้วเจอรัลด์อ้างว่ารถเฟอร์รารี่เป็นของเขา ชารอนไม่ได้เชื่อเขา คราวนี้ เธอต้องทำให้มันกระจ่างเธอกระทืบเท้าไปหาเจอรัลด์และยืนอยู่ด้านหน้าควาทนีย์ เธอถลึงตามองลิเลียนและถามขึ้นมา “เธอกลัวอะไร ลิเลียน?” “คุณวีเวอร์ ใช่ไหมคะ? ลิเลียนเช่ารถคันนี้ใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่อย่างแน่นอน!” ลิเลียนพยายามจะสบตากับคุณวีเวอร์—เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามจะปิดบังบางอย่างเอาไว้ชารอนฉกเอาสัญญามาจากคุณวีเวอร์และหัวเราะขึ้นมา “นี่คือการเช่า! ดูสิ เฮเวิร์ด! โอ้ คุณจอง ดักลาส ให้ฉันเล่าเรื่องตลกให้พวกคุณฟังนะ วันนี้ฉันกำลังดื่มกาแฟกับเฮเวิร์ด และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลิเลียน…”ชารอนแสดงให้พวกเขาเห็นสัญญาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะที่เล่ารายละเอียดจากเหตุการณ์ในตอนเช้านี้เฮเวิร์ดรู้สึกอิจฉาเจอรัลด์ แต่หลังจากสิ่งที่ชารอนพูดมา เขาจึงรู้สึกแย่มากกับลิเลียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกคนสังเกตุเห็นเอเลน่ากอดเจอรัลด์อย่างไร นี่คือวิธีเดียวที่จะเอาคืนเขามันไม่ใช่เ
เจอรัลด์รู้สึกดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ลิเลียนไม่ได้โกรธเคืองเฮเวิร์ดเลย“เจอรัลด์ รถคันนี้ต้องแพงมากแน่ ใช่ไหม? มันน่าดูจริง ๆ!”เลียมเดินมาหาพวกเขาและยิ้มให้เจอรัลด์ไม่ว่าคนที่เหลือจะเยาะเย้ยเขามากแค่ไหน เลียมรู้ว่าการทำตัวเป็นเพื่อนกับเขาจะเป็นประโยชน์แน่ เพราะเขารู้จักเอเลน่าเป็นการส่วนตัวและขับรถสุดหรูเช่นนี้“ประมาณ 22,000 ดอลลาร์น่ะ!” เจอรัลด์ตอบ ยิ้มให้อย่างสุภาพพวกเขาทั้งคู่จับมือกันในขณะเดียวกันนี้ โทรศัพท์ของเลียมก็ดังขึ้นมา“ครับพ่อ? โอเค ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ!”เลียมวางสายโทรศัพท์ “เฮ้ เจอรัลด์ ฉันต้องไปแล้วตอนนี้ ยินดีจริง ๆ ที่ได้พบนาย! ขอโทษจริง ๆ นะ ดักลาส, เลลา มีบางอย่างเกิดขึ้นน่ะ และฉันไม่สามารถพาพวกเธอกลับบ้านได้”“ห๋า?” เลลาตกตะลึงพวกเขาควรจะติดรถกลับบ้านไปกับเลียม เพราะดักลาสไม่กล้าขับรถของเขามาขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็ได้สตาร์ทรถของเขาแล้ว และลิเลียนก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขาจากนั้นดักลาสก็หันไปหาเลลาและถามขึ้นมา “เลลา ทำไมพวกเราไม่นั่งอูเบอร์กันล่ะ?”“อูเบอร์เหรอ? ดูนายสิ การนั่งอูเบอร์คือทุกอย่างที่นายรู้ใช่ไหม? นายซื้อรถและนายไม่แม้แต่จะขับมันด้
“เฮ้ พ่อครับ!”เจอรัลด์ตะโกนเรียกออกมาอย่างเคารพ ขณะที่รับสายวิดีโอคอลแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาวิดีโอคอลกับพ่อของเขาหลังจากการค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เจอรัลด์ก็ค่อนข้างที่จะเริ่มเคารพต่อพ่อของเขามากขึ้นเขารู้สึกมากขึ้นว่าพ่อของเขาเป็นคนที่มีเกียรติเพียงใด“กำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ เจ้าลูกชาย?”พ่อของเขายิ้มทันทีที่ลูกชายของเขาปรากฎบนหน้าจอ“ผมกำลังจะพักผ่อนครับ พ่อหลังจากที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรที่พ่อต้องการจะบอกผมไหม?”“อืม พ่อมีเรื่องบางอย่าง เดิมทีพ่อวางแผนจะขอให้พี่สาวของลูกตรวจสอบเรื่องนี้ เนื่องจากว่าพ่อก็ตระหนักดี ลูกใช้เวลาและกำลังความสามารถส่วนใหญ่ไปกับการมุ่งเน้นกับการบ้านของลูก สิ่งนี้จะล่าช้าไปเพราะพี่สาวของลูกได้ไปจัดการปัญหาโรงงานในนอร์ทแอฟริกา พ่ออยากรู้ว่าเธอได้บอกลูกเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหรือยัง?” “พ่อต้องการความช่วยเหลือของผมในการตามหาผู้หญิงคนหนึ่งเหรอครับ?” เจอรัลด์นึกได้ถึงคำสั่งของพี่สาวของเขาและสิ่งที่เธอบอกความลับกับเขาไว้ก่อนหน้านี้ เธอได้ขอความช่วยเหลือของเขาในการตามหาผู้หญิงที่พิเศษคนหนึ่ง“ใช่ พ่อจะส่งรูปของเธอใ