เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 456
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 457
เจอรัลด์ไม่ได้เจอเอเลน่ามาสักพักแล้ว และเธอดูเหมือนจะน่ารักขึ้นมากตอนนี้“เอเลน่า ลาร์ซัน งดงามมาก!” เฮเวิร์ดที่ตกตะลึงอุทานออกมาก ชารอน อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หึงหวงใด ๆ เธอต้องยอมรับว่าเอเลน่าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง“แน่นอนสิ เธองดงาม! เอเลน่าเป็นน้องสาวอุปถัมภ์ของคุณคลอฟอร์ดเชียวนะ เธอต้องสวยอยู่แล้ว!” เลียมยิ้ม“งั้นทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ เลียม?” เลลาถามเธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้เห็นว่าคุณคลอฟอร์ดเป็นใคร“ให้ฉันบอกเธอนะว่าทำไม พ่อของฉันกล่าวไว้ว่า เขาคือคนที่ชอบทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจและไม่ชอบงานเลี้ยงและพิธีการต่าง ๆ เช่นนั้น” เลียมอธิบายราวกับว่าเขารู้เกี่ยวกับเจอรัลด์เป็นอย่างดี“อ่อ!” เลลารู้สึกผิดหวัง“เฮ้ เลลา เธออยากได้เครื่องดื่มบ้างไหม? น้ำผลไม้นี่เป็นสินค้านำเข้านะ มันยอดเยี่ยมจริง ๆ! ให้ฉันเอาให้เธอนะ!” ดักลาสไม่สบอารมณ์ที่เห็นเลียมและเลลาเข้ากันได้ดี“ฉันโอเคดี อย่ายุ่งกับฉันน่า” เลลาขมวดคิ้วใส่ดักลาสและหันไปทางเลียมอีกครั้ง“ฉันต้องการแก้วหนึ่งค่ะ!” พนักงานเสริฟ์เดินผ่านลิเลียน และเธอยื่นมือออกไปรับเครื่องดื่มลิเลียนกระหายน้ำหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนห
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 458
เจอรัลด์พยายามทำให้เธอสงบลง“สองคนนี้คือใคร? พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขารู้กฏไหมเนี่ย?” ชายวัยกลางคนจากอีกโต๊ะอุทานขึ้นมา ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบมันไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นการขโมยจุดสนใจของเอเลน่าอย่างหยาบคายตรงไปตรงมาในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่บนเวทีไม่ว่าจะยังไง การยืนขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ นั่งอยู่จะต้องดึงดูดความสนใจของครอบครัวลาร์ซันอยู่แล้วจากนั้นความสนใจของคนอื่นก็กลับไปที่เวทีเพื่อดูว่าเอเลน่าจะตอบสนองอย่างไรน้ำตาอาบในตาของเธอ ขณะที่เธอวางไมค์ในมือของเธอ“นายมา!” เอเลน่าร้องไห้เจอรัลด์ทำความสะอาดกางเกงของเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงของเอเลน่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังมองมาที่เขา“ใช่ สุขสันต์วันเกิดนะ!” เจอรัลด์ตอบอย่างประหม่าเขามองไปรอบ ๆ ตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เอาของขวัญใด ๆ มาให้เธอนอกจากกุญแจรถของเขา“ขอโทษนะฉันไม่ได้จัดการเตรียมอะไรให้สำหรับวันเกิดของเธอ ฉันจึงทำได้เพียงแค่อวยพรเท่านั้น” เจอรัลด์กล่าวขอโทษ“ฉันคิดว่านายลืมฉันไปแล้ว!” เอเลน่าเช็ดน้ำตาของเธอ พุ่งไปหาเจอรัลด์และกอดเขาไว้อย่างแน่นเท่าที่เธอสามารถทำได้ฉากนี้ทำให้ทุกคนช็อกไปตา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 459
“ฉันปิดเครื่องไว้น่ะค่ะ คุณวีเวอร์” ลิเลียนตะโกนขณะที่เธอวิ่งไปหาควาทนีย์เพราะเฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ กำลังตามพวกเธอมา เธอกลัวว่าพวกเธออาจจะถูกเปิดโปงได้ครั้งที่แล้วเจอรัลด์อ้างว่ารถเฟอร์รารี่เป็นของเขา ชารอนไม่ได้เชื่อเขา คราวนี้ เธอต้องทำให้มันกระจ่างเธอกระทืบเท้าไปหาเจอรัลด์และยืนอยู่ด้านหน้าควาทนีย์ เธอถลึงตามองลิเลียนและถามขึ้นมา “เธอกลัวอะไร ลิเลียน?” “คุณวีเวอร์ ใช่ไหมคะ? ลิเลียนเช่ารถคันนี้ใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่อย่างแน่นอน!” ลิเลียนพยายามจะสบตากับคุณวีเวอร์—เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามจะปิดบังบางอย่างเอาไว้ชารอนฉกเอาสัญญามาจากคุณวีเวอร์และหัวเราะขึ้นมา “นี่คือการเช่า! ดูสิ เฮเวิร์ด! โอ้ คุณจอง ดักลาส ให้ฉันเล่าเรื่องตลกให้พวกคุณฟังนะ วันนี้ฉันกำลังดื่มกาแฟกับเฮเวิร์ด และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลิเลียน…”ชารอนแสดงให้พวกเขาเห็นสัญญาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะที่เล่ารายละเอียดจากเหตุการณ์ในตอนเช้านี้เฮเวิร์ดรู้สึกอิจฉาเจอรัลด์ แต่หลังจากสิ่งที่ชารอนพูดมา เขาจึงรู้สึกแย่มากกับลิเลียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกคนสังเกตุเห็นเอเลน่ากอดเจอรัลด์อย่างไร นี่คือวิธีเดียวที่จะเอาคืนเขามันไม่ใช่เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 460
เจอรัลด์รู้สึกดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ลิเลียนไม่ได้โกรธเคืองเฮเวิร์ดเลย“เจอรัลด์ รถคันนี้ต้องแพงมากแน่ ใช่ไหม? มันน่าดูจริง ๆ!”เลียมเดินมาหาพวกเขาและยิ้มให้เจอรัลด์ไม่ว่าคนที่เหลือจะเยาะเย้ยเขามากแค่ไหน เลียมรู้ว่าการทำตัวเป็นเพื่อนกับเขาจะเป็นประโยชน์แน่ เพราะเขารู้จักเอเลน่าเป็นการส่วนตัวและขับรถสุดหรูเช่นนี้“ประมาณ 22,000 ดอลลาร์น่ะ!” เจอรัลด์ตอบ ยิ้มให้อย่างสุภาพพวกเขาทั้งคู่จับมือกันในขณะเดียวกันนี้ โทรศัพท์ของเลียมก็ดังขึ้นมา“ครับพ่อ? โอเค ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ!”เลียมวางสายโทรศัพท์ “เฮ้ เจอรัลด์ ฉันต้องไปแล้วตอนนี้ ยินดีจริง ๆ ที่ได้พบนาย! ขอโทษจริง ๆ นะ ดักลาส, เลลา มีบางอย่างเกิดขึ้นน่ะ และฉันไม่สามารถพาพวกเธอกลับบ้านได้”“ห๋า?” เลลาตกตะลึงพวกเขาควรจะติดรถกลับบ้านไปกับเลียม เพราะดักลาสไม่กล้าขับรถของเขามาขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็ได้สตาร์ทรถของเขาแล้ว และลิเลียนก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขาจากนั้นดักลาสก็หันไปหาเลลาและถามขึ้นมา “เลลา ทำไมพวกเราไม่นั่งอูเบอร์กันล่ะ?”“อูเบอร์เหรอ? ดูนายสิ การนั่งอูเบอร์คือทุกอย่างที่นายรู้ใช่ไหม? นายซื้อรถและนายไม่แม้แต่จะขับมันด้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 461
“เฮ้ พ่อครับ!”เจอรัลด์ตะโกนเรียกออกมาอย่างเคารพ ขณะที่รับสายวิดีโอคอลแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาวิดีโอคอลกับพ่อของเขาหลังจากการค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เจอรัลด์ก็ค่อนข้างที่จะเริ่มเคารพต่อพ่อของเขามากขึ้นเขารู้สึกมากขึ้นว่าพ่อของเขาเป็นคนที่มีเกียรติเพียงใด“กำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ เจ้าลูกชาย?”พ่อของเขายิ้มทันทีที่ลูกชายของเขาปรากฎบนหน้าจอ“ผมกำลังจะพักผ่อนครับ พ่อหลังจากที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรที่พ่อต้องการจะบอกผมไหม?”“อืม พ่อมีเรื่องบางอย่าง เดิมทีพ่อวางแผนจะขอให้พี่สาวของลูกตรวจสอบเรื่องนี้ เนื่องจากว่าพ่อก็ตระหนักดี ลูกใช้เวลาและกำลังความสามารถส่วนใหญ่ไปกับการมุ่งเน้นกับการบ้านของลูก สิ่งนี้จะล่าช้าไปเพราะพี่สาวของลูกได้ไปจัดการปัญหาโรงงานในนอร์ทแอฟริกา พ่ออยากรู้ว่าเธอได้บอกลูกเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหรือยัง?” “พ่อต้องการความช่วยเหลือของผมในการตามหาผู้หญิงคนหนึ่งเหรอครับ?” เจอรัลด์นึกได้ถึงคำสั่งของพี่สาวของเขาและสิ่งที่เธอบอกความลับกับเขาไว้ก่อนหน้านี้ เธอได้ขอความช่วยเหลือของเขาในการตามหาผู้หญิงที่พิเศษคนหนึ่ง“ใช่ พ่อจะส่งรูปของเธอใ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 462
ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเขาทั้งคู่ก็ได้พูดคุยกันเป็นครั้งคราวในวีแชท เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาว่างปัจจุบันนี้ เควต้าได้สอนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่แล้วและทำได้ค่อนดีเลยทีเดียวเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเควต้าและหาบ้านให้เธออยู่ ซึ่งเดรกและไทสันก็อยู่ที่เดียวกันกับเธอ“คุณสมิธค่ะ คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม? ฉันไม่สามารถตรวจการบ้านของเด็กเหล่านี้ในชั้นเรียนของฉันได้ แฟนของฉันกำลังมาแล้ว เพื่อรับฉันไปช็อปปิ้ง คุณช่วยตรวจการบ้านของพวกเขาในนามของฉันได้ไหม?” ครูผู้หญิงที่มีผมยาวถึงเอวถามเควต้า ที่ก็กำลังตรวจการบ้านของนักเรียนเช่นกัน“แต่คุณลอว์รีค่ะ ฉันยังคงกำลังตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันอยู่เหมือนกันนะ!” เควต้าตอบอย่างเจี๋ยมเจี้ยม“เฮอะ! ถ้าคุณไม่อยากจะช่วยเหลือฉัน งั้นก็พูดมาสิ ทำไมถึงมีข้ออ้างมากมายขนาดนั้น? อย่าคิดแม้แต่วิเดียวเลยว่าคุณเก่งมากเพียงเพราะคุณเทเวสแนะนำคุณให้มาทำงานที่นี่น่ะ ฮ่า แค่คิดดูสิ! ฉันหมายถึง คุณเป็นใครกันล่ะ เควต้า สมิธ? คุณได้รับตำแหน่งเป็นครูที่สวยที่สุดในสถาบันการศึกษาปฐมวัยของเมืองเมย์เบอร์รี่หลังจากการเข้าร่วมในโรงเรียนอนุบาลเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น ไม่ใช
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 463
“เฮอะ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเควต้ากล้าที่จะขัดขืนฉันในวันนี้ กลายเป็นว่าเธอหาแฟนให้ตัวเองได้แล้วสินะ! ว้าว นี่ทำให้ฉันโกรธมากตอนนี้!” เคทลินกรอกตาขณะที่เธอถลึงตามองเจอรัลด์ ที่กำลังพูดคุยกับเควต้าในขณะนั้น “เคทลิน เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ผู้ชายที่ยืนพิงประตูรถของเขาพร้อมกับเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงถามขึ้นมา ขณะที่เขาแวบมองเจอรัลด์อย่างรวดเร็ว“ทั้งหมดนี่เป็นเพราะเควต้าไงล่ะ! วันนี้เด็กทุกคนมีวันหยุดพักผ่อนกัน ดังนั้นพวกเราจึงควรจะอยู่ในโรงเรียนเพื่อตรวจการบ้านของพวกเขา แต่ฉันได้วางแผนที่จะไปช็อปปิ้งและขอให้เธอช่วยฉันในการตรวจการบ้านของนักเรียนของฉัน! แต่ดูสิ เธอปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพียงเพราะแฟนของเธออยู่ที่นี่!”“ฉันคิดว่าจริง ๆ แล้วเธอหาแฟนที่ดีเยี่ยมให้ตัวเองได้แล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้โง่ที่น่าสมเพชคนหนึ่ง!”เคทลินร้องออกมาด้วยความกระฟัดกระเฟียด อธิบายรายละเอียดให้เขาฟังเธอเห็นว่าเจอรัลด์ใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดา กางเกงกีฬาและรองเท้าผ้าใบเธอจึงไม่ใส่ใจที่จะกรองคำพูดใด ๆ ของเธอเลย“ถูกต้อง เขาคิดว่าเขาดีเยี่ยมมากเพราะเขาได้คบกันกับครูที่สวยที่สุดหรือไง? ฮ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 464
“เควต้า เธอจะว่าอะไรไหมถ้าฉันถือจี้หยกนี้เอาไว้สำหรับตอนนี้? ฉันอยากจะมองหาผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยฉันตรวจหาความจริงที่มาของจี้หยกนี้!”เจอรัลด์ถาม พร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ เควต้าหยุดชะงักไปชั่วขณะก่อนเธอจะพยักหน้าและพูดขึ้นมา “อืม ได้แน่นอน เชิญเลย!” เจอรัลด์ยังคงถามคำถามเควต้าเกี่ยวกับอดีตของเธอต่อไป“ข้างนอกร้อนมากเกินไปจริง ๆ! ครีมกันแดดของฉันไม่ดีเลย!” ทันใดนั้น ก็มีกลุ่มคนพุ่งเข้ามาในร้านหนึ่งในหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดัง ขณะที่เธอถือกระเป๋าสองสามใบไว้ในมือ“เคทลิน มีร้านแบรนด์เนมถัดจากร้านอาหารนี้ พวกเราควรเข้าไปดูกันในภายหลังไหม?”หนึ่งในหญิงสาวถามขึ้นมา“โอเค ไปทานข้าวกันก่อนเถอะ!”ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากเพื่อนร่วมงานของเควต้า เคทลิน“โอมายก๊อด! เคทลิน! นั่นเควต้าไม่ใช่เหรอ? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอกำลังทานอาหารที่นี่เหมือนกัน!” หญิงสาวข้างเธอชี้ไปที่เควต้าและเจอรัลด์นี่เป็นเรื่องไม่คาดคิดเลยจริง ๆแฟนของเคทลินร่ำรวยโครต ๆ พวกเธอรู้ว่าเขาจะไม่พาพวกเธอไปทานที่ร้านสบาย ๆ ธรรมดาอย่างแน่นอนร้านอาหารนี้ก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
