เลลาก็แนะนำตัวเองหลังจากทุกคนเหมือนกัน เธอได้เรียนรู้อย่างมากจากคนเหล่านี้เลลามักจะคิดอยู่เสมอว่าคนรวยจะพูดถึงแต่เรื่องรถหรูเท่านั้น แต่คนเหล่านี้ไม่ใช่เลย การพูดคุยของพวกเขามีความซับซ้อนสำหรับพวกเขา—การจัดการเงินและวิธีการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี และเลลาก็รู้สึกประทับใจอย่างมากดักลาสที่ชอบเที่ยวโอ้อวดความร่ำรวยของเขา หรือเจอรัลด์ คนที่เธอคิดว่ามั่งคั่งขึ้นมาด้วยความโชคดี ไม่มีทางเทียบได้กับกลุ่มนักวิชาการที่มีประสบการณ์มากกลุ่มนี้ได้เลยลิเลียนหัวเสียหลังจากได้ยินกิริยาท่าทางที่เฮเวิร์ดพูด เธอรู้ว่าเจอรัลด์จะไม่รักษาสถานะที่เขาอ้างไว้ได้ เพราะทุกคนที่นั่นเป็นคนมั่งคั่งกันเฮเวิร์ดทำได้ค่อนข้างดีมาตลอดและรู้จักคนมากมาย น่าขอบใจ ลิเลียนไม่อาจทนเงยหน้าขึ้นได้ รู้สึกราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่ล้มเหลวอย่างสุด ๆ“เอเลน่าจะมาเมื่อไหร่กัน?” ชายหนุ่มไม่กี่คนตั้งคำถามขึ้นมา สำหรับพวกเขาส่วนใหญ่ มันเป็นครั้งแรกของพวกเขาในการพบกับเอเลน่า ลาร์ซัน และพวกเขาก็ตื่นเต้นกันมากในขณะเดียวกัน ด้านหลังเวที“คุณวาดฟอร์ด คุณแน่ใจเหรอคะ? เขามาเหรอ? นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร?”เอเลน่าโดดลุกขึ้นจากช่างแต่
เจอรัลด์ไม่ได้เจอเอเลน่ามาสักพักแล้ว และเธอดูเหมือนจะน่ารักขึ้นมากตอนนี้“เอเลน่า ลาร์ซัน งดงามมาก!” เฮเวิร์ดที่ตกตะลึงอุทานออกมาก ชารอน อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หึงหวงใด ๆ เธอต้องยอมรับว่าเอเลน่าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง“แน่นอนสิ เธองดงาม! เอเลน่าเป็นน้องสาวอุปถัมภ์ของคุณคลอฟอร์ดเชียวนะ เธอต้องสวยอยู่แล้ว!” เลียมยิ้ม“งั้นทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ เลียม?” เลลาถามเธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้เห็นว่าคุณคลอฟอร์ดเป็นใคร“ให้ฉันบอกเธอนะว่าทำไม พ่อของฉันกล่าวไว้ว่า เขาคือคนที่ชอบทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจและไม่ชอบงานเลี้ยงและพิธีการต่าง ๆ เช่นนั้น” เลียมอธิบายราวกับว่าเขารู้เกี่ยวกับเจอรัลด์เป็นอย่างดี“อ่อ!” เลลารู้สึกผิดหวัง“เฮ้ เลลา เธออยากได้เครื่องดื่มบ้างไหม? น้ำผลไม้นี่เป็นสินค้านำเข้านะ มันยอดเยี่ยมจริง ๆ! ให้ฉันเอาให้เธอนะ!” ดักลาสไม่สบอารมณ์ที่เห็นเลียมและเลลาเข้ากันได้ดี“ฉันโอเคดี อย่ายุ่งกับฉันน่า” เลลาขมวดคิ้วใส่ดักลาสและหันไปทางเลียมอีกครั้ง“ฉันต้องการแก้วหนึ่งค่ะ!” พนักงานเสริฟ์เดินผ่านลิเลียน และเธอยื่นมือออกไปรับเครื่องดื่มลิเลียนกระหายน้ำหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนห
เจอรัลด์พยายามทำให้เธอสงบลง“สองคนนี้คือใคร? พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขารู้กฏไหมเนี่ย?” ชายวัยกลางคนจากอีกโต๊ะอุทานขึ้นมา ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบมันไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นการขโมยจุดสนใจของเอเลน่าอย่างหยาบคายตรงไปตรงมาในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่บนเวทีไม่ว่าจะยังไง การยืนขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ นั่งอยู่จะต้องดึงดูดความสนใจของครอบครัวลาร์ซันอยู่แล้วจากนั้นความสนใจของคนอื่นก็กลับไปที่เวทีเพื่อดูว่าเอเลน่าจะตอบสนองอย่างไรน้ำตาอาบในตาของเธอ ขณะที่เธอวางไมค์ในมือของเธอ“นายมา!” เอเลน่าร้องไห้เจอรัลด์ทำความสะอาดกางเกงของเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงของเอเลน่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังมองมาที่เขา“ใช่ สุขสันต์วันเกิดนะ!” เจอรัลด์ตอบอย่างประหม่าเขามองไปรอบ ๆ ตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เอาของขวัญใด ๆ มาให้เธอนอกจากกุญแจรถของเขา“ขอโทษนะฉันไม่ได้จัดการเตรียมอะไรให้สำหรับวันเกิดของเธอ ฉันจึงทำได้เพียงแค่อวยพรเท่านั้น” เจอรัลด์กล่าวขอโทษ“ฉันคิดว่านายลืมฉันไปแล้ว!” เอเลน่าเช็ดน้ำตาของเธอ พุ่งไปหาเจอรัลด์และกอดเขาไว้อย่างแน่นเท่าที่เธอสามารถทำได้ฉากนี้ทำให้ทุกคนช็อกไปตา
“ฉันปิดเครื่องไว้น่ะค่ะ คุณวีเวอร์” ลิเลียนตะโกนขณะที่เธอวิ่งไปหาควาทนีย์เพราะเฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ กำลังตามพวกเธอมา เธอกลัวว่าพวกเธออาจจะถูกเปิดโปงได้ครั้งที่แล้วเจอรัลด์อ้างว่ารถเฟอร์รารี่เป็นของเขา ชารอนไม่ได้เชื่อเขา คราวนี้ เธอต้องทำให้มันกระจ่างเธอกระทืบเท้าไปหาเจอรัลด์และยืนอยู่ด้านหน้าควาทนีย์ เธอถลึงตามองลิเลียนและถามขึ้นมา “เธอกลัวอะไร ลิเลียน?” “คุณวีเวอร์ ใช่ไหมคะ? ลิเลียนเช่ารถคันนี้ใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่อย่างแน่นอน!” ลิเลียนพยายามจะสบตากับคุณวีเวอร์—เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามจะปิดบังบางอย่างเอาไว้ชารอนฉกเอาสัญญามาจากคุณวีเวอร์และหัวเราะขึ้นมา “นี่คือการเช่า! ดูสิ เฮเวิร์ด! โอ้ คุณจอง ดักลาส ให้ฉันเล่าเรื่องตลกให้พวกคุณฟังนะ วันนี้ฉันกำลังดื่มกาแฟกับเฮเวิร์ด และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลิเลียน…”ชารอนแสดงให้พวกเขาเห็นสัญญาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะที่เล่ารายละเอียดจากเหตุการณ์ในตอนเช้านี้เฮเวิร์ดรู้สึกอิจฉาเจอรัลด์ แต่หลังจากสิ่งที่ชารอนพูดมา เขาจึงรู้สึกแย่มากกับลิเลียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกคนสังเกตุเห็นเอเลน่ากอดเจอรัลด์อย่างไร นี่คือวิธีเดียวที่จะเอาคืนเขามันไม่ใช่เ
เจอรัลด์รู้สึกดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ลิเลียนไม่ได้โกรธเคืองเฮเวิร์ดเลย“เจอรัลด์ รถคันนี้ต้องแพงมากแน่ ใช่ไหม? มันน่าดูจริง ๆ!”เลียมเดินมาหาพวกเขาและยิ้มให้เจอรัลด์ไม่ว่าคนที่เหลือจะเยาะเย้ยเขามากแค่ไหน เลียมรู้ว่าการทำตัวเป็นเพื่อนกับเขาจะเป็นประโยชน์แน่ เพราะเขารู้จักเอเลน่าเป็นการส่วนตัวและขับรถสุดหรูเช่นนี้“ประมาณ 22,000 ดอลลาร์น่ะ!” เจอรัลด์ตอบ ยิ้มให้อย่างสุภาพพวกเขาทั้งคู่จับมือกันในขณะเดียวกันนี้ โทรศัพท์ของเลียมก็ดังขึ้นมา“ครับพ่อ? โอเค ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ!”เลียมวางสายโทรศัพท์ “เฮ้ เจอรัลด์ ฉันต้องไปแล้วตอนนี้ ยินดีจริง ๆ ที่ได้พบนาย! ขอโทษจริง ๆ นะ ดักลาส, เลลา มีบางอย่างเกิดขึ้นน่ะ และฉันไม่สามารถพาพวกเธอกลับบ้านได้”“ห๋า?” เลลาตกตะลึงพวกเขาควรจะติดรถกลับบ้านไปกับเลียม เพราะดักลาสไม่กล้าขับรถของเขามาขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็ได้สตาร์ทรถของเขาแล้ว และลิเลียนก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขาจากนั้นดักลาสก็หันไปหาเลลาและถามขึ้นมา “เลลา ทำไมพวกเราไม่นั่งอูเบอร์กันล่ะ?”“อูเบอร์เหรอ? ดูนายสิ การนั่งอูเบอร์คือทุกอย่างที่นายรู้ใช่ไหม? นายซื้อรถและนายไม่แม้แต่จะขับมันด้
“เฮ้ พ่อครับ!”เจอรัลด์ตะโกนเรียกออกมาอย่างเคารพ ขณะที่รับสายวิดีโอคอลแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาวิดีโอคอลกับพ่อของเขาหลังจากการค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เจอรัลด์ก็ค่อนข้างที่จะเริ่มเคารพต่อพ่อของเขามากขึ้นเขารู้สึกมากขึ้นว่าพ่อของเขาเป็นคนที่มีเกียรติเพียงใด“กำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ เจ้าลูกชาย?”พ่อของเขายิ้มทันทีที่ลูกชายของเขาปรากฎบนหน้าจอ“ผมกำลังจะพักผ่อนครับ พ่อหลังจากที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรที่พ่อต้องการจะบอกผมไหม?”“อืม พ่อมีเรื่องบางอย่าง เดิมทีพ่อวางแผนจะขอให้พี่สาวของลูกตรวจสอบเรื่องนี้ เนื่องจากว่าพ่อก็ตระหนักดี ลูกใช้เวลาและกำลังความสามารถส่วนใหญ่ไปกับการมุ่งเน้นกับการบ้านของลูก สิ่งนี้จะล่าช้าไปเพราะพี่สาวของลูกได้ไปจัดการปัญหาโรงงานในนอร์ทแอฟริกา พ่ออยากรู้ว่าเธอได้บอกลูกเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหรือยัง?” “พ่อต้องการความช่วยเหลือของผมในการตามหาผู้หญิงคนหนึ่งเหรอครับ?” เจอรัลด์นึกได้ถึงคำสั่งของพี่สาวของเขาและสิ่งที่เธอบอกความลับกับเขาไว้ก่อนหน้านี้ เธอได้ขอความช่วยเหลือของเขาในการตามหาผู้หญิงที่พิเศษคนหนึ่ง“ใช่ พ่อจะส่งรูปของเธอใ
ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเขาทั้งคู่ก็ได้พูดคุยกันเป็นครั้งคราวในวีแชท เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาว่างปัจจุบันนี้ เควต้าได้สอนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่แล้วและทำได้ค่อนดีเลยทีเดียวเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเควต้าและหาบ้านให้เธออยู่ ซึ่งเดรกและไทสันก็อยู่ที่เดียวกันกับเธอ“คุณสมิธค่ะ คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม? ฉันไม่สามารถตรวจการบ้านของเด็กเหล่านี้ในชั้นเรียนของฉันได้ แฟนของฉันกำลังมาแล้ว เพื่อรับฉันไปช็อปปิ้ง คุณช่วยตรวจการบ้านของพวกเขาในนามของฉันได้ไหม?” ครูผู้หญิงที่มีผมยาวถึงเอวถามเควต้า ที่ก็กำลังตรวจการบ้านของนักเรียนเช่นกัน“แต่คุณลอว์รีค่ะ ฉันยังคงกำลังตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันอยู่เหมือนกันนะ!” เควต้าตอบอย่างเจี๋ยมเจี้ยม“เฮอะ! ถ้าคุณไม่อยากจะช่วยเหลือฉัน งั้นก็พูดมาสิ ทำไมถึงมีข้ออ้างมากมายขนาดนั้น? อย่าคิดแม้แต่วิเดียวเลยว่าคุณเก่งมากเพียงเพราะคุณเทเวสแนะนำคุณให้มาทำงานที่นี่น่ะ ฮ่า แค่คิดดูสิ! ฉันหมายถึง คุณเป็นใครกันล่ะ เควต้า สมิธ? คุณได้รับตำแหน่งเป็นครูที่สวยที่สุดในสถาบันการศึกษาปฐมวัยของเมืองเมย์เบอร์รี่หลังจากการเข้าร่วมในโรงเรียนอนุบาลเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น ไม่ใช
“เฮอะ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเควต้ากล้าที่จะขัดขืนฉันในวันนี้ กลายเป็นว่าเธอหาแฟนให้ตัวเองได้แล้วสินะ! ว้าว นี่ทำให้ฉันโกรธมากตอนนี้!” เคทลินกรอกตาขณะที่เธอถลึงตามองเจอรัลด์ ที่กำลังพูดคุยกับเควต้าในขณะนั้น “เคทลิน เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ผู้ชายที่ยืนพิงประตูรถของเขาพร้อมกับเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงถามขึ้นมา ขณะที่เขาแวบมองเจอรัลด์อย่างรวดเร็ว“ทั้งหมดนี่เป็นเพราะเควต้าไงล่ะ! วันนี้เด็กทุกคนมีวันหยุดพักผ่อนกัน ดังนั้นพวกเราจึงควรจะอยู่ในโรงเรียนเพื่อตรวจการบ้านของพวกเขา แต่ฉันได้วางแผนที่จะไปช็อปปิ้งและขอให้เธอช่วยฉันในการตรวจการบ้านของนักเรียนของฉัน! แต่ดูสิ เธอปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพียงเพราะแฟนของเธออยู่ที่นี่!”“ฉันคิดว่าจริง ๆ แล้วเธอหาแฟนที่ดีเยี่ยมให้ตัวเองได้แล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้โง่ที่น่าสมเพชคนหนึ่ง!”เคทลินร้องออกมาด้วยความกระฟัดกระเฟียด อธิบายรายละเอียดให้เขาฟังเธอเห็นว่าเจอรัลด์ใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดา กางเกงกีฬาและรองเท้าผ้าใบเธอจึงไม่ใส่ใจที่จะกรองคำพูดใด ๆ ของเธอเลย“ถูกต้อง เขาคิดว่าเขาดีเยี่ยมมากเพราะเขาได้คบกันกับครูที่สวยที่สุดหรือไง? ฮ