บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 891 - บทที่ 900

“ถ้าอย่างนั้น… พวกเขาไม่รู้หรือว่าเรา… บ้าเอ๊ย!” ชิน เหลียนอีคร่ำครวญ ‘พ่อแม่ของฉันเป็นพวกหัวโบราณสุด ๆ ถ้าพวกเขารู้ว่ามีคนมายุ่งกับฉัน… เอ่อ ไม่… ถึงฉันมีอะไรกับใคร พวกเขาก็จะลงโทษฉันด้วยการให้ฉันคุกเข่าบนกระดานหลังจากฉันกลับบ้านใช่ไหม?’“มันน่าอายมากไหมที่จะนอนกับผม?” ท่าทางของเขานิ่งขึ้น เธอดูราวกับว่าเขาเป็นความลับที่น่าสยดสยองที่เธอต้องเก็บไว้“ไม่ ไม่! ไม่มีอะไรน่าภูมิใจไปกว่าการได้นอนกับคุณแล้ว! ฉันแค่กลัวว่าพ่อแม่ของฉันจะรับไม่ได้ เพราะพวกเขาเป็นพวกหัวโบราณ” ชิน เหลียนอีโพล่งออกมาไป๋ ทิงซินรู้สึกว่าทุกครั้งที่เขากำลังจะโกรธ ผู้หญิงคนนี้ก็จะทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น “ทั้งหมดที่ผมบอกพ่อแม่ของคุณคือคุณดื่มแอลกอฮอล์ไปสองสามแก้วและนอนในห้องรับแขกที่ผมจัดไว้ให้”‘ว้าว!’ชิน เหลียนอีรู้สึกโล่งใจ“เอาล่ะ ไปแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวเช้า กินซุปแก้เมาค้าง มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น” เขาสั่ง เนื่องจากเธอไม่ได้ดื่มซุปเมื่อคืนนี้ เขาจึงอยากให้เธอได้ดื่มซุปก่อน“โอเค!” ชิน เหลียนอีตอบ จากนั้นเธอก็มองดูไป๋ ทิงซินลุกจากเตียงและเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอ ก่อนที่เขาจะสวมเสื้อผ้าของตัวเอ

“รกนิดนึงนะ” กวอ ซิ่นหลี่ยิ้มบาง ๆ“เป็นเรื่องธรรมดาเวลาคนเราเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง จริง ๆ แล้วฉันอิจฉาคุณที่มีธุรกิจเป็นของตัวเองได้” หลิง อี้หรานพูด เธอเคยคิดที่จะมีธุรกิจเป็นของตัวเองเหมือนกัน โดยคิดว่าจะเปิดสำนักงานกฎหมายของตัวเองหลังจากสะสมประสบการณ์มากพอแต่ว่า... ตอนนี้เธอทำงานเป็นเพียงผู้ช่วยทนายเท่านั้นเธอทำได้เพียงถอนหายใจและยอมรับว่าสิ่งต่าง ๆ ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา“อ่านเอกสารนี้ก่อนนะคะ ฉันพิมพ์ประเด็นที่น่าสงสัยที่คุณพูดถึงก่อนหน้า เซ็นชื่อของคุณได้เลยถ้าคิดว่าเอกสารนี้ถูกต้อง” หลิง อี้หรานพูดขณะที่เธอส่งเอกสารให้กวอ ซิ่นหลี่เธอได้โทรหากวอ ซิ่นหลี่เพื่ออธิบายความตั้งใจของเธอก่อนที่เธอจะมาที่นี่กวอ ซิ่นหลี่หยิบเอกสารไปอ่านและเซ็นชื่อหลิง อี้หรานรับเอกสารกลับมา หยิบปากกาและเซ็นชื่อของเธอลงในเอกสารเช่นกัน เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็พบว่ากวอ ซิ่นหลี่กำลังมองมาที่เธอ“มีอะไรเหรอ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เธอถาม“คุณ… คงจะ… ทรมานมามากใน…” เขาพึมพำ เขาไม่ได้พูดคำว่า ‘คุก’ แต่หลิง อี้หรานรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร“มันเป็นอดีตไปแล้วล่ะ” เธอส่งยิ้มบาง ๆ ให้เขาราวกับว่าอดี

เย่ เหวินหมิงรู้สึกหายใจไม่ออกอีกครั้งเมื่อนึกถึงโจว เชียนหยุน“ไม่!” เขาปฏิเสธโดยไม่คิด “การแต่งงานควรเป็นงานที่มีความสุข เพชรที่ดูเหมือนหยดน้ำตาฟังดูเป็นลางไม่ดี!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น คง จื่ออินก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เธอเพียงพูดว่า “เอ่อ... ไปดูอย่างอื่นดีกว่าคะ เหวินหมิง คุณชอบแหวนแต่งงานแบบไหนคะ?”“เดี๋ยวก็รู้ ทำไมเราไม่เลือกแหวนหลังจากประกาศวันแต่งงานแล้วล่ะ?” เย่ เหวินหมิงพูดเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของคง จื่ออินก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่เธอก็ยังสามารถยิ้มอย่างเข้าใจได้ เธอพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราจะเลือกแหวนหลังจากประกาศวันแต่งงานกันนะคะ”คง จื่ออินหยิบต่างหูเพชรอีกคู่หนึ่งออกมาก่อนออกจากร้านขายเครื่องประดับกับเย่ เหวินหมิง“ผมขอให้คนขับรถไปส่งคุณแล้ว” เย่ เหวินหมิงบอก“แล้วคุณล่ะคะ?” คง จื่ออินรู้สึกประหลาดใจ“ผมมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย ไว้ผมจะโทรหาคุณทีหลัง” เย่ เหวินหมิงพูดคง จื่ออินทำได้เพียงพยักหน้า แต่เมื่อเธอก้าวเข้าไปในรถ เธอก็ถามอย่างประหม่าว่า “เหวินหมิง เรากำลังจะกำหนดวันแต่งงานของเราในวันนั้น... จริง ๆ ใช่ไหมคะ?”“มีอะไรอีก? คุณไม่ได้บอกว่ามันเป็นวันมง

กวอ ซิ่นหลี่ลังเลและจับมือหลิง อี้หรานไว้ “ทำไมไม่ให้ผมไปกับคุณล่ะ? ถ้า...”“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอยิ้มให้เขาและตบหลังมือของเขาเบา ๆ “ฉันรู้จักเขา”กวอ ซิ่นหลี่ปล่อยมือของเธออย่างไม่เต็มใจหลิง อี้หรานลงจากรถและตามคนขับไปที่เบนท์ลีย์คันสีดำคนขับเปิดประตูเบาะหลัง จากนั้นหลิง อี้หรานก็เข้าไปข้างใน กวอ ซิ่นหลี่มองเห็นเพียงชายชุดสูทนั่งอยู่ที่นั่งเบาะหลังแต่มองไม่เห็นใบหน้าของเขาปึง!ประตูรถยนต์ปิดลงและเบนท์ลีย์ก็เร่งเครื่องออกไปกวอ ซิ่นหลี่นั่งอยู่ในรถคนเดียวและคาดคิดสิ่งต่าง ๆ มากมายในใจ‘ใครกัน... ผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลังนั่น? เขาเกี่ยวข้องกับหลิง อี้หรานยังไง?’...หลิง อี้หรานมองดูอี้ จิ่นหลีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา แต่ดวงตาของเขากลับดูเย็นชา“เป็นอะไร? เธอชอบผู้ชายที่ชื่อกวอคนนี้เหรอ? อยู่กับเขาแล้วสนุกมากหรือไง?” เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ คำพูดเหล่านั้นเป็นราวกับค้อนทุบที่หัวใจของเธอ“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” หลิง อี้หรานพูด“จริงเหรอ? กวอเป็นหัวหน้าตัวแทนบริษัทจำหน่ายรถยนต์เล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์แบบนี้ กิจการคงไปไม่ได้ไกลนักห

ริมฝีปากบางของเขากำลังให้ความอบอุ่นแก่มือของเธอ ขณะที่เขาพูด “เธอไม่อยากเป็นพี่สาวของฉันแล้วเหรอ? ไหนตอนเมาเธอบอกว่าอยากเป็นพี่สาวฉันไง ถ้าเธอต้องการ เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ได้ หรือถ้าเธอไม่อยากย้ายกลับไปคฤหาสน์อี้ ฉันไปอยู่กับเธอที่ห้องเช่าเหมือนเมื่อก่อนก็ได้นะ”หลิง อี้หรานตกตะลึง เงยหน้าขึ้นทันทีและมองที่เขาด้วยความประหลาดใจริมฝีปากบางเซ็กซี่กดลงบนฝ่ามือของเธอ ในขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาคอยปลอบประโลมเธอใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปปั้น ดวงตาที่แสนงดงามได้หลอมรวมกันอย่างสมบูรณ์แบบ เผยให้เห็นความบริสุทธิ์และความทะเยอทะยานจนสุดโต่งจนใครก็มิอาจละสายตาจากใบหน้าของเขาได้‘ฉันยังอยากเป็นพี่สาวของเขาไหม? ฉันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า?’ หลิง อี้หรานถามตัวเอง ‘แต่ว่า... นั่นเคยเป็นช่วงเวลาที่แสนอบอุ่นและเป็นชั่วนิรันดร์สำหรับฉัน’‘ในตอนนั้น ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าถ้าฉันมีครอบครัว ฉันจะไม่เหงาอีกต่อไป!’‘ฉันไม่เคยคาดหวังถึงการได้รับความรักจากคนรัก ฉันเพียงต้องการความรักจากครอบครัวเท่านั้น’ครู่ต่อมา ดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ ลดต่ำลง ดูสงบและไม่แยแสอีกครั้ง “อี้ จิ่นหลี เราเลิกกันแล้ว ไม่