All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 901 - Chapter 910

“คุณพ่ออยากให้คุณประกาศวันแต่งงานเพื่อแสดงว่าคุณจริงใจกับฉัน” คง จื่ออินพูด“ได้สิ” เย่ เหวินหมิงตอบเขาจะทำทุกอย่างที่เธอต้องการ“ถ้าอย่างนั้นวันนี้เรามาเป็นผู้นำเปิดฟลอร์เต้นรำกันนะคะ” คง จื่ออินพูดเสริม“อืม” เย่ เหวินหมิงตอบ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและขมวดคิ้วเมื่อเห็นเบอร์ผู้โทรเขา เขาจึงพูดกับคง จื่ออินว่า “ผมต้องรับสายนี้ เดี๋ยวผมมา”จากนั้น เขาจึงเดินไปที่มุมเงียบสงบของห้องจัดเลี้ยงแล้วรับโทรศัพท์เบอร์ที่โทรเข้าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของชายที่เขาส่งไปจับตาดูโจว เชียนหยุนที่เมืองเฉินที่ชายคนนั้นโทรมาในเวลานี้อาจเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับโจว เชียนหยุนทันทีที่เขารับสาย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเย่ เหวินหมิงได้ยินเพียงเขาพูดว่า “ท่านประธานเย่ครับ โจว เชียนหยุนกำลังจะออกจากเมืองเฉิน เธอซื้อตั๋วรถไฟตอน 15.45 น. และ…”“อะไรนะ?”“แต่เธอไม่ได้อยู่คนเดียวครับ” ชายคนนั้นพูดเย่ เหวินหมิงรู้สึกสับสน ‘ไม่ได้อยู่คนเดียว? เขาหมายความว่าอะไร? ฉันจำได้ว่าเธอมีแม่ที่หายตัวไปพร้อมกับเธอทันทีที่เธอออกจากคุก’‘เธออยู่กับแม่ของเธอหรือเปล่า?’“เธอมีลูกชาย” สิ

คุณนายโจวรู้สึกขมขื่นเมื่อพูดถึงเรื่องนี้เมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่คง จื่ออินได้รับ เธอพบว่าลูกสาวของของเธอนั้นน่าสงสารเกินไป“แม่ หยุด!” โจว เชียนหยุนโพล่งขึ้น เธอไม่ต้องการให้ลูกชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้ยินเกี่ยวกับความแค้นของผู้ใหญ่คุณนายโจวดึงสติของตัวเองกลับมาและนั่งเงียบในทันทีโชคดีที่อาหยันน้อยจดจ่ออยู่กับทิวทัศน์รอบ ๆ ตัวเขาในแต่ละวันที่ผ่านไป โจว เชียนหยุนรู้สึกว่าความไม่สบายใจของเธอได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เธอทนรอให้ทั้งสามคนขึ้นไปบนรถไฟความเร็วสูงไม่ไหวในที่สุด เสียงประกาศก็ดังขึ้นให้ผู้คนเริ่มเช็กอินเพื่อขึ้นไปยังรถไฟทว่า อาหยันน้อยต้องการไปห้องน้ำ ดังนั้น โจว เชียนหยุนจึงหันไปหาคุณนายโจวและพูดว่า “แม่ ดูแลสัมภาระของเราไว้นะ ฉันจะพาอาหยันน้อยไปห้องน้ำ”“รีบไปรีบมาล่ะ พวกเขาจะต้องตรวจตั๋วก่อนขึ้นรถไฟ” คุณนายโจวบอก“ค่ะ” โจว เชียนหยุนตอบขณะจูงมือลูกชายไปห้องน้ำเธอพาลูกชายไปห้องน้ำหญิงเพราะเขาเด็กเกินไปที่จะไปห้องน้ำชายคนเดียวโชคดีที่ห้องน้ำหญิงมีประตูทุกบานซึ่งค่อนข้างเป็นส่วนตัว และไม่มีใครมีปัญหากับประตูนี้เหล่านี้หลังจากที่เด็กน้อยทำธุรระของเขาเสร็จ โจว เชี

โจว เชียนหยุนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนจะขึ้นรถตามเย่ เหวินหมิงไปจากนั้นโทรศัพท์ของโจว เชียนหยุนก็ดังขึ้น เธอมองดูหมายเลขผู้โทรเข้าและเห็นว่าเป็นแม่ของเธอทันทีที่เธอหยิบมันขึ้นมา เธอก็ได้ยินเสียงกังวลใจของคุณนายโจวรอดผ่านออกมาจากโทรศัพท์ “หยุน ลูกอยู่ที่ไหน? เขาเช็กอินกันจะเสร็จหมดแล้วนะ”“อาหยันน้อยกับฉันคงไปตอนนี้ไม่ได้แล้วล่ะแม่ แม่ไปหาโรงแรมเล็ก ๆ พักรอก่อนได้ไหม?” โจว เชียนหยุนพูด“เกิดอะไรขึ้น?” คุณนายโจวถามโจว เชียนหยุนเงยหน้าขึ้นสบตากับเย่ เหวินหมิง แล้วพบว่ามีรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา ราวกับว่าเขากำลังรอดูว่าเธอจะตอบอย่างไร อาหยันน้อยที่นั่งอยู่ระหว่างพวกเขา เงยหน้าขึ้นมองไปที่เธอเขามีดวงตาที่คล้ายคลึงกับพ่อ และตอนนี้พวกเขากลับดูเหมือนกันมากยิ่งขึ้น“อาหยันน้อยและฉันอยู่กับเย่ เหวินหมิง” โจว เชียนหยุนพูดด้วยท่าทีสงบเสียงตื่นตระหนกของคุณนายโจวดังขึ้น “เขา... เขาเจออาหยันน้อยแล้วเหรอ? แล้วเขา... กับลูก…”คุณนายโจวพูดติดอ่างอย่างช่วยไม่ได้“ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ ฉันจะจัดการเอง” จากนั้น โจว เชียนหยุนจึงวางสาย“เธอจะจัดการเหรอ? ฉันล่ะอยากรู้จริง ๆ ว่าเธอจะจัดการเร

เขาสาบานว่าจะไม่ยอมให้ใครจากตระกูลโจวมาทำร้ายเขา! แต่เธอกลับทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ“เราจะได้รู้กันจากผลตรวจดีเอ็นเอ” เย่ เหวินหมิงระงับความเจ็บปวดในหัวใจของเขาไว้อย่างไร้ร่องรอย“ไม่ เขาไม่ใช่ลูกของคุณ!” โจว เชียนหยุนรีบโพล่งขึ้น“การตรวจดีเอ็นเอนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ถ้าเขาเป็นลูกชายของฉัน เขาก็ควรได้รับการยอมรับจากตระกูลทางสายเลือดและกลับไปหาตระกูลเย่!” เย่ เหวินหมิงพูดอย่างเย็นชาใบหน้าของโจว เชียนหยุนซีดเผือด พร้อมกับเสียงโหยหวน “ไม่!” ที่เล็ดลอดออกมาจากปากของเธอเสียงของเธอเว้าวอนมากจนเย่ เหวินหมิงตกตะลึง“เขาเป็นเด็กที่คุณไม่ต้องการ ทำไมคุณถึงอยากให้เขากลับไปหาตระกูลเย่? ไม่มีใครในตระกูลเย่ต้องการเขาทั้งนั้น!” โจว เชียนหยุนอย่างโกรธเคือง อาหยันเป็นทุกอย่างของเธอ!“เลือดของฉันอยู่ในตัวเขา และฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกของฉันพลัดพรากจากกัน” เขาพูดเธอเงียบลงพร้อมกับร่างที่สั่นเทาของเธอ ใบหน้าซีดเซียวที่ดูสิ้นหวังกับทุกอย่างบนโลกใบนี้ชั่วขณะหนึ่ง หัวใจของเขากลับรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม!“คุณอยากให้เขาไปเป็นลูกของคง จื่ออินเหรอ? คุณจะพรากเขาไปจากฉันใช่ไหม?

ผู้บริหารระดับสูงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพูดปิดการนำเสนอข้อมูล ก่อนที่จะเหลือบมองดูอี้ จิ่นหลีอย่างระมัดระวัง โดยกลัวว่าการนำเสนอของเขาจะไม่ได้มาตรฐานบรรยากาศในห้องประชุมเริ่มตึงเครียดมากขึ้นทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทุกคนในห้องประชุมต่างมองไปที่โทรศัพท์สองเครื่องที่วางอยู่ตรงหน้าอี้ จิ่นหลีผู้บริหารระดับสูงของอี้ กรุ๊ปรู้ว่านายน้อยอี้มีโทรศัพท์สองเครื่อง เครื่องแรกคือโทรศัพท์รุ่นลิมิเต็ดระดับไฮเอนด์ที่มีราคามากกว่า 100,000 ดอลลาร์ ในขณะที่อีกรุ่นหนึ่งเป็นโทรศัพท์ราคาถูกที่ผู้คนสามารถหาได้ทุกที่ในเมืองนายน้อยอี้มักจะทะนุถนอมโทรศัพท์ราคาถูกเครื่องนั้น แม้ว่ามันจะไม่เคยส่งเสียงดังเลยก็ตามทว่า ตอนนี้กลับมีสายเรียกเข้าในโทรศัพท์เครื่องราคาถูกพวกเขาเห็นท่าทางการแสดงออกของนายน้อยอี้ที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและตอบรับต่อหน้าทุกคน ครู่ต่อมา พวกเขาได้ยินนายน้อยอี้พูดว่า “เธอกำลังขอร้องฉันเหรอ... ได้ ส่งรูปถ่ายของพวกเขาและตำแหน่งที่อยู่ล่าสุดของพวกเขามาให้ฉัน ฉันจะให้คนตรวจสอบให้”ทุกคนในห้องประชุมรู้สึกประหลาดใจ‘ขอร้อง? นายน้อยอี้เคยสนใจใครที่ไหน? อย่