บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 911 - บทที่ 920

หลิง อี้หรานตกใจกับคำว่า ‘จองทั้งร้าน’ แม้ว่าตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจตระกูลอื่นในเมืองเฉินจะต้องการจองร้านอาหารทั้งร้านเช่นนี้ แต่ร้านอาหารก็ไม่เคยยินยอมมีเพียงไม่กี่คนในเมืองเฉินเท่านั้นที่สามารถทำเช่นนี้ได้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอี้ จิ่นหลีถึงต้องลงทุนจองร้านอาหารทั้งร้านแบบนี้ด้วยเธอเดินตามเกา ฉงหมิงไปที่ชั้นสามและเห็นอี้ จิ่นหลีกำลังมองดูเมนูในมือ เขานั่งอยู่ที่ด้านหนึ่งของโต๊ะ มันเป็นเพียงโต๊ะตัวเดียวในห้องโถงใหญ่ ทันทีที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เธอดวงตาสีเข้มเป็นประกายในขณะที่ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างสดใส ท่าทางของเขาในตอนนี้อาจทำให้ใครหลายคนอาจประทับใจได้ เป็นรอยยิ้มที่ยากจะลืมเลือน‘นี่คือสิ่งที่พวกเขาเคยพูดกันว่าแค่สบตาเพียงครั้งเดียวก็จดจำไปชั่วนิรันดร์ใช่ไหม?’หลิง อี้หรานสูดหายใจเข้าและเดินไปหาอี้ จิ่นหลี “ฉันมาแล้ว ฉันต้องการให้คุณช่วยพี่โจวกับอาหยันน้อยจากเย่ เหวินหมิง ได้ไหม?”อี้ จิ่นหลียิ้มอย่างอ่อนโยน “นั่งลงก่อน”หลิง อี้หรานเม้มปาก ขณะที่เกา ฉงหมิงดึงเก้าอี้ของเธอออกมาเธอลังเลก่อนจะนั่งลง จากนั้น อี้ จิ่นหลีก็ยื่นเมนูให้เธอและพูดว่า

เขาเคยพูดว่าสักวันหนึ่งเธอจะขอร้องเพื่อเป็นพี่สาวของเขาอีกครั้งแน่นอนว่าทุกสิ่งที่เขาพูดย่อมเป็นจริง!เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ฉัน… ฉันจะเป็นพี่สาวของคุณ เพราะงั้นคุณช่วยพี่โจวกับอาหยันน้อยจากเย่ เหวินหมิงได้ไหม? จากนั้นส่งคนมาปกป้องพวกเขา อย่างน้อย... เย่ เหวินหมิงก็ไม่สามารถแตะต้องตัวพวกเขาได้!”มันเป็นการตัดสินใจของเธอ หนทางเดียวที่เธอจะสามารถปกป้องพี่โจวกับอาหยันน้อยได้ คือการตกลงยินยอมเป็นพี่สาวของอี้ จิ่นหลี่ ถ้าเธอปกป้องพวกเขาได้ เธอก็เต็มใจที่จะทำมันพี่โจวยื่นมือมาช่วยเธอทุกครั้งที่เธอมีปัญหา ในขณะที่อาหยันน้อย... บริสุทธิ์มากจนเธอรู้สึกอยากปกป้องเขา!“แน่นอน” เขาพูดพร้อมกับยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา กดหมายเลขของเกา ฉงหมิงและสั่งงานเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่หลิง อี้หราน “พอใจหรือยัง?”“จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะรู้ว่าพี่โจวกับอาหยันน้อยออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว?” เธอถาม“คงไม่นานมาก พอแล้ว มากินข้าวกันเถอะพี่สาว” เขาพูดอย่างอ่อนโยนและยิ้มให้เธอเหมือนเคยหลิง อี้หรานตัวสั่นและหยิบตะเกียบของเธอขึ้นมาอย่างแข็งทื่ออาหารเหล่านี้อร่อยแต่เธอกลับพบว่ามันจืดชืด เพราะเธอ

โจว เชียนหยุนจำได้ว่าหลิง อี้หรานเคยเล่าให้เธอฟังว่าเธอพบอี้ จิ่นหลีได้อย่างไร ดังนั้นเธอจึงรู้เรื่องนี้มาบ้างย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอคร่ำครวญว่าโชคชะตานำพาคนสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันมาอยู่ด้วยกันได้อย่างปาฏิหาริย์แต่ว่าตอนนี้เธอกลับเริ่มสงสัยว่าชะตากรรมดังกล่าวอาจเป็นความหายนะหรือไม่“เธอไม่จำเป็นต้องทนทรมานเพื่อฉันแบบนี้!” โจว เชียนหยุนพูดด้วยความรู้สึกผิด“มันไม่ใช่เกี่ยวกับพี่ พี่โจว พี่ไม่ต้องรู้สึกผิด อี้ จิ่นหลีพยายามทำให้ฉันกลายเป็นพี่สาวของเขาอีกครั้ง ต่อให้ไม่ใช่เพราะพี่ แต่ก็คงเป็นเพราะเรื่องอื่นอยู่ดี” หลิง อี้หรานพูดตราบใดที่อี้ จิ่นหลีตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่างแล้ว เขามักจะทำมันให้สำเร็จต่อให้เธอปฏิเสธเขาได้ครั้งหรือสองครั้ง แต่เธอจะหนีจากเขาไปได้สักกี่หน? บางทีการปฏิเสธของเธออาจเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเกมเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกท้าทายมากยิ่งขึ้น“แต่ว่า...” โจว เชียนหยุนอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้“พี่โจว อย่างน้อยพี่กับอาหยันน้อยก็สามารถอยู่ในเมืองเฉินได้ต่อไปโดยไม่ต้องกังวลอะไร ฉันเป็นอดีตนักโทษที่ได้รับการล้างมลทินให้ชื่อของตัวเองแล้วก็จริง แต่ฉันเป็นเพียงผู้ช่วยทนายตั

แววตาของอี้ จิ่นหลีดูมืดหม่นลงทันที‘ขัดแย้งกัน... ใช่ มันขัดแย้งกัน!’ เขากลัวว่าเขาจะรักเธอมากเกินไปจนวันหนึ่งเขาจะซ้ำรอยพ่อที่สูญเสียศักดิ์ศรีและจบชีวิตลงเพื่อความรัก เขาปล่อยให้เธอควบคุมอารมณ์ของเขาไม่ได้!แต่หลังจากที่เลิกกับเธอแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากเจอเธอและจบลงด้วยการบังคับให้เธออยู่เคียงข้างเขา“แล้วเธอรู้อะไรไหม? คนเดียวในโลกที่ทำให้ฉันขัดแย้งก็คือเธอ!” ริมฝีปากบางของเขาแยกจากกันขณะที่เขาจ้องมองเธอหลิง อี้หรานตกตะลึงขณะที่เธอจ้องมองอี้ จิ่นหลีด้วยความสับสน ‘เขาหมายความว่ายังไง?’สายตาเขาที่มองมาที่เธอสื่อให้เห็นถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้า แต่ในขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความยับยั้งชั่งใจ มันขัดแย้งกันอย่างมาก!...วันรุ่งขึ้น หลังจากที่หลิง อีห้รานเลิกงานแล้วและกำลังเดินออกจากตัวอาคาร คนขับรถของตระกูลอี้ก็รีบเดินเข้ามาหาเธอ “คุณอี้ต้องการพบคุณครับ คุณหลิง”หลิง อี้หรานเม้มปากเข้าหากันก่อนจะเดินตามคนขับเข้าไปในรถโดยไม่พูดอะไรกวาน ลี่หลี่แอบมองดูเหตุการณ์นี้อีกครั้ง‘เป็นรถมายบัคคันเดิม’ กวาน ลี่หลี่คิดในใจ‘ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างหลิง อี้หรานกับหยู ข่

“จริงเหรอ?” อี้ จิ่นหลีพึมพำ ในชั่วพริบตา กรรไกรก็ตกมาอยู่ในมือของเขาเขาก้มมองกรรไกรในมือพร้อมกับท่าทีเย็นชา ครั้งนี้เขากลับรู้สึกอยากจะมอบชีวิตของเขาให้กับเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการมันก็ตาม!‘มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?’‘ฉันไม่เคยคิดจะมอบชีวิตของฉันให้กับผู้หญิงคนไหน มีเพียงฉันเท่านั้นที่เป็นคนตัดสินใจว่าฉันจะอยู่หรือตาย ใช่ไหม? นั่นคือสิ่งที่ฉันกลัวตอนที่เลิกกับเธอไม่ใช่เหรอ?’‘แต่เราเลิกกันไปแล้ว แล้วทำไมฉันถึงยังมีความคิดแบบนี้อยู่อีก?’“อี้ จิ่นหลี ฉันไม่เคยคิดที่จะฆ่าคุณ” ความเงียบของเขาทำให้เธอเข้าใจผิด “ถึงเราจะเลิกกัน ตอนแรกฉันก็เศร้าและเจ็บปวด แต่ตอนนี้มันจบแล้ว ฉันจะไม่ฆ่าใครเพียงเพราะต้องเลิกกับเขา”เขาขมวดคิ้ว เธอแค่อธิบายตัวเอง แต่ทำไมเขาถึงเจ็บปวดเมื่อเขาได้ยินเธอพูดว่ามันจบแล้ว?“เธอไม่เคยคิดที่จะฆ่าฉันเหรอ?” เขาหันไปมองเธอ“ใช่” เธอตอบ“เธอไม่อยากให้ฉันตายใช่ไหม?” เขาถาม ดวงตาสีเข้มมองตรงไปที่เธอ ราวกับว่าเขาพยายามจะมองทะลุผ่านเข้าไปในความคิดของเธอ‘ไม่อยาก... การใช้คำแบบนั้นมันทำให้รู้สึกเหมือนมีบางอะไรอย่างเกิดขึ้นระหว่างเรา’“ฉัน... ไม่อยากให้คุณตาย” เธอตอบ ‘