บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1261 - บทที่ 1270

ทว่ามือของเขายังคงจับมือของหลิงอี้หรานไว้และดูเหมือนจะบีบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอร้องออกมา เขาถึงกลับมารู้ตัวและรีบปล่อยมือทันที “เจ็บไหม?”“ไม่เป็นไร คิดอะไรอยู่เหรอ?” เธอถามสายตาของเขามองใบหน้าของเธอ เขาจะบอกเธออย่างไรดี? เขาได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าเธอจะมองเขาอย่างไรหากปู่บอกเธอเรื่องความจริงของอุบัติเหตุนั่น เธอจะยังพูดอย่างหนักแน่นว่าไม่มีวันจะทิ้งเขาไปเหมือนก่อนหน้านี้ไหม?เขายกมือขึ้นและใช้นิ้วมือเย็นเฉียบของเขาสัมผัสแก้มเธอ เขาดึงใบหน้าของเธอเข้ามาในอ้อมแขนตัวเอง“เธอบอกว่าจะอยู่กับฉันตลอดไป และถ้าเธอทำไม่ได้อย่างที่พูด ฉันก็คงจะ... เลือกที่จะตายไปพร้อมกับเธอ” เขาพึมพำ มีความไม่สบายใจเจืออยู่ในน้ำเสียงแหบแห้งของเขาหลิงอี้หรานสัมผัสได้เพียงกลิ่นของอี้จิ่นหลีที่เตะจมูกของเธอ สิ่งที่เธอได้ยินจึงไม่ใช่เพียงเสียงของเขาแต่รวมถึงเสียงเต้นของหัวใจเขาด้วย มันเต้นถี่รัวอย่างผิดปกติ!เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดคำขู่แบบนั้นกับนายท่านอี้ ถึงอย่างนั้นการได้เห็นเขาปกป้องเธอและเด็ก ๆ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหลือเกินดูเหมือนเธอจะไม่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว“เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิด

“ผู้หญิงเจ้าเล่ห์! ฉันไม่คิดเลยว่าเจ้าชายจะสนับสนุนคนแบบนี้”“เธอจงใจใส่ร้ายคนอื่น น่ารังเกียจ! ถ้าไม่มีวิดีโอนี่ ผู้ชายคนนั้นคงไม่ถูกใส่ร้ายจนถึงที่สุดใช่ไหม?”“ฉันได้ยินมาว่าหวาลี่ฟางกำลังฟ้องผู้ชายคนหนึ่งข้อหาข่มขืนด้วย หรือจะเป็นผู้ชายคนนี้? โอ้พระเจ้า! นี่คือตัวอย่างของเหตุการณ์ที่โจรร้องว่า ‘ช่วยจับโจรที’ ใช่ไหม? หวาลี่ฟางเป็นคนที่ควรเข้าคุกไปไม่ใช่หรือไง?”ทุกคนส่งเสียงเข้ามาแทรก หวาลี่ฟางหวังเพียงแค่ว่าเธอจะทำลายจอภาพทิ้งไปได้ซะเดี๋ยวนั้น!‘ใคร? ใครมันกลั่นแกล้งเพื่อทำลายฉัน?’ ในตอนนั้นเองที่เกิดเสียงเอะอะมาจากทางเข้าห้องจัดงานเลี้ยง หวาลี่ฟางมองไปและเห็นร่างสูงซึ่งกำลังเดินมาทางนี้ จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่กู้ลี่เฉิน?หวาลี่ฟางหวังว่ากู้ลี่เฉินจะมาถึงก่อนหน้านี้เพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเก็นว่าพวกเขามีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน!แต่ตอนนี้หวาลี่ฟางหวังว่ากู้ลี่เฉินจะไม่มา!หวาลี่ฟางรีบเข้าไปหากู้ลี่เฉินและพูดอย่างตื่นตระหนก “ลี่เฉิน อย่ามองนะคะ... มีคนพยายามใส่ร้ายฉันด้วยวิดีโอนั่น มันไม่จริงนะคะ พวกเขา... พวกเขาจงใจใช้เทคโนโลยีตัดต่อทำให้เป็นแบบนี้! สมัยนี้มีเทคโนโลยีล้ำ ๆ เยอะเ

เขาจับท้ายทอยหวาลี่ฟางไว้ขณะที่พูดและกดตัวเธอลงกับพื้นหวาลี่ฟางรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าผากในทันที หัวของเธอกระแทกพื้น เธอพยายามจะยกหัวขึ้นแต่มือของกู้ลี่เฉินก็จับหัวเธอไว้แน่น “รู้ไหมว่าความโลภของเธอทำลายชีวิตฉัน? หวาลี่ฟางเธอควรตาย เธอมันสมควรตาย!” “ไม่... ลี่เฉิน... เชื่อ... เชื่อฉันสิ ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตคุณไว้ในตอนเด็กจริง ๆ นะ... อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระจากปากคนอื่น...” หวาลี่ฟางกล่าวพลางพยายามดิ้นทันใดนั้นกู้ลี่เฉินก็ยกร่างของเธอขึ้นมาอีกครั้งด้วยนิ้วมือที่บีบคอของเธอไว้ “เธอคิดว่าฉันไม่ได้ตรวจสอบเลยเหรอ? ฉันตรวจสอบทุกอย่างที่จำเป็นหมดแล้ว ไม่ใช่เธอที่ช่วยชีวิตฉันไว้ในตอนเด็ก เป็นอี้หรานต่างหาก!”ใบหน้าของหวาลี่ฟางเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที และเธอก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง ดวงตาของชายหนุ่มในตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดง และความเกลียดในนั้นทำให้เธอตัวสั่น‘เขา... รู้หมดแล้ว! เขารู้ความจริงแล้ว!’ ทันใดนั้นหวาลี่ฟางก็เหมือนจะรู้แล้วว่าไม่ว่าเธอจะโกหกไปเท่าไหร่ อย่างไรมันก็ไม่ต่างกันผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันเชื่อใจเธออีกแล้ว! ความฝันของเธอที่จะกลายเป็นคนร่ำรวยได้มาถึงจุดจบแล้ว! จู่ ๆ หวาลี่

เสียงนุ่มนวลของเขาฟังดูอ่อนโยนและสบาย ๆ แต่ดวงตาของเขากำลังมองมาที่เธอโดยไม่ปล่อยให้สีหน้าของเธอคลาดไปจากสายตาของเขาแม้แต่นิดเดียวหลิงอี้หรานเม้มปากล่างของตัวเอง “ไม่มีอะไรต้องเสียใจค่ะ ในเมื่อนี่เป็นการตัดสินใจของฉัน ฉันก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ”‘อีกอย่าง ถึงจะบอกเขาไป แต่ฉันก็มอบสิ่งที่กู้ลี่เฉินต้องการไม่ได้อยู่ดี ไม่ว่ายังไง คนที่ฉันรักก็คือ...’ ดวงตาของหลิงอี้หรานหม่นลงเมื่อคิดเรื่องนี้ตอนนั้นเธอรักเขามาก แล้วตอนนี้ล่ะ? เธอยังคงมีความรู้สึกรักให้เขาไหม?“คิดอะไรอยู่?” เขาถามขณะที่ใช้นิ้วจับกรามของเธอไว้ในทันใด เขาไม่ชอบสายตาอ้างว้างและเศร้าสร้อยในดวงตาของเธอ ราวกับว่ามันมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้“ไม่มีอะไรค่ะ” หลิงอี้หรานพูด“ฉันอยากได้ยินความจริง” เขาพูดพลางหรี่ตาเธอลังเลไปครู่หนึ่งก่อนสุดท้ายจพูดว่า “ฉันแค่กำลังสงสัยว่า ตัวเองมีความรู้สึกแบบไหนกับคุณ”ดวงตาดอกท้อสีดำขลับของเขาหรี่ลง เขามองเธอและอ้าปากเล็กน้อยก่อนเสียงที่เจือความแหบแห้งของเขาจะเล็ดลอดออกมา “งั้นบอกมาสิว่าเธอรู้สึกแบบไหนกับฉัน?”“ฉันไม่รู้ค่ะ” หลิงอี้หรานยกยิ้มมุมปากอย่างนึกหัวเราะเยาะตนเอง “ยังไง

เขายกมือขึ้นและใช้ปลายนิ้วเช็ดหยดน้ำที่เปื้อนริมฝีปากเธอ “แต่ไม่สำคัญหรอก ว่าเธอเกลียดมันหรือเปล่า! เราเป็นสามีภรรยากัน การแตะเนื้อต้องตัวกันก็ต้องมีบ้างไม่ใช่หรือไง? ถึงเธอจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็คงจะทนเพื่อลูกใช่ไหมล่ะ?”พูดจบเขาก็เดินออกไปราวกับว่าเขาไม่มีความตั้งใจจะอยู่ฟังคำตอบของเธอ “เอาเถอะ ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำในห้องทำงาน”ถึงอย่างนั้นก่อนที่เขาจะก้าวไปอีกหนึ่งก้าว ทันใดนั้นแขนเรียวคู่หนึ่งก็โอบเขาไว้จากข้างหลัง “ฉันไม่ได้เกลียดนะคะ” หลิงอี้หรานพูดขณะฝังใบหน้าลงบนแผ่นหลังกว้างของอี้จิ่นหลี “ฉันแค่แพ้ท้อง ฉันควบคุมมันไม่ได้ แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เกลียดจูบก่อนหน้านี้ของคุณ”เขาตัวแข็งทื่อไปในทันทีขณะที่ไม่คิดว่าเธอจะพูดอะไรแบบนั้นออกมาหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็กล่าวต่อไปว่า “บางทีก็มีสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วระหว่างคู่แต่งงาน แต่ถ้าเราไม่มีความรักความรู้สึกต่อกัน และแค่ตอบสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น แล้วเราจะต่างอะไรจากสัตว์ล่ะคะ? อย่างน้อย ฉันคิดว่าความสัมพันธ์... ใกล้ชิดระหว่างคู่แต่งงานก็ต้องการความรู้สึกบ้าง... ฉันไม่อยากทำมันไปเพื่อลูก และฉันก็ไม่