บทที่ 1262

ทว่ามือของเขายังคงจับมือของหลิงอี้หรานไว้และดูเหมือนจะบีบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอร้องออกมา เขาถึงกลับมารู้ตัวและรีบปล่อยมือทันที “เจ็บไหม?”

“ไม่เป็นไร คิดอะไรอยู่เหรอ?” เธอถาม

สายตาของเขามองใบหน้าของเธอ เขาจะบอกเธออย่างไรดี? เขาได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าเธอจะมองเขาอย่างไรหากปู่บอกเธอเรื่องความจริงของอุบัติเหตุนั่น เธอจะยังพูดอย่างหนักแน่นว่าไม่มีวันจะทิ้งเขาไปเหมือนก่อนหน้านี้ไหม?

เขายกมือขึ้นและใช้นิ้วมือเย็นเฉียบของเขาสัมผัสแก้มเธอ เขาดึงใบหน้าของเธอเข้ามาในอ้อมแขนตัวเอง

“เธอบอกว่าจะอยู่กับฉันตลอดไป และถ้าเธอทำไม่ได้อย่างที่พูด ฉันก็คงจะ... เลือกที่จะตายไปพร้อมกับเธอ” เขาพึมพำ มีความไม่สบายใจเจืออยู่ในน้ำเสียงแหบแห้งของเขา

หลิงอี้หรานสัมผัสได้เพียงกลิ่นของอี้จิ่นหลีที่เตะจมูกของเธอ สิ่งที่เธอได้ยินจึงไม่ใช่เพียงเสียงของเขาแต่รวมถึงเสียงเต้นของหัวใจเขาด้วย

มันเต้นถี่รัวอย่างผิดปกติ!

เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดคำขู่แบบนั้นกับนายท่านอี้ ถึงอย่างนั้นการได้เห็นเขาปกป้องเธอและเด็ก ๆ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน

ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว

“เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิด