บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1271 - บทที่ 1280

หลิงอี้หรานบอกชื่อโรงพยาบาลกับเธอแล้วพูดว่า “ทำไมไม่ให้ฉันไปรับพี่ตอนนี้เลยล่ะคะ? ยังไงฉันก็ว่างอยู่แล้ว”หลังจากนั้นไม่นานโจวเชียนหยุนก็แปลกใจเล็กน้อยเมื่อรถสีดำปรากฏขึ้นในบริเวณชุมชนที่เธออาศัย บอดี้การ์ดและคนขับรถเดินตามหลิงอี้หรานมา เธอมองหลิงอี้หรานด้วยความงุนงง “นี่คือ...”หลิงอี้หรานพูดว่า “จินเป็นคนจัดการให้ค่ะ ตอนนี้ฉันแต่งงานกับเขาแล้ว และฉันก็ท้องได้สามเดือนแล้วค่ะ”โจวเชียนหยุนเบิกตากว้างและมองเธออย่างประหลาดใจ “เธอ... แต่งงานและท้องแล้ว? กับอี้จิ่นหลีเหรอ?”หลิงอี้หรานตอบว่า “ค่ะ มาสิคะ ขึ้นรถก่อน”โจวเชียนหยุนยังคงมองหลิงอี้หรานอยู่หลังจากที่ขึ้นรถไปแล้ว ราวกับว่าเธอกำลังพยายามย่อยข้อมูลที่เพิ่งได้รับมา ใครจะไปคิดว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เจอหน้ากันไม่กี่วัน!“ว่าแต่พี่โจวคะ คดีของพี่จะถูกไต่สวนในศาลในอีกหนึ่งเดือน นอกจากฉันแล้ว ฉันจะหาทนายอีกคนที่เก่งคดีแบบนี้มาเพื่อให้พี่มีโอกาสชนะมากขึ้น แต่ว่า...” หลิงอี้หรานลังเลเล็กน้อย “ฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันจะชนะคดีนี้ได้ไหม แต่ฉันน่าจะจัดการความคิดเห็นของคนทั่วไปได้ และสามารถจัดการคดีนี้กับอาหยันน้อยไม่

แต่เขารู้สึกเจ็บแปล๊บในหัวใจเมื่อเธอพูดคำพวกนั้นออกมา ‘ทั้งหมดเป็นอดีตไปแล้วล่ะค่ะ’“แล้วผมล่ะ... เป็นอดีตไปแล้วเหมือนกันเหรอ?” หลิงอี้หรานหันไปมองชายที่นั่งอยู่ข้างเธอ “ทั้งหมดเป็นอดีตไปแล้วสำหรับฉัน เพราะฉะนั้นคุณไม่จำเป็นต้องอยู่กับมันอีกแล้ว” เขาหัวเราะเบา ๆ “ไม่จำเป็นต้องอยู่...” ทั้งความเจ็บปวด เสียใจ เสียดาย ต่างไม่จำเป็นเลยอย่างนั้นสิ?รถหยุดลงตรงหน้าทางเข้าบ้านหลัก และกู้ลี่เฉินก็กล่าวว่า “ลงรถก่อนสิ ผมมีอะไรอยากให้คุณดู”หลิงอี้หรานเดินตามกู้ลี่เฉินไปยังบ้านหลังและไม่ช้าหลังจากนั้นพวกเขาก็เข้าไปในสตูดิโอข้างในนั้นมีรูปวาดของเขา พวกนั้นเป็นรูปวาดของ... เธอตอนเด็ก ภาพของพวกเขาตอนอยู่ในป่า ภาพที่เธอจับมือไว้เพื่อไม่ให้เขาตกลงไปจากหน้าผาได้ทันเวลา... และภาพที่เธอเดินลงจากเขาโดยมีเขาอยู่บนหลัง...เขาวาดภาพในความทรงจำของเขาไว้ และวางมันไว้ในห้องนี้ มากจนไม่รู้ว่ามีจำนวนเท่าไหร่กู้ลี่เฉินกล่าวอย่างขมขื่นว่า “ผมวาดรูปพวกนี้มาตลอดหลายปี วาดมันทุกครั้งที่คิดถึงคุณ เหมือนกับว่าผมจะรู้สึกดีขึ้นถ้าได้วาดออกมา”หลังจากเงียบไปสายตาของเขาก็มองมาที่เธอ “อี้หราน ในที่สุดผมก็พบคุ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็มองไปรอบห้องซึ่งเต็มไปด้วยรูปวาด “ฉันเป็นเพียงความหมกมุ่นหนึ่งในชีวิตของคุณเท่านั้น เป็นเพราะข้อตกลงที่เราทำกันไว้ตอนเด็กที่ทำให้คุณตามหาฉันมาตลอดหลายปี บางครั้งคนเราก็เป็นแบบนั้น ยิ่งเอามาไม่ได้ก็ยิ่งอยากได้ เริ่มแรกพวกเขาอาจจะมองทุกอย่างดีเกินกว่าความเป็นจริง แต่ฉันเป็นแค่คนธรรมดา”ขณะที่หลิงอี้หรานพูด เธอก็หันไปมองอี้จิ่นหลีซึ่งยืนอยู่ข้างเธอ และยกมือของตัวเองวางรอบคอของเขาใบหน้าของอี้จิ่นหลีเคร่งขรึม ดวงตาดอกท้อคู่นั้นมองหลิงอี้หรานขณะที่เธอเขย่งเท้าเพื่อจูบริมฝีปากของเขาเธอเป็นคนเริ่มจูบเขา และเขาก็ยอมรับจูบนั้นแต่โดยดีดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น ๆ จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หลับตาและไหลไปกับจูบของเธอเวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ ในที่สุดเธอก็จูบเสร็จ และมองกู้ลี่เฉินขณะหอบหายใจเล็กน้อย “จินเป็นคนเดียวในหัวใจของฉัน กู้ลี่เฉิน คุณหาฉันเจอแล้ว เพราะฉะนั้นเราก็ทำตามสัญญาแล้วนะ!”ดวงตานกฟินิกซ์สีดำคู่นั้นค่อย ๆ ปกคลุมไปด้วยความสิ้นหวัง ‘ทำตามสัญญาแล้ว... สัญญานั่น... ดังนั้น... ตอนนี้เราก็ไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีกแล้ว...’สิ่งที่เขาและเธอมีต่อกันตลอดหลา

แม้ว่าโจวเชียนหยุนจะได้ยินบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลีรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นและรู้ความสามรถของอี้จิ่นหลีเป็นอย่างดีว่าเขาจะสามารถพาหลิงอี้หรานกลับมาได้อย่างปลอดภัย แต่เธอก็ยังต้องการได้ยินจากปากของหลิงอี้หรานเองเพื่อความสบายใจอยู่ดี“ฉันไม่เป็นไรค่ะพี่โจว ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” หลิงอี้หรานกล่าว“ดีแล้ว” โจวเชียนหยุนถอนหายใจอย่างโล่งอก“แล้วอาหยันน้อยเป็นไงบ้างคะ? ถ้าฉันว่างฉันจะไปหาเขาสักหน่อย” หลิงอี้หรานกล่าว สักพักแล้วที่เธอไม่ได้ไปเยี่ยมเจ้าตัวน้อยโจวเชียนหยุนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “อาหยันน้อยสบายดี เขาคิดถึงเธอเหมือนกัน เอาล่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานแล้ว มีลูกค้ามาพอดี ไว้ค่อยคุยกันนะ”โจวชินหยุนพูดจบแล้วรีบกดวางสายและเก็บมือถือลง ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีลูกค้าใหม่เข้าร้านของเธออย่างที่พูดเลยเธอยิ้มเจื่อนขณะก้มหน้าลง เธอแค่ไม่รู้ว่าต้องบอกอี้หรานยังไงดี ช่วงนี้มีหลายอย่างเกิดขึ้น อี้หรานตั้งท้อง และเธอก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องมากังวลเรื่องของเธออีกหลังจากวันที่อาหยันน้อยออกจากโรงพยาบาล ลูกชายของเธอยังมีรอยฟกช้ำและบาดแผลเล็ก ๆ ตามร่างกาย ครูโรงเรียนอนุบาลยังพูดว่าเด็กคนนี้มักมีปั

‘คำถามคือ เขารู้หรือเปล่าว่าตัวเองพยายามยั่วยุให้ฉันก่ออาชญากรรม? โดยเฉพาะในตอนที่เขาถอดเสื้อผ้าแล้วสวมเข้าไปใหม่ เปิดเผยหุ่นแกร่งและกำยำของเขา นี่มันน่าสนใจเสียยิ่งกว่าโฆษณาบางตัวเสียอีก และทำให้คนอยากจะเอาเขามาเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น...’“ฉัน... กำลังท้องอยู่นะคะ” เธอพูดตรงประเด็น กล่าวอีกอย่างก็คือ ไม่ว่าเธอจะโดนยั่วยุหรือล่อลวงจากการมองเขาแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยสภาวะในตอนนี้ของตัวเอง“งั้นก็ชดเชยความรักของเธอให้ฉันซะตอนนี้สิ แล้วฉันจะให้เธอขึ้นหลังจากที่คลอดเด็ก ๆ ออกมาแล้ว”เธอรู้สึกราวกับว่าเลือดกำเดากำลังไหลออกมาจากจมูก ‘พระเจ้า! นี่มันบทสนทนาประเภทไหนกันเนี่ย?’หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวานหวามในใจเมื่อคิดเรื่องนี้ เธอดูเหมือนจะผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากที่ได้พูดคุยกับจินในช่วงสองวันมานี้ เธอทำงานที่ยังค้างอยู่จนเสร็จ และเหลือเพียงคดีของโจวเชียนหยุนอยู่ในมือเพราะว่าพี่โจวมีประวัติอาชญากรรม หลิงอี้หรานจึงรู้สึกว่าพวกเขามีโอกาสที่จะแพ้คดีสิทธิ์การเลี้ยงดูบุตรครั้งนี้สูงมาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ทำได้เพียงดำเนินการต่อโดยไม่มีข้อแม้ใดเนื่องจากเธอตั้งท้อง และเพร