All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 1221 - Chapter 1230

1479 Chapters

บทที่ 1222

คืนนั้นเธอหลับไปในห้องตัวเอง และหลังจากคืนนี้เธอต้องไปนอนห้องเขาอี้จิ่นหลีนั่งลงข้างเตียงและมองเธอซึ่งหลับอยู่ แสงจันทร์สีเงินคล้ายปรอทตกกระทบบนตัวเขาผ่านหน้าต่างทำให้เขาดูเหมือนรูปปั้น ดูสวยงามแต่ก็ดูเศร้าโศกเล็กน้อยราวกับว่ามีความกังวลหลายล้านสิ่งซุกซ่อนอยู่ในดวงตาของเขาหลังจากนั้นพักใหญ่ขนตาของเขาก็ขยับเล็กน้อย เขาก้มหน้าลงและริมฝีปากของเขาก็ประทับลงบนมือขวาของเธออย่างจริงใจและเต็มไปด้วยความรัก “อี้หราน รู้ไหมฉันรักเธอมากแค่ไหน?”เขาพึมพำ ไม่ว่าเขาจะหลอกตัวเองมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางหลอกความรู้สึกของตัวเองได้เลย เขายังคง... รักเธอมากมายเสมอมา ...หลิงอี้หรานคิดว่าตัวเองจะหลับลงยากในคืนแรกที่กลับมาอยู่ที่คฤหาสน์อี้ แต่เธอกลับหลับสนิทตลอดทั้งคืนเมื่อเธอลืมตาขึ้นก็เห็นคนรับใช้หลายคนยืนอยู่ข้างเตียงเธอ โดยแต่ละคนถือของไว้แตกต่างกัน มีทั้งเสื้อผ้า รองเท้า ถุงเท้า เครื่องประดับ และเครื่องสำอางหลากหลายชนิดหลิงอี้หรานขนลุกซู่ ก่อนหน้านี้เธอยังสะลึมสะลืออยู่ แต่ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาเลยทีเดียว“พวกคุณ...”“นายน้อยอี้สั่งให้พวกเรามาช่วยแต่งตัวให้คุณวันนี้ค่ะ คุณผู้หญิง” หนึ่งใ
Read more

บทที่ 1223

“เธอมองจนทำเอาฉันคิดว่าเธอมีความรู้สึกลึกซึ้งให้ฉัน และเธอก็รักฉันมากแล้วนะ!” อี้จิ่นหลีพูดขณะที่จู่ ๆ เขาก็เงยหน้ามองมาที่เธอด้วยนัยน์ตาดอกท้อสีดำสนิทของเขาหลิงอี้หรานรู้สึกอาย “ฉันแค่...”‘แค่อะไรล่ะ? แค่มองไปเรื่อยอย่างนี้เหรอ? หรือแค่มองเพราะว่านี้เขาดูดีจริง ๆ อย่างนั้นล่ะ?’อันไหนก็ฟังดูไม่ดีทั้งนั้นแหละ!หลิงอี้หรานไม่รู้ว่าตอนนี้ต้องพูดอะไร ดังนั้นเธอจึงทำเพียงมองเขาด้วยดวงตาเมล็ดอัลมอนด์ของเธออี้จิ่นหลีพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าเธอไม่รักฉันก็อย่ามองฉันแบบนั้นอีก มันจะทำให้ฉันเข้าใจผิดไป”“ขะ... เข้าใจแล้วค่ะ” เธอรีบพูดและก้มหน้าก้มตากินอาหารในจาน‘เมื่อกี้ฉันมองเขายังไงเหรอ? ทำไมเขาถึงเข้าใจผิดว่าฉันรักเขาไปได้?’‘นี่ฉันยังรักอี้จิ่นหลีอยู่เหรอ? ฉันยังรักผู้ชายที่ฉันเคยรักมากคนนั้นอยู่เหรอ?’ ...อี้จิ่นหลีและหลิงอี้หรานไปยังที่ว่าการอำเภอหลังจากมื้อเช้า เพราะว่าไม่ใช่วันสำคัญอะไร ดังนั้นที่นี่จึงไม่มีคนมากนักหลิงอี้หรานกับอี้จิ่นหลีรอคิวของตัวเองและนั่งรอหลังจากกดคิวแล้ว ตอนนี้มีคิวก่อนหน้าพวกเขาสามคิวที่ไม่รู้ว่าจะจดทะเบียนสมรส... หรือจดทะเบียนหย่ากันก็ไม่รู้การจดทะเบ
Read more

บทที่ 1224

หญิงสาว: [ใครล่ะ? เซเลบคนใหม่เหรอ?]นักข่าวสายบันเทิงท่านหนึ่ง : [เซเลบอะไรล่ะ? นั่นมันอี้จิ่นหลี!]หญิงสาว : [อี้จิ่นหลี? อี้จิ่นหลีไหน?]นักข่าวสายบันเทิงท่านหนึ่ง : [เธอคิดว่ามีอี้จิ่นหลีกี่คนในเมืองเฉิน?]หญิงสาวตะลึงไป จากนั้นเธอก็เห็นว่าพวกเขาเรียกคิวที่เก้าออกไป อี้จิ่นหลีจับมือหลิงอี้หรานไว้แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจดทะเบียนสมรสหญิงสาวคนนั้นมองแผ่นหลังของอี้จิ่นหลีด้วยสายตาว่างเปล่า ‘นี่เขาเป็นประธานของอี้กรุ๊ปจริงเหรอ? ผู้ชายคนที่เขาเรียกกันว่านายน้อยอี้น่ะเหรอ?’จากนั้นแจ้งเตือนข้อความเข้าจากวีแชทในมือถือของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้งนักข่าวสายบันเทิงท่านหนึ่ง : [เธอไปเจออี้จิ่นหลีที่ไหน?] หญิงสาว : [ที่ว่าการอำเภอ]นักข่าวสายบันเทิงท่านหนึ่ง : [เขาไปทำอะไรที่ที่ว่าการอำเภอ?]ข้อความนั้นตามมาด้วยอิโมจิทำหน้าสงสัยหญิงสาว : [น่าจะ... มาจดทะเบียนสมรส]หญิงสาวคนนั้นยังคงงง ๆ นายน้อยอี้ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองเฉินปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอและรอเขาเรียกคิวเพื่อ... จดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างนั้รเหรอ?ทำไมเธอรู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่เรื่องจริงเลยล่ะ?นักข่าวสายบัน
Read more

บทที่ 1225

‘ยังไงนี่ก็เป็นการจดทะเบียนสมรสของอี้จิ่นหลีนะ! น้อยคนจะได้รู้ว่านายน้อยอี้จดทะเบียนสมรสแล้วที่นี่! ถ้าสื่อข่าวในเมืองเฉินรู้เข้า ทั้งเมืองต้องวุ่นวายแน่‘ถึงอย่างนั้น... ผู้หญิงที่แต่งงานกับอี้จิ่นหลีกลับเป็นแปลกหน้า เธอน่าจะไม่ใช่ทายาทของตระกูลไหนในเมืองเฉินใช่ไหม? ถ้าให้พูดเจาะจงก็คือนิ้วของเธอที่กำลังเซ็นเอกสารนั้นค่อนข้างขยับได้ช้ากว่าคนทั่วไป และข้อนิ้วของเธอก็ดูผิดรูปเล็กน้อย ฉันเห็นหนังด้านบนมือของเธอด้วย‘อย่างน้อย ๆ มือคู่นั้นก็ไม่น่าจะเป็นมือของทายาทตระกูลดังได้’ผู้อำนวยการฝ่ายบริหารคิดกับตัวเองทันทีที่หลิงอี้หรานเขียนชื่อตัวเองในใบลงทะเบียนเสร็จ ความรู้สึกคลื่นไส้อันคุ้นเคยอยู่ ๆ ก็จู่โจมเธอ หลิงอี้หรานรีบปิดปากของตัวเองไว้ในทันทีและพุ่งไปยังห้องน้ำอี้จิ่นหลีลุกขึ้นทันทีและรีบตามหลิงอี้หรานไป เมื่อเห็นแบบนี้ผู้อำนวยการฝ่ายและเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ เองก็รีบร้อนตามพวกเขาไปเช่นกันดังนั้นจึงเกิดเป็นภาพอันน่าตกตะลึงภายในที่ว่าการอำเภอผู้หญิงรูปร่างผอมบางคนหนึ่งวิ่งนำไปโดยมีชายหนุ่มหน้าตาดีวิ่งตามไปไม่ห่างแล้วก็มีกลุ่มเจ้าหน้าที่วิ่งตามหลังเขามาอีกทีหลิงอี้หรานพุ่งเข้า
Read more

บทที่ 1226

ผู้อำนวยการฝ่ายบริหารสูดลมหายใจยาว สุดท้ายแล้วสายตาแปลก ๆ ก็หันมามองเมื่อพวกเขายืนอยู่ตรงนี้จากนั้นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารและเหล่าเจ้าหน้าที่ก็เห็นชายผู้ซึ่งไม่มีใครในเมืองเฉินกล้าทำให้ขุ่นเคืองใจประคองผู้หญิงในอ้อมแขนมานั่งลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนโยน เขากดน้ำจากตู้กดน้ำแล้วส่งให้เธอนี่นายน้อยอี้... กำลังเสิร์ฟน้ำให้คนอื่นเหรอ?พวกคนที่รู้ว่าอี้จิ่นหลีเป็นใครต่างก็อึ้งไปตาม ๆ กัน เป็นเรื่องปกติที่คนอื่นจะเสิร์ฟน้ำให้นายน้อยอี้ แต่ไม่ใช่กลับกันแบบนี้หลิงอี้หรานรับมาและดื่มไปนิดหน่อย อี้จิ่นหลีสอดมือเข้าไปในเสื้อสูทของตัวเองและหยิบเอากล่องเล็ก ๆ ที่มีบ๊วยเค็มอยู่ในนั้นออกมา เขาเอาออกมาหนึ่งชิ้นและส่งให้เธอ “กินนี่สิ ฉันได้ยินมาว่าช่วยหยุดอาการคลื่นไส้ได้เวลาท้อง”หลิงอี้หรานรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้กินบ๊วยเข้าไป “ใครบอกคุณคะ ว่าบ๊วยช่วยเรื่องคลื่นไส้ได้?”“เกาฉงหมิง” อี้จิ่นหลีพูดชื่อออกมา“เกาฉงหมิงแต่งงานแล้วเหรอคะ?” หลิงอี้หรานถามด้วยความแปลกใจ สิ่งที่เธอรับรู้ก่อนหน้านี้คือเกาฉงหมิงดูเหมือนจะเป็นคนโสด“เปล่า แต่เขาบอกว่าตอนแม่ท้องเขาเธอแพ้ท้องหนักมาก และดีขึ้นหลังจากกินบ๊วยเข้าไป” อี
Read more

บทที่ 1227

ตอนนั้นเธอชอบลูบคิ้วและดวงตาของเขาด้วยปลายนิ้วมือพลางพูดว่า “รู้หรือเปล่าว่าคุณดูมีเสน่ห์และน่าดึงดูดมากตอนยิ้ม? พอคุณยิ้มแบบนี้คนมองเหมือนโดยดูดวิญญาณไปเลยนะ”เขายิ้มกว้างทรงเสน่ห์ขึ้นอีก “แล้วเธอโดนฉันดูดวิญญาณไปด้วยหรือเปล่า?” ขณะพูดดวงตาดอกท้อของเขาก็มองเธอไม่วางตาเธอหน้าแดงขึ้นมาในทันทีและรู้สึกว่าเธอได้ขุดหลุมฝังตัวเองเขาจับมือเธอไว้และจูบมันอย่างแผ่วเบา “รู้อะไรไหม? ฉันยิ้มแบบนี้ก็เพื่อโชว์ด้านที่น่าจะดึงดูดใจเธอที่สุดออกมา แบบนั้นเธอจะได้หลงเสน่ห์ฉันและรักฉันมากขึ้น อี้หราน ฉันยิ้มแบบนี้ให้เธอคนเดียว และจะไม่มีทางยิ้มแบบนี้ให้คนอื่น”ตอนนั้นเธอทั้งรู้สึกอ่อนหวานและอบอุ่นมาก แต่ตอนนี้... หลังจากหลายอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ดูเหมือนว่ามีอ่าวลึกระหว่างทั้งสอง เธอไม่รู้เลยว่าจะมีอะไรรอพวกเขาอยู่ในอนาคต...“ทำไม? เธอคิดว่ามันออกมาไม่ดีเหรอ?” เสียงของอี้จิ่นหลีดังขึ้น“อ่า เปล่าหรอก ออกมาดีเลยล่ะค่ะ” หลิงอี้หรานรีบพูดตอบ“งั้นเอารูปพวกนี้เลยแล้วกัน” เขาพูดขณะที่ดึงรูปพวกนั้นออกจากมือเธอและส่งให้เจ้าหน้าที่ซึ่งอยู่ใกล้ ๆสายตาของหลิงอี้หรานมองไปยังโถงสาบานตนซึ่งอยู่ถัดไป
Read more

บทที่ 1228

เธอยังพูดไม่จบประโยคดีในตอนที่เขาขัดขึ้นมาว่า “อย่าคิดว่าจะได้หย่าเลย! ตลอดชีวิตนี้ไม่มีวัน! เธอต้องเป็นภรรยาของฉันคนเดียว และสามีของเธอก็ต้องมีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น!”เธอตะลึงไป และเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาต้องกล่าวคำสาบานบนเวที หลิงอี้หรานก็ยังงง ๆ อยู่เล็กน้อยจนกระทั่งเธอเริ่มท่องคำสาบานตนจึงค่อย ๆ กลับมามีสติรู้ตัวอีกครั้งทีละนิด ไม่รู้ว่าทำไม แต่ดูเหมือนเธอจะรู้สึกว่าเสียงของอี้จิ่นหลีไม่ได้ฟังดูเย็นชาเหมือนเมื่อกี้แล้วราวกับว่า... มีความรู้สึกเจือปนอยู่ในนั้น!“จากวันนี้ไป เราจะสมัครใจแต่งงานเป็นสามีภรรยากัน แบ่งปันความรับผิดชอบและชีวิตสมรสซึ่งกันและกัน...” หลิงอี้หรานท่องไปทีละคำ‘นับจากนี้ไปฉันต้องติดอยู่กับผู้ชายคนนี้‘ในที่สุดฉันก็มีครอบครัวของตัวเอง ฉันจะมีลูกของตัวเอง ไม่ว่าในอนาคตจะต้องพบเจอกับความยากลำบากแค่ไหน ฉันก็จะผ่านมันไปได้พร้อมกับเขาใช่ไหม?‘เราจะรักกันตลอดไปไหม?‘ตลอดไป... ช่างเป็นคำที่ดูสวยงามอะไรขนาดนี้ แต่ต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อให้ได้มันมา‘ไม่ว่ายังไงฉันคิดว่า ฉันจะพยายาม... พยายามทำให้ชีวิตการแต่งงานนี้เป็นไปได้ด้วยดีและรักษาครอบครัวนี้ไว้ ฉันจะพยายามไม
Read more

บทที่ 1229

เธอกล่าวเยาะเย้ย “จะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง? ถ้าอี้จิ่นหลีแต่งงาน เมืองเฉินก็คงใกล้แตกแล้วล่ะ”“ไม่อย่างนั้นทำไมบัญชีผู้ใช้ของเธอถึงโดนระงับล่ะ? อีกอย่าง... พวกเจ้าหน้าที่ที่นี่ล้อมหน้าล้อมหลังตอนที่เขาจดทะเบียนสมรสด้วยนะ!”นักข่าวสาวเพื่อนเธอเงียบปากไปทันที หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่สุดท้ายเธอก็พูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ถ้าเป็นอี้จิ่นหลีจริง... นี่ต้องเป็นข่าวหน้าหนึ่งของเมืองเฉินแล้วสิ”ถึงอย่างนั้น เว้นแต่อี้จิ่นหลีจะประกาศข่าวแบบนั้นเองก็ไม่มีสำนักข่าวไหนกล้าออกข่าวเรื่องนั้น!แล้วผู้หญิงคนนั้นที่แต่งงานกับอี้จิ่นหลีเป็นใครมาจากไหนกัน?นักข่าวสายบันเทิงคนนั้นครุ่นคิดด้วยความสงสัยอบู่นานในขณะที่มองไปยังรูปในมือถือของเธอซึ่งทำให้บัญชีผู้ใช้ใน Weibo ของเธอถูกจำกัดการใช้งาน …ผู้หญิงที่นักข่าวคนนั้นสงสัยตอนนี้กำลังนั่งอยู่ในรถขณะที่มองวิวทิวทัศน์ซึ่งลดหลั่นกันไปตามแนวภูเขาสองข้างทางขณะที่ถามขึ้นว่า “เรากำลังไปไหนกันเหรอคะ?”อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “ไปโรงพยาบาล ฉันเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว พอเราไปถึงเธอกับลูกก็จะได้รับการตรวจเรื่องที่จำเป็นให้ครบ ตอนที่เธอหมดสติไปคราวที่แล้วหมอตรวจให้แค่คร่า
Read more

บทที่ 1230

เกาฉงหมิงกล่าวปกป้องตัวเองเล็กน้อยและหาทางออกให้อี้จิ่นหลีออกจากสถานการณ์น่าอึดอัดใจนี้อี้จิ่นหลีถูหน้าผากของตนเอง ใช่ เมื่อวานเขายุ่งมากเสียจนไม่มีเวลาตรวจดูอีเมล เขาคิดว่าในเมื่อวันนี้ก็มาตรวจอยู่แล้วอ่านหรือไม่อ่านผลวินิจฉัยอย่างไรก็คงไม่ต่างกัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะกำลังอุ้มท้องแฝดสามอยู่ดวงตาที่กำลังตกตะลึงของอี้จิ่นหลีมองไปยังท้องของหลิงอี้หราน ‘มีเด็กสามคน... อยู่ในท้องฟีบ ๆ นั่นเหรอ?’‘เรากำลังจะ... มีลูกสามคนไม่ใช่คนเดียวเหรอ?’หลิงอี้หรานเองก็มองท้องของตัวเองด้วยความตะลึงไปเช่นกัน เธอไม่อยากจะเชื่อ... เลยสักนิด!‘แฝดสาม?’แค่เด็กคนเดียวเธอก็รู้สึกว่าเป็นของขวัญล้ำค่าจากพระเจ้าแล้วตอนนี้ พระเจ้ากำลังมอบของขวัญล้ำค่าให้เธอถึงสามคนเลยเหรอ?น้ำตาของเธอเอ่อคลอเมื่อนึกถึงความจริงอันคาดไม่ถึงนี้“เธอร้องไห้ทำไม?” อี้จิ่นหลีขมวดคิ้วขณะมองน้ำตาในดวงตาของอี้หราน“ฉัน... ฉันแค่ดีใจมาก... ฉันกำลังจะมีลูกสามคนใช่ไหมคะ?” เธอร้องไห้“เราจะมีลูกสามคน” เขาย้ำความถูกต้องขณะที่รับทิชชู่มาจากเกาฉงหมิงแล้วเช็ดน้ำตาบนหน้าให้เธออย่างแผ่วเบา “เอาล่ะ หยุดร้องดีกว่า ร้องไห้มากไปก็ไม่ดีกับลูก
Read more

บทที่ 1231

“มันจะเป็นอันตรายต่อแม่หรือเปล่า?” มีความตึงเครียดปรากฏในน้ำเสียงของอี้จิ่นหลี“ไม่น่าจะมีอันตรายถึงชีวิต แต่โอกาสเสียเลือด ติดเชื้อในมดลูก อวัยวะภายในได้รับความเสียหาย หรืออาการแทรกซ้อนอื่น ๆ ก็ยังสามารถเกิดได้ในการผ่าตัดลดการตั้งครรภ์... และด้วยสุขภาพร่างกายของคุณนายอี้ในตอนนี้ หากเกิดการแท้งไปมีโอกาสน้อยมากที่ในอนาคตจะตั้งครรภ์ได้อีกครั้ง” หมอให้คำแนะนำทุกความเป็นไปได้ที่อาจเกิดขึ้นใบหน้าของอี้จิ่นหลีจริงจัง การมีลูกสามคนในท้องหมายถึงความเสี่ยงที่สูงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาเลือกไม่ได้ถึงอย่างนั้นสำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่ตัวเลือกที่ยากเลย เพราะเขาเป็นห่วงเธอมากกว่าเด็กทั้งสาม!เขารู้ว่ามันยากแค่ไหนสำหรับเธอที่จะตั้งท้องในตอนที่เขาตกหลุมรักเธอ และดูเหมือนพวกเขาจะไม่มีวันมีลูกด้วยกันได้ ตอนนั้นเขาไม่สนใจ แต่ตอนนี้เขาเสียใจเล็กน้อย ถึงอย่างไรเขาก็รู้ดีว่าเขาห่วงสิ่งไหนมากที่สุด“งั้นก็ทำหัตถการลดการตั้งครรภ์อะไรนั่นเถอะ” อี้จิ่นหลีกล่าวหลิงอี้หรานรีบค้านทันที “ไม่นะคะ! ฉันไม่อยากทำ!”อี้จิ่นหลีขมวดคิ้วและมองหลิงอี้หราน “รู้ไหมว่าถ้าเธอไม่ทำมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?”“ฉันรู้ค่ะ!” เธ
Read more
PREV
1
...
121122123124125
...
148
DMCA.com Protection Status