Share

บทที่ 1230

เกาฉงหมิงกล่าวปกป้องตัวเองเล็กน้อยและหาทางออกให้อี้จิ่นหลีออกจากสถานการณ์น่าอึดอัดใจนี้

อี้จิ่นหลีถูหน้าผากของตนเอง ใช่ เมื่อวานเขายุ่งมากเสียจนไม่มีเวลาตรวจดูอีเมล เขาคิดว่าในเมื่อวันนี้ก็มาตรวจอยู่แล้วอ่านหรือไม่อ่านผลวินิจฉัยอย่างไรก็คงไม่ต่างกัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะกำลังอุ้มท้องแฝดสามอยู่

ดวงตาที่กำลังตกตะลึงของอี้จิ่นหลีมองไปยังท้องของหลิงอี้หราน ‘มีเด็กสามคน... อยู่ในท้องฟีบ ๆ นั่นเหรอ?’

‘เรากำลังจะ... มีลูกสามคนไม่ใช่คนเดียวเหรอ?’

หลิงอี้หรานเองก็มองท้องของตัวเองด้วยความตะลึงไปเช่นกัน เธอไม่อยากจะเชื่อ... เลยสักนิด!

‘แฝดสาม?’

แค่เด็กคนเดียวเธอก็รู้สึกว่าเป็นของขวัญล้ำค่าจากพระเจ้าแล้ว

ตอนนี้ พระเจ้ากำลังมอบของขวัญล้ำค่าให้เธอถึงสามคนเลยเหรอ?

น้ำตาของเธอเอ่อคลอเมื่อนึกถึงความจริงอันคาดไม่ถึงนี้

“เธอร้องไห้ทำไม?” อี้จิ่นหลีขมวดคิ้วขณะมองน้ำตาในดวงตาของอี้หราน

“ฉัน... ฉันแค่ดีใจมาก... ฉันกำลังจะมีลูกสามคนใช่ไหมคะ?” เธอร้องไห้

“เราจะมีลูกสามคน” เขาย้ำความถูกต้องขณะที่รับทิชชู่มาจากเกาฉงหมิงแล้วเช็ดน้ำตาบนหน้าให้เธออย่างแผ่วเบา “เอาล่ะ หยุดร้องดีกว่า ร้องไห้มากไปก็ไม่ดีกับลูก
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status