Share
บทที่ 1237
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1238
อี้จิ่นหลีแค่นเสียงอย่างเย็นชาและกำลังจะต่อยหน้ากู้ลี่เฉิน แต่ทันใดนั้นหลิงอี้หรานก็จับมือของอี้จิ่นหลีไว้“ทำไม? ทนไม่ได้หรือไง?” อี้จิ่นหลีพูดขณะที่เลิกคิ้ว ดวงตาดอกท้อของเขาเย็นเยียบ “เขาช่วยฉันกับลูกไว้นะคะ!” หลิงอี้หรานกล่าวดวงตาของอี้จิ่นหลีเป็นประกายก่อนจะปล่อยมือของอีกฝ่ายไป หลิงอี้หรานพูดอย่างจริงจังกับกู้ลี่เฉิน “ถ้าฉันตอบว่าใช่ คุณจะไม่เชื่อฉันเหมือนคราวที่แล้ว หรือจะเชื่อฉันล่ะคะ?”กู้ลี่เฉินรู้สึกตัวสั่นในทันที “งั้น คุณคือเธอจริง ๆ เหรอ?”“ครั้งหนึ่งเด็กหญิงเจอกับเด็กชายคนหนึ่งซึ่งหลบหนีมาหลังจากโดนลักพาตัว เด็กหญิงอยากพาเด็กชายคนนั้นไปยังที่ปลอดภัย พวกเขาจึงอยู่ในป่าเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนทั้งยังฝ่าฟันอันตรายมากมายไปด้วยกัน สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ออกมาจากป่าพร้อมกันโดยไม่ได้ทิ้งอีกฝ่ายไว้ข้างหลัง”หลิงอี้หรานไม่ได้ตอบเขาตรง ๆ แต่เลือกที่จะพูดราวว่ากำลังเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งอยู่กู้ลี่เฉินฟังเรื่องพร้อมกับใบหน้าที่ซีดขาวแม้แต่เสียงข้างในเขายังพูดว่า ‘หยุดนะ... หยุดเถอะ...’ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิม รับฟังทุกคำพูดของเธอเข้ามาในหูและหัวใจของเขา“เด็กขายคนนั
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1239
แม้เธอจะอยากหลบเลี่ยงการทำร้ายเขามากแค่ไหน แต่สุดท้ายก็กลายเป็นแบบนี้อยู่ดี!“ขอโทษเหรอ...” กู้ลี่เฉินกล่าวเย้ย “ทั้งหมดที่ผมพยายามมาตลอดหลายปีได้แค่คำว่าขอโทษเหรอ! เฮอะ ๆ ... เฮอะ ๆ ...”เขาหัวเราะ แต่มีน้ำตาร่วงหล่นออกมาจากดวงตาของเขา หลิงอี้หรานมองน้ำตาของกู้ลี่เฉินด้วยความว่างเปล่า จนกระทั่งดวงตาของเธอถูกปิดบังด้วยมือคู่หนึ่ง “หยุดดูได้แล้ว สิ่งที่ต้องพูดเธอก็ได้พูดไปแล้ว กลับขึ้นรถเถอะ”นี่เป็น... เสียงของอี้จิ่นหลี!หลิงอี้หรานซึ่งโดนปิดตาไว้เดินตามอี้จิ่นหลีกลับขึ้นรถไปรถสีดำค่อย ๆ เคลื่อนตัวจากไปจากนั้นเย่ฉงเว่ยก็กลับมาได้สติอีกครั้งเขาประหลาดใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องที่อี้จิ่นหลีแต่งงานกับหลิงอี้หรานเท่านั้น แต่เขายังประหลาดใจกับเรื่องที่หลิงอี้หรานกลายเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นที่ลี่เฉินตามหามาตลอดฟังดูบ้าบอ แต่ก็เป็นเรื่องจริงเมื่อเห็นสภาพกู้ลี่เฉินในตอนนี้ เย่ฉงเว่ยก็ถอนหายใจอยู่ในใจ ตั้งแต่โตมาด้วยกันน้อยมากที่เขาจะเห็นลี่เฉินร้องไห้ แต่ตอนนี้หลิงอี้หรานทำให้ลี่เฉินร้องไห้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงที่ว่าผู้หญิงสวยมีอันตรายถึงชีวิต“ลี่เฉิ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1240
ครั้งหนึ่งหลิงอี้หรานรู้สึกว่าพ่อตาของเธอไม่ควรทิ้งลูกที่ยังเล็กไว้ตามลำพัง เขาเลือกที่จะตายเพราะไม่สามารถทนกับการสูญเสียคนรักไปได้แต่ว่า... เขาต้องรักลูกของเขาสุดหัวใจแน่ ไม่อย่างนั้น จินคงไม่คิดถึงพ่อของเขามาขนาดนี้แม้จะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตาม“หนูจะพยายามอย่างหนักเพื่อเป็นภรรยาและแม่ที่ดี หนูจะดูแลชีวิตคู่ให้ดี” เธอพูดอย่างจริงจังและคิดเช่นนั้นจริง ๆ ในเมื่อเธอเลือกเดินทางนี้แล้ว เธอก็อยากทำให้มันเป็นทางเลือกที่ดี แม้ว่าสิ่งที่ผูกเธอไว้กับอี้จิ่นหลีจะเป็นพวกเด็ก ๆ แต่เธอก็ยังหวังว่าอย่างน้อยลูก ๆ ของพวกเขาจะอยู่ในครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียว ไม่มีความขัดแย้งและความขุ่นข้องหมองใจกันเมื่อพูดจบ เธอก็หันไปพบว่าอี้จิ่นหลีกำลังมองเธออยู่ ดวงตาสีน้ำหมึกของเขาราวกับปกคลุมไปด้วยสีเหลืองเรืองรอง“ทั้งหมดที่พูด... เป็นเรื่องจริงนะ” เธอพูดและรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับสายตาของเขา“สาบานได้ไหม?” เขาพูดช้า ๆ น้ำเสียงเย็นชาของเขาฟังดูจริงจังอย่างบอกไม่ถูกในห้องไว้ทุกข์ให้บรรพชนนี้“สาบาน?” เธอตะลึงไป“ใช่ สาบาน สาบานต่อหน้าป้ายจารึกของพ่อฉันว่าเธอจะไม่ทิ้งฉันไปอีก และจะอยู่ข้าง ๆ ฉันจนกว่าเ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1241
อี้จิ่นหลี้เม้มปากบางของตัวเองแน่นขณะที่เดินเข้าไปหาหลิงอี้หรานทีละก้าว ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องมองที่เธอแทนที่จะหลบตาเธอกลับมองสบกลับมาตรง ๆท้ายที่สุดเขาก็ยกมือขึ้นมากอดเธอไว้ในอ้อมแขน “หลิงอี้หราน ฉันจะเชื่อใจเธอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ ครั้งนี้ครั้งเดียว”เขาจะเชื่อใจว่าเธอจะทำในสิ่งที่เธอเพิ่งพูดออกมามากกว่าการเชื่อใจเธอ เขาอยากเชื่อในตัวเธอว่าสิ่งที่เธอพูดจะเป็นความจริงหลิงอี้หรานแอบอิงกับอ้อมแขนของอี้จิ่นหลีและสูดดมกลิ่นคุ้นเคยจากเขา เขาเต็มใจจะเชื่อในตัวเธอ นี่หมายความว่าชีวิตแต่งงานของพวกเขาจะราบรื่นดีใช่หรือไม่? ไม่ว่าเขาจะยังมีความเชื่อในตัวเธอแค่ไหน แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็เต็มใจที่จะเชื่อเธอ และนั่นเป็นเรื่องดี!...เย่ฉงเว่ยพาก็ลี่เฉินกลับไปส่งบ้าน แต่กู้ลี่เฉินกลับไม่อยากเข้าบ้านตัวเองและยืนเหม่ออยู่หน้าประตูทางเข้าบ้านของตัวเองเย่ฉงเว่ยยืนเป็นเพื่อนเขาอย่างช่วยไม่ได้ดวงตาสีดำรูปนกฟินิกซ์ของชายหนุ่มมองไปยังพื้นใต้เท้าของตัวเองซึ่งเป็นที่เดียวกับที่อี้หรานยืนในวันนั้นในตอนนี้เองที่กู้ลี่เฉินรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้เขาไม่เคยคิดเลยว่า
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1242
“ยืมเงินเหรอ?” กู้ลี่เฉินตะลึงไป“ใช่ครับ เธอมาขวางรถของคุณไว้วันนั้นก็เพราะเธออยากจะยืมเงินจากนายน้อยกู้ครับ ดูเหมือนเธอจะอยากยืมเงินสักสองล้านมั้งครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่าพลางพยายามนึกสีหน้าของกู้ลี่เฉินเปลี่ยนไปในทันทีที่ได้ยินแบบนั้น‘สองล้านเหรอ? ทำไมอยู่ ๆ อี้หรานถึงอยากจะยืมเงินสองล้านขึ้นมา? มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?’ ตอนที่เขาหลับตาลง ในความคิดของเขาก็มีใบหน้าสิ้นหวังของเธอเมื่อครั้งนั้นปรากฏขึ้นมา‘ตอนนั้น ฉันน่าจะเป็นความหวังสุดท้ายสำหรับขอยืมเงินของเธอ!‘แต่ฉันทำอะไรลงไป? ฉันทำลายความหวังทั้งหมดของเธอ!‘ด้วยนิสัยของเธอแล้ว เธอไม่มีททางยืมเงินฉัน ยกเว้นว่ามันจำเป็นจริง ๆ‘บางอย่าง... ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่ฉันไม่รู้!‘เธอยืนอยู่ทั้งคืน เธอขวางรถฉันไว้ให้จอดอย่างสุดกำลังไม่ใช่เพื่อกวอซินหลี่ แต่เพื่อยืมเงินสองล้าน!‘แต่ฉันเชื่อหวาลี่ฟาง แล้วไม่ยอมลงจากรถ หรือฟังสิ่งที่เธออยากจะพูดเลย ฉันเลือกที่จะจากไป!’ในตอนนั้นเองที่กู้ลี่เฉินอยากจะตบหน้าตัวเอง ‘ทำไมฉันโง่ขนาดนี้? ทำไมฉันไม่ฟังเธอ?’เขาล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง แต่นิ้วของเขาดูเหมือนจะไร้เรี่
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1243
“ฉงเว่ย...” กู้ลี่เฉินมองไปยังคนที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาดูเหมือนเด็กน้อยที่หัวใจแตกสลาย “ฉันจะทำยังไงดี? ฉันเข้าใจเธอผิด... ครั้งนี้ฉันเข้าใจเธอผิดจริง ๆ ... นี่ฉันต้อง... คลาดกับเธอตลอดไปเลยเหรอ... มันผ่านมาแค่ไม่กี่วันเองนะ... ทำไมฉันถึงไม่เชื่อเธอ? ทำไมวันนั้นฉันถึงไม่ลงจากรถแล้วฟังสิ่งที่เธออยากพูดกับฉัน? ทำไมฉันถึงทำลายความหวังของเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอเห็นฉันเป็นแสงสุดท้ายในความหวังของเธอ...”กู้ลี่เฉินทั้งตะโกน คร่ำครวญ และร้องไห้... เย่ฉงเว่ยไม่เคยเห็นเพื่อนรักของเขาเป็นแบบนี้มาก่อน ทั้งหมดที่เขาทำได้คือคอยอยู่เคียงข้างและปลอบใจเขาเท่าที่ทำได้เท่านั้น ... หลังจากกินข้าวมื้อเย็นที่คฤหาสน์อี้แล้ว หลิงอี้หรานก็อาบน้ำและสวมชุดนอนที่อี้จิ่นหลีเตรียมไว้ให้ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำและไปยังห้องนอนของอี้จิ่นหลีซึ่งอยู่ถัดไปของใช้ส่วนตัวของเธอบางอย่างเช่น เสื้อผ้า ก็ได้รับการย้ายมายังห้องนี้ด้วยห้องนอนนี้ไม่ได้ดูแปลกตาสำหรับเธอ เธอแค่ไม่เคยนอนที่ห้องนี้มาก่อน ทั้งห้องตกแต่งในโทนสีเทาให้ความรู้สึกสุขุมเล็กน้อย แต่วันนี้กลับมีบางอย่างที่เป็นสีแ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1244
“ร้องไห้ทำไม?” อี้จิ่นหลีถามพลางเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สบายใจเล็กน้อยหลิงอี้หรานสะอึกสะอื้น “พ่อแม่ของเหลียนอี... เพิ่งโทรมาบอกว่า เหลียนอีถูกย้ายตัวไปโรงพยาบาลใหม่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอขอบคุณเขาด้วยใจจริงอี้จิ่นหลีกล่าวเสียงเบา “ฉันต้องทำตามเงื่อนไขที่ตกลงกับเธออยู่แล้วสิ ไม่มีอะไรต้องขอบคุณหรอก ยังไงเธอแต่งงานกับฉันก็เพื่อชินเหลียนอีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?”เขาเช็ดผมที่เปียกพลางพูดอย่างนั้นเธอสูดลมหายใจเข้าแล้วเดินมาหาเขาพร้อมพูดว่า “ให้ฉัน... เช็ดผมให้คุณนะ” เขาชอบให้เธอเช็ดผมให้หลังจากที่สระเสมอเขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองเธอ ดวงตาสีดำสนิทซึ่งซ่อนอยู่หลังหน้าม้าที่เปียกของเขาเป็นสีเข้มยิ่งขึ้น “นี่เธอพยายามจะเอาใจฉันเหรอ?”หลิงอี้หรานกล่าวว่า “คุณจะคิดว่าฉันพยายามเอาใจคุณก็ได้ ถึงเราจะแต่งงานกันเพื่อเหลียนอี แต่ฉันก็ไม่อยากให้ชีวิตคู่ของเราแย่ เพราะไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่ได้มีแผนจะหย่ากับฉันนี่ งั้นเราก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม? คุณอยากมีชีวิตคู่ที่เย็นชืดไปตลอดชีวิตหรือไง?”เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะส่งผ้าขนหนูให้เธอ“ก้มลงมาสิคะ” หลิงอี้หรานกล่าว เขาตัวสูงกว่ามากจนเธอเช็ดผ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1245
ด้วยความมั่งคั่งและมั่นคงของตระกูลอี้แล้ว แม้เด็ก ๆ จะคลอดก่อนกำหนด พวกเขาก็จะได้รับการดูแลที่ดีที่สุด เพราะอย่างนั้นแล้วโอกาสในการรอดของพวกเขาจึงสูงตามไปด้วย “แต่เธอนึกถึงร่างกายของตัวเองบ้างไหม?” เขาขึ้นเสียงโดยไม่รู้ตัว “ไม่ว่ายังไงฉันก็จะยอมเสี่ยง ฉันยอมเสี่ยงไปพร้อมกับพวกเขา ฉันเป็นแม่พวกเขานะ ทำไมพวกเขาต้องรับความเสี่ยงในขณะที่ฉันปลอดภัยดีด้วย?”เขาตัวแข็งทื่อไปเมื่อได้ยินคว่า ‘แม่’แม่เขาทิ้งเขาไว้ตามลำพังในตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสทว่าผู้หญิงตรงหน้าเขากำลังยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อลูก ๆ ของเธอ‘เธอช่างต่างกับแม่ของฉันจริง ๆ ... เธอคงจะเป็นแม่ที่ดีได้ และลูกของเราก็คงจะไม่เป็นแบบฉันใช่ไหม?’ “จิน ฉันอยากเก็บเด็กทั้งสามคนนี้ไว้จริง ๆ นะ"“คุณจะบอกว่าฉันเพ้อเจ้อ หรือใช้อารมณ์และไม่มีเหตุผลก็ได้ แต่... คุณไม่รู้หรอกว่าฉันสิ้นหวังแค่ไหนตอนที่หมอบอกว่าฉันตั้งท้องไม่ได้แล้ว ฉันกลัว กลัวว่าตัวเองจะตัวคนเดียวและตายไปโดยที่ไม่มีใครในครอบครัวเลยสักคน!“แต่ตอนนี้ในที่สุดฉันก็มีลูกสามคน สมาชิกในครอบครัวตั้งสามคนที่เป็นสายเลือดเดียวกันกับฉัน ฉัน... ฉันยอมทิ้งใครสักคนไปไม่ได้ ฉันรู้ว่
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
