บทที่ 1244

“ร้องไห้ทำไม?” อี้จิ่นหลีถามพลางเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สบายใจเล็กน้อย

หลิงอี้หรานสะอึกสะอื้น “พ่อแม่ของเหลียนอี... เพิ่งโทรมาบอกว่า เหลียนอีถูกย้ายตัวไปโรงพยาบาลใหม่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอขอบคุณเขาด้วยใจจริง

อี้จิ่นหลีกล่าวเสียงเบา “ฉันต้องทำตามเงื่อนไขที่ตกลงกับเธออยู่แล้วสิ ไม่มีอะไรต้องขอบคุณหรอก ยังไงเธอแต่งงานกับฉันก็เพื่อชินเหลียนอีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?”

เขาเช็ดผมที่เปียกพลางพูดอย่างนั้น

เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วเดินมาหาเขาพร้อมพูดว่า “ให้ฉัน... เช็ดผมให้คุณนะ” เขาชอบให้เธอเช็ดผมให้หลังจากที่สระเสมอ

เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองเธอ ดวงตาสีดำสนิทซึ่งซ่อนอยู่หลังหน้าม้าที่เปียกของเขาเป็นสีเข้มยิ่งขึ้น “นี่เธอพยายามจะเอาใจฉันเหรอ?”

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “คุณจะคิดว่าฉันพยายามเอาใจคุณก็ได้ ถึงเราจะแต่งงานกันเพื่อเหลียนอี แต่ฉันก็ไม่อยากให้ชีวิตคู่ของเราแย่ เพราะไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่ได้มีแผนจะหย่ากับฉันนี่ งั้นเราก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม? คุณอยากมีชีวิตคู่ที่เย็นชืดไปตลอดชีวิตหรือไง?”

เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะส่งผ้าขนหนูให้เธอ

“ก้มลงมาสิคะ” หลิงอี้หรานกล่าว เขาตัวสูงกว่ามากจนเธอเช็ดผ