บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1821 - บทที่ 1830

“ประการแรก เราจะสามารถฆ่าลูกศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดได้ หากเราร่วมมือกับกองทัพทั้งเก้าและจะได้ล้างแค้นให้กับตัวพวกเราเอง ประการที่สอง พวกเขาจะเป็นหนี้บุญคุณเราจากการที่เราไปช่วยพวกเขากำจัดเผ่ากระหายเลือด ซึ่งเราจะได้รับการสนับสนุนจากกองกำลังปฏิภาคีอีกด้วย ถูกต้องไหม? นี่ไม่ดีกว่าการเคลื่อนไหวโดยไม่มีจุดหมายหรอกหรือ?” เฟนด์อธิบายต่อฝูงชนโดยแจ้งให้พวกเขาทราบถึงความตั้งใจของตัวเอง “ถึงแม้ว่าเราจะไปช่วยพวกเขาแต่ก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไปช่วยตอนนี้ ปล่อยให้พวกเขาสู้กันให้ลากเลือดไปก่อน เพราะยังไงซะ กองทัพทั้งเก้าก็ได้พักผ่อนอย่างสบายใจตลอดเวลาที่เพิกเฉยต่อเราก่อนหน้านี้นี่ ถูกไหมล่ะ?”"ถูกต้อง! เราไม่ต้องรีบรุดไปช่วยพวกเขาหรอก เราก็ต้องมีเวลาพักผ่อนอย่างสบายใจบ้างเหมือนกัน” วีนัสมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้“ฮ่าฮ่า…ไปกันเถอะ ทุกคนออกจากที่นี่แล้วไปดูกันว่าระหว่างทางจะพบพรรคพวกของเราหรือไม่ เราจะรวบรวมคนของเราเข้าด้วยกัน และถ้าเราพบศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดเมื่อไหร่ เราจะฆ่าพวกเขาทันที แน่นอนว่าเราจะฆ่าคนจากดินแดนท้องทะเลด้วยหากเราได้เจอพวกเขา ผู้คนจากดินแดนท้องทะเลเป็นศัตรูของเราเสมอมา ด

อนิจจา ออสตินไม่มีเวลาประเมินอะไรอย่างถี่ถ้วน เมื่อเขาเห็นว่าเอ็ดเวิร์ดเหวี่ยงกำปั้นมาทางเขา ก็เหวี่ยงหมัดกลับไปสกัดกั้นอีกฝ่ายเอาไว้ตู้ม!เสียงอึกทึกก้องออกมาในขณะที่ปรมาจารย์ในขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณทั้งสองปะทะฝีมือกันครั้งแรกพลังอันแข็งแกร่งกระจายออกจากจุดที่กำปั้นของพวกเขาสัมผัสกันและทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรง ความสั่นสะเทือนดังกล่าวนี้ได้ส่งศิษย์ที่มีพลังยุทธต่ำหลายคนปลิวไปไกลกว่าที่พวกเขาจะตั้งหลักได้"อ๊า!" ออสตินตะโกนเสียงดังและยืนหยัดต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามเป็นเวลาหลายวินาที เม็ดเหงื่อร่วงหล่นลงมาจากหน้าผาก คู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งกว่าเขามาก"อ๊า!" เอ็ดเวิร์ดตะโกนออกมาเช่นกัน สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความอาฆาตมาดร้าย เขาเพิ่มพลังลงไปในหมัดของเขาและในที่สุดก็ได้เปรียบคู่ต่อสู้ เขาบังคับให้ออสตินล่าถอยไปได้ประมาณ 10 กว่าเมตรออสตินถลาไปกลางอากาศก่อนที่เขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่“ฮ่าฮ่า! คุณสู้ผมไม่ได้หรอก ออสติน หลังจากที่ผมฆ่าคุณ ก่อนที่จะฆ่าหัวหน้าป้อมปราการที่อยู่ในขั้นที่เก้าระดับเทพสูงสุดอีกสองสามคน ผมจะเอาชนะพวกคุณได้แน่ ต่อให้ตอนนี้พวกคุณจะดูเหมือนว่ามีคนมากกว่า

ในที่สุดชายชราคนหนึ่งก็มองไปที่ลิลลี่ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรลิลลี่วิเคราะห์หาทางออกและเสนอว่า “ฉันคิดว่าเรามีกันจำนวนไม่น้อยเลย แถมยังมีคนที่อยู่ในขั้นที่หนึ่งในระดับเทพสูงสุดหลายคน หากเราอยากที่จะรอดไปได้ เราก็ควรที่จะรีบลงจากเขาไปเสียตอนนี้เลยดีไหม? ฉันคิดว่าเมื่อเราไปถึงที่นั่น หัวหน้าตระกูลและสมาชิกของเผ่าโบราณก็คงจะรีบออกไปเช่นกัน ศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดจะไล่ตามเฟนด์และคนอื่น ๆ ไปในตอนที่พวกเขาหลบหนี ซึ่งจะทำให้เรามีโอกาสหนีออกจากป่าแห่งนี้ไปได้”“และหลังจากนั้นเราจะไปที่ไหนกันต่อ? เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพื้นที่นี้เลยสักนิด!” ชายชราคร่ำครวญด้วยความงุนงง “นอกจากนี้คนของเราบางคนยังได้ยินศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดพูดถึงสิ่งกองกำลังภาคีอีกด้วย ดูเหมือนว่ากองกำลังภาคีนี้จะจัดตั้งขึ้นเพื่อฆ่าพวกเราซึ่งเป็นคนนอกในดินแดนนี้!”“จริงสิ พวกเราไม่มีที่ไปนี่นา เราไม่รู้ว่ากองกำลังภาคีนี้เป็นอย่างไรและกันมากน้อยเท่าไหร่อีกต่างหาก” ลิลลี่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่ดวงตาของเธอจะเป็นประกายขึ้น “ฉันคิดว่านะ ตั้งแต่เผ่ากระหายเลือดโจมตีกองทัพทั้งเก้า ฉันก็ได้ยินศิษย์เผ่ากระหายเลือดบางคน

“หัวหน้าเผ่า อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นกับศิษย์ที่เราทิ้งไว้ที่นั่นหรือเปล่า?” ชายชราคนหนึ่งกล่าวในขณะที่เขานึกขึ้นได้“จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?” เอ็ดเวิร์ดขมวดคิ้ว แต่น้ำเสียงของเขามีแววไม่มั่นใจ"โจมตี! ฆ่าพวกเขาซะ!” เขากัดฟันและโจมตีใส่ออสตินด้วยความรุนแรงยิ่งขึ้นตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!ในขณะที่ชัยชนะในการต่อสู้โอนได้โอนเอียงไปทางเผ่ากระหายเลือด ผู้คนในกองทัพทั้งเก้าก็ล้มตายกันมากขึ้นเรื่อย ๆทันใดนั้น ขณะที่เฮนดริกกำลังต่อสู้ เขาก็ร้องเรียกอาเธอร์ “นายน้อยอาเธอร์ ดูนั่นสิ มีกลุ่มคนกำลังบินมาทางนี้!”หลังจากสังหารชายขั้นสูงสุดระดับเทพแท้จริงด้วยหมัด อาเธอร์หันกลับมามอง มีกลุ่มคนกำลังบินมาทางจากที่ไกล ๆ จริง ๆ เสียด้วย "โอ้โห พวกเขาคงมีกันอย่างน้อยหลายหมื่นคนเลยล่ะ! ทำไมมีกันมากมายถึงพวกนี้? พวกเขามาจากตำหนักคลื่นเมฆารึเปล่า?” อาเธอร์ตะโกนออกมาขณะที่เฮนดริคบินไปหาอาเธอร์ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเขา “เป็นไปไม่ได้หรอก ตำหนักคลื่นเมฆาจะไม่มาจากทิศทางนั้น ศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดไม่ได้ฆ่าผู้คนที่มาจากดินแดนรกร้างไปจนเกือบหมด ก่อนที่จะบุกมาโจมตีเรางั้นหรอ?”อาเธอร์หรออ้าปากค้าง "เป็นไปไ

หากเผ่ากระหายเลือดไม่สูญเสียศิษย์จากการตามล่าผู้คนที่มาจากดินแดนรกร้างไปบ้างแล้ว การที่เผ่ากระหายเลือดที่จะกำจัดพวกเขาออกไปนั้นคงจะง่ายได้ยิ่งกว่านี้ขณะที่ออสตินไม่สามารถทนรับการโจมตีไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว เขาจึงบินออกไปให้ห่างกว่าเก่า ก่อนจะตะโกนใส่เอ็ดเวิร์ดแห่งเผ่ากระหายเลือดว่า “คุณบ้าไปแล้วหรอ เอ็ดเวิร์ด? หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเราทั้งคู่จะต้องพบกับความทุกข์ทรมานแสนสาหัส ผมจะบอกคุณไว้ให้เลยนะ คุณไม่เห็นกลุ่มคนทั้งนั้นเลยหรอ พวกเขามาที่นี่เพื่อเล่นงานพวกคุณไม่ผิดแน่ หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปเพราะควรจะต้องพบกับความพ่ายแพ้!”“ฮ่าฮ่า! จริงอยู่คนพวกนั้นมีจำนวนมากกว่า แต่พวกเขาไม่มีพลังต่อสู้สูงนัก!” เอ็ดเวิร์ดตอบกลับในทันทีพร้อมเสียงหัวเราะ “ถ้าผมนับเวลาไม่ผิด คนจากเผ่าดาบราชันย์ก็มาถึงเร็ว ๆ นี้เช่นกัน!”เอ็ดเวิร์ดยังคงโจมตีออสตินต่อไปออสตินรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขามักขอความช่วยเหลือจากกองกำลังอื่น ๆ แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะทำแบบเดียวกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ คงยากที่จะบอกได้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะในที่สุดเฟนด์และคนอื่น ๆ ก็บินเข้าไปใกล้ แต่พวกเขาหยุดที่ไหนสักแห่งใกล