บทที่ 1827

“หัวหน้าเผ่า อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นกับศิษย์ที่เราทิ้งไว้ที่นั่นหรือเปล่า?” ชายชราคนหนึ่งกล่าวในขณะที่เขานึกขึ้นได้

“จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?” เอ็ดเวิร์ดขมวดคิ้ว แต่น้ำเสียงของเขามีแววไม่มั่นใจ

"โจมตี! ฆ่าพวกเขาซะ!” เขากัดฟันและโจมตีใส่ออสตินด้วยความรุนแรงยิ่งขึ้น

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ในขณะที่ชัยชนะในการต่อสู้โอนได้โอนเอียงไปทางเผ่ากระหายเลือด ผู้คนในกองทัพทั้งเก้าก็ล้มตายกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

ทันใดนั้น ขณะที่เฮนดริกกำลังต่อสู้ เขาก็ร้องเรียกอาเธอร์ “นายน้อยอาเธอร์ ดูนั่นสิ มีกลุ่มคนกำลังบินมาทางนี้!”

หลังจากสังหารชายขั้นสูงสุดระดับเทพแท้จริงด้วยหมัด อาเธอร์หันกลับมามอง มีกลุ่มคนกำลังบินมาทางจากที่ไกล ๆ จริง ๆ เสียด้วย

"โอ้โห พวกเขาคงมีกันอย่างน้อยหลายหมื่นคนเลยล่ะ! ทำไมมีกันมากมายถึงพวกนี้? พวกเขามาจากตำหนักคลื่นเมฆารึเปล่า?” อาเธอร์ตะโกนออกมา

ขณะที่เฮนดริคบินไปหาอาเธอร์ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเขา “เป็นไปไม่ได้หรอก ตำหนักคลื่นเมฆาจะไม่มาจากทิศทางนั้น ศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดไม่ได้ฆ่าผู้คนที่มาจากดินแดนรกร้างไปจนเกือบหมด ก่อนที่จะบุกมาโจมตีเรางั้นหรอ?”

อาเธอร์หรออ้าปากค้าง "เป็นไปไ