All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1541 - Chapter 1550

เห็นได้ชัดว่าเฟนด์ได้กลายเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในนั้น เพราะแม้แต่หัวหน้าตระกูลชั้นหนึ่งอย่างตระกูลซีเมเนสก็ยังต้องขอความคิดเห็นของเฟนด์ด้วยน้ำเสียงยำเกรงเสียก่อนเฟนด์พยักหน้า “ผมก็คิดถึงวิธีที่เราจะใช้เข้าไปในเกาะอยู่เหมือนกัน! สรุปว่าเราจะเข้าไปตอนกลางคืน! ตอนนี้คงต้องพักผ่อนที่เกาะตรงนั้นก่อน ที่นั่นมีต้นไม้มากพอให้เราหลบได้ชั่วคราว!”ในไม่ช้าทุกคนก็บินไปและซ่อนตัวอยู่บนเกาะเล็ก ๆ นั่นเป็นการชั่วคราวในตอนกลางคืน ทุกคนออกเดินทางไปยังป่าวายุมืด"ที่นี่ไง มาเถอะ ทุกคนระวังด้วย ยิ่งเราเข้าไปในผืนป่าแห่งนี้ลึกเท่าไหร่ก็จะยิ่งมีสิทธิ์เจอสัตว์อสูรมากขึ้นเท่านั้น แถมยังมีสัตว์อสูรในระดับเทพแท้จริงไม่น้อยอีกด้วย!”เควินมองไปข้างหน้าและเห็นว่าข้างหน้าเขานอกจากต้นไม้แล้วก็ไม่มีอะไรเลย ดวงตาของเขาก็เคร่งขรึมขึ้น โชคดีที่มีนักสู้หลายคน การเข้าป่าด้วยวิธีนี้นั้นดูปลอดภัยกว่า เพราะหากทุกคนแยกไปทางใครทางมันและคิดจะต่อสู่แก่งแย่งกันโดยขาดกลยุทธ์ที่เหมาะสม คนสุดท้ายที่เดินออกมาโดยที่ร่างกายไม่บุบสลายไปครึ่งหนึ่งก็ถือว่าโชคดี ไหนนะจำนวนสัตว์อสูรที่อยู่ข้างในอีกโฮก!เสียงคำรามที่น่ากลัวข

ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนหน้าซีดเมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสโมสลีย์ ทว่าเขาดื้อรั้นมากเกินว่าจะยอมรับความพ่ายแพ้ “บรรลุไปสู่ระดับเทพสูงสุดงั้นเหรอ? คุณคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยรึไง? ผมใช้เวลาสองถึงสามปีในการก้าวไปขั้นจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น ในระหว่างนั้นผมก็ล้มเหลวไปหลายครั้ง นอกจากนี้ ภายในอาณาเขตของเรา ผู้คนมากมายบรรลุไปสู่ขั้นสูงสุดได้ก็จริง แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่คน ๆ หนึ่งจะบรรลุไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้ในคราวเดียว จริงไหม? ไม่ต้องพูดถึงระดับเทพสูงสุดอันยิ่งใหญ่เลย” “ไม่ว่ายังไง เราก็จะเสี่ยงไม่ได้ เราควรมุ่งหน้าไปให้เร็วกว่านี้ หากสิ่งที่สามารถช่วยเราให้ก้าวไปสู่ระดับเทพขั้นสูงสุดได้นั้นแท้จริงแล้วเป็นผลวิญญาณบางอย่าง และมีอยู่เพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นจะเป็นเช่นไร? พวกเขาอาจกินมันจนไม่มีเหลือให้เรา! หากเป็นเช่นนั้น เราจะไม่มีโอกาสไปถึงระดับเทพสูงสุดได้เลย!” เจ้าแห่งวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็หันไปหาผู้อาวุโสอีกครั้ง “เอายังไงดี ผู้อาวุโสล็อค คุณพาคนสองสามคนที่มีระดับพลังยุทธในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไปสอดแนมสถานการณ์

“อืม... จำนวนผู้เสียชีวิตนั้นยังพอรับได้ ถึงยังไงพวกเราก็มีกันสองแสนคน เพียงแต่เราไม่รู้ว่าเราอยู่ห่างจากส่วนที่ลึกที่สุดของป่าเพียงใด และมีสัตว์อสูรดุร้ายรอเราอยู่อีกกี่ตัว เราไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นเราจะประมาทไม่ได้ เราต้องระวังตัวตลอดเวลา!” เฟนด์ผงกศีรษะ คนที่พวกเขาสูญเสียไปล้วนเป็นคนในระดับกึ่งเทพ คนที่มีระดับการต่อสู้สูงกว่าสามารถรับมือกับการต่อสู้ก่อนหน้านี้ได้อย่างง่ายดาย แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาสามารถมองเห็นสัตว์อสูรได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ และเตรียมพร้อมรับมือได้ทันท่วงที หากพวกเขาไม่สังเกตเห็นนกอินทรีดำเหล่านั้นล่วงหน้า พวกเขาคงจะต้องสูญเสียกันไปมากกว่านี้! หากพวกเขาคิดหาทางรับมือกับพวกมันหลังจากที่พวกมันเริ่มโจมตีไปแล้ว จำนวนผู้เสียชีวิตคงจะมากกว่านี้ “ต้องขอบคุณแผนของเรา เรารวมพลังของทุกคนเข้าด้วยกัน และนั่นคือเหตุผลที่เรามีพลังมากพอที่จะต่อกรกับนกอินทรีพวกนั้น!” หัวหน้าตระกูลชั้นสามแสดงความคิดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ “หากเราแยกย้ายกันออกไปสำรวจที่ต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตระกูลชั้นสามอย่างเรา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเหล่าอินทรีดำพวกนั้นเราคงต้องประสบความสูญเสียครั้งใ

ชายคนก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ดังนั้นนักสู้ที่พวกเขาสูญเสียไปนั้นส่วนใหญ่เป็นคนในระดับกึ่งเทพ และพวกเขาสูญเสียนักสู้ในระดับเทพแท้จริงไปเพียงสองหรืออย่างมากที่สุดก็เพียงสามคนเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่พลังต่อสู้โดยรวมของพวกเขาไม่ลดลงมากนัก!” “แหม เราไม่ต้องกังวลมากเกินไปนักหรอก แม้ว่าเราจะมีนักสู้ในระดับเทพแท้จริงไม่มากนัก แต่จำนวนคนทั้งหมดของเราย่อมมากกว่าพวกเขาแน่ ยังไม่รวมว่าเกาะวายุมืดไม่ใช่สถานที่ธรรมดา พวกเราชาววิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่คิดจะเสี่ยงเข้าไปในเกาะวายุมืดมาก่อน พ่อของผมเคยบอกว่า ป่าแห่งนี้มีสัตว์อสูรที่ทรงพลังอยู่ และทักษะในการต่อสู้ของพวกมันก็สูงไปอีกขั้น พวกมันไม่ใช่สัตว์อสูรที่นักสู้ระดับเทพแท้จริงจะสามารถจัดการได้ง่าย ๆ” เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ หัวเราะขณะที่เขาพูด “เราจะทำเช่นนี้ต่อไป แอบตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ ไม่ช้าเมื่อพวกเขาเริ่มแย่งชิงสมบัติกันเอง สมบัติเหล่านั้นก็น่าจะเป็นวัสดุและอุปกรณ์ที่จะทะลวงไปสู่ระดับเทพเจ้าสูงสุด เมื่อถึงเวลานั้น ผู้อาวุโสล็อคจะแจ้งให้เราทราบทันที!” สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้เฟนด์และพันธมิตรของเขาประสบกับความสูญ

ปัง! แต่ทันใดนั้นเอง เปลวไฟก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และระเบิดอยู่บนนั้นราวกับดอกไม้ไฟที่สวยงาม “พวกเขาเจอสมบัติแล้ว!” ในอีกด้านหนึ่ง สมาชิกของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ รู้สึกตื่นเต้นและปิติเมื่อเห็นสัญญาณ "ลุยเลย! พวกนายต้องเอาสมบัตินั้นมาให้ฉัน เข้าใจไหม?” เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ตะโกนสั่งคนของเขา เขาล่องหนและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนมุ่งตรงไปยังทิศทางที่พลุไฟปรากฏขึ้น "คว้ามันมาให้ได้!" ผู้คนจำนวนเกือบสามแสนคนบินขึ้นสู่ท้องฟ้าและมุ่งตรงไปทางเฟนด์และพรรคพวก "อะไรวะนั่น?" เสียงโห่ร้องเซ็งแซ่ดังจากด้านหลังจนมาเข้าหูแนชและคนอื่น ๆ ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียวราวกับศพ นั่นก็เพราะการถูกวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ลอบโจมตี และความขัดแย้งภายในระหว่างพันธมิตรกันนั้นมากเกินไปสำหรับพวกเขา พวกเขาทำตัวไม่ถูกกับสิ่งนี้ พวกเขามาส่วนที่ลึกที่สุดของป่าแล้ว พวกเขาจึงไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีคนแอบตามพวกเขามาถึงขนาดนี้ "พระเจ้า! พวกเขามีกำลังพลมากกว่าเราและเข้ามากระชั้นกับเรามาก! เ*รเอ๊ย! ดู ๆ แล้วไม่ถึง 2 นาทีพวกนั้นก็คงมาถึงที่นี่! แ*งเอ๊ย! เราถูกจับตามองมาตลอดเลยเหรอ?” ผู้อาวุโสจากตระกูลคาเบ