บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1531 - บทที่ 1540

“พวกมันเป็นเมฆโอสถ เอาล่ะ โอสถที่ผู้ชายคนนี้ศึกษาและลงมือบ่มเพาะด้วยตัวเองขึ้นมาสามารถบรรลุผลลัพธ์ได้ถึงระดับนี้เลยหรือนี่?” ชายชราสำลักขณะเขาจ้องเฟนด์ด้วยความตกใจเควินจับตาดูยาอยู่พักใหญ่ก่อนที่เขาจะหันไปหาเฟนด์และถามอย่างลังเลว่า “คุณเต็มใจให้โอสถเช่นนี้กับฉันจริงเหรอ?”เฟนด์พยักหน้า "ก็เรามีข้อตกลงกันอยู่ไม่ใช่หรือครับ?""ใช่ ใช่!" เควินพยักหน้า ข้อสงสัยที่ว่าเฟนด์ไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุขั้นกลางระดับสองนั้นไม่มีอีกแล้ว เขาเชื่อว่าเฟนด์เป็นคนที่บ่มเพาะโอสถดังกล่าวเฟนด์พลิกมือของเขาอีกครั้งและเปิดเผยวิธีการบ่มเพาะโอสถขั้นกลางระดับสอง ก่อนที่จะมอบให้เควินจากนั้นเควินก็นําตำราโบราณที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองออกมาส่งมอบให้เฟนด์"ขอบคุณครับ ผู้อาวุโสลำดับแรก!" เฟนด์ยิ้มแย้มแจ่มใสกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ“ไม่จําเป็นต้องสุภาพมากขนาดนี้ ฉันมาคิดถึงมันดูแล้วตำราโบราณเล่มนี้ก็ไม่สําคัญขนาดนั้น ฉันศึกษามันมานานแล้วและมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ฉันเคยคิดว่ามันมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับการฝ่าฟันไปสู่ระดับเทพสูงสุด” เควินยิ้มขมขื่น “ตำราโบราณเล่มนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับคนอื่นมากนัก แต่สําคัญสําหรับค

เฟนด์ล้มเลิกแผนนั้นไปในที่สุดเพราะเขารู้สึกผิดหากทําอย่างนั้นอย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าความซื่อสัตย์ของเขาจะสร้างความประทับใจให้เควิน จนทําให้เขาได้ยืมหนังสือเล่มหนาไปอีกสองสามวันในที่สุด“ฮ่าฮ่า! ใช่ ฉันแน่ใจเกี่ยวกับมัน ในฐานะผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลคาเบลโล ฉันจะโกหกคุณทำไม? แน่นอน ฉันหวังว่าคุณจะยังคงแบ่งปันข้อมูลเชิงลึกที่คุณมีเกี่ยวกับการบ่มเพาะโอสถต่อไป!” เควินหัวเราะอย่างจริงใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตระหนักว่าการมีน้ำใจจะนำพาความสุขที่ยิ่งใหญ่มาให้เขา“แน่นอนอยู่แล้ว ฮ่าฮ่า!” ”เฟนด์หัวเราะเบา ๆ ด้วยความเบิกบานใจเช่นกัน เขาเริ่มอ่านหนังสือโบราณขณะบังคับดาบบิน“ผู้อาวุโสลำดับแรก คุณลำเอียงเหรอ? ก่อนหน้านี้ฉันขอยืมหนังสือโบราณคุณแค่ประเดี๋ยวเดียว ไม่เพียงแต่คุณขอให้ฉันอ่านมันต่อหน้าคุณเท่านั้น แต่คุณยังตั้งเวลาให้ฉันอ่านด้วย คุณตั้งนาฬิกาปลุกให้ฉันอย่างกับว่ากลัวว่าฉันจะใช้เวลาเพิ่มอีกนาทีกับมัน!”“แต่ตอนนี้คุณให้มันกับเฟนด์ และอนุญาตให้เขาครอบครองมันไว้ตั้งหลายวัน? ให้ตายสิ... ฉันสงสัยแล้วว่าคุณคือผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลคาร์เบลโลหรือเปล่า นี่คุณกลายเป็นผู้อาวุโสล

ดวงตาของชายชราเปล่งประกายขณะที่พูด “เรามีปรมาจารย์มากมายในระดับเทพแท้จริงอยู่ที่นี่ ร่วมกับกองกําลังทั้งหมดที่อยู่ภายใต้การนําของเรา หากเราดําเนินการร่วมกัน เราจะมีจํานวนมากกว่าพวกเขา ฉันเชื่อว่าพวกเขาคงไม่กล้าต่อสู้และจะส่งมอบของมีค่าของพวกเขาแต่โดยดี”หลายคนพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนี้ โดยคิดไปว่าพวกเขาสามารถบรรลุความสําเร็จที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้เจ้าวิหารแห่งวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์หันไปหา ผู้อาวุโสโมสลีย์ ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างและไม่พูดอะไรเลย เขาจึงถามว่า “ท่านผู้อาวุโสโมสลีย์ ทําไมคุณไม่พูดอะไรเลย? มีความคิดเห็นถึงเรื่องนี้อย่างไรบ้าง?”ผู้อาวุโสเกือบทั้งหมดพยักหน้าเห็นด้วยกับมุมมองของชายชรา แต่มีเพียงผู้อาวุโสโมสลีย์เท่านั้นที่ยืนอยู่ที่นั่นราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น“ฮ่าฮ่า! ท่านผู้อาวุโสโมสลีย์คิดอะไรได้หรือ? ฉันมั่นใจว่าความคิดของฉันดีที่สุด และเนื่องจากคนอื่น ๆ ทุกคนก็เห็นด้วยกับฉัน เขาจะมีความคิดอะไรออกมาอีกก็ไม่สำคัญ!” ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนหัวเราะ ดวงตาเต็มไปด้วยการสบประมาทและยั่วยุเหมือนที่เขาทําอยู่ ท้ายที่สุด เขาและผู้อาวุโสโมสลีย์ชิงความได้เปรียบกันอยู่เสมอ ผู้อาวุ

“นายท่าน เราไม่อาจให้พวกเขารู้ตัวก่อนที่เราจะเคลื่อนไหว แต่ฉันคิดว่าเราก็ไม่อาจปล่อยให้พวกเขาอยู่โดยลำพังด้วยเช่นกัน!”ไม่มีใครคิดว่าผู้อาวุโสโมสลีย์จะพูดขึ้นมาอีกในตอนนั้น“คุณหมายความว่าอะไร? ก็คุณบอกว่าเราไม่สามารถโจมตีพวกเขาได้ไม่ใช่หรอกเหรอ? ถ้าเป็นเช่นนั้น ทําไมคุณถึงบอกว่าเราไม่สามารถปล่อยพวกเขาไว้? คุณกําลังพูดถึงอะไร?"เจ้าวิหารแห่งวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้วถาม“เราสามารถตรวจสอบอย่างเงียบ ๆ และดูว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน! หรือตรวจสอบเพื่อดูว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อระดับเทพสูงสุดหรือไม่!”ผู้อาวุโสโมสลีย์ตอบอย่างยิ้มแย้ม“เราจะตรวจสอบอย่างไรหรือว่าแรงจูงใจของพวกเขาคืออะไร? เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ถ้าเราไม่ลงมือ!” ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนแกว่งแขนของเขา เขารู้สึกว่าผู้อาวุโสโมสลีย์แค่ล้อเล่น“มันก็ง่าย ๆ เราแค่ต้องส่งนักสู้กลุ่มเล็ก ๆ ไปกลุ่มนึงเข้าไปโจมตีพวกเขา เราจะบอกให้พวกเขาออกจากมหาสมุทรและไม่คิดที่จะเอาทรัพยากรของเราไป แค่นั้นก็พอแล้วที่เราจะคุกคามพวกเขา หากพวกเขายืนกรานเดินหน้าต่อและไม่กลัวว่าจะทำให้เราขุ่นเคือง นั่นหมายความว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อระดับเทพสูงสุดอย่างแน่น

“แล้วทําไมเราไม่ประลองกันหน่อยล่ะ?”ดวงตาของชายชราหรี่ลงเล็กน้อย และเขารวบรวมพลังฉีเข้ามาในฝ่ามือของเขา พอเขาโบกมือของเขา ดาบอันน่ากลัวที่มาจากพลังฉีก็ปรากฏขึ้นดาบบินขนาดมหึมาราวกว่ายี่สิบฟุต ปรากฏขึ้นมา แล้วยกตัวขึ้นฟาดฟันฉวัดเฉวียนไปมา จากนั้นก็ฟันฉับลงมา"ฮึ่ม!"อเล็กซานเดอร์รู้สึกว่าชายชราผู้นี้เป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่ง่ายหลังจากได้เห็นการโจมตีของเขา จากที่ดู ชายผู้นี้ต้องเป็นนักสู้ที่เข้าถึงขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง ยิ่งกว่านั้น การโจมตีครั้งแรกของเขาก็ดุร้ายเหลือเกิน ราวกับเขาไม่มีความตั้งใจที่จะยั้งมันเขากําหมัดจนแน่นและต่อยออกไป ทันใดนั้น กำปั้นหมัดยักษ์ที่เกิดขึ้นจากพลังฉีก็ปรากฏขึ้น หมัดนี้มีออร่าที่น่ากลัว และลอยไปหาดาบที่กำลังลอยอยู่ปัง!เสียงโครมครามดังขึ้นในอากาศระหว่างทั้งสองฝ่าย การปะทะกันอย่างรุนแรงทําให้คลื่นพลังงานกระเพื่อมไปทุกทิศทาง ลมอันน่าสะพรึงกลัวพัดผ่านผู้คนมากมาย และผู้ที่ยังฝึกฝนอยู่ในระดับต่ำกว่าต่างก็กลัวกันมากจนถอยหลังไปสองก้าวเกิดระลอกคลื่นปรากฏบนผืนน้ำของมหาสมุทรเบื้องล่าง บอกได้เลยว่านักสู้ทั้งสองอยู่จุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริงถึงได้มีการปะทะ