บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1521 - บทที่ 1530

หมัดของเฟนด์ทำให้ผู้อาวุโสลำดับที่สามกระเด็นถอยหลังไปไกลเธอกระเด็นไปไกลประมาณ 100 เมตรก่อนที่เธอจะตั้งหลักได้อีกครั้ง"โอ๊ย!" ผู้อาวุโสลำดับที่สามจับแขนขวาของเธอด้วยแขนข้างซ้าย แขนขวาของเธอหักเนื่องจากแรงกระแทกทำให้กระดูกแตกออกเป็นชิ้นเล้กชิ้นน้อย“เป็นไปได้อย่างไร? ผู้อาวุโสลำดับที่สามบาดเจ็บ!”“ดูเหมือนว่าแขนของคุณจะหักใช่ไหม? จุ๊ จุ๊ จุ๊! แม้ว่าคุณจะกินยาเพื่อรักษาบาดแผล แต่กว่าคุณจะรักษาหายก็คงใช้เวลาราวแปดถึงสิบวันนั่นแหละ!”“โอ้… พลังการต่อสู้ของชายหนุ่มผู้นั้นมันยังไงกัน? ผู้อาวุโสลำดับที่สามเป็นผู้ฝึกยุทธที่มีพลังการต่อสู้สูงในชนเผ่าโบราณของเรา แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับเอาชนะเธอได้อย่างง่ายดาย? พลังการต่อสู้ของเธอเป็นหนึ่งในผู้ฝึกยุทธสูงสุดในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง!”เหล่าผู้ติดตามจากตำหนักอินทรีทะยานตกตะลึงจนตาแทบถลนออกมาจากเบ้า สิ่งที่เกิดขึ้นได้เปลี่ยนการรับรู้ของพวกเขาโดยสิ้นเชิงในความเห็นของพวกเขา เป็นไปไม่ได้ที่เหล่าอัจฉริยะรุ่นใหม่จะสู้กับปรมาจารย์มือฉมังได้ ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ทว่าไม่เพียงแต่ผู้อาวุโสที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงเท่านั้น แต่พวก

อีกสองคนก็พยักหน้าเช่นกันเฟนด์ และคนอื่น ๆ ทำได้เพียงแค่พยักหน้าหลังจากที่พวกเขามองหน้ากัน “เอาล่ะ เราจะไปที่เขาเหมันต์กระจ่างและเกาะวายุมืด”“แยกย้ายกันเถอะ” ผู้คนจากสามเผ่าโบราณออกจากพื้นที่ขณะที่พวกเขาโบกมือหลังจากที่พวกเขาจากไป เควนตินก็พูดด้วยความโกรธว่า “พวกจิ้งจอกพวกนั้นคิดจะเอาเปรียบเราทุกทาง!”"ใช่ ในบรรดาจุดอันตรายทั้งสี่นั้น ผืนป่ารัตติกาลและเขาทมิฬเศียรมังกร ไม่อันตรายเท่าเขาเหมันต์กระจ่างและเกาะวายุมืด คนหน้าด้านพวกนั้นทิ้งจุดอันตรายสองแห่งไว้ให้เรา!” ผู้อาวุโสอีกคนจากตระกูลฮันต์ดูไม่สบอารมณ์“ทำใจเสียเถอะ ถ้าไม่ใช่เพราะพลังการต่อสู้อันแข็งแกร่งของน้องชายเฟนด์ที่ต่อสู้เพื่อให้ได้จุดอันตรายสองแห่ง เราคงได้รับเพียงแห่งเดียว!” นายท่านซีเมเนสเอ่ยขัดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ต่อไปเราจะแบ่งกันอย่างไรดี?”“เช่นนี้ดีไหม? ทุกคนได้เห็นพลังการต่อสู้ของอัจฉริยะในตระกูลวู๊ดแล้วในตอนนี้ และตระกูลวู๊ดกำลังพัฒนาในอัตราที่น่าประทับใจอีกด้วย ดังนั้นผมจึงคิดว่าจะเป็นการดีที่สุดหากตระกูลวู๊ดไปที่เกาะวายุมืด หากตระกูลไหนอยากไปที่นั่นก็ไปได้เลย” เควนตินแนะนำอย่างยิ้ม ๆ หลังจากครุ่นคิดเกี่ยว

“นี่ไม่ได้หมายความว่าเฟนด์แข็งแกร่งกว่าพวกเขาเสียหน่อย อีกอย่างพวกเขาก็แค่แลกหมัดกันธรรมดา ๆ เท่านั้น ไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้หรืออะไรทำนองนั้นเลย ถ้าพวกเขาทุ่มสุดตัวกันจริง ๆ ผมไม่คิดว่าเฟนด์จะชนะหรอก!” เทรนตันยังคงไม่มั่นใจ เขาต้องการพึ่งพาตำหนักนภาเพื่อกวาดล้างตระกูลวู๊ด และมันก็เป็นเรื่องน่ายินดีเมื่อโจเอลโจมตีเฟนด์ แต่เขาไม่คิดเลยว่าเฟนด์จะส่งโจเอลลอยไปในอากาศเช่นนั้นเพราะสมาชิกในตระกูลลึกลับจำนวนมากกำลังมองดูพวกเขาอยู่โจเอลจึงรู้สึกอายที่จะลงมือ อย่างน้อยเรื่องนั้นก็พอฟังขึ้นแต่ตระกูลฮันต์ก้ไม่ได้อ่อนแอ และหากฮันต์ต่อสู้กับตระกูลวู๊ดก็คงจะดีกว่านี้“ใช่ แต่ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ชายหนุ่มจากตระกูลวู๊ดมีพลังเกินกว่าที่เราจะคาดคิด แต่เราก็อาจสามารถฆ่าเขาได้หากมีคนสี่หรือห้าคนเข้าโจมตีเขาพร้อมกัน” เควนตินอธิบายหลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้“เป็นไปได้อย่างไร? แม้ว่าหมอนั่นจะมีระดับพลังยุทธอยู่ในสูงสุดของระดับเทพแท้จริง แต่เขาก็เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับนั้นได้ไม่นาน ปรมาจารย์อย่างคุณเพียงคนเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะต่อกรกับพวกเขาหลายคน ถ้าเสริมคนของเราเข้าไปสักหนึ

นายท่านซีเมเนสตะลึงกับทฤษฎีของเฟนด์ แต่เมื่อเขาไตร่ตรองดู ท่าทีของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนมาเป็นประหลาดใจเฟนด์พยักหน้าพูดต่อไป “ลูกบอลหินไม่ใช่หญ้าวิญญาณหรือผลไม้วิญญาณ และทุกคนก็เห็นว่ามันก็ไม่ใช่ศิลปะการต่อสู้เช่นกัน เป็นเพราะเหตุนี้เองผมถึงแน่ใจว่าจะไม่ได้อะไรจากการศึกษาลูกบอลหินลูกเดียว ไม่ว่ามันไปอยู่กับใครหรือคุณจะศึกษามันไปนานหลายปี เป็นไปได้ถึงขนาดที่ว่าหากไม่มีการรวบรวมลูกบอลหินทั้งเจ็ดลูกก็จะไม่มีใครได้เรียนรู้อะไรจากมัน!”“คําพูดของคุณดูเข้าท่า เป็นการดีที่สุดถ้าเราพยายามลดจํานวนคนที่เสียสละให้เหลือน้อยที่สุด ท้ายที่สุดไม่มีใครอยากให้คนในตระกูลของพวกเขาไปตายในพื้นที่นั้นมากเกินไปถูกไหม? คราวนี้ กองกําลังบางแห่งอาจประสบความสูญเสียครั้งใหญ่หากพวกเขาไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้า ดูวิหารทวยเทพและราชาสิ—พวกเขาสูญเสียยอดฝึมือไปมากมาย!” เชอร์ลีย์พยักหน้าเห็นด้วยแล้วกล่าว “ทําไมเราไม่ทําดังนี้แทน ถ้าเราเจอหญ้าวิญญาณหรือผลไม้วิญญาณ เราจะรวบรวมมันไว้ในแหวนจอมยุทธและมอบให้พวกเราคนหนึ่งเก็บไว้ในที่ปลอดภัย เราจะวินิจฉัยพวกมันในภายหลังจากที่เราออกจากสถานที่แห่งนั้นมาแล้ว แน่นอนว่าตระกูลที่ทํามากก

“ขณะนี้ ระดับความสูงของเราอยู่ห่างจากระดับน้ําทะเลอย่างน้อยหนึ่งพันเมตร สัตว์อสูรทั่วไปจะไม่พบเราได้ง่ายๆ ขณะที่สัตว์อสูรที่ความสามารถในการต่อสู้ต่ำก็ไม่สามารถบินขึ้นมาที่นี่ ดังนั้นทุกคนวางใจได้” เควิน คาเบลโล ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลคาเบลโลกล่าวกับผู้คนขณะมองลงไปยังเบื้องล่างของพวกเขา “ฉันได้เดินทางไปยังเกาะต่าง ๆ บางแห่งในท้องทะเลเหล่านี้มาสองสามครั้งแล้ว ค้นหาส่วนประกอบที่ใช้ในการกลั่นโอสถ และฉันคุ้นเคยกับบางอย่างที่เกี่ยวกับท้องทะเลเหล่านี้ทีเดียว!” เฟนด์มองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งซึ่งยืนอยู่บนพรมลอยได้และเอ่ยว่า “ท่านผู้อาวุโสลำดับหนึ่ง ผมสนใจหนังสือตำราโบราณเล่มหนาของคุณ เนื่องจากเราพอมีเวลาว่างในการเดินทางไกลก่อนที่เราจะไปถึงเกาะวายุมืด ผมขอดูหนังสือโบราณของคุณได้ไหม?”รอยยิ้มบนใบหน้าเควินดูแข็ง ๆ มุมปากของเขาสั่น ชายหนุ่มคนนี้กล้าพอจะเอ่ยคําขอดังกล่าว! เขาไม่รู้หรือว่าแม้แต่นายท่านในตระกูลของพวกเขาเองก็ยังต้องเข้ามาปรึกษาหารือกับเขาก่อนหากต้องการมาดูหนังสือโบราณของเขา และให้อ่านได้ในช่วงเวลาจํากัดเท่านั้น?เขาตกตะลึงชั่วขณะก่อนที่เขาจะคืนสภาพดังเดิมในอีกไม่กี่วิน