Share
บทที่ 1545
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1546
“การจะต่อสู้กับสัตว์อสูรเหล่านี้ไม่ง่ายเลย! สัตว์อสูรที่รับมือได้ยากที่สุดคือสัตว์อสูรที่มีความแข็งแกร่งในระดับเทพแท้จริง! เราสูญเสียคนไปกว่าสองร้อยคนในการต่อสู้ครั้งนี้!” เคนเนธมีสีหน้าซีดเซียวราวกับคนตายในตอนที่เขามองดูซากศพบนพื้น แม้ว่าจะมีคนในตระกูลวู๊ดเสียชีวิตเพียงสองถึงสามคนในการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ก็ไม่มีใครอยากเห็นสมาชิกในตระกูลของตัวเองเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ ยังไม่รวมว่าพวกเขาพวกเขาบินอยู่เหนือแมกไม้เพื่อประเมินเส้นทางข้างหน้าในป่านี้มาหลายวันแล้ว! แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงผืนป่าที่กว้างใหญ่เท่านั้น พวกเขาไม่รู้ว่าป่านี้กว้างและใหญ่แค่ไหน และอยู่ห่างจากลึกสุดของป่าเพียงใด “ถือว่ายังดี จำนวนของสัตว์อสูรฝูงนี้มีไม่มากนัก แต่ระดับการต่อสู้ของพวกมันนั้นสูงมาก ที่ผลออกมาเป็นเช่นนี้สำหรับเราแล้วก็ถือว่าไม่เลว หนทางข้างหน้าของเราจะยิ่งอันตรายและยากลำบากกว่านี้มาก!” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่เขาพูด ก่อนนำหน้าพวกพ้องรุกคืบเข้าป่าต่อไป แต่ตลอดทางมานี้พวกเขาได้รับหญ้าวิญญาณระดับสองค่อนข้างมาก เมื่อมีคนเห็นหญ้าวิญญาณ พวกเขาจะนำมันมามอบให้เฟนด์ และเฟนด์จะเก็บวัสดุเหล่านั้นไว้ในแหว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1547
ชายคนก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ดังนั้นนักสู้ที่พวกเขาสูญเสียไปนั้นส่วนใหญ่เป็นคนในระดับกึ่งเทพ และพวกเขาสูญเสียนักสู้ในระดับเทพแท้จริงไปเพียงสองหรืออย่างมากที่สุดก็เพียงสามคนเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่พลังต่อสู้โดยรวมของพวกเขาไม่ลดลงมากนัก!” “แหม เราไม่ต้องกังวลมากเกินไปนักหรอก แม้ว่าเราจะมีนักสู้ในระดับเทพแท้จริงไม่มากนัก แต่จำนวนคนทั้งหมดของเราย่อมมากกว่าพวกเขาแน่ ยังไม่รวมว่าเกาะวายุมืดไม่ใช่สถานที่ธรรมดา พวกเราชาววิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่คิดจะเสี่ยงเข้าไปในเกาะวายุมืดมาก่อน พ่อของผมเคยบอกว่า ป่าแห่งนี้มีสัตว์อสูรที่ทรงพลังอยู่ และทักษะในการต่อสู้ของพวกมันก็สูงไปอีกขั้น พวกมันไม่ใช่สัตว์อสูรที่นักสู้ระดับเทพแท้จริงจะสามารถจัดการได้ง่าย ๆ” เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ หัวเราะขณะที่เขาพูด “เราจะทำเช่นนี้ต่อไป แอบตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ ไม่ช้าเมื่อพวกเขาเริ่มแย่งชิงสมบัติกันเอง สมบัติเหล่านั้นก็น่าจะเป็นวัสดุและอุปกรณ์ที่จะทะลวงไปสู่ระดับเทพเจ้าสูงสุด เมื่อถึงเวลานั้น ผู้อาวุโสล็อคจะแจ้งให้เราทราบทันที!” สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้เฟนด์และพันธมิตรของเขาประสบกับความสูญ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1548
กรร! เสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวดังสะท้อนไปด้วย เสียงคำรามดังกว่าปกติและการต่อสู้ก็แสนรุนแรง ในครั้งนี้มีผู้ล้มตายไปมากกว่าหนึ่งพันคน และบาดเจ็บสาหัสอีกหลายพันคน “บัดซบเอ๊ย! ครั้งนี้การสูญเสียของเราหนักหนาเกินไป ทุกคนอ่อนล้าเกินกว่าจะต่อสู้ในสมรภูมิที่รุนแรงเช่นนี้ได้อีก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องคนที่ได้รับบาดเจ็บมาตั้งแต่การต่อสู้ครั้งก่อนยังไม่มีเวลาแม้แต่จะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บด้วยซ้ำ อีกอย่างสัตว์อสูรฝูงนี้ยังแข็งแกร่งและทรงพลังเป็นอย่างมาก! เราเสียกำลังพลไปไม่น้อยเลย!” มีบางคนที่เพียงแค่มองลงไปที่ซากศพบนพื้นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา หากพวกเขามีเวลาพักผ่อนสักนิด จำนวนผู้บาดเจ็บและผู้ที่บาดเจ็บสาหัสจะไม่มากเช่นนี้แน่ “ทุกคน หนีเร็ว! สัตว์อสูรฝูงนี้น่าจะถูกเสียงของการต่อสู้ครั้งก่อนและกลิ่นคาวเลือดดึงดูดมา เราควรออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้และหาที่พักเสีย คนที่ได้รับบาดเจ็บควรใช้โอสถในการรักษาและเข้าฌานเพื่อให้หายจากอาการบาดเจ็บโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น เราคงต้องเผชิญกับฝูงสัตว์อสูรไม่หยุดหย่อน และความสูญเสียของเราจะยิ่งมากไปกว่านี้!” เฟนด์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พักหนึ่งแล้วจึง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1549
ปัง! แต่ทันใดนั้นเอง เปลวไฟก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และระเบิดอยู่บนนั้นราวกับดอกไม้ไฟที่สวยงาม “พวกเขาเจอสมบัติแล้ว!” ในอีกด้านหนึ่ง สมาชิกของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ รู้สึกตื่นเต้นและปิติเมื่อเห็นสัญญาณ "ลุยเลย! พวกนายต้องเอาสมบัตินั้นมาให้ฉัน เข้าใจไหม?” เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ตะโกนสั่งคนของเขา เขาล่องหนและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนมุ่งตรงไปยังทิศทางที่พลุไฟปรากฏขึ้น "คว้ามันมาให้ได้!" ผู้คนจำนวนเกือบสามแสนคนบินขึ้นสู่ท้องฟ้าและมุ่งตรงไปทางเฟนด์และพรรคพวก "อะไรวะนั่น?" เสียงโห่ร้องเซ็งแซ่ดังจากด้านหลังจนมาเข้าหูแนชและคนอื่น ๆ ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียวราวกับศพ นั่นก็เพราะการถูกวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ลอบโจมตี และความขัดแย้งภายในระหว่างพันธมิตรกันนั้นมากเกินไปสำหรับพวกเขา พวกเขาทำตัวไม่ถูกกับสิ่งนี้ พวกเขามาส่วนที่ลึกที่สุดของป่าแล้ว พวกเขาจึงไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีคนแอบตามพวกเขามาถึงขนาดนี้ "พระเจ้า! พวกเขามีกำลังพลมากกว่าเราและเข้ามากระชั้นกับเรามาก! เ*รเอ๊ย! ดู ๆ แล้วไม่ถึง 2 นาทีพวกนั้นก็คงมาถึงที่นี่! แ*งเอ๊ย! เราถูกจับตามองมาตลอดเลยเหรอ?” ผู้อาวุโสจากตระกูลคาเบ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1550
"โอ้พระเจ้า!" อเล็กซานเดอร์และคนอื่น ๆ หยุดการเคลื่อนไหวทันที พวกเขาได้ยินคำเตือนของเฟนด์และจึงเข้าใกล้ก้อนหินนั้นอย่างระมัดระวังโดยไม่พุ่งเข้าหามันอย่างหุนหันเหมือนคนอื่น ๆ แต่การได้ถือครองลูกบอลหินสีทองนั้นล่อตาล่อใจกว่าสิ่งอื่นใด ดวงตาแดงก่ำของพวกเขาจับจ้องที่หินราวกับว่ามันเป็นวัตถุที่สำคัญที่สุดในโลก ดังนั้นอเล็กซานเดอร์และคนของเขาจึงอยู่ด้านหลังคนกลุ่มแรกเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้น พวกเขาอยู่ใกล้หินพอดู เมื่อเขาและคนของเขาเห็นว่าคนหลายร้อยคนที่นำหน้าถูกฆ่าตายอย่างไม่มีทางสู้ได้ภายในหนึ่งวินาที พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ สีหน้าของพวกเขาซีดเซียวไร้สี บางคนกลัวมากจนถอยห่างออกไปหลายร้อยเมตรทีเดียว พวกเขารักษาระยะห่างพอสมควรและจ้องมองภาพเบื้องหน้าความหวาดกลัว "พระเจ้า! ต้น…ต้นไม้โบราณนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว! นักสู้ที่แข็งแกร่งในระดับเทพแท้จริงหลายคนก็ตายไปง่าย ๆ แบบนั้น!” นักสู้บางคนที่มีความแข็งแกร่งในระดับกึ่งเทพจ้องมองไปที่ฉากนองเลือดตรงหน้าพวกเขาอย่างว่างเปล่า และทันใดนั้นพวกเขาก็ได้สติกลับคืนมา เดิมทีพวกเขามัวเมาไปกับสมบัติล้ำค่าเบื้องหน้า แต่เหตุการณ์เมื่อครู่ช่วยให้สร่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1551
สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือรากของมันจะทะลุออกมาจากพื้นดินด้านล่างเขาในเวลานั้น รากนั้นแหลมเหมือนหอกและเร็วราวกับแสง พวกมันทะลุผ่านร่างของเขาจากด้านล่าง “พรวด!” ผู้อาวุโสของตระกูลซีเมเนสจ้องมองไปที่ร่างกายที่ถูกแทงทะลุของตัวเอง เลือดไหลออกมาจากปากของเขา เขามองไปที่ลูกหินแปลก ๆ ซึ่งอยู่ห่างจากเขาเพียงระยะสั้น ๆ เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนสิ้นลมหายใจ “นั่นมันบ้าอะไรกัน?! ผู้อาวุโสลำดับที่สอง…ผู้อาวุโสลำดับที่สองตายแล้ว!” หัวหน้าตระกูลซีเมเนสไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น ดวงตาของเขาเบิกกว้างพอ ๆ กับไข่ห่าน ใบหน้าของเขาซีดเผือด “จัดการพวกเขาซะ!” คนจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้อยู่ไม่ไกลจากเฟนด์และพวกพ้อง พวกเขาเริ่มเปิดการโจมตี "ฆ่าพวกเขาให้หมด!" ทั้งสองฝ่ายเริ่มการต่อสู้ทันที มันอลหม่านวุ่นวาย เฟนด์เคลื่อนไหวไปหลายครั้งด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ดาบที่ผนวกกับความเร็วสายฟ้าแหลมคมและทรงพลังมากขึ้น เพียงเหวี่ยงไม่กี่ครั้ง กิ่งไม้ที่อยู่ข้างหน้าเขาก็ถูกตัดออก ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ! อย่างไรก็ตาม ต้นไม้โบราณดูเหมือนจะมีสติปัญญา หลังจากรู้ถึงพลังและความแข็งแกร่งของเฟนด์ต้นไม้โบราณ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1552
“ทุกคน อยู่รวมกันไว้ อย่าได้ตกใจ! มีคนที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!” เฟนด์แจ้งข่าวออกไปเสียงดัง เมื่อเขาสังเกตเห็นว่ามีบางคนกำลังตื่นตระหนก หลังจากได้ยินเฟนด์พูดเช่นนั้น เหล่าพันธมิตรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพวกเขาก็เริ่มรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ดำเนินไประยะหนึ่งและจำนวนผู้เสียชีวิตก็เพิ่มเป็นสองสามพันคน ในขณะที่อีกฝ่ายเสียชีวิตไปหลายพันคน หลังจากต่อสู้กับเฟนด์และพรรคพวกไปหลายนาที เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ตระหนักถึงปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มของเขาได้ แม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมากกว่าอีกฝ่าย แต่เฟนด์และพวกพ้องของเขาก็มีนักสู้ในขั้นสูงและขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงมากกว่า! คนของเขาส่วนใหญ่อยู่ในระดับกึ่งเทพเท่านั้น จากนั้นเขาก็โบกมือ ชี้นำให้คนของเขาหยุดการโจมตี และปิดล้อมเฟนด์กับพวกพ้องเอาไว้ “พวกคุณจากแผ่นดินใหญ่ เหตุใดถึงกล้าบุกรุกเข้ามาในดินแดนท้องทะเลของเรา?! ที่แย่ไปกว่านั้นคือ การล่วงเข้ามาในเกาะวายุมืดเช่นนี้! พวกคุณอยากตายหรือ? สมบัติหรือหินอะไรก็ตามที่พวกคุณหามาได้ จงมอบมันมาให้เรา!” ผู้อาวุโสของวิหารใหญ่โตจากเกาะวายุมืดก้าวออกมาชี้ไปที
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1553
“อะไรทำให้คนสามหาวอย่างแกคิดว่าเราไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกัน? พวกแกมันก็เป็นเพียงคนพเนจรจากหลายตระกูลมารวมกันเท่านั้น แม้ว่าเราเองจะมีคนจากเผ่าอื่นในดินแดนท้องทะเลนี้รวมอยู่ด้วยกัน แต่พวกเขาก็อยู่ในอาณัติของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และทำงานร่วมกับเราเสมอมา เราเปรียบเหมือนตระกูลใหญ่ ๆ ตระกูลหนึ่ง เช่นนั้นแล้ว แกคิดว่าฝ่ายไหนเป็นปึกแผ่นมากกว่ากัน? เราหรือพวกแก?” ผู้อาวุโสโมสลีย์แย้งและตอบโต้อย่างไม่พอใจ“นี่! ไอ้ส*รเลว คิดให้ดี ๆ นะ หากแกมอบลูกบอลหินให้เรา แกก็จะไม่ต้องตายเปล่า ถ้าไม่อย่างนั้น หึ แกจะสร้างปัญหาให้ตัวเอง!”หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ก็จงใจยุแยงคนในกลุ่มของเฟนด์และพันธมิตรของเขาโดยพูดว่า "ฟังนะ ตระกูลไหนไม่เกี่ยวข้องกับเด็กเหลือขอที่ถือครองหินสามารถออกไปจากที่แห่งนี้ได้ เราจะปล่อยแกไปเพราะยังไงพวกแกก็ยังไม่ได้สมบัติอะไรอยู่ดี พวกแกไม่จำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตไปกับเด็กส*รเลวนี่หรอก และแน่นอนว่าหากตระกูลของเด็กส*รเลวคนนี้จะทิ้งเขาไว้ที่นี่ ก็เอาเลยฉันก็จะปล่อยพวกแกไป!”“ใช่ ถูกต้อง ตระกูลอื่น ๆ จะออกจากที่นี่ก็ย่อมได้ ยังไงพวกคุณก็ไม่ได้รับของล้ำค่าอะไร
Latest chapter
