Share
บทที่ 1541
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1542
ทว่าเฟนด์กลับส่ายศีรษะ “ผมคิดว่าผมถูกพบเห็นนานแล้ว” เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่อย่างนั้นเมื่อวานนี้คนกลุ่มนั้นจะไม่ปรากฏตัว! อีกอย่างไม่แปลกเหรอที่พวกเขาต่อสู้กับนายท่านคาเบลโลเพียงช่วงสั้น ๆ ก่อนที่จะปล่อยให้เราผ่านเข้ามาได้?!”“ผมไม่คิดว่าเราต้องกังวลเรื่องนี้ พวกเขาต้องเห็นจำนวนคนที่เรามี และเมื่อตอนที่เขาพยายามต่อสู้กับนายท่านคาเบลโล ย่อมเป็นเพราะพวกเขากลัวความแข็งแกร่งของนายท่านคาเบลโล พวกเขาจึงจากไป!”ผู้อาวุโสสามคนจากตระกูลชั้นสามพูดขึ้นหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ถึงกระนั้นเฟนด์ก็ยิ้มอย่างขมขื่นอีกครั้ง “เรามีผู้คนมากมาย พวกเขาน่าจะเห็นเราจากระยะไกล เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่มียอดฝีมือท่ามกลางคนมากมายพวกนั้น พอพวกเขารู้ถึงสถานการณ์ของเราและมาเพื่อทดสอบเราอย่างนั้น แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีแรงจูงใจบางอย่างซ่อนอยู่!”“คุณกำลังบอกว่าเราถูกจับตามองอยู่ก่อนแล้ว แต่ที่พวกเขาปล่อยให้เรามาง่าย ๆ ก็อาจจะเพราะพวกเขาอยากรู้ว่าเราจะไปที่ไหน หากเป็นเช่นนี้ ตอนนี้พวกเขาคงกำลังตามเรามาแล้ว!”แนชคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และเสริมว่า “แต่นี่เป็นสิ่งที่เราไม่ทันได้คาดคิด นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1543
ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนหน้าซีดเมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสโมสลีย์ ทว่าเขาดื้อรั้นมากเกินว่าจะยอมรับความพ่ายแพ้ “บรรลุไปสู่ระดับเทพสูงสุดงั้นเหรอ? คุณคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยรึไง? ผมใช้เวลาสองถึงสามปีในการก้าวไปขั้นจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น ในระหว่างนั้นผมก็ล้มเหลวไปหลายครั้ง นอกจากนี้ ภายในอาณาเขตของเรา ผู้คนมากมายบรรลุไปสู่ขั้นสูงสุดได้ก็จริง แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่คน ๆ หนึ่งจะบรรลุไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้ในคราวเดียว จริงไหม? ไม่ต้องพูดถึงระดับเทพสูงสุดอันยิ่งใหญ่เลย” “ไม่ว่ายังไง เราก็จะเสี่ยงไม่ได้ เราควรมุ่งหน้าไปให้เร็วกว่านี้ หากสิ่งที่สามารถช่วยเราให้ก้าวไปสู่ระดับเทพขั้นสูงสุดได้นั้นแท้จริงแล้วเป็นผลวิญญาณบางอย่าง และมีอยู่เพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นจะเป็นเช่นไร? พวกเขาอาจกินมันจนไม่มีเหลือให้เรา! หากเป็นเช่นนั้น เราจะไม่มีโอกาสไปถึงระดับเทพสูงสุดได้เลย!” เจ้าแห่งวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็หันไปหาผู้อาวุโสอีกครั้ง “เอายังไงดี ผู้อาวุโสล็อค คุณพาคนสองสามคนที่มีระดับพลังยุทธในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไปสอดแนมสถานการณ์
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1544
“หนึ่งหมื่นตัว? บ้าไปแล้ว! ถ้าพวกมันบินเข้าไปในเมฆดำทะมึนพวกนั้นแล้วบินลงมาหาเราด้วยความเร็วสูงสุดและโจมตีเรา เราคงจะรับมือได้ยาก!” แนชซึ่งยืนอยู่ข้างเฟนด์เชื่อมั่นในการวิเคราะห์ของเฟนด์อย่างหมดหัวใจ เพราะเฟนด์เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นกลางระดับสอง ความสามารถในเรื่องสมาธิและความอดทนของเขาแข็งแกร่งกว่าใคร ดังนั้นเฟนด์จะสามารถคาดเดาสถานการณ์ จำนวนของสัตว์อสูร และความผันผวนของพลังฉีในเมฆได้แม่นยำกว่าพวกเขาทุกคน “ทุกคนโปรดระวัง สัตว์มีปีกพวกนี้กำลังบินอย่างเป็นระเบียบในเมฆมืดเหนือเรา แน่นอนว่าพวกมันกำลังจะโจมตีเรา เรามีนักสู้ที่แข็งแกร่งมากมาย แต่เราจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด! เราต้องพยายามลดความสูญเสีย” เฟนด์จ้องมองท้องฟ้าเหนือศีรษะและพูดกับฝูงชน แกว๊ก! เสียงร้องหวีดหวิวดังลงมาจากด้านบนอีก คลื่นเงาดำพุ่งเข้าหาเฟนด์และพรรคพวกราวกับฝนทมิฬที่เทลงมาอย่างหนัก “ตั้งสติไว้! พวกมันมาแล้ว!” เมื่อเฟนด์สังเกตเห็นว่าสัตว์อสูรเริ่มโจมตี เขาก็โบกมือและการโจมตีกลับไป พลังฉีรูปฝ่ามือขนาดใหญ่ก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที! "ฆ่าพวกมันให้หมด!" คนอื่น ๆ ควบคุมพลังฉีในร่างกายและปล่อยระเบิดใส่สัตว์อสูร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1545
“อืม... จำนวนผู้เสียชีวิตนั้นยังพอรับได้ ถึงยังไงพวกเราก็มีกันสองแสนคน เพียงแต่เราไม่รู้ว่าเราอยู่ห่างจากส่วนที่ลึกที่สุดของป่าเพียงใด และมีสัตว์อสูรดุร้ายรอเราอยู่อีกกี่ตัว เราไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นเราจะประมาทไม่ได้ เราต้องระวังตัวตลอดเวลา!” เฟนด์ผงกศีรษะ คนที่พวกเขาสูญเสียไปล้วนเป็นคนในระดับกึ่งเทพ คนที่มีระดับการต่อสู้สูงกว่าสามารถรับมือกับการต่อสู้ก่อนหน้านี้ได้อย่างง่ายดาย แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาสามารถมองเห็นสัตว์อสูรได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ และเตรียมพร้อมรับมือได้ทันท่วงที หากพวกเขาไม่สังเกตเห็นนกอินทรีดำเหล่านั้นล่วงหน้า พวกเขาคงจะต้องสูญเสียกันไปมากกว่านี้! หากพวกเขาคิดหาทางรับมือกับพวกมันหลังจากที่พวกมันเริ่มโจมตีไปแล้ว จำนวนผู้เสียชีวิตคงจะมากกว่านี้ “ต้องขอบคุณแผนของเรา เรารวมพลังของทุกคนเข้าด้วยกัน และนั่นคือเหตุผลที่เรามีพลังมากพอที่จะต่อกรกับนกอินทรีพวกนั้น!” หัวหน้าตระกูลชั้นสามแสดงความคิดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ “หากเราแยกย้ายกันออกไปสำรวจที่ต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตระกูลชั้นสามอย่างเรา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเหล่าอินทรีดำพวกนั้นเราคงต้องประสบความสูญเสียครั้งใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1546
“การจะต่อสู้กับสัตว์อสูรเหล่านี้ไม่ง่ายเลย! สัตว์อสูรที่รับมือได้ยากที่สุดคือสัตว์อสูรที่มีความแข็งแกร่งในระดับเทพแท้จริง! เราสูญเสียคนไปกว่าสองร้อยคนในการต่อสู้ครั้งนี้!” เคนเนธมีสีหน้าซีดเซียวราวกับคนตายในตอนที่เขามองดูซากศพบนพื้น แม้ว่าจะมีคนในตระกูลวู๊ดเสียชีวิตเพียงสองถึงสามคนในการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ก็ไม่มีใครอยากเห็นสมาชิกในตระกูลของตัวเองเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ ยังไม่รวมว่าพวกเขาพวกเขาบินอยู่เหนือแมกไม้เพื่อประเมินเส้นทางข้างหน้าในป่านี้มาหลายวันแล้ว! แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงผืนป่าที่กว้างใหญ่เท่านั้น พวกเขาไม่รู้ว่าป่านี้กว้างและใหญ่แค่ไหน และอยู่ห่างจากลึกสุดของป่าเพียงใด “ถือว่ายังดี จำนวนของสัตว์อสูรฝูงนี้มีไม่มากนัก แต่ระดับการต่อสู้ของพวกมันนั้นสูงมาก ที่ผลออกมาเป็นเช่นนี้สำหรับเราแล้วก็ถือว่าไม่เลว หนทางข้างหน้าของเราจะยิ่งอันตรายและยากลำบากกว่านี้มาก!” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่เขาพูด ก่อนนำหน้าพวกพ้องรุกคืบเข้าป่าต่อไป แต่ตลอดทางมานี้พวกเขาได้รับหญ้าวิญญาณระดับสองค่อนข้างมาก เมื่อมีคนเห็นหญ้าวิญญาณ พวกเขาจะนำมันมามอบให้เฟนด์ และเฟนด์จะเก็บวัสดุเหล่านั้นไว้ในแหว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1547
ชายคนก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ดังนั้นนักสู้ที่พวกเขาสูญเสียไปนั้นส่วนใหญ่เป็นคนในระดับกึ่งเทพ และพวกเขาสูญเสียนักสู้ในระดับเทพแท้จริงไปเพียงสองหรืออย่างมากที่สุดก็เพียงสามคนเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่พลังต่อสู้โดยรวมของพวกเขาไม่ลดลงมากนัก!” “แหม เราไม่ต้องกังวลมากเกินไปนักหรอก แม้ว่าเราจะมีนักสู้ในระดับเทพแท้จริงไม่มากนัก แต่จำนวนคนทั้งหมดของเราย่อมมากกว่าพวกเขาแน่ ยังไม่รวมว่าเกาะวายุมืดไม่ใช่สถานที่ธรรมดา พวกเราชาววิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่คิดจะเสี่ยงเข้าไปในเกาะวายุมืดมาก่อน พ่อของผมเคยบอกว่า ป่าแห่งนี้มีสัตว์อสูรที่ทรงพลังอยู่ และทักษะในการต่อสู้ของพวกมันก็สูงไปอีกขั้น พวกมันไม่ใช่สัตว์อสูรที่นักสู้ระดับเทพแท้จริงจะสามารถจัดการได้ง่าย ๆ” เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ หัวเราะขณะที่เขาพูด “เราจะทำเช่นนี้ต่อไป แอบตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ ไม่ช้าเมื่อพวกเขาเริ่มแย่งชิงสมบัติกันเอง สมบัติเหล่านั้นก็น่าจะเป็นวัสดุและอุปกรณ์ที่จะทะลวงไปสู่ระดับเทพเจ้าสูงสุด เมื่อถึงเวลานั้น ผู้อาวุโสล็อคจะแจ้งให้เราทราบทันที!” สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้เฟนด์และพันธมิตรของเขาประสบกับความสูญ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1548
กรร! เสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวดังสะท้อนไปด้วย เสียงคำรามดังกว่าปกติและการต่อสู้ก็แสนรุนแรง ในครั้งนี้มีผู้ล้มตายไปมากกว่าหนึ่งพันคน และบาดเจ็บสาหัสอีกหลายพันคน “บัดซบเอ๊ย! ครั้งนี้การสูญเสียของเราหนักหนาเกินไป ทุกคนอ่อนล้าเกินกว่าจะต่อสู้ในสมรภูมิที่รุนแรงเช่นนี้ได้อีก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องคนที่ได้รับบาดเจ็บมาตั้งแต่การต่อสู้ครั้งก่อนยังไม่มีเวลาแม้แต่จะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บด้วยซ้ำ อีกอย่างสัตว์อสูรฝูงนี้ยังแข็งแกร่งและทรงพลังเป็นอย่างมาก! เราเสียกำลังพลไปไม่น้อยเลย!” มีบางคนที่เพียงแค่มองลงไปที่ซากศพบนพื้นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา หากพวกเขามีเวลาพักผ่อนสักนิด จำนวนผู้บาดเจ็บและผู้ที่บาดเจ็บสาหัสจะไม่มากเช่นนี้แน่ “ทุกคน หนีเร็ว! สัตว์อสูรฝูงนี้น่าจะถูกเสียงของการต่อสู้ครั้งก่อนและกลิ่นคาวเลือดดึงดูดมา เราควรออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้และหาที่พักเสีย คนที่ได้รับบาดเจ็บควรใช้โอสถในการรักษาและเข้าฌานเพื่อให้หายจากอาการบาดเจ็บโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น เราคงต้องเผชิญกับฝูงสัตว์อสูรไม่หยุดหย่อน และความสูญเสียของเราจะยิ่งมากไปกว่านี้!” เฟนด์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พักหนึ่งแล้วจึง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1549
ปัง! แต่ทันใดนั้นเอง เปลวไฟก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และระเบิดอยู่บนนั้นราวกับดอกไม้ไฟที่สวยงาม “พวกเขาเจอสมบัติแล้ว!” ในอีกด้านหนึ่ง สมาชิกของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ รู้สึกตื่นเต้นและปิติเมื่อเห็นสัญญาณ "ลุยเลย! พวกนายต้องเอาสมบัตินั้นมาให้ฉัน เข้าใจไหม?” เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ตะโกนสั่งคนของเขา เขาล่องหนและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนมุ่งตรงไปยังทิศทางที่พลุไฟปรากฏขึ้น "คว้ามันมาให้ได้!" ผู้คนจำนวนเกือบสามแสนคนบินขึ้นสู่ท้องฟ้าและมุ่งตรงไปทางเฟนด์และพรรคพวก "อะไรวะนั่น?" เสียงโห่ร้องเซ็งแซ่ดังจากด้านหลังจนมาเข้าหูแนชและคนอื่น ๆ ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียวราวกับศพ นั่นก็เพราะการถูกวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ลอบโจมตี และความขัดแย้งภายในระหว่างพันธมิตรกันนั้นมากเกินไปสำหรับพวกเขา พวกเขาทำตัวไม่ถูกกับสิ่งนี้ พวกเขามาส่วนที่ลึกที่สุดของป่าแล้ว พวกเขาจึงไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีคนแอบตามพวกเขามาถึงขนาดนี้ "พระเจ้า! พวกเขามีกำลังพลมากกว่าเราและเข้ามากระชั้นกับเรามาก! เ*รเอ๊ย! ดู ๆ แล้วไม่ถึง 2 นาทีพวกนั้นก็คงมาถึงที่นี่! แ*งเอ๊ย! เราถูกจับตามองมาตลอดเลยเหรอ?” ผู้อาวุโสจากตระกูลคาเบ
Latest chapter
