บทที่ 1542

ทว่าเฟนด์กลับส่ายศีรษะ “ผมคิดว่าผมถูกพบเห็นนานแล้ว” เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่อย่างนั้นเมื่อวานนี้คนกลุ่มนั้นจะไม่ปรากฏตัว! อีกอย่างไม่แปลกเหรอที่พวกเขาต่อสู้กับนายท่านคาเบลโลเพียงช่วงสั้น ๆ ก่อนที่จะปล่อยให้เราผ่านเข้ามาได้?!”

“ผมไม่คิดว่าเราต้องกังวลเรื่องนี้ พวกเขาต้องเห็นจำนวนคนที่เรามี และเมื่อตอนที่เขาพยายามต่อสู้กับนายท่านคาเบลโล ย่อมเป็นเพราะพวกเขากลัวความแข็งแกร่งของนายท่านคาเบลโล พวกเขาจึงจากไป!”

ผู้อาวุโสสามคนจากตระกูลชั้นสามพูดขึ้นหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ถึงกระนั้นเฟนด์ก็ยิ้มอย่างขมขื่นอีกครั้ง “เรามีผู้คนมากมาย พวกเขาน่าจะเห็นเราจากระยะไกล เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่มียอดฝีมือท่ามกลางคนมากมายพวกนั้น พอพวกเขารู้ถึงสถานการณ์ของเราและมาเพื่อทดสอบเราอย่างนั้น แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีแรงจูงใจบางอย่างซ่อนอยู่!”

“คุณกำลังบอกว่าเราถูกจับตามองอยู่ก่อนแล้ว แต่ที่พวกเขาปล่อยให้เรามาง่าย ๆ ก็อาจจะเพราะพวกเขาอยากรู้ว่าเราจะไปที่ไหน หากเป็นเช่นนี้ ตอนนี้พวกเขาคงกำลังตามเรามาแล้ว!”

แนชคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และเสริมว่า “แต่นี่เป็นสิ่งที่เราไม่ทันได้คาดคิด นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไม