Share
บทที่ 1549
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1550
"โอ้พระเจ้า!" อเล็กซานเดอร์และคนอื่น ๆ หยุดการเคลื่อนไหวทันที พวกเขาได้ยินคำเตือนของเฟนด์และจึงเข้าใกล้ก้อนหินนั้นอย่างระมัดระวังโดยไม่พุ่งเข้าหามันอย่างหุนหันเหมือนคนอื่น ๆ แต่การได้ถือครองลูกบอลหินสีทองนั้นล่อตาล่อใจกว่าสิ่งอื่นใด ดวงตาแดงก่ำของพวกเขาจับจ้องที่หินราวกับว่ามันเป็นวัตถุที่สำคัญที่สุดในโลก ดังนั้นอเล็กซานเดอร์และคนของเขาจึงอยู่ด้านหลังคนกลุ่มแรกเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้น พวกเขาอยู่ใกล้หินพอดู เมื่อเขาและคนของเขาเห็นว่าคนหลายร้อยคนที่นำหน้าถูกฆ่าตายอย่างไม่มีทางสู้ได้ภายในหนึ่งวินาที พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ สีหน้าของพวกเขาซีดเซียวไร้สี บางคนกลัวมากจนถอยห่างออกไปหลายร้อยเมตรทีเดียว พวกเขารักษาระยะห่างพอสมควรและจ้องมองภาพเบื้องหน้าความหวาดกลัว "พระเจ้า! ต้น…ต้นไม้โบราณนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว! นักสู้ที่แข็งแกร่งในระดับเทพแท้จริงหลายคนก็ตายไปง่าย ๆ แบบนั้น!” นักสู้บางคนที่มีความแข็งแกร่งในระดับกึ่งเทพจ้องมองไปที่ฉากนองเลือดตรงหน้าพวกเขาอย่างว่างเปล่า และทันใดนั้นพวกเขาก็ได้สติกลับคืนมา เดิมทีพวกเขามัวเมาไปกับสมบัติล้ำค่าเบื้องหน้า แต่เหตุการณ์เมื่อครู่ช่วยให้สร่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1551
สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือรากของมันจะทะลุออกมาจากพื้นดินด้านล่างเขาในเวลานั้น รากนั้นแหลมเหมือนหอกและเร็วราวกับแสง พวกมันทะลุผ่านร่างของเขาจากด้านล่าง “พรวด!” ผู้อาวุโสของตระกูลซีเมเนสจ้องมองไปที่ร่างกายที่ถูกแทงทะลุของตัวเอง เลือดไหลออกมาจากปากของเขา เขามองไปที่ลูกหินแปลก ๆ ซึ่งอยู่ห่างจากเขาเพียงระยะสั้น ๆ เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนสิ้นลมหายใจ “นั่นมันบ้าอะไรกัน?! ผู้อาวุโสลำดับที่สอง…ผู้อาวุโสลำดับที่สองตายแล้ว!” หัวหน้าตระกูลซีเมเนสไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น ดวงตาของเขาเบิกกว้างพอ ๆ กับไข่ห่าน ใบหน้าของเขาซีดเผือด “จัดการพวกเขาซะ!” คนจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้อยู่ไม่ไกลจากเฟนด์และพวกพ้อง พวกเขาเริ่มเปิดการโจมตี "ฆ่าพวกเขาให้หมด!" ทั้งสองฝ่ายเริ่มการต่อสู้ทันที มันอลหม่านวุ่นวาย เฟนด์เคลื่อนไหวไปหลายครั้งด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ดาบที่ผนวกกับความเร็วสายฟ้าแหลมคมและทรงพลังมากขึ้น เพียงเหวี่ยงไม่กี่ครั้ง กิ่งไม้ที่อยู่ข้างหน้าเขาก็ถูกตัดออก ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ! อย่างไรก็ตาม ต้นไม้โบราณดูเหมือนจะมีสติปัญญา หลังจากรู้ถึงพลังและความแข็งแกร่งของเฟนด์ต้นไม้โบราณ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1552
“ทุกคน อยู่รวมกันไว้ อย่าได้ตกใจ! มีคนที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!” เฟนด์แจ้งข่าวออกไปเสียงดัง เมื่อเขาสังเกตเห็นว่ามีบางคนกำลังตื่นตระหนก หลังจากได้ยินเฟนด์พูดเช่นนั้น เหล่าพันธมิตรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพวกเขาก็เริ่มรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ดำเนินไประยะหนึ่งและจำนวนผู้เสียชีวิตก็เพิ่มเป็นสองสามพันคน ในขณะที่อีกฝ่ายเสียชีวิตไปหลายพันคน หลังจากต่อสู้กับเฟนด์และพรรคพวกไปหลายนาที เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ตระหนักถึงปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มของเขาได้ แม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมากกว่าอีกฝ่าย แต่เฟนด์และพวกพ้องของเขาก็มีนักสู้ในขั้นสูงและขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงมากกว่า! คนของเขาส่วนใหญ่อยู่ในระดับกึ่งเทพเท่านั้น จากนั้นเขาก็โบกมือ ชี้นำให้คนของเขาหยุดการโจมตี และปิดล้อมเฟนด์กับพวกพ้องเอาไว้ “พวกคุณจากแผ่นดินใหญ่ เหตุใดถึงกล้าบุกรุกเข้ามาในดินแดนท้องทะเลของเรา?! ที่แย่ไปกว่านั้นคือ การล่วงเข้ามาในเกาะวายุมืดเช่นนี้! พวกคุณอยากตายหรือ? สมบัติหรือหินอะไรก็ตามที่พวกคุณหามาได้ จงมอบมันมาให้เรา!” ผู้อาวุโสของวิหารใหญ่โตจากเกาะวายุมืดก้าวออกมาชี้ไปที
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1553
“อะไรทำให้คนสามหาวอย่างแกคิดว่าเราไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกัน? พวกแกมันก็เป็นเพียงคนพเนจรจากหลายตระกูลมารวมกันเท่านั้น แม้ว่าเราเองจะมีคนจากเผ่าอื่นในดินแดนท้องทะเลนี้รวมอยู่ด้วยกัน แต่พวกเขาก็อยู่ในอาณัติของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และทำงานร่วมกับเราเสมอมา เราเปรียบเหมือนตระกูลใหญ่ ๆ ตระกูลหนึ่ง เช่นนั้นแล้ว แกคิดว่าฝ่ายไหนเป็นปึกแผ่นมากกว่ากัน? เราหรือพวกแก?” ผู้อาวุโสโมสลีย์แย้งและตอบโต้อย่างไม่พอใจ“นี่! ไอ้ส*รเลว คิดให้ดี ๆ นะ หากแกมอบลูกบอลหินให้เรา แกก็จะไม่ต้องตายเปล่า ถ้าไม่อย่างนั้น หึ แกจะสร้างปัญหาให้ตัวเอง!”หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ก็จงใจยุแยงคนในกลุ่มของเฟนด์และพันธมิตรของเขาโดยพูดว่า "ฟังนะ ตระกูลไหนไม่เกี่ยวข้องกับเด็กเหลือขอที่ถือครองหินสามารถออกไปจากที่แห่งนี้ได้ เราจะปล่อยแกไปเพราะยังไงพวกแกก็ยังไม่ได้สมบัติอะไรอยู่ดี พวกแกไม่จำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตไปกับเด็กส*รเลวนี่หรอก และแน่นอนว่าหากตระกูลของเด็กส*รเลวคนนี้จะทิ้งเขาไว้ที่นี่ ก็เอาเลยฉันก็จะปล่อยพวกแกไป!”“ใช่ ถูกต้อง ตระกูลอื่น ๆ จะออกจากที่นี่ก็ย่อมได้ ยังไงพวกคุณก็ไม่ได้รับของล้ำค่าอะไร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1554
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พ่อหนุ่ม ฉันเป็นมือขวาของเจ้าวิหาร! แกคิดว่าแกจะฆ่าฉันได้อย่างที่อยากงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะไอ้บ้า!” ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนเย้ยหยันเฟนด์ มันจะไม่ตลกเหรอที่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเฟนด์จะทำให้เขาเสียหน้าได้? อย่าลืมว่าเฟนด์อายุน้อยกว่าเขามากเพราะเหตุนั้นไม่เพียงแต่เขาจะไม่กลัวเฟนด์เท่านั้น แต่เขายังดูแคลนที่เฟนด์ไร้เดียงสาอีกต่างหาก เขารู้สึกตื่นเต้นอยู่ในใจ ลูกบอลหินประหลาดนั่นอยู่ในมือของไอ้ส*รเลวนี่ ถ้าเขาสามารถฆ่าไอ้ส*รเลวคนนี้ลงและยึดแหวนยุทธของเขามาได้ บอลหินนั่นจะเป็นของเขา! ช่างเป็นโอกาสที่ดีอะไรเช่นนี้! หลังจากที่เขาฆ่าเฟนด์ก็จะไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขายึดแหวนยุทธของเฟนด์ไป เพราะทุกคนจะชุลมุนไปกับการต่อสู้ ไม่มีใครว่างมาเฝ้าดูเขาในทุกย่างก้าว! และเขาเพียงแค่ต้องฆ่าเจ้าส*รเลวนี่ลง และเก็บแหวนยุทธของเขาไว้ แสร้งทำเป็นต่อสู้ไปอีกครู่หนึ่ง แล้วค่อยหลบหนีออกจากป่า จากนั้นจะค้นหาถ้ำลับ ๆ และศึกษาลูกบอลหินประหลาดนี้ให้จงได้ หากเขาโชคดีพอที่จะค้นพบวิธีการทะลวงไปยังระดับเทพสูงสุดจะดีแค่ไหน? และเพราะเหตุนั้นเขาจึงจะต้องทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดแล้วขึ้นเป็นเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1555
ในครั้งนี้เฟนด์โจมตีได้รุนแรงกว่าครั้งก่อน เขาใช้กระบวนท่าดาบอัคนี"ไม่!"ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนไม่กล้าประมาทอีกต่อไป เขาใช้กระบวนท่าที่ทรงพลังกว่าเดิมทันทีแต่ทักษะยุทธของเขาดูอ่อนแอและน่าสมเพชราวกับแมลงวัน กระบวนท่าเหล่านั้นไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเฟนด์ได้แม้แต่น้อย ในขณะเดียวกัน ดาบอัคนีของเฟนด์ยังคงมีกำลังเหลืออยู่มาก และมันก็มุ่งตรงมาที่เขาผู้อาวุโสฮาร์ทแมนที่ไม่มีเวลาได้ร่ายกระบวนท่าที่สองได้ทัน เขาสร้างโล่พลังงานขึ้นมาป้องกันในทันทีแต่โล่ที่บางและไม่มั่นคงนั้นไม่อาจต้านทานการโจมตีที่น่ากลัวของอีกฝ่ายได้เลย มัเพียงเสี้ยววินาทีโล่นั้นก็ถูกทำลาย และการโจมตีก็พุ่งตรงเขาที่หน้าอกของเขา ส่งผลให้เขากระเด็นออกไปไกลหลายเมตรปัง!ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนถลาไปด้านหลังราวกับว่าวป่านขาด ก่อนที่ร่างของเขาจะกระแทกลงกับพื้นอย่างแรงและกระอักเลือดออกมา เมื่อเขานอนชักเกร็งเช่นนั้นแล้วเขาก็สิ้นลม“ไม่มีทางน่า! ผู้อาวุโส…ผู้อาวุโสฮาร์ทแมน ตาย…ตายแล้ว…”นักสู้ที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงหลายต่อหลายคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ และได้เห็นการเสียชีวิตที่น่าสยดสยองของผู้อาวุโสฮาร์ทแมนต่างพากันหวาดกลัวสุดขีด ความหวาด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1556
“อะไรวะ นักสู้ระดับเทพแท้จริงที่อยู่เคียงข้างพวกนั้นมีพลังมากมายเกินไปแล้ว!”แมทธิว เจ้าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ มองดูเหตุการณ์แล้วหน้าตาเขาก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว ลาน่า วิลเลียม และอีธาน ถึงแม้พวกเขาอยู่เพียงขั้นแรกของระดับเทพแท้จริง แต่พละกำลังความแข็งแกร่งและพลังยุทธของพวกเขาก็เพียงพอที่จะเอาชนะบรรดานักสู้ระดับเทพแท้จริงขั้นเริ่มต้นทั้งหลาย! มันจึงยากที่จะจัดการสามคนนี้ ตู้ม!ในอีกด้านหนึ่ง เฟนด์สังหารผู้อาวุโสล็อคเป็นรายที่สิบในเวลาไม่นาน วิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์สูญเสียนักสู้ชั้นยอดที่แข็งแกร่งอีกคน“บ้าฉิบ! เราสูญเสียไปเกือบห้าหมื่นคนแล้ว อะไรวะเนี่ย?! การบาดเจ็บล้มตายของอีกฝ่ายไม่ถึงหมื่น! หากยังดําเนินไปเช่นนี้ อัตราการตายฝั่งเราก็มีแต่จะเพิ่มขึ้นเท่านั้น!”ผู้อาวุโสโมสลีย์ วิเคราะห์สถานการณ์ขณะนี้แล้วตระหนักว่าถึงแม้พวกเขาจะมีจํานวนมากกว่าหนึ่งแสนในตอนแรก แต่ช่องว่างก็แคบลงเรื่อย ๆ ข้อได้เปรียบของพวกเขาในการต่อสู้ครั้งนี้กําลังจางหายไปอย่างรวดเร็ว พวกเขายังสูญเสียนักสู้ที่แข็งแกร่งหลายคน เช่น ผู้อาวุโสฮาร์ทแมน และผู้อาวุโสล็อค สถานการณ์ของพวกเขาจะยิ่งเลวร้ายลงไปอีก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1557
อเล็กซานเดอร์เสนอความคิดของเขาดังกล่าวต่อหน้าฝูงชน “เป็นความคิดที่เยี่ยม! พวกเราทุกคนต้องขอบคุณเฟนด์ในครั้งนี้ ถ้าเป็นตามข้อตกลงที่เฟนด์ทําให้พวกเราก่อนเข้าป่าเราเห็นด้วย เราคงจะยุ่งเหยิงมาก ไม่สามัคคีเป็นหนึ่งเดียวขนาดนี้ และถ้าหากเราไม่สามัคคีกัน เราก็คงจะถูกคนเหล่านั้นชิงลูกบอลหินนั้นไป!”หัวหน้าตระกูลซีเมเนสค้อมศีรษะลงเป็นการตอบตกลง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ลืมจะเตือนเฟนด์ว่า “คุณชายเฟนด์ ถ้าลูกบอลหินนี้เป็นหนทางสู่ระดับเทพเจ้าสูงสุดจริง ๆ และสามารถใช้ซ้ำได้อีก เราหวังว่าคุณชายเฟนด์จะไม่ลืมข้อตกลงของพวกเรา” สายตาของทุกคนหันไปหาเฟนด์ทันทีด้วยความกลัวว่าเฟนด์อาจจะเก็บมันไว้โดยไม่แบ่งปันตามข้อตกลงตอนนี้ ตระกูลวู๊ดเข้าใจถึงสถานการณ์โดยรวมอย่างลึกซึ้ง มีเพียงห้าคนเท่านั้นที่ไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรเทพแท้จริง และเฟนด์อยู่ในอันดับต้น ๆ ของทั้งห้า ตัวเขานั้นสามารถต่อสู้และต้านคนหลายคนด้วยความแข็งแกร่งของจุดสูงสุดแห่งระดับเทพแท้จริง ดังนั้นความแข็งแกร่งโดยรวมและความสามารถในการต่อสู้ของตระกูลวู๊ดจึงเพิ่มขึ้นมากมายจนพวกเขาถึงกับเอาชนะตำหนักนภาได้ถ้าไม่ใช่ด้วยเหตุว่าตระกูลวู๊ดมีนักสู้ขั้นก
Latest chapter
