Share
บทที่ 1554
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1555
ในครั้งนี้เฟนด์โจมตีได้รุนแรงกว่าครั้งก่อน เขาใช้กระบวนท่าดาบอัคนี"ไม่!"ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนไม่กล้าประมาทอีกต่อไป เขาใช้กระบวนท่าที่ทรงพลังกว่าเดิมทันทีแต่ทักษะยุทธของเขาดูอ่อนแอและน่าสมเพชราวกับแมลงวัน กระบวนท่าเหล่านั้นไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเฟนด์ได้แม้แต่น้อย ในขณะเดียวกัน ดาบอัคนีของเฟนด์ยังคงมีกำลังเหลืออยู่มาก และมันก็มุ่งตรงมาที่เขาผู้อาวุโสฮาร์ทแมนที่ไม่มีเวลาได้ร่ายกระบวนท่าที่สองได้ทัน เขาสร้างโล่พลังงานขึ้นมาป้องกันในทันทีแต่โล่ที่บางและไม่มั่นคงนั้นไม่อาจต้านทานการโจมตีที่น่ากลัวของอีกฝ่ายได้เลย มัเพียงเสี้ยววินาทีโล่นั้นก็ถูกทำลาย และการโจมตีก็พุ่งตรงเขาที่หน้าอกของเขา ส่งผลให้เขากระเด็นออกไปไกลหลายเมตรปัง!ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนถลาไปด้านหลังราวกับว่าวป่านขาด ก่อนที่ร่างของเขาจะกระแทกลงกับพื้นอย่างแรงและกระอักเลือดออกมา เมื่อเขานอนชักเกร็งเช่นนั้นแล้วเขาก็สิ้นลม“ไม่มีทางน่า! ผู้อาวุโส…ผู้อาวุโสฮาร์ทแมน ตาย…ตายแล้ว…”นักสู้ที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงหลายต่อหลายคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ และได้เห็นการเสียชีวิตที่น่าสยดสยองของผู้อาวุโสฮาร์ทแมนต่างพากันหวาดกลัวสุดขีด ความหวาด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1556
“อะไรวะ นักสู้ระดับเทพแท้จริงที่อยู่เคียงข้างพวกนั้นมีพลังมากมายเกินไปแล้ว!”แมทธิว เจ้าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ มองดูเหตุการณ์แล้วหน้าตาเขาก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว ลาน่า วิลเลียม และอีธาน ถึงแม้พวกเขาอยู่เพียงขั้นแรกของระดับเทพแท้จริง แต่พละกำลังความแข็งแกร่งและพลังยุทธของพวกเขาก็เพียงพอที่จะเอาชนะบรรดานักสู้ระดับเทพแท้จริงขั้นเริ่มต้นทั้งหลาย! มันจึงยากที่จะจัดการสามคนนี้ ตู้ม!ในอีกด้านหนึ่ง เฟนด์สังหารผู้อาวุโสล็อคเป็นรายที่สิบในเวลาไม่นาน วิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์สูญเสียนักสู้ชั้นยอดที่แข็งแกร่งอีกคน“บ้าฉิบ! เราสูญเสียไปเกือบห้าหมื่นคนแล้ว อะไรวะเนี่ย?! การบาดเจ็บล้มตายของอีกฝ่ายไม่ถึงหมื่น! หากยังดําเนินไปเช่นนี้ อัตราการตายฝั่งเราก็มีแต่จะเพิ่มขึ้นเท่านั้น!”ผู้อาวุโสโมสลีย์ วิเคราะห์สถานการณ์ขณะนี้แล้วตระหนักว่าถึงแม้พวกเขาจะมีจํานวนมากกว่าหนึ่งแสนในตอนแรก แต่ช่องว่างก็แคบลงเรื่อย ๆ ข้อได้เปรียบของพวกเขาในการต่อสู้ครั้งนี้กําลังจางหายไปอย่างรวดเร็ว พวกเขายังสูญเสียนักสู้ที่แข็งแกร่งหลายคน เช่น ผู้อาวุโสฮาร์ทแมน และผู้อาวุโสล็อค สถานการณ์ของพวกเขาจะยิ่งเลวร้ายลงไปอีก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1557
อเล็กซานเดอร์เสนอความคิดของเขาดังกล่าวต่อหน้าฝูงชน “เป็นความคิดที่เยี่ยม! พวกเราทุกคนต้องขอบคุณเฟนด์ในครั้งนี้ ถ้าเป็นตามข้อตกลงที่เฟนด์ทําให้พวกเราก่อนเข้าป่าเราเห็นด้วย เราคงจะยุ่งเหยิงมาก ไม่สามัคคีเป็นหนึ่งเดียวขนาดนี้ และถ้าหากเราไม่สามัคคีกัน เราก็คงจะถูกคนเหล่านั้นชิงลูกบอลหินนั้นไป!”หัวหน้าตระกูลซีเมเนสค้อมศีรษะลงเป็นการตอบตกลง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ลืมจะเตือนเฟนด์ว่า “คุณชายเฟนด์ ถ้าลูกบอลหินนี้เป็นหนทางสู่ระดับเทพเจ้าสูงสุดจริง ๆ และสามารถใช้ซ้ำได้อีก เราหวังว่าคุณชายเฟนด์จะไม่ลืมข้อตกลงของพวกเรา” สายตาของทุกคนหันไปหาเฟนด์ทันทีด้วยความกลัวว่าเฟนด์อาจจะเก็บมันไว้โดยไม่แบ่งปันตามข้อตกลงตอนนี้ ตระกูลวู๊ดเข้าใจถึงสถานการณ์โดยรวมอย่างลึกซึ้ง มีเพียงห้าคนเท่านั้นที่ไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรเทพแท้จริง และเฟนด์อยู่ในอันดับต้น ๆ ของทั้งห้า ตัวเขานั้นสามารถต่อสู้และต้านคนหลายคนด้วยความแข็งแกร่งของจุดสูงสุดแห่งระดับเทพแท้จริง ดังนั้นความแข็งแกร่งโดยรวมและความสามารถในการต่อสู้ของตระกูลวู๊ดจึงเพิ่มขึ้นมากมายจนพวกเขาถึงกับเอาชนะตำหนักนภาได้ถ้าไม่ใช่ด้วยเหตุว่าตระกูลวู๊ดมีนักสู้ขั้นก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1558
“ผู้อาวุโสโมสลีย์ แล้วตอนนี้ล่ะ? อีกฝ่ายคงไม่ส่งมอบลูกบอลหิน! พวกเขาสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันมาก และ...และเราไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้! หึ! วุ่นวายอะไรอย่างนี้!”แมทธิวตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า และเขาไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรต่อไป ในพริบตาเดียว เขาสูญเสียคนไปมากกว่าห้าหมื่นคน บวกกับผู้ที่เสียชีวิตก่อนการต่อสู้กับเฟนด์และกลุ่มต่าง ๆ ของเขา ตอนนี้เขาสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ที่แย่ไปกว่านั้น คนที่แข็งแกร่งอย่างผู้อาวุโสล็อค และผู้อาวุโสฮาร์ทแมนก็ถูกอีกฝ่ายสังหารไปด้วย เขาคิดอะไรไม่ออกเลยมืดแปดด้านจริง ๆ“เฮ้อ! เราไม่มีทางใดอีกแล้ว เราสูญเสียผู้ชายไปมากมายเหลือเกิน และผู้ที่รอดชีวิตจากการต่อสู้ที่โหดร้ายก็ได้รับบาดเจ็บ ถึงเราจะไล่ตามพวกเขาไปในตอนนี้ เราก็ไม่มีใครที่จะต่อกรกับพวกเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าขวัญกําลังใจหรือจิตวิญญาณการต่อสู้ในหมู่พวกเราไม่มีแล้ว ดังนั้น ณ ตอนนี้ เราทำได้แค่เพียงยุติการโจมตีของเราไว้ชั่วคราว”ผู้อาวุโสโมสลีย์จ้องที่ฝูงชนอย่างว่างเปล่าและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ในที่สุด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “ชั่วคราวเหรอ? คุณหมายถึงอะไร? คุณกําลังบอกว่ายังมีหนทาง ความหวัง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1559
ไม่กี่วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเฟนด์ และคนอื่น ๆ ก็ออกจากอาณาเขตทะเลและได้มาถึงผืนทวีปทางตะวันออกเฉียงใต้ของดัสเซียหลังจากหยุดพักได้ไม่นาน ทั้งกลุ่มได้หารือกันถึงวิธีที่พวกเขาจะจัดสรรแบ่งรางวัลจากสงคราม แล้วจากนั้นพวกเขาก็แจกจ่ายของทั้งหมดที่ได้มาตลอดการเดินทางจนเสร็จคนเหล่านั้นจากตระกูลชั้นสองและชั้นสามรู้สึกปลื้มปิติกับการออกสำรวจป่าวายุมืดครั้งนี้ การเดินทางสู่เกาะวายุมืด ไม่เพียงได้เผชิญกับการทรยศหักหลังเท่านั้น แต่ยังเต็มไปด้วยกับดักและสัตว์อสูร และหากไม่ใช่เพราะเฟนด์และคนอื่น ๆ พวกเขาหวั่นใจว่าคงมีพวกเขาเพียงไม่กี่คนที่จะได้รอดชีวิตกลับมา และพวกเขาคงไม่มีแม้แต่โอกาสแบ่งปันวัสดุและทรัพยากรยุทธที่แย่งชิงมาได้ “ถึงแม้เราสูญเสียผู้ชายไปมากกว่าหมื่นคน แต่ผลลัพธ์ก็ดีกว่าที่เราคาดเอาไว้ อืมม ฉันสงสัยว่าทีมอื่น ๆ เป็นอย่างไรบ้าง โดยเฉพาะกลุ่มของตระกูลฮันท์ พวกเขากำหนดให้ไปที่เขาเหมันต์กระจ่าง ซึ่งอยู่ใกล้กว่าเกาะวายุมืดมาก บางทีพวกเขาอาจกลับมาที่ดัสเซียกันแล้ว ฉันสงสัยว่าผลออกมาเป็นยังไง!”แนชไตร่ตรองพร้อมกับพูดความคิดของเขาออกมาด้วย“อืม จากสิ่งที่ฉันสังเกตจนเข้าใจแนวทางในก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1560
“แม่ขา ทําไมพ่อยังไม่กลับมาเลย? หนูก้าวสู่ระดับถัดไปอีกแล้วล่ะค่ะ กลับมาคุณพ่อได้รู้เข้าคงดีใจ!”ณ ลานบ้านแห่งหนึ่งของตระกูลวู๊ด ไคลี่ซึ่งเล่นมาได้ระยะหนึ่งแล้ว วิ่งไปหาเซเลน่า และพูดอู้อี้บุ้ยปาก “จริงเหรอจ๊ะ? ไคลี่ตัวน้อยของแม่น่าทึ่งมาก!”ดวงตาของเซเลน่าเจิดจ้าขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินคําพูดของลูกสาว “พ่อของหนูไม่อยู่ตั้งสิบวันแล้ว เขาควรจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ และถ้าเขารู้ว่าไคลี่น้อยของเราก้าวหน้าขึ้นเป็นผู้ฝึกยทุธระดับเก้าได้แล้ว เขาคงปลื้มมาก!” ไคลี่มีความสามารถอย่างเหลือเชื่อ และเซเลน่าก็มีความสุขกับมัน ไคลี่ยังเด็กมาก แต่อยู่ระดับพลังยุทธขั้นเก้าแล้ว และกําลังจะก้าวขึ้นระดับปรมาจารย์! เธอสามารถบรรลุความสำเร็จต่าง ๆ ได้อย่างดีแน่หากเธอฝึกฝนอย่างเต็มที่!“ฮิฮิ แม่ก็น่าทึ่งเหมือนกัน!”ไคลี่หัวเราะคิกคักตอบกลับมา จากนั้นเธอก็วิ่งไปสนุกกับเด็กคนอื่น ๆ ที่ลานบ้าน “เฮ้อ ฉันสงสัยว่าเฟนด์ และคนอื่น ๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง เฮ้อ! นั่นมันสถานที่ที่อันตรายสุดขีด! เฮ้อ!"เซเลน่ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและถอนหายใจออกมาดัง ๆพูดบ่นแบบนั้นออกมาไม่ทันจะขาดคำ เธอเห็นกลุ่มคนนั่งดาบบินมาบนท้องฟ้าอันไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1561
“เฮ้ เมื่อเราตระกูลชนชั้นสูงรู้ว่าเราสามารถเลือกได้จากสองสถานที่อันตรายเท่านั้น ฉันรู้ว่าพวกเขาจะเลือกภูเขาเหมันต์กระจ่างแน่นอน ซึ่งมันอยู่ใกล้กว่าและไม่อันตรายมากนัก!”แนชหัวเราะเบา ๆ และเสริมว่า “แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่คิดแผนและทําข้อตกลงกับทุกคนล่วงหน้า นี่คือวิธีที่เราสามารถป้องกันไม่ให้กองกําลังจากทะเลเข้ามายุยงสร้างความแตกแยกระหว่างเราได้สําเร็จ เราถึงได้สมบัติกลับมาโดยปราศจากการสูญเสียมากมาย!”“ถูกต้อง.. เป็นความจริงที่เราโชคดีมากที่มีเฟนด์ เขาฉลาดและแข็งแกร่งในการต่อสู้มากเหลือเกิน เขาฆ่านักสู้ของวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นจำนวนมาก จนพวกเขายอมแพ้ หยุดโจมตีเราและหลบหนีไป!”เคนเนธมีอารมณ์คุกรุ่นขึ้นมาเมื่อเขาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อน “สัตว์อสูรของเกาะวายุมืดไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่พวกมันยังมักปรากฏตัวมาเป็นกลุ่ม ๆ อีกด้วย ไม่แปลกใจเลยที่พวกมันถึงได้น่าประหวั่นพรั่นพรึงเหลือเกิน!”“ฉันคิดว่าพวกต้นไม้ก็มีพลังมากด้วย ผู้อาวุโสที่จุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริงของตระกูลซีเมเนสถูกสังหารคาที่ตอนที่เขาไม่ทันระวังตัว!”ผู้อาวุโสอีกคนจากตระกูลวู๊ดพูดด้วยความเส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1562
“นั่นก็จริง ผ่านไปหลายวันแล้ว ผมสงสัยว่าพวกเขาพบอะไรไหม ดูเหมือนว่าพวกเราควรหาเวลาไปเยี่ยมวิหารเทพยดาและราชากันสักครั้งแล้ว!”เฟนด์ คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และเอ่ยว่า “กองกำลังนั้นในอาณาเขตทะเล ผมคิดว่าที่มันเรียกกันว่าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นน่ะ? ชื่อของวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และ วิหารทวยเทพและราชาดูเหมือนน่าจะเกี่ยวข้องกัน มีความเชื่อมโยงระหว่างกองกําลังทั้งสองนี้ไหมนะ?”"ฉันรู้!"เขาไม่คิดว่าผู้อาวุโสลำดับแรกจะพูดขึ้นมาในทันทีว่า “เมื่อตอนที่พวกเขายังหนุ่ม ฉันคาดว่าพวกเขาเป็นศิษย์ร่วมสำนักของอาจารย์คนเดียวกัน พวกเขาตกหลุมรักผู้หญิงคนเดียวกัน และผู้หญิงคนนั้นไม่ทำความรู้สึกของเธอให้ชัดเจนระหว่างคนทั้งสอง ตอนแรกผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเจ้าวิหารทวยเทพและราชา แต่ต่อมาฉันคาดว่าเธอถูกจับได้ขณะอยู่บนเตียงกับเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเจ้าวิหารทวยเทพและราชาจึงฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ และศิษย์ทั้งสองจึงได้กลายเป็นศัตรูกันตั้งแต่นั้นมา!”ถึงตรงนี้ เคนเนธหยุดไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยต่อไปว่า “และระหว่างทั้งสองคน เจ้าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์เลือกที่จะออกจากแผ่นดินใหญ่ลงไปในมหา
Latest chapter
