เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1556
บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1557
อเล็กซานเดอร์เสนอความคิดของเขาดังกล่าวต่อหน้าฝูงชน “เป็นความคิดที่เยี่ยม! พวกเราทุกคนต้องขอบคุณเฟนด์ในครั้งนี้ ถ้าเป็นตามข้อตกลงที่เฟนด์ทําให้พวกเราก่อนเข้าป่าเราเห็นด้วย เราคงจะยุ่งเหยิงมาก ไม่สามัคคีเป็นหนึ่งเดียวขนาดนี้ และถ้าหากเราไม่สามัคคีกัน เราก็คงจะถูกคนเหล่านั้นชิงลูกบอลหินนั้นไป!”หัวหน้าตระกูลซีเมเนสค้อมศีรษะลงเป็นการตอบตกลง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ลืมจะเตือนเฟนด์ว่า “คุณชายเฟนด์ ถ้าลูกบอลหินนี้เป็นหนทางสู่ระดับเทพเจ้าสูงสุดจริง ๆ และสามารถใช้ซ้ำได้อีก เราหวังว่าคุณชายเฟนด์จะไม่ลืมข้อตกลงของพวกเรา” สายตาของทุกคนหันไปหาเฟนด์ทันทีด้วยความกลัวว่าเฟนด์อาจจะเก็บมันไว้โดยไม่แบ่งปันตามข้อตกลงตอนนี้ ตระกูลวู๊ดเข้าใจถึงสถานการณ์โดยรวมอย่างลึกซึ้ง มีเพียงห้าคนเท่านั้นที่ไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรเทพแท้จริง และเฟนด์อยู่ในอันดับต้น ๆ ของทั้งห้า ตัวเขานั้นสามารถต่อสู้และต้านคนหลายคนด้วยความแข็งแกร่งของจุดสูงสุดแห่งระดับเทพแท้จริง ดังนั้นความแข็งแกร่งโดยรวมและความสามารถในการต่อสู้ของตระกูลวู๊ดจึงเพิ่มขึ้นมากมายจนพวกเขาถึงกับเอาชนะตำหนักนภาได้ถ้าไม่ใช่ด้วยเหตุว่าตระกูลวู๊ดมีนักสู้ขั้นก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1558
“ผู้อาวุโสโมสลีย์ แล้วตอนนี้ล่ะ? อีกฝ่ายคงไม่ส่งมอบลูกบอลหิน! พวกเขาสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันมาก และ...และเราไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้! หึ! วุ่นวายอะไรอย่างนี้!”แมทธิวตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า และเขาไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรต่อไป ในพริบตาเดียว เขาสูญเสียคนไปมากกว่าห้าหมื่นคน บวกกับผู้ที่เสียชีวิตก่อนการต่อสู้กับเฟนด์และกลุ่มต่าง ๆ ของเขา ตอนนี้เขาสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ที่แย่ไปกว่านั้น คนที่แข็งแกร่งอย่างผู้อาวุโสล็อค และผู้อาวุโสฮาร์ทแมนก็ถูกอีกฝ่ายสังหารไปด้วย เขาคิดอะไรไม่ออกเลยมืดแปดด้านจริง ๆ“เฮ้อ! เราไม่มีทางใดอีกแล้ว เราสูญเสียผู้ชายไปมากมายเหลือเกิน และผู้ที่รอดชีวิตจากการต่อสู้ที่โหดร้ายก็ได้รับบาดเจ็บ ถึงเราจะไล่ตามพวกเขาไปในตอนนี้ เราก็ไม่มีใครที่จะต่อกรกับพวกเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าขวัญกําลังใจหรือจิตวิญญาณการต่อสู้ในหมู่พวกเราไม่มีแล้ว ดังนั้น ณ ตอนนี้ เราทำได้แค่เพียงยุติการโจมตีของเราไว้ชั่วคราว”ผู้อาวุโสโมสลีย์จ้องที่ฝูงชนอย่างว่างเปล่าและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ในที่สุด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “ชั่วคราวเหรอ? คุณหมายถึงอะไร? คุณกําลังบอกว่ายังมีหนทาง ความหวัง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1559
ไม่กี่วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเฟนด์ และคนอื่น ๆ ก็ออกจากอาณาเขตทะเลและได้มาถึงผืนทวีปทางตะวันออกเฉียงใต้ของดัสเซียหลังจากหยุดพักได้ไม่นาน ทั้งกลุ่มได้หารือกันถึงวิธีที่พวกเขาจะจัดสรรแบ่งรางวัลจากสงคราม แล้วจากนั้นพวกเขาก็แจกจ่ายของทั้งหมดที่ได้มาตลอดการเดินทางจนเสร็จคนเหล่านั้นจากตระกูลชั้นสองและชั้นสามรู้สึกปลื้มปิติกับการออกสำรวจป่าวายุมืดครั้งนี้ การเดินทางสู่เกาะวายุมืด ไม่เพียงได้เผชิญกับการทรยศหักหลังเท่านั้น แต่ยังเต็มไปด้วยกับดักและสัตว์อสูร และหากไม่ใช่เพราะเฟนด์และคนอื่น ๆ พวกเขาหวั่นใจว่าคงมีพวกเขาเพียงไม่กี่คนที่จะได้รอดชีวิตกลับมา และพวกเขาคงไม่มีแม้แต่โอกาสแบ่งปันวัสดุและทรัพยากรยุทธที่แย่งชิงมาได้ “ถึงแม้เราสูญเสียผู้ชายไปมากกว่าหมื่นคน แต่ผลลัพธ์ก็ดีกว่าที่เราคาดเอาไว้ อืมม ฉันสงสัยว่าทีมอื่น ๆ เป็นอย่างไรบ้าง โดยเฉพาะกลุ่มของตระกูลฮันท์ พวกเขากำหนดให้ไปที่เขาเหมันต์กระจ่าง ซึ่งอยู่ใกล้กว่าเกาะวายุมืดมาก บางทีพวกเขาอาจกลับมาที่ดัสเซียกันแล้ว ฉันสงสัยว่าผลออกมาเป็นยังไง!”แนชไตร่ตรองพร้อมกับพูดความคิดของเขาออกมาด้วย“อืม จากสิ่งที่ฉันสังเกตจนเข้าใจแนวทางในก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1560
“แม่ขา ทําไมพ่อยังไม่กลับมาเลย? หนูก้าวสู่ระดับถัดไปอีกแล้วล่ะค่ะ กลับมาคุณพ่อได้รู้เข้าคงดีใจ!”ณ ลานบ้านแห่งหนึ่งของตระกูลวู๊ด ไคลี่ซึ่งเล่นมาได้ระยะหนึ่งแล้ว วิ่งไปหาเซเลน่า และพูดอู้อี้บุ้ยปาก “จริงเหรอจ๊ะ? ไคลี่ตัวน้อยของแม่น่าทึ่งมาก!”ดวงตาของเซเลน่าเจิดจ้าขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินคําพูดของลูกสาว “พ่อของหนูไม่อยู่ตั้งสิบวันแล้ว เขาควรจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ และถ้าเขารู้ว่าไคลี่น้อยของเราก้าวหน้าขึ้นเป็นผู้ฝึกยทุธระดับเก้าได้แล้ว เขาคงปลื้มมาก!” ไคลี่มีความสามารถอย่างเหลือเชื่อ และเซเลน่าก็มีความสุขกับมัน ไคลี่ยังเด็กมาก แต่อยู่ระดับพลังยุทธขั้นเก้าแล้ว และกําลังจะก้าวขึ้นระดับปรมาจารย์! เธอสามารถบรรลุความสำเร็จต่าง ๆ ได้อย่างดีแน่หากเธอฝึกฝนอย่างเต็มที่!“ฮิฮิ แม่ก็น่าทึ่งเหมือนกัน!”ไคลี่หัวเราะคิกคักตอบกลับมา จากนั้นเธอก็วิ่งไปสนุกกับเด็กคนอื่น ๆ ที่ลานบ้าน “เฮ้อ ฉันสงสัยว่าเฟนด์ และคนอื่น ๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง เฮ้อ! นั่นมันสถานที่ที่อันตรายสุดขีด! เฮ้อ!"เซเลน่ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและถอนหายใจออกมาดัง ๆพูดบ่นแบบนั้นออกมาไม่ทันจะขาดคำ เธอเห็นกลุ่มคนนั่งดาบบินมาบนท้องฟ้าอันไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1561
“เฮ้ เมื่อเราตระกูลชนชั้นสูงรู้ว่าเราสามารถเลือกได้จากสองสถานที่อันตรายเท่านั้น ฉันรู้ว่าพวกเขาจะเลือกภูเขาเหมันต์กระจ่างแน่นอน ซึ่งมันอยู่ใกล้กว่าและไม่อันตรายมากนัก!”แนชหัวเราะเบา ๆ และเสริมว่า “แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่คิดแผนและทําข้อตกลงกับทุกคนล่วงหน้า นี่คือวิธีที่เราสามารถป้องกันไม่ให้กองกําลังจากทะเลเข้ามายุยงสร้างความแตกแยกระหว่างเราได้สําเร็จ เราถึงได้สมบัติกลับมาโดยปราศจากการสูญเสียมากมาย!”“ถูกต้อง.. เป็นความจริงที่เราโชคดีมากที่มีเฟนด์ เขาฉลาดและแข็งแกร่งในการต่อสู้มากเหลือเกิน เขาฆ่านักสู้ของวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นจำนวนมาก จนพวกเขายอมแพ้ หยุดโจมตีเราและหลบหนีไป!”เคนเนธมีอารมณ์คุกรุ่นขึ้นมาเมื่อเขาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อน “สัตว์อสูรของเกาะวายุมืดไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่พวกมันยังมักปรากฏตัวมาเป็นกลุ่ม ๆ อีกด้วย ไม่แปลกใจเลยที่พวกมันถึงได้น่าประหวั่นพรั่นพรึงเหลือเกิน!”“ฉันคิดว่าพวกต้นไม้ก็มีพลังมากด้วย ผู้อาวุโสที่จุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริงของตระกูลซีเมเนสถูกสังหารคาที่ตอนที่เขาไม่ทันระวังตัว!”ผู้อาวุโสอีกคนจากตระกูลวู๊ดพูดด้วยความเส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1562
“นั่นก็จริง ผ่านไปหลายวันแล้ว ผมสงสัยว่าพวกเขาพบอะไรไหม ดูเหมือนว่าพวกเราควรหาเวลาไปเยี่ยมวิหารเทพยดาและราชากันสักครั้งแล้ว!”เฟนด์ คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และเอ่ยว่า “กองกำลังนั้นในอาณาเขตทะเล ผมคิดว่าที่มันเรียกกันว่าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นน่ะ? ชื่อของวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และ วิหารทวยเทพและราชาดูเหมือนน่าจะเกี่ยวข้องกัน มีความเชื่อมโยงระหว่างกองกําลังทั้งสองนี้ไหมนะ?”"ฉันรู้!"เขาไม่คิดว่าผู้อาวุโสลำดับแรกจะพูดขึ้นมาในทันทีว่า “เมื่อตอนที่พวกเขายังหนุ่ม ฉันคาดว่าพวกเขาเป็นศิษย์ร่วมสำนักของอาจารย์คนเดียวกัน พวกเขาตกหลุมรักผู้หญิงคนเดียวกัน และผู้หญิงคนนั้นไม่ทำความรู้สึกของเธอให้ชัดเจนระหว่างคนทั้งสอง ตอนแรกผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเจ้าวิหารทวยเทพและราชา แต่ต่อมาฉันคาดว่าเธอถูกจับได้ขณะอยู่บนเตียงกับเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเจ้าวิหารทวยเทพและราชาจึงฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ และศิษย์ทั้งสองจึงได้กลายเป็นศัตรูกันตั้งแต่นั้นมา!”ถึงตรงนี้ เคนเนธหยุดไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยต่อไปว่า “และระหว่างทั้งสองคน เจ้าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์เลือกที่จะออกจากแผ่นดินใหญ่ลงไปในมหา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1563
ไคลี่ หัวไวคิดอะไรบางอย่างออกและบอกเฟนด์ ทั้งหมดนี้“เอาล่ะ พ่อเข้าใจแล้ว เด็กดี ครั้งต่อไปที่แม่ของลูกมีอะไรในใจ บอกพ่อนะ เข้าใจไหม?”เฟนด์ยิ้มและบอกไคลี่ว่า “เอาล่ะ พ่อจะพาหนูกับแม่ไปเล่นที่เชิงเขาตอนกลางคืน เป็นยังไงล่ะ?"“ตกลงค่ะ เย่! เราออกไปเล่นกันเถอะ!”ไคลี่ร้องอย่างตื่นเต้นตอนกลางคืน เฟนด์ยังไม่รีบค้นคว้าเกี่ยวกับลูกกลมหิน ยังไงก็ตาม เขาก็ครอบครองมันแล้ว และเขามีเวลาศึกษามันหลังจากเขาพาลูกสาวและภรรยาไปที่เชิงเขาแล้ว เขาก็พักผ่อนตลอดทั้งคืนเช้าวันรุ่งขึ้น เฟนด์กําลังจะเอาลูกกลมหินออกไปศึกษา เขาไม่คิดว่าฟิโอน่าจะจูงแอนดรูว์ ธีโอดอร์ และโจแอน มาพบเขาในเวลานี้เมื่อเขาเห็นพวกเขาทั้งสี่คนและสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของฟิโอน่า เฟนด์ก็รู้ว่าฟิโอน่าต้องคาดหวังสูงในบางอย่าง เธอถึงกับจูงแม่ของเขามาด้วย“เฟนด์ คุณหนูคาเบลโลลำดับที่สาม บอกว่าพวกเธอจะมอบสมบัติบางอย่างให้กับคุณไม่ใช่หรือ น้ำชำระล้างไขกระดูก หรืออะไรทำนองนั้น เกิดอะไรขึ้น? เธอลืมหรือเปล่า?”ฟิโอน่ายิ้มกว้างเอ่ยถาม“ใช่แล้ว เฟนด์ เมื่อวานนี้เราอยากเจอคุณ แต่แม่คุณบอกว่าคุณออกไปทํางานหนักที่ข้างนอกมา ดังนั้นเธอจึงกัน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1564
"เฮือก!"ฟิโอน่าสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากเธอได้ยินคําพูดของเฟนด์ ตอนนี้เธอตกใจกลัวแทบบ้า “สอง–สองหยดจะฆ่าเราหรือ? งั้นไม่เป็นไรแล้ว ฉันจะเอาแค่หยดเดียว!”“ขอบคุณนะนายน้อยเฟนด์!”ธีโอดอร์เฟนด์แสดงความเคารพเฟนด์ด้วยท่าคำนับกำปั้นและฝ่ามือ อารมณ์เขาสับสน ลูกชายของเขาเคยก้าวร้าวใส่เฟนด์มาก่อน แต่เฟนด์ยังคงปฏิบัติต่อเขาอย่างดี สิ่งนี้ทําให้เขารู้สึกเสียใจ บางทีลูกชายเขาคงสมควรตาย“เฮ้ ไม่ต้องกังวล!"เฟนด์ หัวเราะเบา ๆ จากนั้นฟิโอน่า แอนดรูว์ และธีโอดอร์ก็ออกจากห้องไป“คุณหนูคาเบลโลลำดับที่สาม ขโมยสมบัตินี้มาใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเธอจะชอบคุณจริง ๆ นายท่านตระกูลคาเบลโลจะตำหนิเธอในเรื่องนี้ไหม?”หลังจากที่ฟิโอน่าและคนอื่น ๆ ออกไปแล้ว โจแอนก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกังวล“แม่ครับ ไม่ต้องห่วง นายท่านคาเบลโลเป็นคนดี ดาเนียลล่า บอกผมว่าพ่อเธอรู้เรื่องนี้ และตัวเขาเองก็ตั้งใจมอบให้เรา! ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของเราดีแล้ว ผมเชื่อว่ามันจะไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่ทั้งสองตระกูลต่างมองหน้ากันว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ต้องฟาดฟันกันไปข้าง!”เฟนด์ยิ้มและสร้างความมั่นใจให้โจแอน“อืม จากนี้แม่ก็สบายใจ
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
