แชร์

บทที่ 39

ประตูห้องถูกถีบดังโครมคราม

นางกำนัลและขันทีต่างก้มศีรษะยืนอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าหายใจแรงแม้แต่นิด

ราวกับว่าหากหายใจแรงขึ้นเพียงครั้งจะถูกประหารชีวิตทันที

ตลอดหลายปีในวังหลัง ผู้ใดเคยเห็นฮ่องเต้ทรงพิโรธขนาดนี้บ้าง?

“ฮ่องเต้ทรงสงบสติอารมณ์เถิด!” พระสนมรุ่ยรีบไปหา กำลังจะประคองฮ่องเต้

แต่ไม่คาดคิดว่า พระหัตถ์ของฮ่องเต้ยกขึ้น ปัง! ฝ่ามือหนึ่งตบลงบนใบหน้าของพระสนมรุ่ยอย่างแรง

พระสนมรุ่ยล้มลงกับพื้น ถูกตบจนมึนงงไปหมด!

ตลอดหลายปีที่อยู่ในวัง เมื่อใดเคยถูกตบหน้าเช่นนี้บ้าง? นี่เป็นครั้งแรก!

นางถึงกับสงสัยว่าตนเองกำลังฝันอยู่หรือไม่

ฮ่องเต้ทรงตบนางจริง ๆ!

“พระสนม!” แม่นมซิ่วเจ็บปวดใจอย่างที่สุด รีบไปประคองนางขึ้น

แต่ทั้งนายและบ่าวต่างก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

แม่นมซิ่วมองไปที่นางกำนัลและขันที พวกเขาทั้งหลายเข้าใจ กำลังจะก้มศีรษะถอยออกไป

แต่ฮ่องเต้เสียงเกรี้ยวกราด “ห้ามใครออกไปทั้งนั้น!”

นางกำนัลและขันทีต่างหวาดกลัว ไม่กล้าก้าวออกไปแม้แต่ก้าวเดียว

พระสนมรุ่ยร้องไห้สะอึกสะอื้น “ฮ่องเต้เพคะ หม่อมฉันทำผิดอะไร? ฮ่องเต้…ฮ่องเต้ ถึงต้อง... ต่อหน้าพวกเขา…”

“ตอนนี้เจ้ากลับมาสนใจเรื่องหน้าตาเสี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status