Share
บทที่ 419
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 420
หยวนซื่อเหม่ยที่เป็นคนยิงธนูคุกเข่าลง “ขอพระชายาได้โปรดให้หม่อมฉันได้อยู่ข้างกายด้วยเพคะ อาซื่อจะตั้งใจฟังพระชายาสั่งสอน และจะคอยปกป้องคุ้มครองพระชายาเพคะ”หยวนชิงหลิงใจเต้นแม้ว่าตอนนี้อวี่เหวินห่าวจะสั่งให้ซูยี่อยู่กับนาง แต่ซูยี่เองก็เป็นผู้ชาย บางสถานที่นางไปได้ แต่เขาไปไม่ได้ อย่างพวกงานเลี้ยงของพวกผู้หญิง เขาทำได้เพียงรอข้างนอกเท่านั้น แต่อาซื่อไม่เหมือนกัน อาซื่อสามารถเข้านอกออกในได้แต่ว่าอาซื่อเป็นคุณหนูตระกูลหยวน ชื่อเสียงของนางจะเป็นอย่างไรถ้าอยู่จวนอ๋อง? คนข้างนอกจะไม่พูดจาเหลวไหลเลอะเทะหรือ?นางข้าหลวงสี่ยิ้มและกล่าวว่า “พระชายา ตอนท่านตั้งครรภ์มักจะคิดมาก ท่านต้องการหญิงสาวสดใสร่าเริงอยู่ข้างกาย หากท่านชอบคุณหนูอาซือจริง ๆ ก็ให้นางพักในจวนกับท่านสักสองสามเดือนดีไหมเพคะ?”ได้ยินนางข้าหลวงสี่แนะนำ หยวนชิงหลิงรู้ว่านางข้าหลวงสี่ชอบใจเรื่องพวกนี้ จึงยิ้มและกล่าวกับอาซื่อว่า “เช่นนั้น เจ้าก็มาอยู่ข้างกายข้า มาอยู่เป็นเพื่อนข้าคุยกับข้าเป็นบางครั้งบางคราว คลายเบื่อเถอะนะ”อาซื่อพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เพคะ ขอบพระทัยพระชายามากเพคะ!”อาซื่อได้รับสายตาอิจฉาจากพวกพี่น้องของนา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 421
หยวนชิงหลิงรินน้ำให้อวี่เหวินห่าวแก้วหนึ่ง และถามด้วยความสงสัยว่า “ที่จริงข้าเองก็ไม่เข้าใจมากนัก ข้ากับฮูหยินหยวนเองก็เหมือนพบกันโดยโชคชะตา พวกนางทั้งครอบครัวทำไมถึงกระตือรือร้นกับข้านัก?”อวี่เหวินห่าวพูดอธิบาย “ฮูหยินเฒ่าเกิดมาจากคนในยุทธภพ ลูกสะใภ้ของนางเองส่วนมากก็มาจากยุทธภพ พวกนางเป็นคนของยุทธภพล้วนซื่อสัตย์ รักความยุติธรรมและรักคุณธรรมเป็นที่สุด เจ้าตอนที่อยู่นอกเมืองในเหตุการณ์นั้น ไม่สนสถานะ ไม่สนว่าจะสกปรกเลอะเทอะแค่ไหน ช่วยคนจำนวนมากมายไว้ ในสายตาของพวกนางย่อมต้องชื่นชมเจ้าเป็นธรรมดา”“นี่มันน่ายกย่องขนาดนั้นเลยหรือ?” หยวนชิงหลิงรู้สึกคาดไม่ถึง ยกย่องในเรื่องที่ธรรมดาขนาดนี้เชียวหรือ? ในใต้หล้านี้คนทำดีก็มีไม่น้อย“พวกนางเข้าใจมองคน คน ๆ หนึ่งไม่ว่าจะมีจิตใจบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแค่ไหน พวกนางล้วนมองออก สิ่งที่เจ้ากระทำวันนั้น มันบริสุทธิ์มาจากใจ ไม่ได้หาผลประโยชน์ใส่ตัวแม้แต่น้อย จึงย่อมควรค่าแก่การยกย่อง”หยวนชิงหลิงกระพริบตา “คำพูดพวกนี้ท่านคาดเดา หรือว่าในใจท่านคิดเช่นนี้จริง ๆ”อวี่เหวินห่าวมองนางและถอนหายใจออกมา ก้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมา “คนตาบอดเท่านั้นที่มองไม่เข้าใ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 422
แรกเริ่มหยวนชิงหลิงอยากจะไปคารวะเซียวเหยากงมาก ดังนั้นหลังจากอาซื่อออกไปแล้ว นางจึงกล่าวขอว่า “หาวันว่างสักวัน พวกเราไปคารวะเยี่ยมเยือนเซียวเหยากงสักหน่อยนะเพคะ”อวี่เหวินห่าวขัดขืนปฏิเสธไปโดยทันที “ไม่ไป!””“ข้าไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เซียวเหยากงเป็นคนดี ท่านทำไมถึงจงเกลียดจงชังเขานัก?”อวี่เหวินห่าวพูดอย่างหดหู่ว่า “ใครบอกว่าข้าเกลียดเขากัน? ข้าแค่ไม่อยากเจอเขาเท่านั้น”“ทำไมกัน?” หยวนชิงหลิงไม่เข้าใจ“ทำไมเจ้าถึงอยากพบเขาขนาดนี้?” อวี่เหวินห่าวก็ไม่เข้าใจ ก็แค่ตาแก่คนนึง แถมยังเป็นตาแก่นิสัยไม่ดีมีอะไรน่าพบ?หยวนชิงหลิงกล่าว “ข้าเองอยากถามเขา มันเป็นเรื่องสำคัญ”“ต้องถามให้ได้รึ?”มันคล้ายเหมือนว่าเขาเองก็มาจากที่เดียวกัน จึงต้องถามให้จงได้ดังนั้นหยวนชิงหลิงจึงพยักหน้าอย่างหนักแน่นอวี่เหวินห่าวจึงทำได้แค่ยอมและกล่าวว่า “งั้นก็ได้ พรุ่งนี้ข้าจะหยุดงาน ข้าสั่งให้คนไปเขียนเทียบลาก่อน”หยวนชิงหลิงกอดเขา หอมเขาไปทีหนึ่ง และยิ้มอย่างร่าเริง “ขอบคุณนะ!”ในตอนนั้นอวี่เหวินห่าวคิดว่ามันคุ้มค่าเหลือเกินวันรุ่งขึ้นยามเช้า อวี่เหวินห่าวก็ลุกขึ้นมาสวมเสื้อผ้าเขาสั่งให้ซูยี่หยิบชุดเก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 423
เทียบเชิญได้ส่งมาถึงจวนของเซียวเหยากงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ลูกสะใภ้ของเซียวเหยากง ฮูหยินเหลียงก็ได้มาเตรียมการต้อนรับด้วยตัวเอง รถม้ามาถึงแล้ว ฮูหยินเหลียงได้พาครอบครัวออกไปต้อนรับด้านหน้า“คารวะท่านอ๋อง คารวะพระชายา!” ฮูหยินเหลียงยิ้มทำความเคารพ คนในบ้านก็ล้วนทำความเคารพเช่นกันหยวนชิงหลิงมองฮูหยินเหลียง พบว่าวันนี้นางสวมชุดผ้าไหมสีแดงลายเมฆดำ บนมวยผมปักปิ่นหยกม่วงทองคำ ให้ความรู้สึกโดดเด่นยิ่ง เมื่อดูจากวันนั้นที่นอกเมืองแล้วดูไม่เหมือนกันสักนิด เห็นได้ชัดว่านางเจตนาให้เป็นแบบนั้นเพื่อให้เกียรติ หยวนชิงหลิงยิ้มและกล่าวว่า “ฮูหยินไม่ต้องมากพิธี”ฮูหยินเหลียงมองอวี่เหวินห่าวที่สวมชุดเกราะก็อดขำไม่ได้ “ท่านอ๋อง ถึงขนาดนี้เชียวหรือเพคะ!”อวี่เหวินห่าวพูดอย่างหดหู่ “ระวังไว้ก่อนเป็นการดี”หยวนชิงหลิงมองทั้งคู่ นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?ฮูหยินเหลียงยิ้มและเชิญคู่สองสามีภรรยาเข้าไปในจวน จวนเซียวเหยากงกว้างขวางมาก มองดูแล้วน่าจะมีพื้นที่สักประมาณสิบกว่าตารางกิโลเมตรได้ ลานกว้างด้านหน้าคือสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ ปลูกพืชพรรณไว้หลากหลายชนิด ตอนนี้เริ่มเข้าช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงต้นฤดูหนาว มีดอกไม้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 424
ฮูหยินเหลียงลุกขึ้น “ท่านพ่อ ท่านอ๋อง และพระชายามาถึงแล้วเจ้าค่ะ”หยวนชิงหลิงที่ได้ยินก็อดตกใจไม่ได้ ท่านปู่ที่แบกมูลกวางคนนี้ก็คือ เซียวเหยากงนางรีบลุกขึ้นย่อตัวคารวะ “คารวะ ผู้อาวุโส”เซียวเหยากงมองนางแล้วจึงเลิกคิ้วหนานั้นขึ้น และหัวเราะเล็กน้อย “ท่านเป็นพระชายาคาวระคนแก่อย่างข้ามันไม่เหมาะสม รีบนั่งลงเถิด”หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างถ่อมตัวว่า “ท่านเป็นผู้อาวุโส ดังนั้นข้าจึงคารวะท่าน” พระชายามันไม่มีอะไรเลย ก็แค่ตำแหน่งที่มีเกียรติน่ายกย่อง ถ้าเรื่องของกำลัง คนอื่นถือว่าทิ้งห่างนางไปหลายช่วงตึก ต่อหน้าจิ้งจอกเฒ่าพวกนี้ นางไม่เกรงใจไม่ได้หรอก“เจ้าเป็นสาวน้อยที่อยู่เป็นจริง ๆ” เซียวเหยากงพูดและตบมือให้นาง สายตาของเขาจ้องมองไปทางใบหน้าของอวี่เหวินห่าว และหยอกล้อเขา “เจ้าห้าน้อย ไม่ได้มาที่นี่ตั้งนาน ยังกลัวข้าแกล้งเจ้าดีดป๊อก ๆ อยู่หรือ?”ใบหน้าของอวี่เหวินห่าวดูไร้ความรู้สึกไปเลย “ท่านผู้อาวุโสเป็นแบบอย่างที่ดีแก่คนรุ่นหลัง อย่าทำให้คนไม่เคารพและหัวเราะเลย”เซียวเหยากงนั่งลง ยกขาวางลงบนเก้าอี้ตัวเล็ก คราบสีดำ ๆ นั้นดูเหมือนว่าเป็นโคลน ดูเหมือนว่าเขาไปดำนามา “เรื่องอาวุโสแก่แล้วค
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 425
น้ำเสียงของเขาทั้งโกรธและผิดหวังมาก หยวนชิงหลิงกุมมือเขา และพูดเสียงเบาว่า “เขาสร้างผลงานกลับมา ตอนนี้ยังได้แต่งงานกับบุตรีตระกูลฉู่เป็นพระชายารองอีก จึงเป็นที่โปรดปราน บางทีเสด็จพ่อคงจะพอพระทัยอยากให้เขาเป็นองค์รัชทายาท”คนที่ทำร้ายพี่น้องเช่นนี้ ทำไมฮ่องเต้ถึงเลือกเขาได้? หยวนชิงหลิงไม่เข้าใจเลยอวี่เหวินห่าวกล่าวอย่างเย็นชา “บางทีเสด็จพ่อต้องการปกป้องเขา ข้าจะลากไส้เน่า ๆ ของเขาออกมาให้ทุกคนได้เห็น ข้าไม่สนว่าใครจะเป็นรัชทายาท แต่ต้องไม่เป็นเขา”หยวนชิงหลิงรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย “ถ้าเสด็จพ่อพอพระทัยเขาจริง ๆ ท่านทำแบบนี้จะเป็นการขัดต่อเจตนาเดิมของเสด็จพ่อ เกรงว่า...”แววตาอวี่เหวินห่าวเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และกล่าวว่า “เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัวอีก เรื่องนี้ถ้าเสด็จพ่อไม่ตรวจสอบ เขาจะยิ่งเหย่อหยิ่ง ได้คืบจะเอาศอก เจ้าคิดว่าข้างกายเสด็จพ่อเขาไม่มีหูตาอยู่หรือ? เซียวเหยากงถวายฎีกาเรื่องนี้ เขาย่อมต้องรู้แน่นอน ทุกวันนี้เขาหนีบหางไว้แน่นไม่กล้าสร้างปัญหา เจ้าเองคิดว่าเพราะเรื่องสร้างผลงานได้รับความดีความชอบจึงได้เงียบหายไป คิดไม่ถึงเลยว่าเพราะเรื่องนี้”เขาพูดจบก็มองห
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 426
หลังจากให้ถังหยางออกไปสำรวจแล้ว อวี่เหวินห่าวเริ่มวางแผนจัดการ ตั้งแต่ค่ำยันเช้าก็ไม่ได้กลับจวน หยวนชิงหลิงก็หลับไปแต่หัวค่ำแล้วหลังจากเขาอาบน้ำเสร็จแล้ว จึงย่องเข้าไปนอน มองดูหยวนชิงหลิงที่นอนหลับลึกไปแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะจูบนาง และนอนตะแคงอยู่ข้างนางเขานอนไม่หลับเขารู้สึกเศร้าใจยิ่งนักกับสิ่งที่เสด็จพ่อทำ ทำให้เขาลำบากเหลือเกินเขาไม่สนใจตำแหน่งรัชทายาท เขาสนแค่ท่าทีของเสด็จพ่อเหตุการณ์ลอบสังหหารคราวนั้น เขาเกือบเอาชีวิตไม่รอด ยังถูกกล่าวหาว่าจ้างมือสังหารมาลอบสังหารตนเองอีกวันนี้เซียวเหยากงหาหลักฐานได้ เสด็จพ่อไม่แม้แต่จะฟังหรือถามไถ่ และไม่สนใจมันด้วยซ้ำหลายปีมานี้ ในใจเขามีแค่ราชสำนักและเสด็จพ่อเท่านั้น ไม่ได้ต่อสู้เพื่อคุณงามความดี ไม่ได้ต่อสู้เพื่อความโปรดปราน แค่อยากทุ่มเทช่วยงานราชสำนักสักเล็กน้อย เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระเสด็จพ่อ แต่ผลที่ได้ในวันนี้ทำให้เขารู้สึกยากที่จะยอมรับอยู่บ้างนอกจากความท้อแท้แล้ว ในใจยังมีความโศกเศร้าและโกรธแค้นการหาความผิดของอ๋องจี้ครั้งนี้ พูดตรง ๆ ว่าไม่สามารถรับความไม่ยุติธรรมนี้ได้เขาที่นอนตะแคงมองหยวนชิงหลิงที่นอนหลับสนิท เขาลอบถ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 427
ทั้งสองคนวางกล่องยาสูบลง และเรียกให้ฉางกงกงเอาออกไปไท่ซ่างหวงพูดกับหยวนชิงหลิง “เจ้านั่งลงก่อน!”หยวนชิงหลิงเหลียวซ้ายแลขวา ไม่มีเก้าอี้หรือเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ เลย นั่งที่ไหนกัน?แต่ฉางกงกงก็สั่งคนให้ย้ายเก้าอี้ยาวเข้ามาวางไว้ในสวนทันที แต่ถ้าหยวนชิงหลิงนั่งลงก็เท่ากับว่าตัวเองนั่งสูงกว่าไท่ซ่างหวง นางก็รู้สึกเก้อเขินอยู่บ้างว่าควรนั่งหรือไม่ควรนั่งดีนางบ่นพึมพำในใจว่า ทำไมทั้งสามคนถึงมารวมตัวกันแบบนี้?มหาเสนาบดีฉู่ลุกขึ้นขอทูลลา ก้าวเดินของเขาดูเดินตัวลอย ๆ โซซัดโซเซ ตอนเดินไปเห็นนางข้าหลวงสี่หลังจากนั้นก็เดินเซไปชน “ไม่ระวังเลยนะ”ชนถูกนางข้าหลวงสี่แล้ว ก็พูดขอโทษและเดินออกไปอย่างช้า ๆหยวนชิงหลิงแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยนางขยี้ตาตัวเองกลัวว่าตัวเองจะมองผิดไป เมื่อครู่เห็น คนที่ตั้งใจเดินไปชนคือมหาเสนาบดีฉู่จริง ๆ หรือ? หรือว่าแค่คนหน้าคล้าย? หรือเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน?ความประทับใจของนางที่มีต่อมหาเสนาบดีฉู่ น่าเกรงขาม เคร่งขรึม เก็บอาการไม่แสดงออกอะไร และยังโหดร้ายอมหิตในใจหยวนชิงหลิงเหมือนมีอะไรชกเข้าให้ นางระวังหัวหน้าตระกูลฉู่คนนี้มานาน นึกไม่ถึงว่าเขามีด้านใสซื่อไร
Latest chapter
