บทที่ 421

หยวนชิงหลิงรินน้ำให้อวี่เหวินห่าวแก้วหนึ่ง และถามด้วยความสงสัยว่า “ที่จริงข้าเองก็ไม่เข้าใจมากนัก ข้ากับฮูหยินหยวนเองก็เหมือนพบกันโดยโชคชะตา พวกนางทั้งครอบครัวทำไมถึงกระตือรือร้นกับข้านัก?”

อวี่เหวินห่าวพูดอธิบาย “ฮูหยินเฒ่าเกิดมาจากคนในยุทธภพ ลูกสะใภ้ของนางเองส่วนมากก็มาจากยุทธภพ พวกนางเป็นคนของยุทธภพล้วนซื่อสัตย์ รักความยุติธรรมและรักคุณธรรมเป็นที่สุด เจ้าตอนที่อยู่นอกเมืองในเหตุการณ์นั้น ไม่สนสถานะ ไม่สนว่าจะสกปรกเลอะเทอะแค่ไหน ช่วยคนจำนวนมากมายไว้ ในสายตาของพวกนางย่อมต้องชื่นชมเจ้าเป็นธรรมดา”

“นี่มันน่ายกย่องขนาดนั้นเลยหรือ?” หยวนชิงหลิงรู้สึกคาดไม่ถึง ยกย่องในเรื่องที่ธรรมดาขนาดนี้เชียวหรือ? ในใต้หล้านี้คนทำดีก็มีไม่น้อย

“พวกนางเข้าใจมองคน คน ๆ หนึ่งไม่ว่าจะมีจิตใจบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแค่ไหน พวกนางล้วนมองออก สิ่งที่เจ้ากระทำวันนั้น มันบริสุทธิ์มาจากใจ ไม่ได้หาผลประโยชน์ใส่ตัวแม้แต่น้อย จึงย่อมควรค่าแก่การยกย่อง”

หยวนชิงหลิงกระพริบตา “คำพูดพวกนี้ท่านคาดเดา หรือว่าในใจท่านคิดเช่นนี้จริง ๆ”

อวี่เหวินห่าวมองนางและถอนหายใจออกมา ก้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมา “คนตาบอดเท่านั้นที่มองไม่เข้าใ