ตอนที่64 เกินไป...

สุดท้ายฉันก็โดนพี่ดินอุ้มกลับมาที่รถ เขาอุ้มฉันจริงๆโดยที่ไม่สนใจสายตาคนที่อยู่ตรงปั้มน้ำมันเลยว่าจะมีใครมองมารึเปล่า

ภายในรถ

"หิวมั้ย ?"

"ไม่ !!"

"กอบัว คุณไม่น่ารักกับผมเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ"

ฉันเงียบเเล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น มันก็เป็นเพราะตัวเขาเองนั่นแหละที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ถ้าเขาไม่หลอกฉันไม่ไปมีอะไรกับคนอื่น ฉันจะเป็นแบบนี้งั้นหรอ ฉันก็เจ็บเป็นนะ เสียใจร้องไห้เป็น

"กอบัว คุณอย่าหันหน้าหนีผมแบบนี้"

"...."

"ผมขอโทษแล้วไง"

"...." ฉันเงียบไม่พูดอะไรและไม่หันหน้าไปหาพี่ดิน

พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วก็ขับออกไปจากปั้ม

จากนั้นบรรยากาศภายในรถก็เงียบสนิท ฉันไม่เข้าใจการกระทำของพี่ดินเลย เขาเหมือนจะดีกับฉัน แต่เขาก็หลอกฉัน

ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันกับพี่ดินเราอยู่ในสถานะอะไร แต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ฉันอยู่ในฐานะนางบำเรอของเขาเหมือนเดิม สถานะนี้ฉันหนีมันไม่พ้นจริงๆ

ตลอดทางฉันเงียบไม่พูดอะไร พี่ดินมีชวนคุยบ้างแต่พอเห็นฉันไม่ตอบเขาก็ดูท่าทางเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่

ณ บ้านไร่...

พอมาถึงฉันก็รู้ว่าพี่ดินสั่งลูกน้องนับสิบชีวิตมารอที่นี่แล