อำเภอ...ตอนนี้ฉันนั่งเกาะเบาะรถเเน่นไม่ยอมลงจากรถ ฉันร้องโวยวายมาตลอดทาง แต่พี่ดินไม่สนใจเลยสักนิด "กอบัว อย่าดื้อ ลงมา" "บัวไม่ได้ดื้อ พี่นั่นแหละพูดไม่รู้เรื่อง!!" "กอบัว!!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง"ไหนตอนแรกพี่ดินบอกว่าไม่อยากมีครอบครัวไง แล้วจะมาทำแบบนี้ทำไม!!" "ลงมา!!""ไม่ !!""ก็แค่จดทะเบียนสมรสเอง เรามีลูกด้วยกันแล้วนะ" "ลูกบัว" "ลูกผมเหมือนกัน" "ไม่ใช่ พี่หลอกบัว พี่มันคนใจร้ายชอบบังคับ'' "กอบัว ถ้าคุณไม่ลงผมจะอุ้มคุณไปจริงๆนะ" พี่ดินจ้องหน้าฉันตาเขม่ง ฉันเม้มปากแน่น พี่ดินพ่นล้มหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นก็..."อร้าย!! พี่ดิน ปล่อยบัวลง!!" ฉันร้องออกมาเสียงหลง เมื่อจู่ๆ พี่ดินก็อุ้มฉันขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปในอำเภอโดยที่ไม่สนใจเสียงคัดค้านจากฉันเลย ผู้คนในอำเภอต่างมากันหันมามองทางฉันกันเป็นตาเดียว มันก็น่ามองอยู่หรอกพี่ดินอุ้มฉันเดินเข้ามาขนาดนี้ พรึ่บ! พี่ดินวางฉันลงตรงโต๊ะ "ผมต้องการจะจดทะเบียนสมรสครับ ด่วน!" "ไม่ค่ะ ไม่จด!!" เจ้าหน้าที่ของอำเภอมองหน้าฉันกับพี่ดินสลับกันไปมา "เอ่อ...สรุป...""จดครับ""ก็บอกว่าไม่ไงพี่ดิน" "มองอะไร ผมต้องการจะจดทะเบียนสมรส" พี
ช่วงดึก หลังจากกินข้าวเสร็จ... ตอนนี้ฉันกำลังยืนกอดอกดูพี่ดินปูที่นอนอยู่ ฉันให้พี่ดินนอนพื้น ท่าทางของพี่ดินบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆเขาหน้าบึ้งตึง แถมยังกระแทกเท้าเสียงดัง ท่าทางของพี่ดินทำให้ฉันต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นพี่ดินในโหมดนี้ "กอบัว พื้นมันแข็งจริงๆนะ ไม่เชื่อคุณลองมานอนดูสิ" พี่ดินตบตรงที่นอนว่างข้างๆตัวเอง "ไม่ค่ะ" แป็ก! ฉันเดินไปปิดไฟ แล้วก็เดินไปนอนบนเตียง บรรยากาศภายในห้องนอนมืดสนิท "กอบัว ผมนอนไม่หลับ" "ก็พึ่งจะปิดไฟเมื่อกี้เองนะคะ นอนไปเดี๋ยวก็หลับเองนั่นแหละ" "ผมอยากกอดคุณกับลูก" "บัวง่วงแล้วค่ะ" "ทำไมคุณโหดร้ายดับผมขนาดนี้กอบัว" "พี่ดินเงียบ บัวจะนอน" ฉันพูดเสียงแข็ง สิ้นสุดคำพูดของฉันบรรยากาศภายในห้องก็เงียบสนิท จากนั้นฉันก็ดิ่งไปสู่ห้วงนิทรา....ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเวลากี่ทุ่มแล้ว ฉันสะดุ้งตื่นอีกทีเพราะอาการคลื่นไส้ ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ "อึก อ้วก อ้วก..." ฉันนั่งอ้วกอยู่หลายนาที พี่ดินเดินเข้ามาในห้องน้ำเขามองฉันแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ "ทำไมแพ้ท้องหนักขนาดนี้" ฉันไม่ได้ตอบอะไร ฉันอ้วกอออกจนหมดไส
ช่วงเย็น...ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังเดินตลาดด้วยกัน เขาเรียกว่าตลาดนัด เป็นตลาดขายพวกเสื้อผ้าของกิน ตลาดไม่ใหญ่มาก มีเฉพาะวันจันทร์ "ห้ามยากกินอะไรแปลกๆนะ" พี่ดินหันหน้ามาทำตาดุใส่ฉัน"พี่ดินห้ามบังคับบัว อย่าลืมสิคะ" "ผมเป็นห่วง" "ก็บัวท้อง บัวอยากกินอะไรก็ต้องตามใจสิ จะห้ามอะไรหนักหนา !!" "แล้วทำไมต้องหงุดหงิดใส่ผม !!" "ก็พี่ดินจะห้ามทำไมล่ะ บัวยังไม่้ได้บอกว่าอยากจะกินของอะไรที่มันแปลกๆเลยนะ !!" ตอนนี้ฉันหงุดหงิดมาก มากถึงมากที่สุด พี่ดินพูดไม่รู้เรื่องเลย ฉันเดินนำพี่ดินเข้าไปในตลาดเลย ขี้เกียดจะคุย "กอบัว รอผมด้วย""กอบัวคุณเดินช้าๆหน่อยได้มั้ย" "โอ้ย!! พี่ดิน เดินตามเงียบๆมันจะตายรึไง" ฉันหันขวับไปตวาดใส่หน้าพี่ดิน พี่ดินหุบปากทันที ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆก่อนจะเดินดูของต่อ ครั้งนี้พี่ดินเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ "ชุดนี้เท่าไหร่คะ" ฉันถามพ่อค้า มันเป็นชุดนอนลายหมีน่ารักมากๆ "200ครับ^_^" พ่อค้าหนุ่มอายุประมาณ20ต้นๆ ยิ้มหวานให้ฉัน "งั้นขอเลือกดูก่อนนะคะ^_^" "ครับ^_^" "ยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาเมียกู อยากกินลูกปืนรึไง !!" ฉันกำลังจะเดินไปเลือกชุด แต่ดันได้ยินเสียงพี่ดินพูดขึ
ฉันหน้าบึ้งใส่พี่ดินแล้วก็เดินเข้าบ้านไปเลย ไม่รู้ทำไมต้องขนาดนี้ด้วย "ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้กอบัว !!" พี่ดินยืนกอดอกมองหน้าฉันตาเขม่ง "พี่ดิน มันร้อน" "งั้นก็ไปในห้อง เปิดแอร์" "อะไรของพี่ดินเนี้ย บัวก็เข้ามาในบ้านแล้วไง" "ดูนมดิ ดูโหนกดิ แม่ง!!" "หยาบคายเกินไปแล้วนะคะพี่ดิน !!" พูดจบฉันก็เดินฟึดฟัดขึ้นไปบนชั้นสองแล้วก็เข้าไปในห้องนอน กำลังจะปิดห้องนอนแต่พี่ดินแทรกตัเข้ามาในห้องซะก่อน "ออกไปเลยนะคะ !!" "ไม่ออก !!"พี่ดินทำหน้าตีมึนใส่ฉันก่อนจะเดินไปนอนบนที่นอนตัวเอง ฉันมองหน้าพี่ดินแล้วก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ทำไมพี่ดินถึงน่ามึนขนาดนี้ก็ไม่รู้ "กอบัว" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงหวาน "ไม่ค่ะ !!" ฉันรีบพูดปฏิเสธ เพราะฉันรู้ดีว่าพี่ดินกำลังกินอะไรอยู่ พรึ่บ! "อื้อ พี่ดิน อย่านะคะ ไม่งั้นบัวจะไม่หายโกรธจริงๆนะ" ฉันพูดขู่พี่ดิน เพราะจู่ๆ พี่ดินก็กระโดดขึ้นมาบนเตียงของฉันแล้วก็ขึ้นมาค่อมตัวฉัน "ผมไม่ไหวแล้ว ดูคุณแต่งตัวดิ น่าเอาชิบ" พี่ดินพูดเสียงกระเส่า แถมยังซี๊ดปากเบาๆ สายตาของพี่ดินที่กำลังมองฉันอยู่ มันบ่งบอกชัดเจนว่าเขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ "ไม่เอาค่ะ มันยังบ่ายอยู่เลย" ฉ
"แต่มันอีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้วจริงๆนะเมียจ๋า..." "ไม่ค่ะ ออกไป อึก...อ้วก~" พี่ดินมองฉันตาละห้อยก่อนจะเดินคอตกออกไปข้างนอก ฉันอ้วกต่อประมาณ5นาที จากนั้นก็อาบน้ำ "พี่ดิน อยู่รึเปล่าหยิบผ้าขนหนูมาให้บัวหน่อย" ฉันตะโกนบอกพี่ดิน แต่ไร้เสียงตอบกลับ "พี่ดิน พี่ดินคะ" เงียบกริบ ฉันเลยตัดสินใจเดินออกจากห้องน้ำไปทั้งที่ตัวเองยังโป้อยู่ "พี่ดิน !!" ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอพี่ดินกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ ฉันรีบขว้าผ้าขนหนูมาพันตัวไว้"อายทำไม ผมเป็นผัวคุณ" "บัวเรียกทำไมไม่ตอบคะ" "ไม่อยากตอบ" พี่ดินตอบเหมือนกำลังงอนๆอยู่ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะส่ายหน้าไปมา จากนั้นฉันก็เดินไปไปเปิดตู้เสื้อผ้าแต่งตัว "ไอ้เดเนียลมันกำลังจะแต่งงาน" จู่ๆ พี่ดินก็พูดขึ้น ฉันหันขวับไปมองพี่ดิน"ห๊ะ! ว่าไงนะคะ" ''ทำไมคุณต้องตกใจขนาดนั้นกอบัว !!" พี่ดินมองหน้าฉันแบบไม่พอใจเอามากๆ "ก็บัวตกใจ เดเนียลไม่มีแฟนไม่ใช่หรอคะ แล้วทำไมถึง...แต่งงานได้" หรือว่าเดเนียลจะโกหกฉัน "รู้ดีจริงๆ หึ!!" ฉันพูดอะไรผิดไปใช่มั้ย ท่าทางของพี่ดินตอนนี่แทบจะจับฉันไปหักคออยู่แล้ว"ก็เขาเคยบอกว่าเขาไม่มี
หลังจากพี่ชาติเดินออกไป บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เงียบสนิท สีหน้าพี่ดินเหมือนจะกำลังคิดหนักอยู่ ฉันรู้ว่าเขาเป็นห่วงพ่อของเขา พ่อลูกกันไม่มีทางตัดกันขาดหรอก "พี่ดินกลับไปช่วยคุณพ่อเถอะค่ะ บัวจะรอพี่ดินอยู่ที่นี่^_^" ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ดินแล้วก็ออกแรงบีบเบาๆ พี่ดินเงยหน้าฉันมามองหน้าฉัน เขายิ้มจางๆให้ฉัน "ผมจะให้คุณกลับไปกับผมกอบัว ถ้าพ่อไม่ยอมรับคุณผมก็จะไม่กลับ" พี่ดินพูดน้ำเสียงหนักแน่นสีหน้าเขาจริงจังมาก เขายังยืนยันว่ายังไงก็จะให้ฉันกลับไปด้วย "กินข้าวเถอะ อย่าคิดมาก" พี่ดินคลี่ยิ้มหวานให้ฉัน พร้อมกับตักอาหารใส่จานให้ฉัน "พี่ดินนั่นแหละอย่าคิดมาก^_^" ช่วงเย็นๆ... วันนี้ทั้งวันพี่ดินเหม่อๆ เหมือนสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว ฉันเรียกพี่ดินตั้งหลายครั้งกว่าพี่ดินจะตอบ ตอนนี้พี่ดินกำลังคุยอะไรก็ไม่รู้กับพี่ชาติ ท่าทางค่อนข้างจะซีเรียส จนฉันเริ่มจะซีเรียสไปด้วยแล้วเนี้ย สักพักพี่ดินก็เดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับใบหน้าที่เรียบตึง พี่ดินเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน "ไปเก็บเสื้อผ้า ผมจะพาคุณกลับกรุงเทพ" ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่พี่ดินเอ่ยคำนี้ออกมา "คุณพ่ออนุญาตให้บัวเข้าไปอยู่ในบ้านแล
หลังจากที่พี่ดินออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็นอนพักเพราะความเพลียนั่งรถมาหลายชั่วโมง ก๊อกๆ ก๊อกๆ... ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะเสียงเคาะประตูห้อง ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้วมองไปตรงประตูห้องชั่งใจอยู่นานว่าจะเปิดดีมั้ย คงจะไม่ใช่พี่ดินแน่นอน "คุณกอบัวคะ คุณกอบัว" เสียงผู้หญิงตะโกนเรียกชื่อฉันตามด้วยเสียงเคาะประตูห้องรัวๆ แกร่ก! ฉันเดินไปเปิดประตูห้อง คนที่เคาะประตูห้องคือแม่บ้าน "มีอะไรรึเปล่าคะ^_^" ฉันถามพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับแม่บ้าน "คุณท่านให้คุณบัวลงไปทำอาหารเย็นค่ะ" "อ้อ ค่ะๆ งั้นพาบัวไปที่ครัวหน่อยสิคะ" แม่บ้านยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้ฉัน จากนั้นก็พาฉันเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน แล้วก็พาเดินไปห้องครัว ภายในห้องครัวมีแม่บ้านอยู่3คนรวมทั้งคนที่ไปตามฉันด้วย แม่บ้านสองคนที่อยู่ในครัวมองหน้าฉันแล้วก็เหมือนจะซุบซิบอะไรสักอย่าง "คุยอะไรกัน ไปเตรียมของมาให้คุณกอบัวสิ !!" แม่บ้านที่ขึ้นไปตามฉันเอ่ยสั่งสองคนที่เอาแต่คุยอะไรกันก็ไม่รู้ "อย่าไปสนใจมันสองคนเลยนะคะคุณบัว ^_^" "ค่ะ ^_^" "ว่าแต่ป้าชื่ออะไรคะ บัวจะได้เรียกถูก" "ป้าชื่อสายค่ะ^_^" "ค่ะ ป้าสาย" สักพักแม่บ้านสองคนที่ไปเอา
"แล้วเมียแกล่ะมีอะไรบ้าง" คุณพ่อหันหน้ามาถามพี่ดิน "มีหลานของพ่อไงครับ ที่กำลังอยู่ในท้องเมียผม" บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบกริบ คลืด~ คุณพ่อลุกขึ้นทันทีหลังจากที่ได้ยินพี่ดินพูดคำเมื่อกี้ "อาหารไม่อร่อย ที่หลังไม่ต้องทำ" พูดจบคุณพ่อก็เดินไป "คุณทำใช่มั้ยกอบัวอาหารพวกนี้" เดเนียลถามฉัน "ค่ะ บัวกับป้าสายช่วยกันทำ" "ถึงว่ารสชาติมันคุ้นๆ แถมยังอร่อยกว่าทุกวัน^_^" จบคำพูดของเดเนียลฉันก็รีบหันไปมองพี่ดินทันทีเคร๊ง~ พี่ดินวางช้อนกระแทกลงจานเสียงดัง เเล้วก็เอาแต่จ้องหน้าเดเนียลตาเขม่ง "แสนดีอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ" ภรรยาของเดเนียลลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไป ตอนนี้เหลือแค่ฉันพี่ดินแล้วก็เดเนียล บรรยากาศมันยิ่งวังเวงกว่าเดิมอีก ฉันกลัวว่าพี่ดินจะทำอะไรเดเนียลจริงๆ เพราะตอนนี้พี่ดินกำหมัดแน่นเลย ส่วนเดเนียลกินข้าวเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร ขนาดภรรยาเดินไปเขายังไม่สนใจ "มีเมียแล้ว อย่ามาเสือกกับเมียกู" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ใครบอกว่าเมีย มึงก็รู้ว่าทำไมกูต้องแต่งงานกับเธอ" "มันก็เรื่องของมึง" พี่ดินหันมามองหน้าฉัน ใจฉันหายแว๊บเลย สายตาเย็นเฉียบของพี่ดินมันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ "คุณ