หลังจากที่พี่ดินออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็นอนพักเพราะความเพลียนั่งรถมาหลายชั่วโมง ก๊อกๆ ก๊อกๆ... ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะเสียงเคาะประตูห้อง ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้วมองไปตรงประตูห้องชั่งใจอยู่นานว่าจะเปิดดีมั้ย คงจะไม่ใช่พี่ดินแน่นอน "คุณกอบัวคะ คุณกอบัว" เสียงผู้หญิงตะโกนเรียกชื่อฉันตามด้วยเสียงเคาะประตูห้องรัวๆ แกร่ก! ฉันเดินไปเปิดประตูห้อง คนที่เคาะประตูห้องคือแม่บ้าน "มีอะไรรึเปล่าคะ^_^" ฉันถามพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับแม่บ้าน "คุณท่านให้คุณบัวลงไปทำอาหารเย็นค่ะ" "อ้อ ค่ะๆ งั้นพาบัวไปที่ครัวหน่อยสิคะ" แม่บ้านยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้ฉัน จากนั้นก็พาฉันเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน แล้วก็พาเดินไปห้องครัว ภายในห้องครัวมีแม่บ้านอยู่3คนรวมทั้งคนที่ไปตามฉันด้วย แม่บ้านสองคนที่อยู่ในครัวมองหน้าฉันแล้วก็เหมือนจะซุบซิบอะไรสักอย่าง "คุยอะไรกัน ไปเตรียมของมาให้คุณกอบัวสิ !!" แม่บ้านที่ขึ้นไปตามฉันเอ่ยสั่งสองคนที่เอาแต่คุยอะไรกันก็ไม่รู้ "อย่าไปสนใจมันสองคนเลยนะคะคุณบัว ^_^" "ค่ะ ^_^" "ว่าแต่ป้าชื่ออะไรคะ บัวจะได้เรียกถูก" "ป้าชื่อสายค่ะ^_^" "ค่ะ ป้าสาย" สักพักแม่บ้านสองคนที่ไปเอา
"แล้วเมียแกล่ะมีอะไรบ้าง" คุณพ่อหันหน้ามาถามพี่ดิน "มีหลานของพ่อไงครับ ที่กำลังอยู่ในท้องเมียผม" บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบกริบ คลืด~ คุณพ่อลุกขึ้นทันทีหลังจากที่ได้ยินพี่ดินพูดคำเมื่อกี้ "อาหารไม่อร่อย ที่หลังไม่ต้องทำ" พูดจบคุณพ่อก็เดินไป "คุณทำใช่มั้ยกอบัวอาหารพวกนี้" เดเนียลถามฉัน "ค่ะ บัวกับป้าสายช่วยกันทำ" "ถึงว่ารสชาติมันคุ้นๆ แถมยังอร่อยกว่าทุกวัน^_^" จบคำพูดของเดเนียลฉันก็รีบหันไปมองพี่ดินทันทีเคร๊ง~ พี่ดินวางช้อนกระแทกลงจานเสียงดัง เเล้วก็เอาแต่จ้องหน้าเดเนียลตาเขม่ง "แสนดีอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ" ภรรยาของเดเนียลลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไป ตอนนี้เหลือแค่ฉันพี่ดินแล้วก็เดเนียล บรรยากาศมันยิ่งวังเวงกว่าเดิมอีก ฉันกลัวว่าพี่ดินจะทำอะไรเดเนียลจริงๆ เพราะตอนนี้พี่ดินกำหมัดแน่นเลย ส่วนเดเนียลกินข้าวเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร ขนาดภรรยาเดินไปเขายังไม่สนใจ "มีเมียแล้ว อย่ามาเสือกกับเมียกู" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ใครบอกว่าเมีย มึงก็รู้ว่าทำไมกูต้องแต่งงานกับเธอ" "มันก็เรื่องของมึง" พี่ดินหันมามองหน้าฉัน ใจฉันหายแว๊บเลย สายตาเย็นเฉียบของพี่ดินมันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ "คุณ
พี่ดินค่อยๆถอนจูบออกจากริมฝีปากของฉัน เขามองริมฝีปากของฉันอย่างอ้อยอิ่ง ฉันก้มมองแหวนที่พี่ดินสวมใส่ให้ฉัน มันรู้สึกดีใจมาก มากจริงๆ "แหวนนี้แม่ให้ผมไว้ก่อนที่เเม่ผมจะเสีย" ".....""ผมไม่เคยคิดจะสวมใส่มันให้กับใคร นอกจากคุณกอบัว^_^" "ขอบคุณนะคะ ฮึก..." ฉันร้องไห้โฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มันไม่ใช่การขอแต่งงานที่วิเศษหรูหรา ไม่ได้ขอแต่งงานที่ริมทะเล ไม่ใช่ร้านอาหารหรูๆ แต่แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว"ร้องไห้ทำไม เสียใจรึไงที่จะแต่งงานกับผม หื้ม..." พี่ดินยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มฉันเบาๆ"ใครบอกว่าเสียใจ บัวดีใจต่างหาก ฮึก..." "ดีใจก็หยุดร้อง" "มันหยุดร้องไม่ได้ ฮึก..." "งั้นเดี๋ยวผมช่วย" "อะไรคะ ? ฮึก..." ฉันมองหน้าพี่ดินแบบไม่เข้าใจ พี่ดินยิ้มหวานให้ฉันดวงตาเป็นประกาย เขาค่อยๆจับตัวฉันให้เอนลงนอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ "พี่ดิน ไม่เอานะคะ ฮึก..." ฉันจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งแต่ถูกพี่ดินกดลงไปนอนเหมือนเดิม "ผมจะเอา" พี่ดินมองฉันสายตาดุๆ ก่อนจะขึ้นมาค่อมตัวฉัน ใบหน้าหล่อเหลาก้มมาซุกไซ้ซอกคอของฉัน มือหนาบีบเค้นคลึงน่าอกฉันเบาๆ ลมหายใจของเราทั้งคู่เริ่มแรงติดขัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่มันไหลเมื่อค
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว