ตอนที่83 เจอโจทย์เก่า

พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ

"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ

"หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน"

"พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ"

พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ

"ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย"

"บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน

"งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ

ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น

"เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง

แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา

ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน

อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น

ฉันห